[]
üşenmek, geriye gitmek, zihni zorlamamak
arkadaşlar son zamanlarda bir şeye kafa yorasım veya herhangi bir şeyle uğraşasım gelmiyor. şöyle ki;
üniversitedeyken dersler, projeler, sunumlar, kampüs hayatı, o, bu, şu derken haliyle yoğunduk. beyin devamlı çalışıyordu.
mezun oldum, iş hayatına atıldım; şanslıyım ki (belki de şanssızlığım) boş zamanımın çok olduğu bir işi yapıyorum ve bunun beni baltaladığını hissetmeye başladım. aslında suç bende çünkü boş zamanlarımda kendimi geliştirecek hiçbir şey yapmıyorum ve bu adeta beni esir aldı; günlük hayatıma yansıdı. mesela yapmam gereken bir iş oluyor ama ben "amaaaan, kim yapacak şimdi?!?!" kafasındayım.
mezun olduktan sonra rahata İNANILMAZ alıştım. derdini s.keyim diyebilirsiniz ama ben yoğun olmayı özledim. üniversitede yazdığım raporları, yaptığım sunumları düşünüyorum da şu an imkanı yok yapamam gibime geliyor.
çok uyuyorum, her şeyi erteliyorum, zihnimi zerre zorlamıyorum, beynim bomboş hissetmeye başladım. bir makaleyi okuyup anlamayı bile gözüm kesmiyor, kafamı zorlayasım gelmiyor. bir garip haldeyim ya. ben böyle değildim, hiç değildim...
bilmiyorum derdimi anlatabildim mi ama var mı durumla ilgili tavsiyeniz?
teşekkür ederim...
üniversitedeyken dersler, projeler, sunumlar, kampüs hayatı, o, bu, şu derken haliyle yoğunduk. beyin devamlı çalışıyordu.
mezun oldum, iş hayatına atıldım; şanslıyım ki (belki de şanssızlığım) boş zamanımın çok olduğu bir işi yapıyorum ve bunun beni baltaladığını hissetmeye başladım. aslında suç bende çünkü boş zamanlarımda kendimi geliştirecek hiçbir şey yapmıyorum ve bu adeta beni esir aldı; günlük hayatıma yansıdı. mesela yapmam gereken bir iş oluyor ama ben "amaaaan, kim yapacak şimdi?!?!" kafasındayım.
mezun olduktan sonra rahata İNANILMAZ alıştım. derdini s.keyim diyebilirsiniz ama ben yoğun olmayı özledim. üniversitede yazdığım raporları, yaptığım sunumları düşünüyorum da şu an imkanı yok yapamam gibime geliyor.
çok uyuyorum, her şeyi erteliyorum, zihnimi zerre zorlamıyorum, beynim bomboş hissetmeye başladım. bir makaleyi okuyup anlamayı bile gözüm kesmiyor, kafamı zorlayasım gelmiyor. bir garip haldeyim ya. ben böyle değildim, hiç değildim...
bilmiyorum derdimi anlatabildim mi ama var mı durumla ilgili tavsiyeniz?
teşekkür ederim...
tamamen aynı durumda hissediyorum. IQ m 10 puan düştü gibi sanki. Eğer özlediysen akademik yağmayı düşün ama istemiyorum diyorsun
- faik abi
(23.03.17 00:36:32)
Amaçlarla alakası olabilir diye düşünüyorum. Ortada ulaşmak istenen bir hedef olmayınca motivasyon, motivasyon olmayınca da çaba olmuyor. Dolayısıyla kendinize hedefler koyabilirsiniz. Eğer iş ile alakalı bir hedefiniz yoksa bu kendinizi geliştirmeye yönelik olabilir. Ancak burada bence kendini geliştirmenin hobi seviyesini aşması gerekiyor. Mümkünse kendinizi belli bir yükümlülük altına sokun ki 3. gün vazgeçmenizi engelleyecek bir etken olsun. Ne bileyim bir kursa başlamak ya da birine bir şeyi yapacağına-başaracağına söz vermek vb. gibi sizi maddi ya da manevi yükümlülük altına sokacak bir şeyi boşvermeniz daha zor olabilir. Bu aşamada arkadaşlarınızdan da faydalanabilirsiniz. Mesela dil öğrenmek istiyorsunuz ama tek başınıza kursa gitmeyecek ya da evde oturup çalışmayacaksanız bunu size eşlik edecek bir arkadaşınızla yapılacak bir faaliyete ya da ortak hedefe dönüştürürseniz, motivasyonunuzun düştüğü anlarda "Ahmet'e ayıp olur" gibi bir düşünceyle devam edebilirsiniz.
- salihdt (23.03.17 00:41:57)
İş koşullarınızın sizi serbestiyete itmesi, iş kaygınızın olmaması en büyük nedeni olabilir. Spor yapıyor musunuz bilmiyorum ama eğer yapmıyorsanız yapın. Bu sizi daha disiplinli hale getirir. Tabi spor da düzenli yapılması kaydıyla
- filipis (23.03.17 01:08:36)
3-4 senedir ayni durumdayim. spor, hobi, hatta askerlik. ne varsa denedim, yok degismiyor, emekli gibi hissediyorum. dolayisiyla bir tavsiyem yok, gelecek tavsiyelerden nasipleneyim ben de.
- yigitovic (23.03.17 01:39:47)
"Zamanım çok, ondan bir dolu ekstra iş yapmalıyım" kafasını bırak ve sadece bir tane meşgale edin fazladan, iki değil.
- arnold schwarzeneger (23.03.17 09:50:28)
1
