Ekşi Duyuru

kayıp nesil olduk.

hacı siz kayboldunuz ortadan ya. 89 ve 91'liler göz önünde ama siz hiç yoksunuz.

evlendim. askere gitmedim. bir kızım var 1 yaşında. iş güç sahibi olduk. hayat devam ediyor. bedelli bekliyoruz. valla kayıp nesil gibiyiz be...

evlenmedik, askere de gitmedik, ama yaşlandık...

80 doğumlu bir abiniz olarak 3 sene önce evlendim. 2 yaşında bir oğlum var. 37 yaşındayım. İçki ve sigarayı bırakarak hayatıma çeki düzen verme planları yapıyorum. bu yaz işimi değiştirip, başka bir şehre taşınacağım.

yaşlanmışlarmış...durun lan daha size noluyo? takılın lan tavşanlar gibi işte...

harbiden yaşlandılar, en son ortaokulda görmüştüm 90'lı. siz ne yapıyorsunuz be, bende merak ettim.

kendim de bir 90lı olarak çevremde aynı yaştan insan hakikaten az görüyorum. geçenlerde yıllar sonra ilk defa yeni bir 90lı ile tanıştım, şaşırdım vallahi.

Dün markette kasiyer kız bana "aa saçınızda beyazlar var!" dedi. Kızda homo eğilim olmadığını varsayarak kızın yürüme hedef kitlesinde de olamayacağımı düşünüp hiçbir mantığa dayandıramadığım bu cümleyi "eh benim yaşım var, sen kaç yaşındasın ki?" diyerek karşıladım. zaten o da 21 yaşındaymış. Yaşlanma mevzuu göreceli. Hangi yaştaysam o güzel geliyor.

Bir de babama, 35 yaşında biri ile olur muyum? Yaşı çok büyük değil mi :s .S gibi sorular soruyordum. Adam durdu ve dedi ki "sen de küçük değilsin yavrum artık, yaşın var yani"
böyle arada silkelenmek güzel, öğrencilikten neredeyse Yen'i çıktığım için algılayamıyorum.

7 8 senedir 92liler ve daha üstü ile takıldığım için yaşandığımin farkına yeni yeni varıyorum. Okul bitmedi, askerlim yapılmadı, evlenilmedi. Çok şükür bi işin ucundan tutuldu ama bi bok olamadık henüz. Yukarda da birinin yazdığı gibi hayatıma çeki düzeni gerrrçekten vermem gerekiyor. Ve evet 90lılar kuş olup göç etmişler sanki. Hakaten kaybolmuş nesil

o kadar yaşlanmadık ya. daha ne yaşadık ki? sanırım son 10 yılımda ben bendim, öncesinde baya salaktım. o yüzden öncesini saymıyorum.

hem yaşlanmak kötü bir şeymiş gibi gelmiyor. yaşlanmayıp ne yapak, ölek mi? :D hayatı dilediğim gibi yaşayabildiğim ve sevdiklerim yanımda olduğu sürece yaşlandığımda da çok kötü hissetmicem sanırım.

bir 90'lı olarak; üniversite bitti, hemen ardından işe girdim. en son isteyeceğim şeyi oldum: beyaz yakalı plaza çalışanı. ama sonra bunu sevdim, çünkü hayatımdaki her şeye bir şekilde uyum sağlayıp sevmeyi çok iyi biliyorum. bu en sevdiğim özelliğim. sonra sevgilim oldu. sevgilim benim birçok konuya bakış açımı değiştirdi. çok da iyi oldu.

evlenmeyi düşünmüyorum. çocuk ise çok uzak bir gelecekte belki. çocuk olursa evlenirim.

iş hayatında yükselmek gibi bir hedefim yok. çünkü keyfim yerinde, yaptığım işin yoğunluğu bana yetiyor, kazandığım para bana yetiyor çünkü baya sade bir hayatım var. sadeliği seviyorum. bunların daha fazlasını da istemiyorum.

yıllar geçtikçe çok daha bencil ama daha az ukala olduğumu hissediyorum. daha az konuşmaya daha çok yazmaya çalışıyorum ve beni ilgilendirmeyen şeylere burnumu sokmuyorum çünkü beni ilgilendirmiyorlar. herkes kendi seçimlerini yapmalı ve sonuçlarına da katlanmalı. bana ne! eskiden böyle değildim mesela ama böylesi daha iyi.

kendime göre doğrularım ve yanlışlarım var. bence bunlar kişiden kişiye göre değişir. kimseyi yargılamamaya çalışıyorum o yüzden. biri size göre kötüdür ama kim bilir başına neler gelmiştir de size göre "kötü" olmasına yol açacak seçimler yapmak zorunda kalmıştır. bilemezsiniz. bu yüzden biri beni yargılayınca çok sinirleniyorum. ha evet 27 yıldır değişmeyen bi asabiyetim var, kolay sinirleniyorum. önümüzdeki senelerde de bu konuyu halledicem umarım.

öyle.

Arkadaşlar sakin, biz daha ölmedik :)

Ben zaten biraz küçük gösteriyorum, etrafım da ne hikmetse 92'li, 93'lü kaynıyor o yüzden ancak Facebook'ta nişan/düğün fotoğrafı görünce "Ohaaa bir nefer daha aramızdan ayrıldı, yaşımız 30'a dayandı" diyorum sadece.

Okulu iki yıl geç bitirdim, sonrasında askere gittim, biraz iş aradım derken 1.5 yıldır çalışıyormuşum geçen fark ettim. 20'li yaşların başında dış dünyadan kolay etkileniyorken 20'lerimin sonuna doğru hayatımın biraz da olsa düzene oturduğunu ve sağdan soldan, hatta arkadan gelen darbelere karşı daha dirençli olduğumu fark ettim.

Sadece bazen 2000'li yılların başıyla ilgili muhabbet açıldığında sanki birkaç sene öncesiymiş gibi hissediyor, sonra 2001'li kardeşimin yaşını hatırlayıp o tokatla bi kendime geliyorum o kadar.