Ekşi Duyuru

Kanka herkesin mutluluk kaynakları farklı.
Köpeği için yaşayan niye yaşadığını bilmeyen bir başkasına garip gelebilir.

Kısaca bizi heyecanlandıran ne varsa onun için yaşıyoruz diyorum.

öylesine.. troll değilim ama şunun için yaşıyorum diyebileceğim bi kavram yok

valla yaşayıp gidiyoruz işte özel bir amacımız yok.

Dünya barışı için.

@EXXE01

ne güzel demişsin, 'bizi heyecanlandıran ne varsa onun için..'

varsa eğer 70 yıllık ömrümüzün 20 küsür yılı uykuya, 4-5 yılı da uykuya dalmakla geçiyor diyorlar. 1 yılı tuvalette, 3 yılı yemekte, 11 yılı işte iyimser bir rakamla.. daha neler neler.. pat diye 30'a düşüyor geriye kalan. onu da ne saçma sapan şeylerle dolduruyoruz.

bir şeyler uğruna yaşamak için elimizde kalan kaç yıl ki? değiyor mu şu bir kereliğine bizim elimizde olan ömre yaşadıklarımız, yaptıklarımız?

merak ediyorum da, ne yapıyoruz, ne için yapıyoruz? yani gerçekten nereye gidiyoruz bu ömür denizinde? tünelin ucunu bilmeden nereye yürüyoruz?..

Küçük keyifler uğruna yaşıyorum valla. Güzel bi müzik, güzel bi hava, dondurma yiyip sevdiğim diziyi izlemek gibi.

neden yaşayıp gidiyoruz ki?

önce güzel işlerde çalışmak için hayatımızın en güzel zamanlarını sınavlara veriyoruz, sözde daha iyi yaşamak için, sonra bir o kadar daha güzel zamanları üniversitede daha iyi bir iş için veriyoruz, sözde daha iyi yaşamak için, iyi bir iş bulduk diyelim, evlenen oluyor, çocuğu olan..

bu kez yaşamak değil, yaşatmak için çalışıyoruz. daha iyi yaşatmak için. daha iyi ev için, daha yüksek model araba için, daha lezzetli yiyecekler için.. çocukların daha iyi okullarda okuması için..

bu kez çocukların daha iyi iş bulması için daha iyi okullara gönderiyoruz, onlar da sözde daha iyi işlerde çalışıp daha iyi yaşayıp, yani herkesin yaptığı gibi, bir yerlere savrulmak için daha çok çalışıyor.

sonra bitip gidiyor.

öldükten 1 ay sonra geçtiğimiz sokaklar, dokunduğumuz insanlar, oturduğumuz koltuklar, kokusunu çektiğimiz çiçekler.. hepsi 1 ay sonra unutuyor bizi.

sadece 1 ay yetiyor, sanki hiç yaşamamış gibi olmamız için.

sadece 1 ay..

hayalim

gezmek

her şeyden uzakta kalmak. teknolojinin her yere ulaştığı devirde teknolojiden uzak yaşamak.

bkz: doğadaki insan serdar kılıç

işte intihar gunah, cehennem korkusu, anneye aci cektirmenin vebali ve kendini oldurmenin elde olan tum yollarinin zor ve cok riskli olmasi gibi seyler falan.

Konuya bakış açım şu: (teyze tonlamasıyla) yaşıycan, napcan:)))

