Ekşi Duyuru

edemedi.

0 hayal.Evlenmem asla.

hayal etmiyorum. olursa olur olmazsa olmaz havasındayım.

50 kaat dugun, 50 kaat ev etti 100 kaat. bunun baska masrafları da var.120 diyelim.

120 bin liraya ortalama olarak 350 liradan 342 saat rus çağırırsın. yani bir sene boyunca her gun. 7 seneye vursak haftada bir.

Anladınız siz.

tamam tamam çok iğrencim.

Umut bu topraklardan gitti. De her an bisiler olabilir. Azicik karmaşık bi durum. Ama bakalim. Gerci düğünleri sevmem nikah yeter de kiz ne söyleyecek o var.:) dedim ya karmaşık her sey bir ışık bir hayat belirtisi. He bir de hastalik davasi var onu ne yapsam bilmiyorum.iyice bir kontrole girmem lazim.anlik unutkanligimdan alzheimer şüpheli denmisti. Orada kalmistim.bu yüzden den de hizli koşmak umudunu kirmak istemiyorum kizin.

Hayal etmiyorum, olursa olur olmazsa olmaz +1

ediyorum ama doğal olarak sadece "iyi olacaksa olsun" kafasındayım, yoksa "artık evlenmek lazım" diyerek kendimi evlenmeye zorlamam. evlendikten ve daha da kötüsü çoluk çocuğa karıştıktan sonra ayrılmak zorunda kalmak inanılmaz korkunç geliyor bana. iki kişi olsa neyse de çocuk büyük sıkıntı. bütün o hayat düzeni, birliktelik anlayışı falan... düşünsene, hayatını paylaştığın insan her şey iyi giderken birden sana garip gelen tavırlar takınmaya başlıyor. bir hafta geçiyor, bir ay geçiyor ama hiçbir şey düzelmeyip aksine kötüleşiyor. iletişim kuramıyorsun. heyecanımı kaybettim diyor, eskisi gibi değil diyor vs. kafayı yerim ben. böyle bir şey tecrübe etmeyi kesinlikle istemiyorum. ne bileyim 4 yıldır evlisin, kredi çekip eve arabaya neyin girmişsiniz, akşam portakal soyup dizi izliyosunuz ama ya eşinde ya da sende bir acayiplik hasıl oluyor, aranıza soğukluk giriyor. çözemiyorsunuz da. abov. böyle şeyler çok fena. hani karşılıklı olarak "yok ya biz anlaşamıyoruz" dense eyvallah da bir tarafın "la noliy?" deyip kalakaldığı ilişkiler bana inanılmaz korkunç geliyor.

o yüzden mutlu bir evliliğimiz olacaksa tabii ki istiyorum, hayalimde "mutlu evlilik" var, bu istediğim bir şey. yok öyle olmayacaksa, böyle daha iyi. evlenmeyi istiyorum ben çünkü karakter olarak tam bir "loner" olmama rağmen hayatımda biri olsun istiyorum. hayatının doğru/düz olmasını birine bağlamak doğru değil, bunun farkındayım ama hayatımda biri olsa motivasyonum, sorumluluk bilincim, bokum püsürüm daha yüksek olurdu diye düşünüyorum. sevgilim varken öyleydi çünkü. daha özgüvenliydim, daha "akıllı"ydım, çalışkandım vs... öte yandan, üçüncü senede pat diye çekip gidecek bir kadındansa ömür boyu yalnız kalmayı tercih ederim. daha iyisi olmuyor diye kendimi en dibe çekecek değilim.

hayal? o kadar zor bir şey mi ki?

no
(yazmayı üşendiğim şeyi stavro yazmış. onun dediği+1, bi de balpolen'in dediği:))

Hayal edecek kadar çok istediğim bir şey değil.

Kısmet.

Hayir. Oyle bir hayalim yok. "Kessinlikle hicbir zaman evlenmeyecegim" demiyorum ama evlenme planim, ilerisi icin boyle bir niyetim simdilik yok.

burada hepsi istemem yan cebime koy havasında.
aldılar da siz istemediniz.

Evlilik süphesiz ki cok güzel fakat cok zor bir kurum. Sorumlulukları cok agır. Birgün yalnızlıgımdan sıkılırsam neden olmasın, fakat böyle keyfim cok yerinde.

