Ekşi Duyuru

insanların cesareti konusunda destek veriyorum.

şu an sokakta olan kesime bakarak bu değerlendirmeyi yapanları görüyorum, doğru değil bunlar. şu an dışarıya maksat eğlence olsun, birkaç el silah atalım rahat rahat diye çıkan çok insan var. bu salakları tenzih ederek konuşuyorum.

ortada bir ikiyüzlülük olduğuna inanıyorum, bir görmezden gelme keza.

gezi'de kırmızılı kadın vardı, gazların önünde duran. sembolleştirildi uzun süre, dilden düşmedi. övgüler..

erdoğan televizyondan 'sokağa çıkın' çağrısı yapmadan önce de gördüğüm kadarıyla zaten sokağa çıkmaya başlayan insanlar vardı. erdoğan sadece dürttü bu insanları. mahalleyi toplayıp askerin önüne atılan insanlar yine vardı ki bunlar takdir edersiniz ki öyle herkesin cesaret edebileceği işler değil.

gezi'deki kırmızılı kadın gibi bir sembol olmaya aday 'türbanlı bacı' vardı. askerlerin ve tankların önüne ısrarla yürüyor, tanktan havaya makineli tüfek ile ateş açılıyor, sırtını dönüp kollarını bağlayıp duruyor. dipçik darbesi yiyor, sendeliyor, yine duruyor.

birileri gitsin bunları kahraman ilan etsin gibi bir şey değil söylemek istediğim ancak sadece kendi davasından olduğu için bir insanın cesaretini yüceltmekle kendi davasından olmadığı için diğer insanları kat kat fazla cesaretini 'çomarlık' olarak görmek büyük bir ikiyüzlülük, cehalet ve mantık-dışılıktan başka bir şey değildir.

darbe girişiminde halkın cesaretine bakarak gezi'ye fos demek de doğru olmaz zannımca. ama yine de kendi adıma konuşursam, darbe girişiminde tankların, tüfeklerin önüne yürüyen insanların cesaretini sonuna kadar takdir ediyorum.

bazı gerçekler bazı gözler görmeden de var olabiliyor. bu da onlardan biri işte.

Şunu sormak istiyorum, o köprüde karşı duran kitle başarısız olsaydı arkasından gelir miydiniz? Olay gezi kadar basit bir olay değil.

Cahil cesaretini güzel övdünüz. Önemli olanın ölmek olduğunu sanıyorsunuz ama hikaye dediginiz insanlar insanca "yasamak" için o yoldaydı.

Ona bakarsan su an karısını kızını da sorgusuz sualsiz sunabilecek adamlar var o kitlede. Biraz da bunu ovsenize. Yemin ediyorum sağcısı solcusu, muhalifi yandaşı beş para etmez bu ülkenin. Adamlar düşünmüyor diye övgü alıyor yarabbim, "voy amina goyum mermiye gafa attı adamlar".

Hepsi potansiyel canlı bomba işte ölünce şehit olup cennete gideceklerini hurilerle takılacaklarını düşünüyorlar. Motivasyonları bu. Sağlıklı insanlar değiller.

"hayatının değersiz olması"dır o. Biz insanca yaşayabileceğimiz bir hayat için uğraş verdik, adamlar "dinimiz için ölürüz" diyerek cennete gidebileceklerini sanıyorlar.

Dinleri için ölmekten başka da bir şeye kafaları basmıyor. Daha iyi bir yaşam nedir diye bize sorsan, ütopyayı uzun uzun anlatırız, adamlara sorsan herkes müslüman olsun namaz kılsın yeter. Kafa bu kadar.

