Ekşi Duyuru

bazen. sonra düzeliyorum. onlarında yapamayıp benim yaptığım bi ton şey oluyor.

hemde nasıl bro benim yaşımda adam mercedes den inmiyor mu bir özeniyorum bir özeniyorum sorma valla. Zalım hayat diyorum kitaplara sarılıyorum.

hmm iyiymiş diyip geçiyorum. freetakilir ın dediği gibi.

Cogu zaman kendimi kiskanirken buluyorum. Mal mulk icin o kadar kiskandigimi soyleyemem ama benden daha iyi kendini gelistirmis ve evet daha yakisikli insanlari kiskaniyorum. 26 yasinda tarzan gibi ingilizce konusurken iki uc dil bilen adami kiskaniyorum. Gibi gibi

hayir hissetmiyorum, 'ya keske bende de olsa' 'keske ben de bunu yapsam' tarzi seyler bana sadece ilham kaynagi oluyor. eger guzel bir fikir oldugunu dusunursem, kendim yapip yapamayacagimi, ya da kendi yasam sartlarima nasil uyarlanabilecegi konusunda dusunurum. herkesin bir yasam dinamigi var, bu sekilde kiyaslamalara girmek mantikli degil. baskasinin her yaptigi/sahip oldugu size uygun olmak zorunda degil. oncelikle kendi beklentilerimize ve isteklerimize odaklanmak lazim. yapmadigim/yapamadigim bir seyi yapan biri icin yaptigi sey onu da mutlu ediyorsa, mutlu olurum, o kadar.
guzellik yakisiklilik fazla takilmayin, degistirebileceginiz seyler degil, ayrica fazlasiyla goreceli seyler.

bu sekilde hissediyorsaniz bunu yapici hale getirerek kullanabilirsiniz. biri bir seyi yapiyor olabilir, siz ya onu yapmak istediginizi fark edersiniz, ya sizin ilgi alaniniza girmez. ilgi alaniniza girmiyorsa, o kisi yapti diye yapmak davranis bozuklugu olur. ilgi alaniniza giriyorsa, onlarin neden yapip sizin neden yapamadiginiza bakin ve yapabilmenin yollarini arayin. hatta o kisiyle konusun, fikir alisverisinde bulunun, kendi imkanlariniza uygun bir yolla yapmaya calisin.
aslinda duyuru da bir anlamda bu amaca hizmet etmiyor mu? farkli farkli bir suru insan yaziyor, kimisi kariyeri hakkinda kimisi gidecegi yer hakkinda fikir istiyor. insanlar birbirine yardimci olmaya calisiyor. baskasina verdiginiz bir cevaptan alakasiz biri etkileniyor, faydalaniyor.

cok paraniz olur ama bunu degerlendiremezsiniz, hic paraniz olmaz ama dunya kadar sey yaparsiniz. bunlar ufkunuzun genisligi ve azimle alakali. eger aileden zengin degilseniz, degilsinizdir buna da yapacak bir sey yok. ufkunuzu genis tutarak elinizdeki imkanlarla neler yapabilirsiniz ona odaklanin, sorun, sorgulayin, arastirin. onun icin de artik inanilmaz bir bilgi paylasimi var internette, ozellikle bu tur paylasima inanan insanlar cok guzel ve sistematik bilgi paylasiyorlar (kucucuk bir ornek olarak burasi gibi) bunlari degerlendirebilirsiniz.

edit: bu arada hemcinsleriniz demissiniz, ben soruyu yanlis anlamis olabilirim. ben genel olarak baskalarinin yasamlari ile kendi yasamlarimizi kiyaslamaktan bahsetmistim.

@tncserap'a son iki maddesi dışında kesinlikle katılıyorum.

üzerine uzun süre fikir yürüttüğüm bir konuda benden daha farklı bir şekilde düşünmüşse kıskanıyorum bunu nasıl düşünemedim diye fakat maddi boyuttaki herhangi bir şeyi asla kıskanmıyorum.

@trumanshow bu özgüveninle hemcinsim olduğunu bilmesem de moralimi bozdun. :)

aynen onlar yapabiliyor ben niye yapamıyorum diyorum evet.