ben de bu soruyu kendime çok soruyorum. gözlemlediğim kadarıyla insanlar hazza,zevke,paraya, güce ve mutluluğa aşırı önem veriyorlar.Sosyal medya denen bataklık ,insanların sidik yarışı yaptığı, şuurun olmadığı akıl almaz bir ortam. Bazı insanlar mutlu olmak için, hayattan keyif almak için yaşıyorum der. Bu şuna benziyor, size yüklü miktarda para veriyorlar ve bunu ne için harcayacağınızı soruyorlar. siz de diyorsunuz ki, bu parayı harcamak için harcayacağım (!?) bu saçmalık. Bir çok insan ortalama 70 yıllık insan hayatına mutlu,rahat yaşamanın ötesinde bir gaye, bir anlam yüklemeyi anlamsız buluyor.bunu saçma buluyorlar.Bir çok insan hayat şartlarını iyileştirmeyi "hayatının amacı" yapmış.İlk bakışta insanın "Ne uğruna yaşıyorum lan ben?" diye sorması için önce temel ihtiyaçlarını karşılaması gerekiyor gibi görünüyor ancak bu tezi çürüten örnekleri göryoruz, Fakir ülkelerde, fakir hayatlar süren insanların hayat şartlarını iyileştirmekten farklı birtakım emelleri hayatlarındaki amaç haline getirdiklerini görüyoruz.
Bu sorunun cevabı insanların inançlarıyla şekilleniyor gibi görünse de bu soruya anlamlı bir yanıt vermek için her şeyden önce insanın kafasını kullanabilen bir insan olması lazım.

yaz; kendine müslüman...

umutlar var bolca.

@AWD

yaa, öyle işte.

hep bir adım daha iyi standartlar için yaşıyoruz. bir adım daha, bir adım daha. yaş oluyor 40, hayır, bir adım daha. yaş oluyor 50, hayır, bir adım daha. 60, 70.. pat, ecel geliyor kapıya, hadi gidiyoruz..

al sana standart. hadi bakayım. ulan bir kere var şu hayat elimizde ya, bir, bir.. yemişim standardını, öleceğiz lan.. bak ne diyorum, 40 yıl boş şeylere gidiyor. uyku, uykuya dalmak, tuvalet, yemek, iş..

evet, müdür oldum, genel müdür olayım, ceo olayım, daha büyük bir şirkete ceo olayım.. zamanımın hepsini boktan bir şirkete vereyim de bana para versinler. daha iyi standartlarda yaşayayım.

yahu tamam, elbette daha iyi standart güzeldir. ama benim anlamadığım, bunu bize nasıl kodladılar? yani 2000 model arabayı değil de, sırf tipi güzel diye 2017 model arabaya neden ağız suyu akıtıyoruz? neden iphone'ların içine düşüyoruz?

bakın her gün, her gün görüyorum, birilerinin gözüne girmek için çabalayanlar, birilerinden daha çok bildiğini anlatmak için kıçını yırtanlar..

yani ne bileyim.. bir şey için yaşasak bile bazen bizi alıp dışarı atıyorlar. biri bize hayır diyor, yaşamayacaksın kardeşim. kendi istediğin gibi yaşayamazsın.

çok sevdiğim bir arkadaşım, ben vatan için yaşayacağım dedi. harp okuluna gitti, şimdi harp okulları malum..

boktan bir çark var..
boktan bir kısır döngü..
biz giriyoruz..
yetmiyor çocukları da bunun içine sokuyoruz..
yetmiyor onlar da çocuklarını sokuyor..
cesaretimizi kırıyoruz..
istediğimiz gibi yaşamadan ölüyoruz..

sonra 1 ay sonra bizi herkes unutuyor.
1 ay.
1.
1 ay sonra sanki hiiiç yaşamamış gibi oluyoruz.

öldükten bir 1 ay sonra hiç yaşamamış gibi olmak için 70 yıl kıçımızı yırtıyoruz. ne güzel.

şu an ailem yaşadığı için. onun dışında bir hedefim yok, amacım yok. "doğduğum için yaşıyorum"

