Ekşi Duyuru

Geçen bi soruda biri demek ki karakterin bozuk, onu düzeltmeye odaklan demiş. Bazı hatalarımın farkındayım, bazı hataları yapmanın eşiğindeyim. Aranızda psikolog varsa yorum yapsın. Ailemde herkes ama herkes baskın karakter, onun yansımaları olabilir. Aşırı samimi ve kafa bi adam gibi tanınıyorum, bir çok insan içi dışı bir, inanılmaz düzgün bir tip falan zannediyor beni ve herkes inanılmaz güvenip her bokunu anlatıyor, her bokunu da emanet ediyor. Elim yüzüm düzgün, iyi bir işim var güzel bir hayatım var, lakin uykusuz kalıyorum, aşağıdaki sebeplerden içim içimi yiyor. Hafif de alkollüyüm anlatmak istiyorum merak eden okur amk

- tanıdığım eşit yaş aralığımdaki insanlar arasındaki HEP en iyisi olmak istiyorum,
- elimi attığım her işte ennnn iyi olmak istiyorum olamazsam beni rahatsız ediyor uykularım kaçıyor
- ortamdaki hep en iyi olmak istiyorum
- en yakın arkadaşlarımın hatta ailemin bile benden başarısız olması bazen beni mutlu ediyor
- aşırı hırslıyım,
- en iyi olmak için yapmayacağım itlik yok, entrika, düzenbazlık falan her türlü operasyon var saman altından
- işyerinde - krizlerden ve kaostan besleniyorum, ortalık karışıksa hep bana yarıyor (normal insanlar stabilite sever ben ters durumlarda karlı çıkıyorum) bundan dolayı bana hep kötü giden, riskli ve kriz olan işleri veriyorlar gerçi
- işim de diyalog odaklı olduğu için ağzım orospu gibi, yalanın bini bin para, bu sayede her türlü zor durumdan kurtuluyorum (hikayeler anlatsam inanamazsınız) ve kesinnnnnnnnnnnnlikle anlaşılmıyor. aşırı seyrek bir durum olarak anlaşılsa bile bir çakallık buluyorum yine karlı çıkıyorum
- bir şeye gıcık olduğumda sinirimi müthiş saklıyorum, sadece orta ve uzun vadeli intikam planları yapıyorum, gıcık olduğum insanın hayatını sikmeden bırakmıyorum ya da bazen o noktaya gelip, yapabilirdim ama yapmadım deyip salıyorum. işten attırdığım, şişirip şişirip terk edip sonsuz bi boşlukta bıraktığım, tartışırken çıldırma noktasına gettirdiğim insanlar var
- tüm kendime güvenim dışarı bağlı. sürekli pohpohlanmak ve beğenilmek istiyorum. tüm hareketlerim bunlar için anlattığım her şey hikayelerim tivitlerim entrylerim sırf bunun için vay aq herifin hayata bak demeniz için. deli gibi duyuru cevaplamam bile aa çocuk bir şeyler biliyor ki paylaşıyor denmesi için
- kendime güvenim dışarı bağlı olduğu için en sikko laflar bile aşırı etkiliyor (mesela eski sevgilim kahvaltıda avokado soslu bir adet kepek ekmek dilimi yerken bu ne aq böyle kahvaltı mı olur dedim. bana kendi göbeğine bak ben taş gibiyim sende hafif de olsa bi göbek var dediği için ki yoktu deli gibi spor yaptım aylarca hatta ayrıldıktan sonra bile yaptım hala yapıyorum)
- egom dağ gibi dağğğğğ gibi en iyi ve en inanılmaz iyiyim ve öyle kalmam lazım
- hayatıma giren insanlar da benim gibi ennnnnnnn iyi olmak zorunda ve herkes bunu tasdik etmeli çevrem dahil
- özünde bi kişiye bağlı kalmak istiyorum ama her karşıma çıkan egomu bir yerden zedeliyor ve sonra kendimi başka kadınlarla tamir etmeye çalışıyorum. tüm ilişkilerimde "aldatmama" prensibimi hala yıkmadığım için hiç biri 2 aydan uzun sürmüyor
- önemsenmek istiyorum hep, mesela tek gecelik ilişkileri sevmiyorum çünkü kendimi karşımdaki insan için çok önemsiz hissediyorum.
- bazen karşımda gerçekten benden zarar görecek insanlar görüyorum o kadar çok seviyorum ki kendimden uzaklaştırıyorum ama çok zor oluyor bu
- bu hırslarım beni bazen hayatımı kaydıracak aşırı riskli aksiyonlara itiyor

Belki de böyle olmasaydım bu hayata sahip olmazdım. Ama bazen azıcık aşım ağrısız başım modunda, iddiasız, sakin bir hayatım olsa mıydı acaba diye düşünüyorum, aynı anda öyle bir hayatı imnanılmaz da sıkıcı buluyorum. Böyle yani. Ne yapayım?