Açıkçası zamani olabildiğince kendime harcıyorum ozellikle bisiklet ve vg antrenmanlari ile. Maddi yönden de fena durumda değilim. Fiziki ve karakter olarak da bi yamugum olmadığı yönünde bu yaşıma degin olumsuz bir durum dönüşü almadim. O sebeple daha iyisi hep vardır ama siz kendinizi gelistirmek icin caba harciyorsaniz moral bozacak hiçbir durum yok.

eskiden bu duygularin ustesinden gelemiyordum ama artik eser yok. hic umrumda olmuyor. yapiyor da bana mi yapiyor?! benim onun basarilarindan vs kazancim ne ki? zaman kaybi diyorum geciyorum.

benden iyisini çok kıskanmam, ama benden kötüsü (her anlamda) benden iyi yere gelmişse kıskanıyorum.
yani mesela güzel kadını severim, akıllısını daha çok severim falan ama benden salağı benden daha iyi bi konumdaysa falan çok koyuyor. aslında bu senin soruna tam cevap değil herhalde ya da herkeste olan bir şey.

Zekada ezilmek bana da çok fena koyuyor. Kalanlar kıçımın kenarı.

Zeka, kariyer ve tip olarak kendime güvenim tam ama yalan yok sosyal olmak açısından hemcinslerime göre kendimi eksik görüyorum. Gerçi artık buna hiçbir şekilde üzülmüyorum ama maksat cevap olsun.

kişiye göre değişir. eğer ne oldum delisi, gösteriş meraklısı, elde ettiği bu şeyden dolayı triplere girmiyorsa onun adına seviniyorum. o yapabiliyorsa ben de yapabilirim diye motive ediyor beni. ancak elde ettiği en ufak şey için bile hava atmaya çalışan insanlara tav oluyorum. mesela çok girmek istediğim bir okula giremedim. başka bir arkadaşım hem istediğim bölüme hem okula girdi. çok yakın değildim ancak iyi biri ve onun adına çok sevindim.

şu an yaşıtlarım üniversiteden mezun oluyor. baya baya millet mesleğini bir "güç gösterisi" olarak kullanıyor. özellikle hukuk ve tıp gibi bölümlerin mezunlarında daha fazla bu. üniversiteyi bitirmedim henüz ancak kazancım gayet iyi ve sevdiğim işi yapıyorum. şimdi bunlara bir şey desem kıskanıyorsun denilecek. halbuki diğer tarafta okulu bitmeden şirket kurup çok daha iyi kazanan arkadaşlarım da var ve ne güzel başarmış adam diye seviniyorum. hatta çevremde böyle insanların olması mutlu ediyor beni. yani karşımdaki kişiye çok bağlı.

Hayır.
Bi insanın benden daha zeki olduğu da ayak üstü nasıl ölçülür bilmiyorum.
-Abi suç ve ceza okudum
-Yapma işte bunu yapma :(
Başka insanın zekasını kıskanacaksanız teslayı falan kıskanın.
-Abi adam inşaatta amelelik yapıyormuş, sonra kazandığı paraya bi arsa almış ev dikmiş, şimdi koskoca müteahhit. İnsanda cesaret olacak ağbi.

Türkiyenin en kıskanılan tipini özetledim sizlere.

benim yaşlarımda iyi derece müzik aleti çalanları kıskanıyorum açıkcası.

kıskanmak değil de bendeki özenmek. mesela yalnız olduğum zamanlarda en yakın arkadaşlarım kafalarına göre kız arkadaş bulduğunda bende özeniyorum.

kariyer anlamında bu salak nasıl buralara gelmiş dediğim insan çok var. Görünüş olarak yakışıklı birini gördüğümde kıskanmıyorum ama keşke ben de yakışıklı olsaydım diyorum içimden tabi. Para ve maddi durum olaylarını kıskanmıyorum. Bilgi birikimine de ciddi saygı duyuyorum.

Trumanshow +1

Ben yalnızca benden daha çok seyahat edebilenleri kıskanıyorum. Aslında kıskanmak değil de, imrenmek diyelim. Bir de insanlarla iyi iletişim kurabilenleri. Bir de insanların uyruklarını kıskanıyorum ben. Hani şu huzur içinde, refah içinde yaşayan ülkelerin insanlarını.