Hayır.

Benim kafamdaki erkek ile, yani yanımda eşim olarak görmek istediğim insan ile yollarımızın kesişme ihtimali sıfır. Denk gelirsek evlenirim ama olmayacak duaya amin denmez. Ben bunu kabullendim artık.

Bazen düşünüyorum ortalara gelmeden "aman aman eksik olsun" diye bitiriyorum, hayali bile zor.

Valla evlilik zor zanaat. Ve cok büyük bir sans. Bakıyorum kendime o şansın zerresi yok bu yuzden dün geceki gibi rüyalarda yasıyorum o telaşı falan filan.

hayır. aslı çok tatlı insanlarla tanıştım ve doğru zamanda doğru tepkileri verebilseydim şimdi efsane bi evliliğim olabilirdi, ama malın önde gideniyim..

hayal kurmak değil de; ölene kadar seveceğim, daha da önemlisi ölene kadar beni sevecek biri karşıma çıksa keşke diyorum arada. denk gelirsek, yakın zamanda olmamak koşuluyla evlilik de bunun bir sonucu olarak ihtimal dahilinde.

@gkct, yine de umut. "rabbin seni terketmedi" diye düşünmek daha iyi geliyor bana.

o kadar kafa dengi birini nasıl bulacağım... en önemli sorun bu. çok anlayışlı, uyumlu biriyimdir de, karşımdaki de en az benim kadar öyle olmalı.

ama çocuk çok istiyorum bak. iş yerine gelen bebekleri, çocukları seviyorum hep. özellikle o bebişler offf :) yerimmm.

ama gerçekten öyle bir eş bulabilir miyim ki... bilmiyorum.

evlilik değil de kafamın uyduğu biriyle birlikte yaşamayı hayal ediyorum. evlilik gereksiz bir şey bence.

hiç biriniz evlenmek istemiyorsanız bu memlekette yazın günde 5'er düğünü kim yapıyor ulan? diye size sesleniyorum.
çok leş ortamlarda bulunup da düzgün ilişki yaşamaya çalışan ben gibilerin evlilik gibi pembe hayallere dair umutları azalarak bitiyor. chuck palahniuk kitaplarından fırlamış gibi duran gerçekler yüzünüze tokat gibi çarptıkça "kocişimin piremsesi" tarzı mutlu, huzurlu evliliklerin aslında koca bir ilüzyon olduğunu anlayabiliyorsunuz.
insan huzur istiyor ama gerçeklerle birlikte o huzuru yaşamak ne kadar inandırıcı? farkındalık kötü şey. farkındalık gibi duygular evlilik gibi geleneksel mutluluk törenlerinin önünü tıkıyor.
benim genel görüşüm bu. piremseslere ve altın yaldızlı örtülere selam olsun.

Gercekten sevdiğim ve iyi anlaşabildiğim insanla tanışmayı hayal ediyorum ben. Gerisi gelecekse zaten gelir.

hayal etmek değil de istiyorum ya. düzenli bi hayatım olsun, hanımı alıp arabayla biyerlere gidelim falan istiyorum.
şu an ailemle yaşıyorum. sanırım bu yüzden.

evlenmek istediğim kişiyi buldum sevgilim teklif etsin diye bekliyorum :D

"eli eli lema şevaktani" diye verdiğim cevap silinmiş iki kişi arasındaki konuşma gerekçesiyle. Bir cevabın silinmesi ilk kez bu kadar komik bir şey olarak gözüktü :)
Umut etmek veya umutsuzluğa kapılmak kişisel kararlar. Fakat yaşadığımız dönemde öyle ya da böyle mutlu olmanın gerekliliği üzerine sunuluyor her şey. Yıllarca hiç gelmeyecek birini beklemek ya da bir kişiye içtenlikle bağlı kalmak insanlarda vebalı görmüş izlenimi uyandırıyor. Aksi gibi bir durumun gerçekliği sorgulanamıyor bile. Çarçabuk mutlu olmayı isteyenler mutluluğu bekleyenleri anlayamıyor kısaca.

Hayal etmiyorum planlıyorum.

hayal etmiyorum da ne zaman olacak nasıl olacak diye merak ediyorum ve korkuyorum

kesinlikle hayır. hiç o yola giresim yok.