Ekşi Duyuru

Benim erkek arkadaşım da aynı.
Geçenlerde rating ölçümleri ile ilgili tartıştık resmen. O her tvde rating cihazı olduğunu ısrarla iddia etti, ben ise people meter ile ölçüldüğünü ve bazı evlerde olduğunu söyledim. Aldığım cevap 'saçmalama sürekli saçmalıyorsun' oldu.
İşin kötüsü, ben psikoloğum, ve psikoloji ile ilgili bir konuda bile olsa söylediğim şey ona göre saçma, en iyisini o biliyor, ya da tvde onedioda falan duyduğu gördüğü saçmalıklar benim bilgimden daha güvenilir geliyor ona.
Sanırım hayatımızdaki erkeklerin egosu herhangi bir konuda onlardan daha bilgili olmamızı kaldıramıyor.

Böyle böyle ilişki bitiyor işte.

Eski sevgilim -ki dünyanın en araştıran insanıydı kendisi- bir şey diyorsam hiç sorgulamazdı. Ben de çok net gıcık olurdum bu arada.

ahahahaha ben de böyleyim. şüphecilik değil alışkanlık. alınganlık etmeni gerektirecek ve kişisel algılayacak bir durum yok bence.

@bir nick var benden içeri, aynen öyle. Sizin anlattıklarınız da çok benzer.
İlişki üç yıllık, bittiği filan da yok da sinir olmaya devam ediyorum işte. Babam da böyledir benim zaten. Ondan mı ki..

kompleks bunlar hep sanki.
yani ego kılığına girmiş kompleks.

aslında normali "yahu dur şunu x bilir, ona sorayım" denmesidir.
benim için öyledir mesela, yani karşımdaki insanın neyi bilip neyi bilmeyeceğini bilirim, bildiğinden haberim olmayan bir şey söylerse de ciddiye alırım.

böyle düşünülmeyen biriyle ancak lisede falan ilişki yaşanır gibi.
insan karşısındakini ciddiye almaz mı ya?

kompleks filan değil, gözünde düşünsel olarak ondan daha aşağıdasınız bu yüzden bu tür konularda size güvenmiyor.

bunun da sebebi standart kadın erkek ilişkisi içinde çokca anlatılan birşey zaten. kadın etkilenen maşuk olmaya yönelik bir varlık olduğu için, bir süre sonra erkeğin bu tür çıkışlar göstermesi çok sıradan.

onu bu hale siz getirdiniz.


Bu size değer vermediği anlamını içermiyor ama fikirlerinize o kadar değer vermediği anlamını içeriyor. yani şöyle daha açıklayıcı olabilir, çocuğunuz çikolata istediğinde gider ona alırsınız ama komşuyla olan sohbetinizde araya karışıp fikir beyan ederse ''sen karışma, hadi odana'' demeniz çok olası. Yani onun istekleri sizin için kıymetli, üzülsün istemiyorsunuz hep mutlu olsun istiyorsunuz ama fikirleri kıymetli değil. çünkü o henüz bu şeylere akıl erdirebilecek bir konumda değil sizin için.

Annem ilk nisanlisini bu sebepten birakmis. Annemin bildigi yerde gidip baskasina yolu sormus annem biliyorum demis adam da sallamamis. Sonunda annem de nisanlisini yolun ortasinda birakip eve donmus.

Açıkçası ben de öyle yapıyorum. Ona soruyor, sonra gelip duyuruya soruyorum mesela, duyuruda duyunca inanıyorum. Sevgilim biraz sallayan bi insan, belki ondan böyle yapıyorumdur.

Tabii uzmanından bilgiyi beğenmeyip onedio'dakine güvenmek farklı bir uç ya da bildiği yolu başkasına sormak da ama sıradan durumlar için fragile lady + 1

Araştırmak alışkanlık bende. Belki sevgili haba durumuna gece baktı. Dün gece baktığım hava durumu ile bu sabah baktığım hava durumu arasında iki saatlik bir yağmur fırtına farkı var. Üç tane hava durumu app'im var, birine bile güvenmeyip bakıyorum. Bir de bazen bir kişinin söylemesi kesmez, konu ile ilgili çalışmaları falan toprlarım. Bu da kişisel değil, meslek hastalığı ve kendine güvensizlik sonucu. Kendime de şu açıdan güvenmiyorum; 2+2=5'tir gibi aşırı basit hataları dikkatsizlikten çok yaparım. O yüzden kendim bir şey söyleeken çoğu zaman söylemeden önce bakarım bir şeylere. Bazen de bakmam ve bakmadığımda genelde şapa otururum. O yüzden de alışkanlık oluyor böyle şeyler.