Bunun gerçekten övgüye değer bir eylem olduğunu düşünmen üzücü açıkçası. Daha doğrusu, tabii ki büyük bir cesaret ve gezi'deki kitleden de çok daha cesaretlidir dindar kesim, bilinen bir gerçektir de bu. Fakat bu cesareti o insanlara yükleyen unsurları es geçemeyiz. En büyük kaynak din, diğeriyse biatçılık. Bu ikisi de gezi direnişinde yoktu diyebiliriz. Şehadet duygusu, bir lidere sahip çıkma refleksi...vs gezi kitlesinin bilemeyeceği, anlayamayacağı, hayal dahi edemeyeceği konular, zira rasyonel düşünen insanların ağırlıkta olduğu bir hareketti gezi direnişi. Gezi'deki kitle, içerisinde en buhranlı dönemlerde dahi amaçları, beklentileri, istekleri, arzuları olan kişileri barındırıyordu. Dolayısıyla bu kişilerin hayatta kalma ve insanca yaşama arzuları epey baskın. Tankın önüne kendisini atan kişiye ise, şehit olma düşüncesi çok daha cazip gelmekte, zira şu an yaşadığı hayattan ziyade ahiret çok daha büyük önem arz ediyor kendisi için. Yani kişi o tankın önüne öleceğini bilerek, hatta ölmek için gidiyor. Ancak gezide kimse ölmek için çıkmadı sokağa. Hatta gezideki ölüm tehlikesi darbe girişimi akşamındaki gibi olsaydı meydanlarda aşırı solcu örgütler dışında kimse kalmazdı diye düşünüyorum.

Bu gözle baktığında dahi ülkenin selameti açısından belki dindar kesimin bu tutumunu daha faydalı görebilirsin, ancak daha genel bakacak olursan ülkenin şu durumlara gelmesindeki asıl nedenin de bu tavır olduğunu rahatlıkla anlayabilirsin.

Adamların motivasyonuyla seninkisi bir değil. Onlar şehit olmayı, ölümü marifet sayiyorlar. Sen insan hayatini, insanca yaşama koşullarini kutsallaştiriyosun.

O adam için Allah hatinda peygamberden sonraki en yuksek mertebe şehitlik. Mermiye kafa atmasi bundandir.

tosiba+1

Birkaç gün önce sorulmuş benzer bir soruya cevaben gerekçelerimi yazmıştım. Aynı gerekçelerle bu cesareti çeşitli sıfatlarla küçümseyenlerin söyledikleri üzerinde çok düşünen kimseler olduğunu sanmıyorum. Bir şarkıdan alıntı yapayım: "cause that's the way you play the game of life, you create the world you want to see outside" bu insanların yaptıkları bu. Kurtuluş savaşı'nda da bu yapıldı.

inanç, başarmanın yarısı derler.

bu inanç dine olan inanç olabilir, vatana olan inanç olabilir yahut ideallerine olan inanç olabilir. orayı doldurun istediğiniz gibi.

bu adamlar ışid'ci değil, birileri öyle görse de.

ancak ışid'ciler ve pkk'lılar, farklı inançlardan olmalarına rağmen bir şekilde öldüklerinde şehit olacaklarına inandırılan tipler. militanların amacı şu; 'şehit olmak için savaşmak.' (her pkk'lı için olmasa da çıkarcı ışid'ciler de hariç, ışid'de durumun bu olduğundan rahatlıkla bahsedebiliriz.)

darbe girişiminde sokağa dökülen insanlardan genel bir profil çıkaracak kadar tanıdıklarım, şahit olduklarım var. bu durumda atıp tutmadan konuşabilirim.

'şehit olmak için sokağa dökülen' kimse görmedim.
kafalardaki şey 'vatan elden gidiyor' duygusuydu ve nitekim doğruydu da.