Şu ana kadar hiçbir kadının güzelliğini kıskanmadım çünkü ben kendimi beğeniyorum. Dış görünüş konusunda hiçbir kompleksim yok. Benden güzelse de oha ne kadar güzel kızmış der geçerim. Başarı ve zeka konusunda da kimseyi kıskanmam. Elbet benden eğitimliler, başarılılar ve zekiler vardır ama ben de bu konuda fena değilim hani. Hayatta elde etmek istediklerimin çoğunu elde ettim. Hayattaki başarılarım beni doyuruyor yani, hazımsızlık çekmiyorum. Para ise şu ana kadar hiçbir zaman benim hayatımın merkezinde olmadı. Hiçbir zaman parasız kalmadığım için olabilir (dikkatinizi çekerim, galaktik ölçüde zenginim demedim, yalnızca şu ana kadar kimseye muhtaç olmadım. Çalıştım, kazandım, kazancım beni mutlu etti. Ailemin de maddi durumu kötü değildi demek istedim). Tamam, parayı çok severim, kabul ama para benim kıskanabileceğim türde bir şey değil.

Hemcinsimle ilgisi yok bu durumun. Eğer moralim bozulursa, bunun kadın-erkeklikle ilgisi yok. Güzel bir kadını kıskanamam; delicesine hayran olurum, dibim düşer. Güzel bir manzaraya bakar gibi izlerim. Aynı şekilde birinin uğraşa uğraşa edindiği bir şeyi de kıskanmam, takdir ederim ve hem kendime hem başkasına 'Uğraşınca oluyor, demek ki uğraşmıyorsun' derim.

Kıskanma değil 'O niye yapıyor' olmaz bende hiç ama kendi kendime 'Ben gerizekalıyım. Allah da benim belamı versin' dediğim bu ara delicesine oluyor. Hatta, şu ara ruh halim şuradaki siyah bulut gibi
www.youtube.com

Ama bunun diğer insanlarla da ilgisi yok. 'X kişi şunu yapmış, ben şunu yapamamışım' değil, daha çok 'Ben şunu neden yapamıyorum. Düpedüz gerizekalıyım ben' durumu var. Yoksa, diğer bir kişi ister tek başına aya çıkacak kadar yetenekli olsun, ister ayakkabısını bağlayamayacak kadar beceriksiz olsun. Bir de sinir olduğum bir laf var, o da 'Yapan nasıl yapıyor'. Ne bileyim nasıl yapıyor, yapanın nasıl yaptığını bilsem ben de yaparım. Nasıl yaptığını söyle, ben de yapayım.

Güzellik konusunda kıskançlığım yok, olamaz da. Ben taş veya iğrenç olduğumdan değil, taş olana güzel güzel baktığımdan. Kendi kendine yetiyor tipim, o yüzden o konuda kıskanacak çok bir şeyim yok. Sosyal ilişkiler konusunda arada oluyor, arada olmuyor. 'Ambivert' denilen insan tipindenim, parti insanı değilim 10 yıl öncesi gibi ama konuşurum, laflarım. Kariyer olarak idare ediyorum, daha iyisi olacak zamanla. Para zaten aramıyorum, geçindiğim kadarı yetiyor. Daha fazlası olsa olurdu, ihtiyacım olan temel bir iki şey var ama olmazsa da dert değil ve kıskanmak aklıma gelmez. Yine de kendime yetemediğim alanlar var ve bu ara o alanlara muhtacım.

Çalışarak elde edilen, salt emekle ulaşılan konumlar çok da radarımda değil açıkçası. Çalışarak herkes yapabilir demek ki.

Fakat çalışmadan sahip olunan durumlar var. Mesela güzellik, mesela zengin bir aile, çocukluktan itibaren imkanlarının geniş olması, gibi gibi. Kişinin kendi tercihinde olmayan şeyler bunlar. Özellikle de güzellik.. Herhalde bi kadının sahip olabilecegi büyük şanslardan bi tanesi.

Böyle insanlara denk gelince ne kadar şanslı olduklarını düşünüyorum sadece. Sonra kendime dönüp halime üzülmekten, onları kıskanmaya fırsatım olmuyor.

yoo çok oralı olmuyorum