[]
Annemin tavırları
Dünyanın en iyi ve mazlum insanıdır, bunu açıklama gereği duydum Cünkü yaptıklarını niyetten bağımsız yaptığını biliyorum.
Fazla acı cekmiş oldugu ve büyütülme koşulları,babamla evliliği filan derken hayata hep negatif bakan bir insan olmuş. Her şeyde bir kusur arar. (Bütün akrabalarım öyledir bu arada)
Ne yapsak öyle överek anlatmaz, ahım şahım şeyler yapamıyoruz belki ama dışarda evladına hayran anneleri görünce cok özeniyorum. Annem kardeşlerinin sözünü daha cok dinler, bAskalarıyla gittiği veya başkalarının yaptıgı seyi öve öve bitiremez ama bizle bişey yaptığında sıradan bişey gibi bahseder. Bilinçaltında benim çocuklarım Nasıl olsa benim gibi bilemezler yapamazlar psikolojisi var sanki.
Sorum su; Nasıl bunu görmezden gelerek yaşayabilirim? Motivasyonum kırılıyor önce kendimi hep anneme ispatlamam lazımmış gibi bir halim oluyor. Bir kızım var ve bu döngüyü kırmam lazım. Dikitlerinizi merak ediyorum.
Fazla acı cekmiş oldugu ve büyütülme koşulları,babamla evliliği filan derken hayata hep negatif bakan bir insan olmuş. Her şeyde bir kusur arar. (Bütün akrabalarım öyledir bu arada)
Ne yapsak öyle överek anlatmaz, ahım şahım şeyler yapamıyoruz belki ama dışarda evladına hayran anneleri görünce cok özeniyorum. Annem kardeşlerinin sözünü daha cok dinler, bAskalarıyla gittiği veya başkalarının yaptıgı seyi öve öve bitiremez ama bizle bişey yaptığında sıradan bişey gibi bahseder. Bilinçaltında benim çocuklarım Nasıl olsa benim gibi bilemezler yapamazlar psikolojisi var sanki.
Sorum su; Nasıl bunu görmezden gelerek yaşayabilirim? Motivasyonum kırılıyor önce kendimi hep anneme ispatlamam lazımmış gibi bir halim oluyor. Bir kızım var ve bu döngüyü kırmam lazım. Dikitlerinizi merak ediyorum.
soyle bir sey olabilir mi, benim annem de mesela, seninki kadar olmasa da, biraz ayni seyi yapiyormus gibi hissediyordum ama sonra sunu fark ettim, biz olmadigimizda bizden bahsederken aynen o anlattigin anneler gibi ovguyle gururla anlatiyor. ama bizim yanimizda 'bunlari zaten yapacaksiniz' modunda takiliyor, yani onlar zoru gorerek buyumusler, bizi de oyle buyutmusler, dolayisiyla 'azmimizi kaybederiz' gibi bir dusunce icine giriyor sanirim. bence sezarin hakki sezara deyip b.kunu cikarmamak ve ovmek de lazim ama guclu olmamazi istiyorlar sanirim ondan kaynaklaniyor.
- kassiopeia
(10.07.17 15:38:51)
uzman degilim ama annenizin kişiliği bu saatten sonra degismez. siz sadece onun kisiligindeki patolojik durumları tespit edin. kendinizi annenizin kişiliğini baz alarak yargılamayın. ve bu bakış açısını çocuğunuza aktarmamaya çalışın.
benim annemde de bazı garip davranışlar var. ben bunları yeni yeni farkediyorum. düşünüyorum ananemde de vardı. hatta kendimi bilinçsizce onun gibi davranirken buluyorum. demek ki çocukluğumda bana oyle davrandığı için onu modellemisim. o davranışları yavaş yavaş tespit ediyorum ve öyle davranma isteği geldiği anda tam tersini yapıyorum. umarım çocuğuma geçmeden zinciri kırarım.
benim annemde de bazı garip davranışlar var. ben bunları yeni yeni farkediyorum. düşünüyorum ananemde de vardı. hatta kendimi bilinçsizce onun gibi davranirken buluyorum. demek ki çocukluğumda bana oyle davrandığı için onu modellemisim. o davranışları yavaş yavaş tespit ediyorum ve öyle davranma isteği geldiği anda tam tersini yapıyorum. umarım çocuğuma geçmeden zinciri kırarım.
- betsy
(10.07.17 15:52:24)
@kassiopeia teyzeme gecen bir döküldüm o da siz yokken hep sizden bahsediyor Dedi ama sanki ruhu bizimle degil gibi geliyor hep. Biraz da geçmişe cok takıntılı ve artık ben de Nasıl olsa beğenmeyecek diye yapma istegi kalmıyor.
