Ekşi Duyuru

kız zaten ayrılır.

yaş kaç?

Kız ayrılır zaten neden görüşüyor onuda anlamış değilim. Olmaz o ilişki

böyle bi ilişkiyi kendine reva görüyosa kıza elleşmeyin. doğal seleksiyonla ikisinin de yok olması dileğiyle...

Yahu size ne oluyor arkadaş? Milleti ayırmak size mi düştü? Milletin görüşleri neden batıyor size? Eğer kız ya da çocuk beğenmiyorsa bu durumu ayrılırlar zaten.

elorelia +1

doğal seleksiyon için uygun bir durum. karışmayın size ne?

Sizi ilgilendirmez. Üzülürsunuz endiselenirsiniz evet ama herkes istedigi hayatı yasamakta, istedigi hatayı yapmakta özgür. Uyumlu degillerse ayrilirlar zaten. Yaşayıp görmesi gerekiyor. Kötü ilişki de lazım insana belki. Yönlendirmeye hakkiniz yok. Karsinizdaki cocuk degil. Arkadaslarimiza annelik babalık yapmak bize düşmüyor. Bizzat deneyimledim, simdi herkes ne hali varsa görsün şeklinde yasiyorum. Boşverin.

Ben böyle ilişkileri magazin sayfalarında çok okudum. Kayserili işadamının oğlu eski mankenle falan evleniyor hani. Sonra o kızlar tesettüre bile giriyor. Belki senin arkadaşın ihtiyacı olan da budur.

Not. Dini inancım yok :) ciddiyim.

karışmayın size mi ne?arkadaşımın mutsuz olmasını istemiyorum belki o yüzden karışıyorumdur. kız benim yakın arkadaşlarımdan ve bi ilişkinin içindeyseniz durumun abukluğunu göremiyorsunuz. çok fazla uzamadan bitmeli ya alışkanlıklar yüzünden ilerleyen zamanlarda iyice ayrılamaz ve evlenirlerse diye düşünüyorum. biraz geniş düşünün böyle bi olaydan sonrasını düşünün. çocuk bizden soğutmaya çalışacak. adım gibi eminim

@j r r tolkien hayrani onaylamalı mıyım evet yanlış kullanım olmuş ama olayı net bi şekilde anlattım. genel düşünmeyin. çok sevdiğiniz bi arkadaşınızı yerine koyarak düşünün ya..

bence çok müdahil olmayın olaya. çünkü genelde böyle durumlarda araya giren ortada kalıyor. zaten aklı başında bir insansa kendisi rahatsız olup ayrılır. ayrıca geleceğini, çocuklarını vs. hiç mi düşünmüyor. o ailenin içinde mi büyütecek acaba arkadaşınız? neyse en azından bunu söyleyebilirsiniz bence.

benim çevremde de kendisi çok iyi ama iş siyasete girince mala bağlayan arkadaşlarım var. hepsi aile baskını nedeniyle aslında hiç bilmedikleri, sevmedikleri düşünceleri savunuyorlar. ailesinden aldıkları ilk eğitim biat etmek olduğu için bu böyle maalesef. sizin eleman da öyle sanırım. başlarına kötü bir şey gelmeden de ne kadar konuşursan konuş ailelerinin beyinlerine işlediği düşüncelerden dönmüyorlar maalesef.

Arkadaşının şikayeti yoksa (ki olsa ayrılır herhalde) size düşen bir şey yok gibi görünüyor. Şahsen biri benim ilişkim hakkında elaleme danışsa fena bozulurdum.

iyi olunmaz, iyi olmak seçilir. durum durum seçilir hatta. bazen altından kalkamayıp kötü bile olabilirsin.

"oo aslında öyle değil" - bireyliğin farkında olup topluma katılım yapan biri değil, kendini bilmeye gerek duymayan biri,nin düşüncesi. iyilik şans eseri. iyilik seçilmemiş.

nasıl anlatırım bilmiyorum. o yazdığınızı gördüğümde diğer şeyleri hesaba katmaya çok gerek duymadım. şöyle ek bir girişim yapayım:

falan veya filan tipte insanlar olmamızın her zaman bir nedeni olacak. bir kurabiyenin kurabiye oluşunun da sebepleri var. nicel olan nitel sıçrama yaptırdığı zaman o şey eşik değerini işaret eden bir kriter oluyor çoğu zaman. önemli olan da bu.

kurabiye başka kurabiyeler değil de kendi dişlenene kadar ulan ben kurabiyeymişim demeye istekli değilse, sen de dedirtmeye istekli değilsen o eşik değeri daha çook uzak.

tekrar edeyim: iyilik aslında -olabildiğince- tercihtir. yani sonuçlarını düşünüp yine de yapmayı düşündüğün şeyi yapıyor veya olmayı düşündüğün şeyi oluyor/bunu sürdürüyorsan bu iyiliktir (tercih çok da doğru bulduğum bir kelime değil ama o başka bir konu ve o konuya sapmamak adına bu kelimeyi kullandım).

