Ekşi Duyuru

Merhaba gençler, eski duyurularımı hatırlarsınız (ankara'da arkadaşsızlık üzerine).. Şimdi ben 1 aydır yurtdışındayım, genç profesyoneller bişeysi kapsamına eğitim alıyorum (normalde beni asla göndermezlerdi de o konuda çalışan tek bendim neyse ki. Yoksa ben işyerinde diğer cadıların yanında naif kalıyorum ve tüm yurtdışlarını onlar kapıyor)

Neyse mutluluktan geberiyorum şu an Romalılar. Ankara'daki işe git-eve gel-nette takıl hayatından sonra bu yeni hayat çok iyi geldi. Her gün eğitim bitince geziyoruz eğleniyoruz. Sevgilimyok ama manyak ilgi görüyorum bu flörtler de iyi geldi bana. 5 kişilk sağlam bir grubum oluştu eğitimde. Valla mutluluktan ağladığım bile oldu ilk günlerde. İnsanlar o kadar diğer insanlara açık ki Ankara'daki gıcık türklerin aksine, en ufak bir muhabbet olsa direk sosyal medyada ekleşiyoruz tekrar görüşüyoruz Ankara'da bu asla asla asla asla olmaz ya !

Neyse ama 1 ay bitti kaldı 2 ay ve geri döneceğimi, bu kaliteli hayatımın biteceğini düşündükçe beynimi atlar çifteliyor sanki, kalbimi bıçakla oyuyorlar. Ana odaklanamıyorum o nefret ettiğim Ankra'ya döneceğimi düşünmekten. Arkadaşlar ben şunu anladım benim ruhum Türkiye'ye Ankara'ya ait değil, o kadar çaba harcıyorum Ankara'da arkadaş edinemiyorum. Burada 1 aydayım hiç çaba harcamadan dünya kadar arkadaşım oldu ya. Acaba diyorum yurtdışına mı kapak atsam bir iş bulsam filan. Neyse kısaca sorum: Dönüş stresi bastı, rüyalarımda işyerini filan görüyorum. Bir de patron benden iş istemişti 1 ay önce göndermem gerekiyordu ben hala göndermedim o da stres yapıyor. İşi düşünmeden an odaklanmayı nasıl başarıcam ?