Ekşi Duyuru

soru: misal birisi size iş hayatınızda yardımı dokunur diye bir milletvekiliyle veya bir yöneticiyle tanışma ayarlıyor gidip ne yapıyorsunuz o esnalarda?

cevap: hiç öyle torpilli olamadım.

soru: veya evlilik için falanca kızla/erkekle oturun bi tanışın filan deniyor ya hani gidip ne konuşuyorsunuz?

cevap: gitmiyorum.

kulağını yalamayın kesinlikle, tek önerim bu olacak.ben yandım siz yanmayın.

soru: misal birisi size iş hayatınızda yardımı dokunur diye bir milletvekiliyle veya bir yöneticiyle tanışma ayarlıyor gidip ne yapıyorsunuz o esnalarda?

ben de hiç gitmedim ama gitmiş olsam olay soru-cevap tarzı geçerdi herhalde. karşıdaki taraf soracak ben cevaplayacağım.

soru: veya evlilik için falanca kızla/erkekle oturun bi tanışın filan deniyor ya hani gidip ne konuşuyorsunuz?

böyle bir şey de yaşamadım ama yaşarsam ufaktan kendimi tanıtırdım, geri kalan kısımda kendisiyle ilgili bir şeyler öğrenmeye çalışırdım ne bileyim. böyle sorunca insan aklında bile canlandıramıyor.

'Blind date' tarzı buluşmalardan yana değilim; insanların 'Bu benim kedim, bu senin kedin. Hadi çiftleştirelim' demesiyle aynı geliyor bana. Bir de, onlar kafasına göre yakıştırabiliyor ama senin kafan apayrı olabiliyor; bu nedenle de ne ayarladım ne gittim. Bir kere gitmiştim, 2005 yılı idi galiba, adamın ne düşündüğünü hiç bilmiyorum ama ben açıkçası zaten o şekilde buluşulduğu için baştan hevessizdim. Yine de, 'Yaşasın, insan göreceğim, insanla laflayacağım' diye gittim. Öyle arkadaşla konuşur gibi laflamaya başladım, kısa bir süre sonra da 'Bir şey olmayacak, istersen gidebilirsin. Zamanın varsa da oturur laflarız. Kibarlık etmek için kalmana gerek yok' demiştim. Sonra 2-3 saat lafladık ve o arada adamın kafasına da olmayacağı yattı ama neşeli bir muhabbetten sonra ayrıldık. Açıkçası, 'Merhaba. Benim adım şu, şurada çalışıyorum ve şuralıyım' gibi başlayan konuşmalar baştan kaybediyor bende, çünkü bunun az sonrası konuşacak konu bulamayıp garip bir sessizlik içinde oturma. Örneğin, eski bir sevgilim binanın tavanından gelen sese 'Tavanda yüzlerce fare var, birazdan düşecek hepsi' demişti ve oradan konuşma almış yürümüştü, bence daha eğlenceliydi. Özetle, planlı tanışmalar ve tanıtmalardansa, spontane konuşmalar ve konunun konuyu açması iyidir. En azından bana öyle geliyor.

Beni öyle birileri ile tanıştırmadılar ama tanımadığım kişilerle konuşmam, onlara kendimi anlatmam gerekti. Başka bir okuldan bir hoca benim konumda proje yapıyordur ve onunla da bir konferansta karşılaşmışızdır. O projeye ya da o hocanın başka bir projesine ben de katılmak istiyorumdur ve bunun için kendimi takdim etmem gerekmiştir; o zaman korka korka gidip konuşuyorum ama kendimi tanıttıktan sonra korkaklık geçiyor, derdimi anlatıyorum. Konferanslarda tek kaldığımda insanlarla tanışmam gerekiyor; o zaman bir ortak konudan dalıyorum. 'Burası ne güzel değil mi, nereleri gördünüz', vb. gibi bir yerden dalıyorum genelde.

Karsi cinsle onceden planlanmis bir tanisma bulusmasin asla gitmezdim. Oyle ismarlama seyleri sevmem. Yapmaciklik akar o isin her tarafindan.
Kisacasi aychosvky'ye katiliyorum.

Tanışmaya gittiğim kişiler için; öncelikle eli boş gitmiyorum, mutlaka beni hatırlatacak orijinal ve ufak bir hediye ile gidiyorum. kartpostal, gittiğim yerde enteresan bişey varsa ondan (aileden birine getireceğin türden şeyler; mesela datça'dan bir kavanoz bal ya da yarın kilo badem) götürüyorum. hoşsohbet oluyorum, mümkünse yemekli görüşüyorum. yakın biri gibi davranıyorum, hanım-bey yerine abla-abi kullanıyorum. mutlaka adıyla hitap edip benim de ona yardımcı olabileceğim noktaları arıyorum (adam milletvekili mesela ama çocuğuna hoca bulamamış olabilir, spora başlamak istiyor olabilir, vs.) ve sohbet ediyorum. özel yaşama ben girmiyorum, karşımdaki girerse özenli konuşuyorum. hedef sonra aradığımda hatırda kalmak.

evlensenize temalı yerlerde karşımdakini fazla takmadan eğlenmeye bakıyordum. telefon falan ben istemedim, genelde sıkıcı yemekler yerine lunapark gibi, tiyatro (varsa opera) gibi sevdiğim yerlere götürmeye çalışıyordum. samimiyeti öne çıkarınca genelde sonuç olumlu oluyordu.

özet: kendini kasma, rahat ol. tanıştıranı vurgulama. hakikaten yakının gibi davran, sen de (abartmadan) yardımcı olmaya çalış.

Havadan sudan başlayıp ince ince dokuyorum :-)