Ekşi Duyuru

Belki ben fazla romantik yapidayim ama aski yakalayacak kadar sansliysan ellerinle itmemelisin bana gore. Basariya sarilipuyuyamazsin para elbet kazanilir kariyer icin illa bir yol bulunur. Hem millet kosarak uzaklasmak istiyor ulkeden hazir yabanci sevgili yapmissin ne duruyorsun bu ulkede git askini yasa kurtul buradan. Gitmeye karar verirsen de orada hayatini sadece onun ustune kurma ama bu da garantici tarafim.

Ayrica su an gitme imkanin sifirsa bile oraya gitme imkani yaratmalisin, ben senelerce uzak mesafe iliskisi yasamis biriyim cok sevince yurumeyen bir sey degil. Zor cok zor ama imkansiz degil.

birbirinize bu kadar deger veriyorsaniz bence pes etmemeliydiniz. uzak mesafe zor tamam ama siz cabuk vazgecmissiniz bence. bunu yasamak zorunda olan evli ciftler var. ben de "dogru insan" bulununca sabredilmesi gerektigini dusunenlerdenim. bazen bir sure aci cekip zora katlanmak omur boyu mutluluk anlamina gelebiliyor. bu fedakarligi yapacak, bu riski alacak kadar kuvvetli bir iliskiniz yok idiyse iyi olmus zaten, zamanla gececek sonucta, belki boylesi ikiniz icin de daha iyi olmustur.

ben de benzer bir durumdayim, ben gidemedigim icin buyuk ihtimalle o gelecek. o da turk ama. avrupa'da cok iyi bir yasami birakip buraya geliyor. benim icin. benim gitme sansim yoktu cunku. ben burada okuduktan sonra birlikte gideriz belki. biz dusunduk tasindik, ne ayrilmasi olum sacmalama dedik. e siz dememissiniz, demek ki bu kadar kararli degilmissiniz. o yuzden cok da uzulmeyin bence, uzun vadede iki taraf icin de en iyisi olmus sanki.

@esneme benide esneteceksin ve

@der meister + 1

bu kadar kolay vazgeçilmez, kolay bulunmayan bir şey bahsettiğiniz şeyler. yemişim mesafesini, işini, gücünü, kariyerini...

orada ya da burada, ama birarada, illa ki bir şeyler ayarlanabilir, ayarlanmalı.

bu aşk böyle bitemez!

oturup arabeske bağlamaya gerek yok ama aldatma yok, o yok bu yok... e ortada, bitirmek için adamakıllı bir neden de yok.

yapmayın!

Şuan böyle hayalet moduna girdiysen bu ortak bi karar değil gibi geldi bana. Tamam konuşmuşsunuz ve mantıklı yol buymuş gibi olmuş, ama mantıklı olan her zaman doğru değildir. Duygularını yok sayman çok saçma şeyler yapmana yol açabilir, kendini tanıyamazsın, sakın yapma bunu.

Biraz daha konuşmayı dene, hatta şimdi konuş böyle böyle dedik ama bu karar bana kendimi hiç iyi hissettirmedi, acele ettik ve gereksiz bişey yaptık bence, diyebilirsin.
Bundan sonra karşı taraf, hey bebeğim seni anlıyorum şuan ben de üzgünüm ama olması gereken bu, emin ol zamanla ikimiz de iyileşicez vs. derse, bak şurdan s*ktir git diyip kendi yoluna bakabilirsin.
Şuanki yarım kalmışlık her ilişkide sana bunu hatırlatacak ve kendin olamıycaksın, rol yapacaksın, numara yapacaksın, kendini kandıracaksın. İçindeki her neyse bunu karşıdakine söyleme hakkın var. Ve eğer şuan o da hayalet modundaysa bunları bilmeye hakkı var.

