[]
Ne Yapmalıyım?
Merhabalar
Arkadaşlar benim kız arkadaşımdan ayrılalı 1 sene civarı bi süre oldu, kendisiyle kötü bi ilişkimiz oldu, kendisini bidaha görmek istemiorum mantık çerçevesinde zaten bir geleceğimiz olamazdı şimdimiz de olmadı.. Benim sorunum 1 sene oldu kendisinden tek haber almadım ortak arkadaşlarımıza hiçbir zaman sormadım ne yapıyor ne ediyor gerçekten hiçbir fikrim yok.. Sorun şu ki benim 1 sene boyuncu günün her saati ve saniyesi aklımdan çıkmıyor oluşu, artık beynimi çıkarıp tokatlamak istiyorum gitmiyor aklımdan bi türlü, yemek yerken yolda yürürken sigara içerken okuldayken bu satıları yazarken aklınıza gelebilecek ne varsa yaparken sürekli beynimin içinde onunla konusuyorum , kurtulabildiğim tek bir an yok, artık beynim düşünmekten o kadar yorgun düşüyor ki , yaşatmıyor beni hareket ettirmiyor.. Bu süreler içinde kafam dağılsın diye çeşitli sınavlara hazırlandım, bi dönem çalıştım ama durum değişmiyor bi türlü beynimin içinden gitmiyor.. Nefes almakta zorlanıyorum çoğu zaman sanki tüm kainatta yalnız kalmışım gibi hissediyorum ve bu beni boğuyor.. son 1 senedir daha önce hayatımda olan herkesi çıkardım kimseyle görüşmüorum , birkaç ısrar eden arkadaşım oldu sayıları 2-3, onlarla çok nadir görüşüyorum.. telefonları pek açmıyorum mesajlara çok zor cevap veriyorum, ataletim sıfıra yakın , mesela bu yazıyı kaç aydır buraya yazıcam ama ancak yazabildim.. hiçbişey yapasım gelmiyor, yaptıgım herhangi birşeyden zevk almıyorum.. Son zamanlar da sürekli ''bi şekilde ölmem lazım'' diye içimden tekrar edip duruyorum, ölmek istiyor muyum, yada yapar mıyım bi fikrim yok, ama beynimin bu yorgunluğu bu şekilde yaşatmıyor beni, kafam ağrıyor artık sürekli, bi ağırlık var içinde sanki taş koymuşlar içine.. Genel olarakta sürekli herşeyi çok düşünen çok takan bi insanım ama bu konu beni günden güne öldürüyor, sadece fiziki olarak yaşıyorum.. daha yazacak çok şey var ama benim enerjim yetmiyor, napıcam ben ya?
Arkadaşlar benim kız arkadaşımdan ayrılalı 1 sene civarı bi süre oldu, kendisiyle kötü bi ilişkimiz oldu, kendisini bidaha görmek istemiorum mantık çerçevesinde zaten bir geleceğimiz olamazdı şimdimiz de olmadı.. Benim sorunum 1 sene oldu kendisinden tek haber almadım ortak arkadaşlarımıza hiçbir zaman sormadım ne yapıyor ne ediyor gerçekten hiçbir fikrim yok.. Sorun şu ki benim 1 sene boyuncu günün her saati ve saniyesi aklımdan çıkmıyor oluşu, artık beynimi çıkarıp tokatlamak istiyorum gitmiyor aklımdan bi türlü, yemek yerken yolda yürürken sigara içerken okuldayken bu satıları yazarken aklınıza gelebilecek ne varsa yaparken sürekli beynimin içinde onunla konusuyorum , kurtulabildiğim tek bir an yok, artık beynim düşünmekten o kadar yorgun düşüyor ki , yaşatmıyor beni hareket ettirmiyor.. Bu süreler içinde kafam dağılsın diye çeşitli sınavlara hazırlandım, bi dönem çalıştım ama durum değişmiyor bi türlü beynimin içinden gitmiyor.. Nefes almakta zorlanıyorum çoğu zaman sanki tüm kainatta yalnız kalmışım gibi hissediyorum ve bu beni boğuyor.. son 1 senedir daha önce hayatımda olan herkesi çıkardım kimseyle görüşmüorum , birkaç ısrar eden arkadaşım oldu sayıları 2-3, onlarla çok nadir görüşüyorum.. telefonları pek açmıyorum mesajlara çok zor cevap veriyorum, ataletim sıfıra yakın , mesela bu yazıyı kaç aydır buraya yazıcam ama ancak yazabildim.. hiçbişey yapasım gelmiyor, yaptıgım herhangi birşeyden zevk almıyorum.. Son zamanlar da sürekli ''bi şekilde ölmem lazım'' diye içimden tekrar edip duruyorum, ölmek istiyor muyum, yada yapar mıyım bi fikrim yok, ama beynimin bu yorgunluğu bu şekilde yaşatmıyor beni, kafam ağrıyor artık sürekli, bi ağırlık var içinde sanki taş koymuşlar içine.. Genel olarakta sürekli herşeyi çok düşünen çok takan bi insanım ama bu konu beni günden güne öldürüyor, sadece fiziki olarak yaşıyorum.. daha yazacak çok şey var ama benim enerjim yetmiyor, napıcam ben ya?
doktora gitmeyi düşünmez misin? halin hiç normal değil. iş bul çalış aklını meşgul et gibi klasik öneriler gelebilir burdan ancak bunları yapmak senin elinde.