önceki darbelerin etkilerini artık bilmeyen var mı merak ediyorum? yahut '80 darbesinden sonra yaşananların darbenin bariz bir abd eliyle yapıldığını ve türkiye'nin bir tık daha maşalaştırıldığını.. sanki hiç maşa değilmiş gibi.

oraya çıkan insanların arasında, 'tıpkı çıkmayanlar gibi' değersiz hayatlara sahip olanlar olduğu gibi pekala çok iyi kariyeri, ailesi, yaşamı olan insanlar da vardı.

koltuk rahat mı? 'çünkü değersiz hayatları vardı bla bla..'

bugün burada oturup sallayan insanların hayatları ne kadar değerli soruyorum? değerli hayat dediğin nedir senin? okumak, kariyer yapmak.. başka şeyler de say bana istersen.

bu insanlarla görüşlerim uymayabilir, hareketlerini, konuşmalarını da sevmiyorum olabilirim hatta. ama kuvvetli inançlara ne olursa olsun hep saygım olmuştur. 'davasına' bağlı olan insanlar saygıyı her zaman hak ederler.

benim de bir sorum olsun o zaman;

hani onların kafası sözde çok şeye basmıyor, söyle de bilelim; 'senin kafan nelere basıyor?'

hacıt adamlar lidere ölümüne biat ediyorlar, ahan da canlı ispatı işte.

lider de artık bunu gördü ya, orta vadede başkanlık gelir, daha sonra da türkiye islam devleti olursa kimse de buna hoop! diyemez, böyle bir kitlenin karşısında durmak için senin de söylediğin gibi ölümü göze almak gerekir. ki bunu da gezicilerden kaç tane okumuş, etmiş adam yapar ? ben de dahil, ben yapmam mesela.

Yukardaki düşüncelere katılmakla beraber, gezi zamanı silahlı tarafın daha gözü dönmüş olduğunu düşünüyorum. Bunlar belli bi noktayı geçen insana sıkıyorlar, kadınları uyarıp gönderiyorlar, gezi mantığıyla düşünürsen o tanklar yürür halkı ezerdi böyle bi durum var.

adamlar hakkı savundu , batıl zaten kaçacaktır.
+ 150.000 repini de vereyim bu arada.

tosiba;

Öncelikle sataşma gibi bir derdim yok. Konu güzel bir konu bence, üzerine tartışılabilecek bir konu. Bu yüzden yazıyorum.

"davasına' bağlı olan insanlar saygıyı her zaman hak ederler."

Davasına bağlı olan insanlar aynı zamanda kötülüğün de baş kaynağıdır ona bakarsan. Senin de söylediğin üzere, vatan kurtaranların dışında aynı zamanda tüm terör örgütleri de davalarına bağlı olan insanlardan kuruludur. Bir kişinin kendisini patlatmasının arkasındaki motivasyon tam da bu davaya bağlılık değil mi? Dolayısıyla bu davaya olan kör bağlılık 21. yüzyılda nasıl saygıyı hak edebilir? İnanç ve dava adı altında milyonlarca insan zarar gördü, görüyor. Halkı, meclisi bombalayanlar/bombalatanlar da bir dava adına yapıyor bunları mesela, keyiflerinden değil. Saygıyı hak ediyor mu bu insanlar?

Öte yandan şehit olmak için sokağa dökülen kimse görmediğini söylemişsin fakat bu kuvvetli, baskın şehadet duygusunun kişinin bilinçaltına yerleşmiş olabileceğini de görmek lazım. Konu kişinin iyi bir hayatı olup olmaması değil, inancın kendisi. Tankın önünde duran insan tabii ki ölmek için duruyor. Önündeki kişinin vurulduğunu görmesine rağmen halka ateş açan askerlerin üzerine doğru ilerlemek de bunun göstergesi. Ha ellerinde silahlar olur, mücadeleye girişilir, o ayrıdır. Fakat kişinin silahsız bir şekilde sadece vücuduyla siper olmaya çalışması oraya ölmek için gittiğini gösterir ve şehitlik mertebesine duyulan hayranlığın da bir yansımasıdır. İlk günden bahsediyorum tabii, sonraki günlerde sokağa çıkanların gezi kitlesinden farkı yok.

Mermiye kafa atarak olenlerin hemen hepsi askerin ates acmayacagini dusunerek uzerlerine yuruyenlerdi.