bilinçsizce varolunan hal, kişiliksiz bir hal oluyor ve bugün bunu diyen başkasının savurmasıyla yarın başka şeyler de söyleyebilir zira başkasının kendisini savurmasında ona göre beis yok.

böyle bir şeyin başlayabilmiş olması bile bana garip geldi. arkadaşınız bunları böyle görmüyorsa ne var ki sizin zaten anlatabilecek çok şeyiniz olacağını sanmıyorum. çünkü çok göze çarpan bir örnek vermişsiniz. size o kadar bariz olan bir şeyin arkadaşınızın gözünden kaçtığını düşünmek saçma olur. arkadaşınız, daha ziyade, "benimle iyi olabiliyorsa özünde iyidir." tarzı işine gelince tümevarım yapan birine benziyor.

son not: vallahi sidik yarıştırmak için söylemiyorum, aksi şekilde düşünenler de var diyebilmek için söylüyorum; benim ilişkimi birisi başkasına sizin yaptığınız gibi danışsa bozulmaktan çok sevildiğimi düşünürdüm sanırım. yani insanız, bozuluruz ederiz kesinlikle laf çakmak gibi bir derdim yok, ancak üzerine düşününce bir insanın arkadaşı için endişelenip kendi rahatını bozması güzel bir şey aslında. siz arkadaşınızın hayatını engellemiyorsunuz, kim olduğunu zaten belli etmiyorsunuz. öyle işte. eklemek istedim.

arkadaşınızla uzun uzun konuşun. burada konu siyasi görüş ayrılıkları olmuş, bambaşka bişey de olabilirdi. hiç önemli değil. siz onun en yakınlarından biriyseniz ve sevgilisini herhangi bir sebepten dolayı onaylamıyorsanız bunu ona söylemek sizin göreviniz. insan en yakın arkadaşını böyle zamanlarda uyarmayacaksa, eleştirmeyecekse ne zaman eleştirsin? bir gün alın karşınıza, aklınızdan geçen her şeyi ama her şeyi açık açık söyleyin. ayırmaya çalışmak soğutmak vs abartı olur ama. işe de yaramaz muhtemelen.

siz ne söylerseniz söyleyin arkadaşınız bu ilişkiye devam edecek büyük ihtimalle. ama siz de fikirlerine değer verdiği bir insansanız aklının bir köşesinde her zaman sizin dedikleriniz olacak, çocuğa bir açık kapı bırakacak ve ayrılmak istediğinde ayrılmak için bir sebebi daha olacak.

ben arkadaşlarımın sevgilim hakkında ne düşündüklerini çok önemserim mesela. neyse ki hepsi ona bayılıyor :) sevmeselerdi ben de tutup ayırlmazdım belki ama hep içimde bir şüphe olurdu "ulan, acaba?" diye.

son olarak, arkadaşınız bir süre sonra çok kötü şeyler yaşayarak ayrılırsa, gelip size "neden beni uyarmadın, benim aşktan gözüm kör olmuştu göremedim bunları, sen söylemeliydin bana" demesini istemezsiniz.

ekleme yapayım. bir arkadaşım (erkek) bir ilişkiye başladı. sonra bizimle görüşmeyi kesti bikaç ay içinde. sonra biz kendisine ulaşmaya çalıştıkça "benim hayatım bu artık ve ben çok mutluyum, karışmayın, aramayın" diye bizi tersledi. peki dedik bişey demedik ve çocukla 2 sene falan görüşmedik. bi ara evlendiğini gördük. sonra bu bi gün çıktı geldi ben boşanıyorum diye. meğer evlendikten sonraki 1 sene korkunç geçmiş, kız hiçbişey yapmasına izin vermiyormuş, bizlerle ya da başkalarıyla görüşmesini de kız engellemiş istememiş hep, hiç arkadaşı kalmamış çocuğun. normalde her akşam içen eğlenen adam, "sadece haftasonları kayınvalideye gitmek dışında hiçbişey yapmıyordum" diyordu. şimdi boşandılar ve çocuk gerçekten o günleri düşünmek bile istemiyor. "e abi madem neden evlendin" diyince de "gerçekten çok aşık olmuştum" diyor. aşk böyle enteresan bişey :)

Bi selin toktay vardi ya:)

kız başka birini bulamaz 30'u yaklaştıkça da gelir gider seni suçlar.

Ben zamanında din üzerine olmasa da başka şekilde uyumsuz ilişkilerde olan yakın arkadaşlarımı ayırmayu denedim. Öyle ikna ile ayrılmıyorlar. İlla canları bi yanacak. Sen sonradan "ben demiştim" diyebilmek için yine konuş, ama sonuç bekleme.