@esneme benide esneteceksin, @der meister, @runagain ve @megalomaniac

onun şu noktada türkiye'ye gelmesi imkansız. çalıştığı iş yeri ile iki yıllık sözleşmesi var ve sözleşmesi haziran sonunda bitiyor. daha önce ayrılırsa tazminat ödemek zorunda.

benim oraya gitme durumum daha da zor. baya araştırıdk. master için maddi durum sebebiyle gidemiyorum. bana birlikte yaşama vizesi almak istesek alamıyoruz. onun için öncesinde onunla 6 aydan uzun yaşamış olmamız gerekiyor. şimdi altı aylık vize almak için dil okuluna vs gitmem lazım ki ona verecek param olsa master yapardım. onun tek maaşı ile geçinmemiz de zor.

ona insan kaynaklarında çalışan bir arkadaşı bir yıl büyük bir firmada çalışsın, kendine portffolyo oluştursun yas masterını orada yapıp buraya başvursun yada buraya master için gelsin ve staj/part-time çalışsın demiş. bu da bizim için en az 1.5 yıl demek.

öyle olunca 1.5 yıl bir ilişkiyi sadece skype ve whatsapp üzerinden nasıl ilerleteceğiz. şimdi bile birbirimize geç mesaj attığımızda huzursuzlanıyoruz, önemli birşey paylaşmak istesek akşam skype beklemek zorundayız ve bunu da her zaman yapamıyoruz. eğer öncesinde uzun bir ilişki olsa belki hala şansımız olur ama bu kadar kısa süre için 1.5 yıl beklemek doğru mu?

önümüzdeki tüm yollar resmen tıkalı ve açılmasına yıllar var. bilemiyorum ne olacak bundan sonra.

hep şunu söylemişimdir ben: ilişki konularında kendinizi ve sevgilinizi dinleyin herkesten önce. şimdi siz "ben metallica'nın basçısı olmak istiyorum" deseniz, "hadi lan ordan manyak mısın sen" diyebilirdim ama diyorsunuz ki en az 1.5 sene ayrı kalacağız. buna "olur ya neden olmasın" diyecek olan da, "hadi lan öyle ilişki mi olur" diyecek olan da sizsiniz. yapan yapıyor. eminim çevrenizde örnekleri de vardır. ben kendi çevremden bildiğim için söylüyorum hep: iş durumu dolayısıyla senede birkaç kez görüşebilen, en iyi ihtimalle 2-3 ayda bir bir araya gelebilen çiftler tanıyorum. tamam yeni başlamış ilişkiyle 10 yıllık evlilik aynı olmuyordur ama sonuç olarak insanlar bunu yürütebiliyor bazı durumlarda. reddit'te bir adam görmüştüm. kendisi almanya'da, sevgilisi tayvan'da. ÜÇ YILDIR uzak mesafe ilişkisi yürütüyorlar ve adam bir araya gelecekleri zaman için gün sayıyordu. peki bunu ne zaman için tasarlamışlar? ÜÇ SENE sonrası için. şimdi bu çift ayrılır ya da ayrılmaz, orasını şu an için bilemeyiz ama şunu söylemek istiyorum: dış etkenler önemli olmakla birlikte, ilişkinin sağlığı ve sürdürülebilirliği en başta size ve sevgilinize bakıyor. bu yüzden, eğer ilişkinizi buna değer görüyorsanız, bence enişte beye "burada bitmemeli pendejo" deyiverin, oturup konuşun. şu an çok uzun geliyor farkındayım ama 1.5 sene cidden dayanılmayacak, geçirilmeyecek bir süre değil. bunu ilişkiniz için bir basamak olarak kabul edin mesela, ne bileyim "bunu atlatamıyorsak zaten hak etmemişizdir, atlatırsak da bizi daha kolay kolay hiçbir şey yıkamaz" diye düşünün. bu şekilde belki biraz daha kolay olur dayanmak. uzak mesafe ilişkisinde, hele ki yetişkinlikte, insan sık sık "lan ben ne yapıyorum?" diye soruyor kendine. kavuşabilecek miyiz yoksa ben şu an ömrümü skype'ta, telefonda mı heba ediyorum gibisinden. bunun cevabını yine siz veriyorsunuz, yine ilişkiniz veriyor. çoğu şey büyük ölçüde sizin elinizde. eğer böyle olduğunu hissedemiyorsanız, ne bileyim bırakıp gitmekten ya da karşı tarafın bunu yapmasından korkuyorsanız, belli ki bu fedakârlığı yapacak kadar güçlü bulmuyorsunuz kendinizi. ya da güçlü demeyeyim, tamamen karakter meselesi de olabilir bu, pekalâ "ben 1.5 sene bekleyemem" diyebilirsiniz.