100 sene sonra "vay amk ne biçim yazmış şerefsiz" denebilecek bir yazar olmak ya da bir spor kulübünün sahibi/başkanı/babası olmayı çok isterdim. daha küçük çaplı olarak da başta annem olmak üzere aileme rahat bir yaşam sağlamak istiyorum önümüzdeki 8-10 yıl içinde. yine de "bunun uğruna" yaşıyorum diyemem, bunlar olması halinde çok mutlu edecek şeyler sadece. özellikle bir şey için yaşamıyorum, hayatımı tek bir şeye ya da bazı şeylere bağlamayı riskli buluyorum kendi adıma. bunu en son yaptığımda, o "şey"i kaybettiğimde intiharın eşiğine gelmiştim. gavurların da dediği gibi, don't put all your eggs in one basket, yani yumurta yiyen basketçi olur. şimdi meyve çayı müptelası manyak karılar gibi görünmek istemem ama mevsimlerin değişmesi, sabah işe koşturan insanların telaşı bile benim hoşuma gidiyor. hep birlikte, hepimiz, her şeyimizle yaşamı oluşturuyoruz ve ben de o bütünün bir parçası olarak yuvarlanıyorum. sağlığım yerinde, param da cebimde olduğu sürece genel olarak yaşamdan pek şikayetim yok açıkçası. özellikle keyif almıyorum ama "lan niye yaşıyom ki" diye de sormuyorum. ne bileyim sıkıştıktan sonra tuvalete gitmek bile eğlenceli geliyo bana ya, bi şey arama ihtiyacı ŞİMDİLİK hissetmiyorum çok şükür. ben yerimde dursam bile her şey dönüyo, izlesem bile beni 60-70 sene oyalar. sadece desteklediğim takımların 70 sene sonra nerede olacağını ya da örneğin 70 sene içinde ALS hastalarının yaşamlarının nasıl değişeceğini görmek için bile yaşayabilirim. beni ilgilendirmesine, benim etrafımda olmasına, benim ilgi odağı olmama gerek yok. diyorum ya, o dönüyor, ben de parçasıyım işte. öyle şeyler yani.

ha dünyaya iz bırakmak ister miyim? evet, isterim. ama bunun için kendiliğinden bir fırsat oluşmazsa, ayrıca uğraşmam. zaten şurada bilinçli, işgörür vaziyette yaşayabileceğim maksimum 60 sene var. ne bileyim, uğraşmak istemiyorum.

Daha çok okuyup daha çok şey öğrenmek için yaşıyorum. Bütün bunların sonunda memlekete hayırlı bir evlat yetiştirirsek ne ala. Mesela hiç ihtiyacım olmamasına rağmen şubat ayında borcum bitince Almanca yada Fransızca kursuna başlamayı düşünüyorum buda bir hayal benim için.

Bir kenarda oturup hiçbir şey olmasam, olamasam bile olup biteni görüp, izlemek için.

İnsanlık ve kendim için yapılacak güzel projeler var. Belki ilerde yuva kurarım bir de aile önemli tabi. Her defasında yeni hedefler ve hayaller kuruyorum. Böyle devam ediyoruz.

Hayatın hakkını vermek, bir mukavemet, bir kuvvet ve tutkular adına hayalleri gerçekleştirmek. Elinizdekine şükran duyup, talihsiz tecrübeleri kucaklayıp devam ettiğimiz sürece mutlu olmak icin yüzlerce sebep var.

@sl78 +1

üniversiteyi bitirip iyi para kazanıp hayal ettiklerimi satın almak, başta annem olmak üzere çevremin takdirini kazanmak, anne babamı bir daha devlet hastanesine göndermemek.

Şu an zevk için. İlerde de kızım ve oğlum için. Başka amacım yok.

Bastiani kalesine gelip bir şeyler olmasını bekleyen teğmen drogo gibiyim

aile
ve benden muhtaç durumdaki diğer canlılar

hayatına girdiğim insanlara huzur getirmek için. tabi ki önce kendi huzurumu korumam gerek.

Anlık ve küçük zevkler için yaşıyorum. Yemek yemek, yan devrilip yatıp uyumak, gezmek, kedi mıncıklamak gibi şeyler.
Birkaç günlük tatil veya o ağız sulandıran yemekleri yapan yerde yiyebilmek için çalışan, ömür tüketen insan benim. Çalış, harca, bitir, kuyruğunu kıstırıp tekrar çalış, zevklerini satın almak için işe bağımlı ol. Fasit dairede yaşıyorum öylesine.