Yine de, uzmanından bilgiyi beğenmeme veya yol tarifine güvenmeme ayrı bir saygısızlık belirtisi bana göre.

ay eski sevgilim böyleydi. ayrıldığımda başka sıkıntılarımız olduğunu da anlamıştım geriye dönük bakınca.

sen de biraz daha geniş açıyla incele, çok farklı ve fazla sıkıntınız varsa önce sıkıntılarını söyle, baktın değişmiyor ayrıl. yoruyor çünkü böyle insanlar.

bi tanesi de beni hiç beğenmezdi. allah ım kendimi beğendiricem diye ne uğraşmıştım, yazık valla.

Bizde de zaman zaman oluyor. Ben de aynisini yapiyorum ona, gul gibi gecinip gidiyoruz.

ben de genelde öğrendiğim bir bilgiyi sorgularım ya da araştırırım. önemli olan neyi ne derece yaptığın ya da hangi durumlarda yaptığın. Bu hareket sürekli, bir çok konuda yapıldığı zaman insanın kendine değer verilmediğini hissetmesi ve saygı hissedilmediğini hissetmesi çok doğal.Herkese aynı şekilde böyle davransaydı en azından bu hareketleri kendi karakter özellikleri ile açıklanabilirdi. ama sana daha çok şüpheci davranması, başkalarının dediklerinin daha doğru olması, başkalarının beğendiklerinin daha güzel olması tehlikeli bir ego göstergesi. Çünkü bu durum kendisine daha yakın olan, kendisine daha çok değer veren kişilerin daha çok değersizleştiğinin bir göstergesi olabilir.

bende boyleyim erkek arkadas olarak ama ben sadece kiz arkadasima karsi degil herseye karsi boyleyim.

bir bilgiyi birden fazla yere sorgulatip onaylamadan dogru kabul etmem.

cok basitce bir doktora sorup tatmin olunmaz, bir gorustur o sadece.

bilimsel seylerde biri gelip bana sunu okudum derse ben kendim onu ana kaynagindan okumadan inanmam. oyellikle turkce kaynaklara hic inanmam, orjinaline bakmak lazim her zaman. ozellikle turkce kaynaklarda okudugum seylerin buyuk kismi yanlis, hatali ya da carptirilmis.

kisaca bu kotu bir sey degil tam tersi guzel bir sey. ben bir sey anlattiysam biri kontrol ediyorsa alinmam.

@mete kudur, başından beri böyleydi erkek arkadaşım, onu ben değiştirmedim. Ama vurgulamaya çalıştığınız şeyi merak ediyorum. Nasıl ve ne gibi bir etkim olmuş olabilir, açabilir misiniz?

Sadece erkek arkadaşım değil, eskiden samimi olduğum bir arkadaşımın da çok belirgin bir özelliğiydi bu. Rahatsız edici bir özellik ama şahsi algılamamaya çalışıyorum. Aslında erkek arkadaşımınkini de şahsi algılamamaya çalışıyorum, zor olsa da. O arkadaşlarının fikirlerini daha önemsemediğini, benim alınganlık ettiğimi söyler hep.

Genel anlamıyla psikolog olmak, sizin çalışmalarınız, başarılarınız hakkında yorumu ne oluyor? Emeğinize kıymet veriyor mu?

ahahuahu, aynısını eski kız arkadaşım yapıyordu. o da bana özeldi. bilgim olduğunu bildiği bir konuda, arkadaşının arkadaşından duyduğu şey benim 47 dakika boyunca yaptığım açıklamadan daha geçerli oluyordu. veya adı sanı duyulmamış bir sitede okuduğu şeye körü körüne inanması yüzünden ciddi bir tartışma yaşamıştık. sonunda bitti ilişki işte. iyi ki de bitmiş.