bunlar benim tamamen şahsi görüşüm. başka birisi için uzak mesafe ilişkisi çok daha yıpratıcı ve sorunlu olabilir, nitekim anladığım kadarıyla sizin için öyle. ama ben derim ki böyle bir sevgi bulunca insan peşini kolay bırakmamalı. ben hayatımı paylaşabileceğim, daima yanımda olabilecek, boş boş duvara bakmayı bile anlamlı ve güzel kılabilecek birini önemserim. bu her ilişkide, her kadında/adamda bulunabilecek bir şey değil. bu güven ve sevgiyi bulmuşsanız, ben derim ki dişinizi sıkın. 1,5 sene gerçekten atla deve değil, geçer. yok derseniz ki ben o kadar güçlü değilim ya da biz bu süreçte birbirimizi destekleyecek gibi değiliz, o zaman da kendinize eziyet etmek yerine hemen bitirin ve çok uzun süre acı çekmektense birkaç ay üzülüp sonrasında toparlayın.

uzun lafın kısası, bu tamamen karakter ve ilişkiye bağlı bir durum. evet dış etkenler her zaman etkili ama en nihayetinde ne yapabileceğinizi ve yapamayacağınızı, ilişkiyi nereye götürebileceğinizi en iyi bilen kişi sizsiniz ve sevgiliniz. önerileri de bence belli bir noktaya kadar ciddiye alın, benimki de dahil olmak üzere. çünkü yarın sevgilinizle mutlu olduğunuzda veya onu özleyip ağladığınızda yanınızda hiçbirimiz olmayacağız. olacaksa o olacak, olmayacaksa o olmayacak. en başta yine siz olacaksınız. o yüzden lütfen böyle konularda "AYRIL COCO" yahut "KOVALA" diye gaz verenlere direkt olarak "haklısın" deyip gitmeyin. ben burada size benzer bir durumu yaşayan birisi olarak kendimce fikir vermek istedim ama bunu yazdıktan sonra gidip çay içeceğim mesela, yarın bi' gün evlenseniz veya ayrılıp intihara kalkışsanız benim haberim olmayacak. kararlarınızın, seçimlerinizin meyvelerini olumlu ya da olumsuz siz toplayacaksınız. o yüzden kendinizi ve sevgilinizi dinleyin. ailenin, arkadaşın, "olmaz" ya da "olur" diyenlerin sesini hiçbir zaman çok açmayın. omzunda ağlayabileceğiniz birini, ölseniz haberi olmayacak insanların lafıyla harcamayın. eyyorlamam bu kadar. umarım ikiniz için de en iyisi olur.

ilacınızı yazıyorum: www.idefix.com

ispanya kadar bizim ülkemize ters bi yer yok zaten (en azından avrupa'da) benim de ispanyol bi sevgilim olmuştu. ankara'dan sevilla'ya uçak bileti bakıyorum mesela yaklaşık 10.000 tl. daha bunun pasaportu vizesi ıvırı zıvırı var. onun gelip buraya uyum sağlaması imkansız, benim de oraya. (polonya'da tanışıp sevgili olmuştuk biz de) severim ispanyolları, 5 tane ispanyolla aynı evi paylaştım aylarca. ama bu kız beni aldatmıştı. hem de etrafımdaki türk ispanyol vs. tüm ortak arkadaşlarımız olaya inanamadı. benden ayrılacağı için her gece saatlerce ağlayan, yatakta uyurken hıçkırıklarıyla uyandığım kız beni aldatmıştı. tabii bir kişiden bu kadar genelleme yapmak saçma ama o kadar uzun bir mesafeden ispanyollar gibi rahat bir milletin üyesine çok da güvenme bence. düzgün bir şekilde ayrılmışsınız bırak öyle kalsın. biz de güzel ayrılmıştık sonra dayanamamış peşimi bırakmamıştı sonu kötü oldu yani.