Ekşi Duyuru

selam gencler,

şimdi ben inanclı bir insan olarak bir şeyin hep dogrusunu yapmaya calıstım. mesela asla yalana sahitlik ya da haksızlık karsısında susma gibi bir eylemim olmadı. bunda hiç zorlanmıyorum, beni fiziken zora soksa da içsel dinamiklerimle catısan bişiy degil. cok kolay oluyor.

ama mesela tanıdıgım kişilerle iyilik ilişkisini saglıklı kuramadıgımı farkettim. şöyle ki hiç tanımadıgım birine para yardımı olsun baska turlu iş, emek iceren bir yardım olsun kolaylıkla yapıyorum. cunku genelde oluyor ve bitiyor, önünü ardını o kişinin yalan söyleyip soylemedigini, fırsatı olursa baskasına yardım edip edemeyecegini bilme sansım olmuyor.
fakat tam tersine tanıdıgım kişilerde bunu gözlemleyebiliyorum ve bu defa içten içe yadırgamaya baslıyorum. mesela bir arkadasım var, zamanında duygusal bir yakınlıgımız da olmustu. ben hastalandıgımda nerdeyse hiç ilgilenmemişti. aynı durumda o olsa, yanına gider ya da telefon acar o an ne yapabiliyorsam yapardım eminim. şimdi aramızı uzun bir sogukluk donemi sonrası yeniden toplamak niyetindeyiz ama ben bu emek dengesini nasıl kuracagımı bilmiyorum. onun bişeyi dusunemiyor ya da dusunse de yapmıyor olusu benim davranıs bicimimi onun tutumuna göre sekillendirmeme gerekce olabilir mi?
onla direk bu mevzuları degil ama baska mevzuları konusurken aydınlandı kafam. insanlar en yakınımızdakiler bile bencil yasıyor, kendi mutluluklarına ya da tatminlerine giden yolda iyilik yapıyorlar. bense belki de fazla ahlakcı bir yaklasımla olması gerekene kendimi zorluyorum, içimden gelmese de yapıyorum bunu. sırf dogrusu bu diye. öyle bir duygusal cıkmaza girdim ki, ya icimden gelmeyen hiç bir seyi yapmıcam ve bu beni baya vicdansız bir insana donusturecek, ya da oldugu gibi insan ayırmadan yapmaya devam edicem ve kendimi yıpratıcam. insanına göre yap secenegi de olmuyor, neye gore dogru degerlendirebilirim ya da her zaman önden bilme sansımız olmuyor vs.