[]
Ebeveynlerimize karşı sorumlu muyuz?
Aileden aileye değişmekle birlikte, anne-baba genel olarak hayatlarını çocukları üzerine inşaa eden ve çocukları kendi ayakları üstünde duruncaya kadar sürekli bir şeylerden fedakarlık etmek durumunda kalan insanlar. Bu yaptıkları çocuk kişisini zor durumda bırakıyor ve omzunda taşımak istemediği bir yükü taşımasına sebep oluyor. Siz ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında, onlara karşı bir sorumluluk hissediyor musunuz?
Edit: Arkadaşlar anlatmak istediğim fiziksel bir sorumluluk değil, onların duygusal olarak feda ettikleri değerleri, kendilerinden çok çocuklarını sevmeleri gibi ahlaki konularda siz de onlara karşı bir sorumluluk hissediyor musunuz aynı şekilde?
Edit: Arkadaşlar anlatmak istediğim fiziksel bir sorumluluk değil, onların duygusal olarak feda ettikleri değerleri, kendilerinden çok çocuklarını sevmeleri gibi ahlaki konularda siz de onlara karşı bir sorumluluk hissediyor musunuz aynı şekilde?
Sorumluluk hissediyorum tabi ki. Onların bize bakması sonrasında sıranın bize gelmesi neden üzerimizde bir yük olsun? Bu yasalarla güvence altına alınan bir şey değil ki. İsteyen bakar, istemeyen bakmaz. Sorumluluk almamak için bana bakmayın mı diyelim?
- dissendium
(07.09.16 20:13:52)
Hayır. Onlardan beni doğurmalarını istemedim, karşılık beklemeleri saçma. Kendimi de onları memnun etmek zorunda hissetmiyorum bu nedenle. Zaten benim herhangi bir şekilde mutlu olmam onlara yetiyor olmalı.
- rivulet (07.09.16 20:16:50 ~ 20:18:45)
sorumluyuz net. bakıma muhtaç tüm canlılardan sorumluyuz. Sebebi insan olmamız. hissediyor olabilmemiz.
- for day to break (07.09.16 20:20:02 ~ 20:20:30)
@rivulet
çok bencil bir dusunce yapısı...
Tabiki sorumluyuz. kucukken bezimizi değiştirdiler, sıra bizde :)
çok bencil bir dusunce yapısı...
Tabiki sorumluyuz. kucukken bezimizi değiştirdiler, sıra bizde :)
- anonymice
(07.09.16 20:22:50)
@dissendium Ekonomik bir sorumluluktan bahsetmiyorum, demek istediğim daha çokl ahlaki bir sorumluluk. Onları mutlu etmek veya ahlaki açıdan onları rahatlatmak gibi.
- ordinov (07.09.16 20:23:09)
@anonymice ben onlar yaşlanınca onlara bakmam demedim. mesela benim x kişisiyle değil y kişisiyle evlenmemi istiyorlar, sırf onlar için x kişisinden vazgeçmem ya da sallıyorum üniversiteyi şehir dışında değil aynı şehirde okumamı istediler, istediğim yerde okurum. maalesef hayatını bu şekilde ailesine göre şekillendiren çok insan var. sebebi de güya vefa borcu. saçmalık. aile kurumu karşılık beklentileri üzerine kurulmamalı. olması gerektiği gibi saf sevgi ve saygı üzerine kurulu olursa da zaten ailenin yukarıdaki gibi dayatmaları olmaz.
- rivulet (07.09.16 20:25:08)
Hissediyorum. Onlar için ne yapsam yetersiz kalacak gibi geliyor hatta. Ama yakınmıyorum; varlıkları, hissettirdikleri şeyler harika çünkü.
- innatedesire (07.09.16 20:28:41)
hayatlarını benim için bana göre fedakarlık yaparak yaşamalarını kendim istemedim, nihayetinde çocukken hiçbirimize de sorulmamıştır diye tahmin ediyorum. bunu yapılması yani fedakarlık tavrı öyle allandırılıp ballandırılıyo ki sanki çocuk merkezli yaşamayınca ilgilenmiyomuş umursamıyomuş olucak, yoo hiç alakası yok.
en basitinden, lise çağına kadar zaman zaman (mesela ufakken de bayram harçlıklarını alırken) benim geleceğim için para biriktirdiklerini söylerlerdi. ama onların onayladığı şeylerin dışında para gereken bir şey olduğumda (mesela diyelim ufaktan ticarete girişmek istemek), bir anda yok oluyo o "benim için" biriktirilenler.