- elorelia
(25.02.17 16:47:04)
Normal şartlarda sana uzun ve olumlama dolu pozitif bir cevap yazardım buraya ancak kişisel önerim psikolojik destek almandır. Bize ne anlattıysan doktora da anlat. Hayat bu şekilde yaşanmak için değil, hayat bu değil. Açıkçası güzel kardeşim gerçekten iyi bir doktora gitmek kendine yapabileceğin en iyi şey olur.
- medre
(25.02.17 20:51:49)
2014'te aynı dediğin konuma geldim. Uyuyamıyosun da işin en kötü tarafı. Susmuyor o sesler. Ben delirmeye başladığımı düşünmüştüm çünkü içimde o farklı bi karakterdi, 'onun karşısındaki ben' başka bi karakterdim, ikisi durmadan konuşuyolardı çok yorucuydu benim için.
Şöyle bi avantajım vardı, ayda 1 , 2 ayda 1 beni arardı. Aradığında 1 saat konuşurduk(normalde kimseyle telefonda öyle uzun konuşamazdım max. 5dk idi) tamamen boş beleş muhabbetti sevgili olmamıştık hiç.
Neyse sonra bi aramasında(askerdeydi) ona söylemedim ama yanına gitmeyi kafaya koydum, yerini-ziyaret usulünü öğrendim, son telefon görüşmemizden 15 gün sonra gittim. Şok oldu, çok da sevindi sıkı sıkı sarıldı bana. Ben robot gibiydim, bişeyi başardıktan sonra gelen sıkılganlık vardı üstümde. Onca şeyi yapmıştım ve orda bahçede 4 saat oturduk, sıradan konuşmaların dışına çıkamamıştı. Geyik muhabbeti-hava su muhabbeti hep.
O gün ben oldum artık. Lanet olsun dedim. Kafamın içindeki sesleri susturmuştu o gün yanında saatler süren bekleyişim, duymak istediklerimi hala söylememesi.
Sonra yine aradı, ilk sefer açtım ama bıkkın şekilde konuştum. Sonrakilerde açmadım cevap da vermedim aylar sonra yazdığı tek kelimelik mal mesajlara.
Son olarak numarasını sildim.(hala lanet hafızamda duruyor, bi gün unutucam)
Kimseye o kadar aşık olmadım, olmak da istemiyorum. Birlikte olsaydık eğer bana yaptıramıycağı şey yoktu. Muhtemelen asker ziyaretimde bunun farkına vardı o yüzden sonrasında durup durup yine ulaşmaya çalıştı.
Allah belasını versin.
Sen de böyle bişey yap bi milad belirle, yapacağın max. şeyi yap, ordan sonrası ya onunla ya da o hiç hayatına girmemiş gibi devam etsin.
Şöyle bi avantajım vardı, ayda 1 , 2 ayda 1 beni arardı. Aradığında 1 saat konuşurduk(normalde kimseyle telefonda öyle uzun konuşamazdım max. 5dk idi) tamamen boş beleş muhabbetti sevgili olmamıştık hiç.
Neyse sonra bi aramasında(askerdeydi) ona söylemedim ama yanına gitmeyi kafaya koydum, yerini-ziyaret usulünü öğrendim, son telefon görüşmemizden 15 gün sonra gittim. Şok oldu, çok da sevindi sıkı sıkı sarıldı bana. Ben robot gibiydim, bişeyi başardıktan sonra gelen sıkılganlık vardı üstümde. Onca şeyi yapmıştım ve orda bahçede 4 saat oturduk, sıradan konuşmaların dışına çıkamamıştı. Geyik muhabbeti-hava su muhabbeti hep.
O gün ben oldum artık. Lanet olsun dedim. Kafamın içindeki sesleri susturmuştu o gün yanında saatler süren bekleyişim, duymak istediklerimi hala söylememesi.
Sonra yine aradı, ilk sefer açtım ama bıkkın şekilde konuştum. Sonrakilerde açmadım cevap da vermedim aylar sonra yazdığı tek kelimelik mal mesajlara.
Son olarak numarasını sildim.(hala lanet hafızamda duruyor, bi gün unutucam)
Kimseye o kadar aşık olmadım, olmak da istemiyorum. Birlikte olsaydık eğer bana yaptıramıycağı şey yoktu. Muhtemelen asker ziyaretimde bunun farkına vardı o yüzden sonrasında durup durup yine ulaşmaya çalıştı.
Allah belasını versin.
Sen de böyle bişey yap bi milad belirle, yapacağın max. şeyi yap, ordan sonrası ya onunla ya da o hiç hayatına girmemiş gibi devam etsin.
- megalomaniac (25.02.17 22:02:08)
"kendisiyle kötü bi ilişkimiz oldu, kendisini bidaha görmek istemiorum" kısmına odaklanın bence. kendisiyle ilişkide kötü giden neyse, onun kötü yönleri neyse aklınıza geldiği zaman bunları düşünün. bu şekilde ondan soğumaya çalışın. kimse mükemmel değildir, olmamış ki bitirmişsiniz. şimdi barışsanız mesela daha mutsuz olacaksınız belki? bunları düşünün bence. geleceğe dair, daha mutlu olabileceğiniz biriyle tanıştığınıza dair pozitif yönde düşünmeye çalışın.
ölmeyi düşünme kısmıysa sıkıntılı, doktor yardımı, bir süre ilaç kullanımı gerekebilir.
ölmeyi düşünme kısmıysa sıkıntılı, doktor yardımı, bir süre ilaç kullanımı gerekebilir.
- calaquendi (26.02.17 02:55:14)
1