Önemli bir faktör var: günün sonunda bu ülkede bir savaş olsa kimlerin savunma yapacağını da gösteriyor bu. Onlar belki gerçekten biat kafasıyla bunu yaptılar, belki askerin bu kadar ileri gideceğini düşünmeyip bir tür protesto yapmış oldular, belki biat etmeden bunu yapmış oldular. Yalnız beri yandan gezi'de de bunu yapan, kendini protesto amaçlı tehlikenin iyice önüne atan vardı. Yani salt buna bakarak insanların ne düşünerek bunu yaptığını anlayamayız. Ek olarak dininden sabah akşam bahsederken ve feci radikal bir ağızla konuşurken aynı tankı görse topuklayabilecek olanı da çok var. Hepsinden öte anladığım kadarıyla sokağa her türlü insan çıkmış, çoğunluk bu bahsedilen tayfa olsa da. Ayrıca askerin askere saldırdığı durumda sokağa çıkan sanıyorum ki asker nefretiyle çıkmamıştır. Ben bu arada gezide de beyni yıkanmaya hazır çok insan gördüm ve bu insanlar park forumlarının ve gezinin içine ettiler. Yani oradaki bilinç her zaman müthiş bir bilinç değildi.

Yalnız araya şöyle bir bilgi vereyim;
Bu insanların hepsi evinde oturuyordu, cumhurbaşkanı meydanlara inin dedikten sonra çıktılar. Zaten o dedikten sonra ihtiyaçları olan tek şey cahil cesaretiydi ve o da vardı.
Ha bence kötü mü yaptılar? Hayır. İçlerinde gerçekten particilikten öte memleket sevdalıları vardı.

Aynı fikirdeyim. Gezide buraya gaz atıyorlar gelmeyin diye tweet atılırdı, adamlar burada tank var gelin diye tweet atıyor.

O değil de gezide "%50 yi evlerinde zor tutuyorum" dediğinde hepimiz taşak geçmiştik gülmüştük. Şimdiki görüntüleri görünce Ada'm harbiden zor tutmuş.

O gün yaşanılanlara bakıp savaş durumunda ne olabileceğini kestirebilmek güç. Savaş durumunda halkın mücadelesinin dışında ayrıca organize bir savunma durumundan bahsetmemiz gerekiyor değil mi? Savaş sırasında öylece tankın önünde duracak değilizdir diye düşünüyorum. Ha eğer ki bu şekilde bir savunma yapılacaksa tabii ki ben orada bulunmam, zira herkesin savunmasız bir biçimde düşmanı karşıladığı bir savaşın sonucu da bellidir.

Saka maka "% 50'yi zor tutuyorum" dedigin de herkes ayri birsey soyledi, kah makaraya alindi kah sallanmadi, adam elhak hakliymis..

bireyselliğin yüksek olduğu bir örgütlenmeydi gezi. dolayısıyla çıkıp da kimsenin mermiye, onu bırak plastik mermiye kafa atmasını bekleyemezsin.

ancak bu adamlar bir ülkü uğruna, bireyselliklerini eriterek kitle haline gelerek yürüyen insanlardı. ölüm onlar için son değil, bir başlangıç. bu da onlara müthiş bir cesaret veriyor. aptal cesareti, ölenlere yazık ama kitle başarıya ulaşıyor.

bu uğurda öldüğü zaman cennete, sonsuz huzura kavuşacağının sanan ruh hastalarının gözü ölüm görmez. ölmekten korkmayı geçtim, ölmeyi isteyerek giden tipler. bir yakını ölünce gurur duyan tipler.

aradığın kelime: "şehit"

bizim kaybedeceğimiz çok şey vardı. bunlar asıl ölünce kazanacaklarına inandırılmış beyni erimiş kişiler. kıyaslamak yersiz.

Bir sonraki darbede ben de tankların altında kalıp cennette huri memesi emiklemek istiyorum. Maden bu kadar rağbet görüyor bu olay...