Hakikaten suyunu çıkarmadan biraz övseler ne iyi olur.. İçim gidiyor böyke anneleri görünce. Hatta bazen şakayla söylüyorum 'e ben niye öveyim gören görür' diyor
@betys hakikaten çocuklarımıza geçirmememiz şart bunu. İnanılmaz karşılaştırma filan yapıyorlar, arttık ben kızım söz konusu olunca sinirli davrandığım için cekiniyorlar söylemeye annem teyzem hatta ablam. Benim sorunum biraz da ona yardımcı olmak istiyorum ama duvarları var sanki. Misal ben dün doktora gidelim dedim Bi sorunu için. o teyzemle gitmek tercih ediyor
Hakikaten suyunu çıkarmadan biraz övseler ne iyi olur.. İçim gidiyor böyke anneleri görünce. Hatta bazen şakayla söylüyorum 'e ben niye öveyim gören görür' diyor
@betys hakikaten çocuklarımıza geçirmememiz şart bunu. İnanılmaz karşılaştırma filan yapıyorlar, arttık ben kızım söz konusu olunca sinirli davrandığım için cekiniyorlar söylemeye annem teyzem hatta ablam. Benim sorunum biraz da ona yardımcı olmak istiyorum ama duvarları var sanki. Misal ben dün doktora gidelim dedim Bi sorunu için. o teyzemle gitmek tercih ediyor
- Kalinka (10.07.17 16:06:25)
Annenle konuştun mu? Farkında mı acaba durumun?
Bir de bunun farkında olduğun için kızına öyle davranmazsın bence ve dilerim ki sana gururlar yaşatacak bir birey olsun çocuğun.
Bir de bunun farkında olduğun için kızına öyle davranmazsın bence ve dilerim ki sana gururlar yaşatacak bir birey olsun çocuğun.
- lcha (10.07.17 16:34:20)
annenizin teyzenizle doktora gitmek istemesinin nedeni psikolojik olarak yaninda daha rahat hissetmesi, kotu bir sey olursa orada olmamanizi istemek, vs. gibi bir cok neden olabilir aslinda. bazen fark etmeden insanlari bazi durumlarda rahat ettiremeyebiliyoruz, boyle bir sey de olabilir (oyledir demiyorum).
bir arkadasim benzer bir durumda direk annesiyle konustu, sakince hissettiklerini anlatti. elbette degismesi mumkun degil, hele bu yastan sonra, ancak ilerleme kaydettiklerini soyluyor. ben hic konusmadim ama artik rahatsiz eden bir durum olursa o anda tepki veriyorum. o da anlamsiz sekilde bana tepkili yaklasiyor, bir sekilde iletisim kurmaya calisiyoruz ama benim oncelikli amacim rahatsiz oldugum bazi durumlar ile 'kendi icimde barismak' bunu da ya o anda konusarak/tepki vererek ya da degismiyorsa kabul etmeye calisarak yapmaya calisiyorum.
yaptigin seylerin gorulmemesi hissi sorun ama aslinda gorulsunler diye yapmiyorsun, kendin icin yapiyorsun. bunu hatirlatmak, kendimizi sakinlestirmek lazim sanirim.
biraz daginik yazdim ama umarim biraz anlatabilmisimdir ne demek istedigimi.
bir arkadasim benzer bir durumda direk annesiyle konustu, sakince hissettiklerini anlatti. elbette degismesi mumkun degil, hele bu yastan sonra, ancak ilerleme kaydettiklerini soyluyor. ben hic konusmadim ama artik rahatsiz eden bir durum olursa o anda tepki veriyorum. o da anlamsiz sekilde bana tepkili yaklasiyor, bir sekilde iletisim kurmaya calisiyoruz ama benim oncelikli amacim rahatsiz oldugum bazi durumlar ile 'kendi icimde barismak' bunu da ya o anda konusarak/tepki vererek ya da degismiyorsa kabul etmeye calisarak yapmaya calisiyorum.
yaptigin seylerin gorulmemesi hissi sorun ama aslinda gorulsunler diye yapmiyorsun, kendin icin yapiyorsun. bunu hatirlatmak, kendimizi sakinlestirmek lazim sanirim.
biraz daginik yazdim ama umarim biraz anlatabilmisimdir ne demek istedigimi.
