[]
insanlardan nefret ediyorum lan, n'apsam?
gençler biraz uzun olacak ama kusmam lazım bir yere, buradaki ortalama seviyenin de belirli bir limitin üstünde olduğunu varsayıyorum.
geçen tinder’dan bir kızla match olduk. sürekli seks konuşuyor, sonra dini şeylere gelince konu ben de eleştirince dellendi. aslında eleştirmedim bile. daha doğrusu biyolojik bir olayı ve dini aynı anda bu kadar abartmasına zaten anlam veremedim. sanırım artık yıllarca içimde ne biriktiyse son çiviyi de bu çaktı. blokladı zaten çünkü düşünceleri çarpıktı bence ve temeli yoktu.
sonra düşündüm, nerede bir gerizekalı, riyakar, kötü insan var dindarım diye geçiniyor. lan zaten iyi olmak için ateş korkusuna ihtiyacın varsa iyi biri değilsindir. yani bilimsel açıdan daha çok sorgulanır da inancı sorgulamamak gibi bir huyumuz var zaten, kolay olan o çünkü. böyle yetiştirildiğime çok sinirliyim.
neyse iki üç gündür cam çerçeve indiresim var. varoluşsal kriz ile ergenlik arasındayım. çevremin idiyotlarla dolu olduğunu düşünüyorum ve ben de zeki sayılmam, eğitimle alakalı da değil kast ettiğim. kime saygı duyacağım bilmiyorum. okulda hocalara atarlanır hale geldim. öğrenciler zaten ben iyilik yaptıkça bu görevimmiş gibi algıladığından sinirliyim. herkes öyle yani. sen iyilik yaptıkça bunun senin için bir fedakarlık anlamına geldiğini unutup sanki yapman gerekenmiş gibi algılıyor. hep kötü olan adam iyilik yapsa aslında iyiymiş ya oluyor, hep iyi olan adam bir kötülük yapsa aslında çok kötü.
bu ülkeden, toplumdan hatta genel olarak düzenden nefret ettiğimi hissediyorum ve sebebini bilmiyorum. kendimden de biraz galiba. tahammülsüzleştim ve rastgele anlarda patlıyorum. eskiden şeker gibiydim lan. herkesin iyi kalpli olduğunu, ilk görüşte aşkın olduğunu, arkadaşların önemini, dünyanın adaletli olduğunu falan düşünürdüm.
herkes her boku yanlış anlıyor. birine merhaba desen sende kötü niyet arıyor. olay şu ki bence iyi insanlar da henüz kötülükle iyilik arasında tercih yapmak durumunda kalmamış olanlar. benim de öyle olma ihtimalim rahatsız ediyor.
ne yapsam da şu krizden çıksam? içsem mi, onla bunla mı takılsam, bilim mi yapsam, ne yapsam? sonra silerim bunu, çünkü düşüncelerim değişebilir. aha bilimsel metod, elindekiler değiştikçe düşüncelerini de değiştirirsin.
tl;dr: go fuck yourself
geçen tinder’dan bir kızla match olduk. sürekli seks konuşuyor, sonra dini şeylere gelince konu ben de eleştirince dellendi. aslında eleştirmedim bile. daha doğrusu biyolojik bir olayı ve dini aynı anda bu kadar abartmasına zaten anlam veremedim. sanırım artık yıllarca içimde ne biriktiyse son çiviyi de bu çaktı. blokladı zaten çünkü düşünceleri çarpıktı bence ve temeli yoktu.
sonra düşündüm, nerede bir gerizekalı, riyakar, kötü insan var dindarım diye geçiniyor. lan zaten iyi olmak için ateş korkusuna ihtiyacın varsa iyi biri değilsindir. yani bilimsel açıdan daha çok sorgulanır da inancı sorgulamamak gibi bir huyumuz var zaten, kolay olan o çünkü. böyle yetiştirildiğime çok sinirliyim.
neyse iki üç gündür cam çerçeve indiresim var. varoluşsal kriz ile ergenlik arasındayım. çevremin idiyotlarla dolu olduğunu düşünüyorum ve ben de zeki sayılmam, eğitimle alakalı da değil kast ettiğim. kime saygı duyacağım bilmiyorum. okulda hocalara atarlanır hale geldim. öğrenciler zaten ben iyilik yaptıkça bu görevimmiş gibi algıladığından sinirliyim. herkes öyle yani. sen iyilik yaptıkça bunun senin için bir fedakarlık anlamına geldiğini unutup sanki yapman gerekenmiş gibi algılıyor. hep kötü olan adam iyilik yapsa aslında iyiymiş ya oluyor, hep iyi olan adam bir kötülük yapsa aslında çok kötü.
bu ülkeden, toplumdan hatta genel olarak düzenden nefret ettiğimi hissediyorum ve sebebini bilmiyorum. kendimden de biraz galiba. tahammülsüzleştim ve rastgele anlarda patlıyorum. eskiden şeker gibiydim lan. herkesin iyi kalpli olduğunu, ilk görüşte aşkın olduğunu, arkadaşların önemini, dünyanın adaletli olduğunu falan düşünürdüm.
herkes her boku yanlış anlıyor. birine merhaba desen sende kötü niyet arıyor. olay şu ki bence iyi insanlar da henüz kötülükle iyilik arasında tercih yapmak durumunda kalmamış olanlar. benim de öyle olma ihtimalim rahatsız ediyor.
ne yapsam da şu krizden çıksam? içsem mi, onla bunla mı takılsam, bilim mi yapsam, ne yapsam? sonra silerim bunu, çünkü düşüncelerim değişebilir. aha bilimsel metod, elindekiler değiştikçe düşüncelerini de değiştirirsin.
tl;dr: go fuck yourself
tinder'ı çok takmıyorum, orada normal insan yok ki muhtemelen ben de değilim, ama iyi bir gözlem alanı. bu insanlar gerçek hayatta da varlar. yani çözemediğim insanlar ve yani bilemiyorum, garip.
- passion rules the game
(21.06.17 17:49:57)
Cok kafaya takmamak gerekiyor, etrafinda surekli mal veya cikarci insan olacak. Ozellikle is hayatinda daha cok karsilasiyorsun bu durumla, surekli kendi isini sana paslamaya calisan veya senin yaptigin is uzerinden prim yapmaya calisan tipler oluyor. Herkesi mutlu etmeye calisma, zaten mumkun degil. Iyiligin kiymetini bilene yardimci olmak lazim, yoksa isin sonunda her turlu kendin yipraniyorsun
Sorunun cevabi, arkadaslarinla cik kafa dagit, tek basina olunca insanin kafasinda sorunlar daha fazla buyuyor
Sorunun cevabi, arkadaslarinla cik kafa dagit, tek basina olunca insanin kafasinda sorunlar daha fazla buyuyor
- lizozom
(21.06.17 19:00:26)
1
