Ekşi Duyuru

ya babam dünyanın en tatlı insanı, hayvanlara da aşırı derecede düşkündür. kesinlikle kediye kötü davranmış olabileceğine ihtimal vermiyorum zaten hep yanlarında ben varım şahidiyim her şeyin. 2 ay önce kısırlaştırıldığından beri kedim babama düşman. öncesinde anneme, kardeşime, babama karşı inanılmaz sevgi doluydu. bize geldiklerinde kendini zorla öptürür, sevdirirdi, onla oynasınlar diye oyuncaklarını taşırdı önlerine, çok severdi. fakat bir süredir babamı görmesi bile tüylerini kabartıp kıhlamasına, durduk yere gidip ısırmasına, pati atmasına yetiyor. kendim şahidim babam kapıdan girdiği gibi bağıra bağıra üstüne koşuyor hem ısırıyor, hem tırnaklıyor. yara bere içinde bırakıyor adamı. 2 hafta kadar önce 2 geceliğine babamlarda bırakmak zorunda kalmıştık ki normalde her hafta gittiği ev, ilk defa gidip yabancılık çekeceği yer değil. o 2 gece kaldığında da doğru düzgün ne yemek yemiş, ne su içmiş. sürekli gerginmiş korkudan yaklaşamamışlar yanına. annemle kardeşim de bir iki kez sevmeyi, oynamayı denemişler kan revan içinde kalmışlar. biz alıp eve geçtiğimizde yine uysaldı. bize karşı da eskiye göre hırçın fakat aşırı bir vahşiliği yok. ameliyat stresindendir, iyileşme sürecidir deyip fazla üstünde durmuyorduk.

ameliyatı ve sonrasındaki aşılarını, pansumanını yapan veteriner babama cidden çok benziyor. acaba babamı o zannedip canını yaktı diye mi sinirleniyor diye düşünüyorum. her seferinde babam fazlasıyla iyi yaklaşıyor, sevmeye, sakinleştirmeye çalışıyor fakat bizim kızın umrunda değil tek derdi babamın canını yakmak.

aynı şeyi yaşayıp da çözüme ulaşabilen var mı? ne yapabiliriz bu durumu düzeltmek için? cevap yazan arkadaşlara şimdiden teşekkür ederim.