"fedakarlık" denilen şeyin de, çocuk dışında bir hayatı olmayanların palavrası olduğunu düşünüyorum.
en basitinden, lise çağına kadar zaman zaman (mesela ufakken de bayram harçlıklarını alırken) benim geleceğim için para biriktirdiklerini söylerlerdi. ama onların onayladığı şeylerin dışında para gereken bir şey olduğumda (mesela diyelim ufaktan ticarete girişmek istemek), bir anda yok oluyo o "benim için" biriktirilenler.
"fedakarlık" denilen şeyin de, çocuk dışında bir hayatı olmayanların palavrası olduğunu düşünüyorum.
- dafaisss (07.09.16 20:32:58)
ebeveynlerime karşı sorumlu hissediyorum, aksi biraz saçma ve insanlığa ters olurdu bence. ailem beni birey olarak, ismimle cismimle, fikirlerimle kabul ediyor, benden bana ait olmayan, benle ilişiksiz bir şey istemiyorlar. senin için şunu şunu yaptım bizim ailemizde geçerli bir argüman değil, tüm değerlerimiz farklı şekillerde kurulu. beni seviyorlar diye onları sevmek zorunda hissetmiyorum kendimi, sevdiğim için seviyorum. annem babam olmasalardı muhtemelen biraz uyuz olmakla birlikte yine de severdim. bizimkiler iyi ya. yine ailemi övdüm, gidiyorum.
- evde liyakat kalmamis (07.09.16 20:34:01)
ben de bu konuda çok arada kalıyorum, bir yandan @rivulet'in ikinci cevabı gibi düşünüyorum ama pratiğe geçiremiyorum bir türlü. benimkiler sinsi bir de. yani iyi niyetliler, iyi niyetleriyle öldürüyorlar beni. bir türlü kazık kadar yetişkin bir insan olduğumu kabul ettiremiyorum o yüzden tavsiye bile istemiyorum artık çünkü 5 yaşındaymışım gibi hemen işi elimden almaya çalışıyorlar. reddedince de ben kötü oluyorum ama. açıkçası bazen diyorum ki bu yüzden aramız bozulacaksa bozulsun, ben onlarsız ölmem, onlar bensiz ölmez nereye kadar. ama bir yandan da sürekli bir onları mutlu etme, benle gurur duymalarını isteme de var. iğrenç yani.
(şu an eve çıkmak için ev arama aşamasındayım da içim şişti bu konuda o yüzden duygularımı kustum biraz kusura bakmayın)
(şu an eve çıkmak için ev arama aşamasındayım da içim şişti bu konuda o yüzden duygularımı kustum biraz kusura bakmayın)
- peki madem (07.09.16 20:35:59)
Benim annemle çok kötü ilişkim oldu her zaman. çünkü aramızda tam 45 yaş var. şimdi çok yaşlı ama onu öyle görmek bana yetiyor, keşke onun için daha güzel şeyler yapabilsem. sözlükten psikolog bana annemi yalnızlığa itmemizin onu daha mutsuz kılabileceğini söyledi. o yüzden yanına gidince ilk işim ona haberlerden özetler vermek olur. dünyadan kopsun istemiyorum. Sen gelince annen canlanıyor derler bana. bazen yeğenlerim onu dışlarlar olayların içine katmak istemezler, annemle bir olur biz de fikrimizi belirtiriz. şu an muhtaç değil şükür, sadece kulakları duymaz. onun için ses çalışması bile yaptım. altını değiştirmek zorunda kalırsam her şeyin bi kolayı var eldiven giyer hallederim.
- for day to break (07.09.16 21:18:32)
Yazar fiziksel muhtaclik durumundan bahsetmiyor bu nedenle rivulet +1
Hatta kendi isteklerini bu sekilde hice sayan insanlar hayatlarini bosa geciriyorlar bence
Hatta kendi isteklerini bu sekilde hice sayan insanlar hayatlarini bosa geciriyorlar bence
- kassiopeia (07.09.16 22:05:49)
1