- kassiopeia (10.07.17 16:41:02)
Benim annem de böyle. Ben umursamamayı öğrendim artık elde ettiğim tüm başarıları kendim için yapıyorum, çoğu zaman anlatmıyorum. Üniversitedeyken bunun eksikliğini çok hissetmiştim, herkes sınavdan çıkınca annesi arardı, ya da onlar annelerini arardı geçtim/kaldım demek için. Annem beni hiç aramazdı, ben arayınca da eh iyi bakalım kaç tane kaldı? Öbür arkadaşların x, y naptı? Herkes geçmiş heralde ozaman... (Bi şekilde sindirir hevesimi kursağımda bırakırdı)
Böyle böyle umursamamayı öğrendim. Sen de takma artık, hepimiz kendimiz için yaşıyoruz.
Şuan kardeşime üzülüyorum, anneler bi araya gelip herkes çocuğunu abartıp iyi şeylerini anlatırken kendi çocuklarını yüceltmek için kardeşime b*k atıyolar, annem de onlardan yana olup hak veriyor. Bikaç kez eve geldi kardeşime kızdı utandırdı, suçladı ben olayı çaktım ve annemi uyardım.
Şuan daha ayık. Arada yine bozuyor, ben sarsıp kendine getiriyorum.
Durumun farkındasınız işte ne güzel, çocuğunuzun arkasında olun asla başkalarının arkasından laf söylemesine izin vermeyin.
Ben olsam, yalnız ve arkadaşsız bir anne olma pahasına çocuğuma ömür boyu destek olurdum. Size güvensin ki başarılarını-başarısızlıklarını paylaşsın, bişey saklamasın.
Böyle böyle umursamamayı öğrendim. Sen de takma artık, hepimiz kendimiz için yaşıyoruz.
Şuan kardeşime üzülüyorum, anneler bi araya gelip herkes çocuğunu abartıp iyi şeylerini anlatırken kendi çocuklarını yüceltmek için kardeşime b*k atıyolar, annem de onlardan yana olup hak veriyor. Bikaç kez eve geldi kardeşime kızdı utandırdı, suçladı ben olayı çaktım ve annemi uyardım.
Şuan daha ayık. Arada yine bozuyor, ben sarsıp kendine getiriyorum.
Durumun farkındasınız işte ne güzel, çocuğunuzun arkasında olun asla başkalarının arkasından laf söylemesine izin vermeyin.
Ben olsam, yalnız ve arkadaşsız bir anne olma pahasına çocuğuma ömür boyu destek olurdum. Size güvensin ki başarılarını-başarısızlıklarını paylaşsın, bişey saklamasın.
- megalomaniac (10.07.17 16:46:25)
Annemin rutin kontrolü oldugu için rahat hissetme meselesi oldugunu düşünmüyorum. Sadece sanki onun sözüne daha cok güveniyor ama genelde söyle bir algı yaratıyor 'çocukları ilgilenmiyor, ilgisiz kalmıs' mesela bir yere gidiyoruz vok güzel bir yer, bir kusur buluyor muhakkak. Cok sıkıldım annem teyzem hepsi böyleler.
- Kalinka (10.07.17 17:14:57)
Kendimden biliyorum, mükemmeliyetçi annenin çocuğu olmak zor. Ne yazık ki biz de onlara benziyoruz istesek de istemesek de. Kendi adıma çok korkuyorum bir gün çocuğum olur da bu mükemmeliyetçilik dürtüsünü kontrol edemezsem diye. Kendi yaşadığını, evladına yaşatmamalı insan. Anneler de kendi annelerinden görüyor çünkü bunu, böyle gelenek şeklinde devam ediyor döngü. O döngüyü kırmak gerek.
Başkalarının çocuğunu övme meselesi, komşunun tavuğu komşuya kaz görünür meselesi biraz. O şimdi övdüğü kişilerin annesi olsa onları da övmeyecekti. Bunu fark edince işler daha da kolaylaşır sanırım ki ben de tam şu an fark ettim :) Anne konusunda şanssız olduğumuzu kabul edip hayata devam etmeliyiz sadece.
Başkalarının çocuğunu övme meselesi, komşunun tavuğu komşuya kaz görünür meselesi biraz. O şimdi övdüğü kişilerin annesi olsa onları da övmeyecekti. Bunu fark edince işler daha da kolaylaşır sanırım ki ben de tam şu an fark ettim :) Anne konusunda şanssız olduğumuzu kabul edip hayata devam etmeliyiz sadece.
- devilred (10.07.17 17:25:16)
Şanssız değiliz elbet ama ortasına düştükleri o negatiflik bir türlü geçmiyor, anneden kıza cok sey geciyor. Ben ne olursa olsun bunu kıracağım. Baslarda farketmiyordum ama kızım 1 yasında suan. Davranışları gelişiyor, bir oyun hamuru gibi. Sadece Mutlu bir insan olsun istiyorum. O yüzden annemin ve digerlerinin bu olumsuz bakış acılarını kıracağım bir yerde
- Kalinka (10.07.17 17:31:45)
1
