Ekşi Duyuru

su anda tarayicida acik 28 sekme var. yaklasik 1,5 aydir boyle. sonra acip okuyacagim yazilar, izleyecegim videolar hatta basvuracagim is ilanlari var - tabii ben geri donene kadar ilani kaldiriyorlar.

anlayacagin, ben yapamiyorum.

Yetişemiyorum ben. Kafayı yiyorum.

yapamıyoruz. hiçbir şeye vakit yok.

gezmek, okumak, çalışmak, tatil yapmak hepsini genelleyerek yazıyorum.

yetişmeye zorlanıyorum. hiçbir şeyi ertelememeye çalışıyorum özellikle son 1 senedir.

şimdiye kadar idare edebildim ama geri dönüşü uykusuzluk oluyor, ona alışmaya çalışıyorum hala.

yapmam gerekenleri ajandaya yazıyorum, yazdıklarımı da ayda bir gözden geçiriyorum, ayda 2 gün ayırıp eksik kalanları tamamlamaya çalışıyorum.

dediğin gibi ben de kenara çok şey atıyorum. youtubeda 2 3 sene önce sonra izleye eklediğim notrdam müzikali duruyor. aslında kenara atarken biliyorum ben buna bi daha dönüp bakmicam diye ama kafayı takmıyorum. üstüne düşmüyorum. ya bakarsam?

Zamanla yapılacak diye düşünüyorum. So many books, so little time.

yapamıyoruz da gereksizleri ayıklasak tatmin edici bir seviyeye ulaşırız diye düşünüyorum.

Ben kenara birşey atmıyorum bir kitaba başlıyorsam eğer bitene kadar o kitapta takılıyorum başka bir kitap bile satın almam.
Spor yapıyorum kafamı mükemmel dağıtıyor. Salak salak borçlara giriyorum sonra ödüyorum elbet bitiyor. Canım ne isterse alırım elbet biter borç dediğin. Kenarda 5 kuruşum yok zaten biriktirme mantığı bana hep saçma gelmiştir.
İşin özü çalışmak zorundasın aga öyle köye yerleşeyim falan hikaye ama sonrasında kalan zamanda benim. Canım ne isterse onu yapıyorum. Hayata yetişiyor muyum inan o bile umrumda değil hepsi gelip geçiyor.

Bitmeyecek iş, ödenmeyecek borç, geçmeyecek gün yok yani :D

viski ile.
içince unutuyorum :)

Geçen gün bir düşündüm, yapmak istediklerimin hepsini değil, sadece 'Tamam, temeli kaptık, 101 dersi bitti' diyebileceğim şeyleri öğrenmek/çalışmak, izlemek, okumak istediklerimi yapabilmek için şöyle kafadan birkaç ömür gerekiyor. Şöyle bir gözümle tarttım; yok, olacak gibi değil. O yüzden yetişmiyorum, nasıl olsa yetişmeyecek. Sanki böyle sınava çalışması için bir gecesi kalmış, o bir gecede de çalışması gereken fasikül fasikül ansiklopedi olan öğrenci gibi hissediyorum ama 'Nasıl olsa yetişmeyecek' diye de salmış değilim. Hatta, bu biraz daha sakinlik veriyor, çünkü nasıl olsa yetişmeyeceği için istediğim kadarını çalışabilirim, daha da güzeli sınav yok. Yetiştirebilecek olsam hayatımdan kısar ve hırs yapardım. Biri dese 'Tüm bunları 60-70 küsur yaşına kadar bitirirsin' dese 'Amanııın, yetişiyormuş. Çabuk, acele' deyip aralıksız film izler, kitap okur ve çalışırdım; arkadaş görmez, doğaya çıkmaz, yetiştirirdim o kitapları, filmleri, makaleleri. Bu şekilde daha esnek hissediyorum. 'Madem yetişmiyor, zaman yettiği kadarını alayım bari' diye rahatladım. Kapıp koyvermedim ama vitesi düşürüp sakin sakin devam edebiliyorum böylelikle.

Bu tarz şeyler Ziegarnik Etkisi nedeni ile rahatsız ediyor insanı. İnsan başladığı işi bitirmek istermiş, işe başlandığında beyin 'Bitir, bitir dedim. Bitiiir' sinyalleri yollarmış. Bir filmi indirdiğimizde, bir diziye başladığımızda, bir kitap satın aldığımızda o sürece başlamış oluyoruz ve bitirmedikçe beynin bir köşesini rahatsız ediyor. O yüzden, bitiremeyeceksek sürece başlamamak en iyisi. Salmamak gerek tabii ki ama bir nevi tabağa yiyebileceğimiz kadar yemek koymak gerek.

