Ekşi Duyuru

günaydın sevgili duyurucular. haftasonu bir arkadaşımla görüştüm, 2 buçuk yaşında bir oğlu var dünya tatlısı kendisi. bizim evde çocuk olmadığı için bir sürü kırılacak dökülecek üstüne çıkılıp devrilecek eşya var haliyle. benim için hiç sorun değil dedim canı sağolsun bırak oynasın istediği gibi. ama annesi çok çekindi. sürekli çocuğu durdurdu. mesela kitaplığın üstünde action figürler var onları almak için yukarı çıkmaya uğraşırken gördü feryat etti napıyorsun sen öyle! kitaplığa tırmanılmaz, tırmanırsan senin ağırlığınla o devrilir bak şu gördüğün sivri köşesi kafana gelir kafanı ikiye keser beynin dışarı fırlar gider sen de ölürsün Allah korusun! diye bağırarak anlatmaya bir başladı ki ben korktum kurduğu senaryodan. bu sadece bir örnek. prizlerimizde de çocuk kilidi yok. diyor ki annecim sen sakın buradan parmağını sokmaya uğraşma, sokarkan seni elektrik çarpar o elektriğin şiddetiyle bom diye duvara fırlarsın ölürsün Allah korusun!

sürekli çocuğu ölürsün Allah korusun diyerek korkutuyordu. çocuk artık alışmış yok yok anne ben zaten yapmam ki öyle uslu uslu oturuyorum dedi ve oturdu da hakkaten. hiç bir yaramazlığı, taşkınlığı olmadı oyuncaklarıyla oynadı, kedimle oynadı vs. çocuk inanılmaz uyumluydu ya. ama bunlar hep korkudan dolayıydı işte. yaramazlık yapmaması, söz dinlemesi harika tamam da bu şekilde korkutarak çocuğa travma yaşatmış olmuyor mu? yanlış değil mi bu? arkadaşıma dedim bırak yahu azıcık kudursun atsın enerjisini, canı yansın o kadar da korkutma. Gün içinde ben işteyken anneannesi hep ilgilenemiyor o arada kendine bir zarar vermesindense korksun otursun yerinde daha iyi dedi.

çocuğum yok henüz, çocuk psikolojisinden de zerre anlamıyorum ama konuyu bilenler çok merak ettim bu yaklaşımın ileride nasıl sonuçları olabilir?

cevap verenlere şimdiden teşekkürler.