Biraz daha iyi anladım şimdi durumu. Olay sadece bilgi, güvenmeme ya da araştırmama değil sanırım. Eskiden ben de benzer biriyleydim. Ben heyecanlandığında heyecanına ortak olmuyordu ama o heyecanlanınca aynı heyecanı benden de bekliyordu. Tamam, yalan söyleyip sevmediği şeyi sevmiş gibi görünmesini istemiyordum da, o ben heyecanlanırkenki, örneğin, duyduğum ve sevdiğim bir şarkıyı dinlettiğimdeki 'Bitse de gitsek' ya da 'sivas sivas olalı böyle zulüm görmedi havası aldığım keyfi öldürüyordu. Heyecanımı onunla paylaştığıma pişman oluyordum ama o oyun oynarken mutlu olduğunda içten içe onun sevdiği bir şeyi yaptığını görüp benim de mutlu olmamı bekliyordu. Açıkçası oluyordum da, öyle çocuk gibi neşelenmesi de hoşuma gidiyordu ama zamanla bunun tek taraflı oluşu beni çok rahatsız etmeye başladı. Bir süre sonra onunla bir şey paylaşmamaya, zevk alacağım şeylerden zevk almaya başladım. Sırf şevkimi kırmasın diye. Ne de olsa sadece bir iki şarkı, belki birkaç dizi ya da film sahnesi; o da paylaşmadan kalıversin dedim. Sonuçta neler neler paylaşıyorduk ve birkaç şeyin lafı olmazdı. Yine de paylaşmak istediğimi paylaşamayınca, ilişkide yalnız hissetmeye başladım kendimi. Ne bileyim; hayatı paylaşıyorsun, acını paylaşıyorsun, fikirlerini paylaşıyorsun ama keyfini paylaştığında karşında 3 dakika boyunca senin elinde rehineymiş, kafasına silah tutuyormuşsun gibi davranan birini görmek hayattan aldığı zevkten soğutuyor insanı. Bir olasılık da araştırmacı da değil, sadece dediğini sallamayan biri olabilir.

Eğer bu manzara tanıdıksa, tebrik ederiz, bencil ve mızmız sevgili sahibi olmuşsunuz demektir.
Eğer böyle değlise, ben yanlış yorduysam, her şey olabilir.

Hem Ayço'nun, hem de senin tariflediğiniz gibi biriyle beraberdim ben de. Bi süre sonra mücadeleden bezdiğimden, işin doğrusunu yanlışını boşverip herşeye he demeye başladım. Hiç bi coşkumu paylaşmaz, onunkileri alkışlar oldum. Çekilmez bi hayattı doğrusu. Sonunda aklımı başıma toplayıp ayrılmıştım.

Kendisiyle tanışmamıza çok yakın bi arkadaşım vesile olmuştu. Onun bu sürekli üste çıkan, beni ezen ve önemsemeyen tavırları arkadaşımın da dikkatini çekmiş. Bana demişti ki, o bu bencillik ve bilmişlikleri herkese yapabiliyor ama sana sökmüyor, bu yüzden rahatsızlığının acısını senin üstüne giderek çıkarıyor. Ben de seviyorum diye katlanıyordum, şimdi dışarıdan bakınca çok acayip gerçekten..

Yalnız şu nüansı da ekliyim; eski ofis arkadaşım, biri kendine bişey danıştığında ne görüş beyan etmişse aynen uygulanmasını beklerdi. Ben ise fikir alma amaçlı bişeyler sorar, üstüne biraz daha araştırır ve nihayetinde kendi kararımı veririm. Ona sorduğum konularda bu türlü davrandım mı küplere binerdi. Zamanla bu türlü düşünen bi kaç kişi daha tanıdım. Şahsen bu davranış türünü de aşırı buluyorum. Ben ise sorulan şeye görüş bildirir, hiç arkasını aramam mesela. Senin örnek verdiğin bu türlü değil muhtemelen ama bunu da eklemek istedim.