Ekleme: Günlük yapılması gereken işler için yuzır +1, ajanda kullanıyorum 3 yıldır. Elim ayağım gibi ve çok işe yarıyor.

yetmiyor yetişmiyor olmuyor :(

Benim de yapmak istedigim cok sey var ama yetisemiyorum. Daha dogrusu muhtemelen yetismiyorum. Cunku aslinda yapilabilir seyler. Cunku yapanlar var. Bir baskasi yapabiliyorsa, ben neden yapamayayim.

Kucuk bir ornek vereyim, okula giderken yarim saat gidis + yarim saat donus yolunda, hep muzik dinliyorum. Ama bazi gunler muzik dinleyip, bazi gunler podcast dinleyebilir veya kitap okuyabilirim. Kendim icin, yapmam gerekenin bu oldugunu biliyorum. O yuzden artik mesela, muzik dinlerken ne zaman aklima podcast dinlemek gelse, "neyse ya, yarin podcasti dinlerim" deyip yapmam gerekeni ertelemek yerine, aklima geldigi an podcasti aciyorum. Komik ama bunun icin bile bir irade lazim,

Ne zaman bir seyi okuma listeme eklesem yalan olacagini bildigimden oturu, o isi hemen yapiyorum. Yani kendimi telkin ediyorum, "simdi yap, simdi yap, simdi yap". Bende cok ise yariyor.

Ayrica ajanda kullanmak bence zamani daha iyi kullanmak icin en iyi baslangic. Duzenli, planli olmak lazim.

Ekleme: Ha bunlari yapip hala yetisemedigimi dusunuyorsam, en azindan kendime durust olursam elimden geleni yapmis oldugumu bilirim.

gec ergenlik bunlar. bizde o yaslarda oyleydik. bi kac yil sonra hatirlayip tebessum edeceksiniz.

yapmanın sınırı yok.
ama zamanın bir sınırı var.
sınırlı zamanda verimli bir şeyler yapmaya çalış ve bunlarla yetinmeyi bil.

ben artık saldım ya. yetişmeye çalışmıyorum. sadece hayattan keyif almaya bakıyorum. belli bir yaşa kadar ben de aynı senin gibiydim ama kendine aşırı yüklenerek yaşamdan tat alamazsın ki. zamanla öğreniliyor birçok şey, ağırdan al biraz, soluklan. kendini dinle ve endişeleneyim derken yaşamayı unutma.

Uykuyu azaltmaya çalışarak.

Otobusteki anı sabah yatakta yayılırken ki anı yemek yerkenki anı ve daha nice anlarımı değerlendiriyorum.
Okuma dizi izleme belgesel izleme programım var.

Mesela bu sabah uyandım natgeo dijital edisyonunu açtım bir kuple okudum.
Erken kalkıp kahvaltı yaparken o kısa zamanda açıp dizimi izliyorum. Vs

Biriktirdiğin şeylerden her gün 10 dakikanı ayırıp bir iki tanesini çek ve bak.

Valla ben önden gidiyorum yeni film vs çıksa da izlesem diye

vizyonu ve misyonu küçülterek.

zaten insansınız kendinize fazla bi' misyon yüklemeyin.

yemek yer, uyur, bağırsakları boşaltır, çalışırsınız. adam olun, insan olun.

çocukların hayatına da pozitif yönde etki edin. gerisi boş.

dün gece yatağa yatınca bunu düşündüm ben de. bugün için bir planım vardı onu zihnimde şekillendiriyordum. sonra bir an aklıma ya yarın ölürsem bunu yapamam ki gibi bir düşünce geldi. hevesim kursağımda kaldı. planı hemen sabah olsa da yapsam sonra ölsem'e çevirdim. yatağımın başında belime kadar gelen kitap yığını var. (taam boyum da biraz kısa:) hiçbir şeyi tam olarak yapacak zaman yok. o yüzden de her şeyi üstünkörü yapmıyor muyuz? kenara atmalarımız da ondan işte...

Kıbrıs'a yerleşince bol boş vakti oluyor insanın, hepsi halloluyor.

Yetisemiyorum.