Ekşi Duyuru

İstemem. Planlarımda hiçbir şekilde yok.

Ben istiyom. Evlilige de kafa olarak hazırım. Ama sadece bi dusunce bu cunku istiyosun diye hadi olsun denilecek bir sey degil. Bakamama kaygim cok buyuk. Maddi manevi yetememe korkusu.

24k

Şu hayatta en istemediğim şey çocuk sahibi olmak sanırım. İçimde en ufak bir çocuk sevgisi veya çocuk sahibi olma isteği yok. Seyahat etmeyi, uyumayı, kendimle vakit geçirmeyi, istediği an istediği şeyi yapmayı seven bir insanım. Sabırsız biriyim ve fedakarlığa elverişli bir mizacım yok. Bir kere geliyor herkes hayata ve ben tüm hayatımı kendime ayırmak istiyorum. Günde 3 saatlik uyku ile kaka ve sümük temizleyerek ömrümü heba edemem. Hayatım boyunca tek isteğim sessizlik ve huzur.

27/K

Ben bakma asamasindan cok korkuyorum.kendi hayatinin bitmesi tek olayin artik cocuk olmasi korkunc geliyor.sadece duygu olarak merak ediyorum.anne olmadan anlayamazsin durumunu yani.hamilelik dogum falan cok merak ediyorum isterim yasamak ama sonrasini degil :/ 23 K

Planlarımda yoktu ve hiçbir şekilde evlenmek-çocuk vs istemiyordum. Sonra bir adamla birlikte oldum, her baktığımda "bundan bi çocuk yapsam ne güzel olur" diye geçiriyordum kafamdan. O da istiyordu zaten. Ayrıldık, kafamdaki çoluk çocuk, evlenme fikri tamamen silindi. Olsa bi tek onunla olurdu. Yaşım 24.

çocuk en kötü yatırımdır.ama ben isterim.

ben de senin gibi düşünüyorum;
evlilik bir ihtimal; ama çocuk olmasın.

bi yeğenim var çok tatlı çok seviyorum ama çocuk gürültüsüne tahammül edemiyorum. uğraşmak istemiyorum çocukla falan. üstelik büyük sorumluluk, ona sunmam gereken bir geleceği düşündükçe ulan diyorum ya yeteri kadar iyi imkanlar sunamazsam diye kaygılanıyorum, kendi hayatıma birinin ortak olması (bkz: evlilik müessesesi) bile gözümde büyüyor (bkz: yalnızlığa alışmak). bunun yanında milyonlarca milyarlarca insan bunu düşünmeden ürüyor buna benim ailem de dahil. bi şekilde işler yürüyüp gidiyor. yani mevcut durumda benim çocuk sahibi olma isteğim tam tersini bastırmıyor. evleneceğim kadının(!) tutumu belirleyici olur diye düşünüyorum. 31e

yaş 37. bekarım. deli gibi istiyorum artık. anneliğe ait tüm duygularım kabardı son 1 yılda özellikle. inşallah Allah nasip eder...

Yaş 25, cinsiyet erkek. Şu an bırakın çocuğu, kendimi çocuk gibi görmekten çıkamadım. hatta çevremdekileri de. Arkadaşlarım yavaştan evleniyor ama onlar benim için 13-14 yaşında tanıştığım ergen çocuklar gibiler. Nası değişir bu görüşüm bilemiyorum.

21 yaşındayım, erkeğim. her şekilde sürdürebileceğimden emin olduğum bir mesleğim, sağlıklı bir evlilik yapma şansım olsa aha bugün çocuk düşünebilirim. eşinle ortak olarak bir şaheser getiriyosun dünyaya. süt kokan agucuklu gugucuklu bir eşşoleşşek. bazı insanlar bebeğe "ağlayan bok makinası" gözüyle bakıyo, hatta çocuk yapmayı bencillik kabul ediyo falan ama ben seviyorum ya. isterdim öyle bi şey yapabilmeyi. bence efsanevi bi şey. çok isterim. özellikle buz hokeyi oynayan 10 yaş altı bebelere bayılıyorum. hepsini rinkten kaçırıp kucaklayasım geliyo. öyle bi tatlılık olamaz. benim de bebem olsa öyle fena mı olurdu.

ÖTE YANDAN, çok akıllı ve bilinçli birisi olduğum için (ehe), sanırım hiçbir zaman çocuk sahibi olmayacağım. çünkü daha kendime bile yetemiyorum - muhtemelen her zaman böyle gerizekalı biri olacağım. çocuk benim için inanılmaz büyük bir sorumluluk. ömrünü adaman, temiz bi' 20-22 sene boyunca ilgilenmen gereken bi şey. bak benim babam adımın birleşik mi ayrı mı yazıldığını bile bilmiyor. o kadar muhabbetimiz yoktur. buna rağmen ben sırf babama benziyo diye bikaç tane oyuncuyu sempatik bulurum. halbuki sorsan babamı sevmiyorum bile diyebilirim. baba/anne olmak böyle bi şey. aranızda hiçbi şey olmasa bile, sadece dünyaya getirmiş olman bile onda bi iz bırakıyo. ben kendi babam gibi olmak istemiyorum. o yüzden sanırım baba falan olmıycam, çünkü ben maç izlemek dururken 3 yaşında bi veletle parka gidemem. bir giderim iki giderim, sonra "bela mısın olum sen, sktir git kendi başına takıl" derim. olmaz yani. iyi bi ebeveyn olamam.

özetle çocuk sahibi olmayı çok isterim ama iyi bi ebeveyn olamayacağımı bildiğim için sanırım asla yapmıcam böyle bi şeyi.

hepsinden önce birinin benimle evlenip sevişmesi lazım lan bunun için. ohooo komple bitti gitti çocuk şeyi :(

şunu izleyip hala çocuk istemeyen biri olabilir mi yahu,

www.youtube.com

düşünsene bebe kan ter içinde gelmiş "baba bi sağa yatırdım bi sola çaktım golü, allahlarını şaşırdı pezevenkler" diye anlatıyo yiğit özgür karikatüründeki ağzı bozuk çocuklar gibi. fıtı fıtı banyoya falan yürüyo amk ashfajklfa çok tatlı. ama işte çocuk yetiştirmek bundan ibaret değil maalesef. keşke öyle olsa.

3 sene sonra evlenip 5 sene sonra çocuk mıncırma hayalim var. ama arada bir tane de anne adayı bulmam lazım. çocuk bakmaktan daha zor olan kısmı bence bu kısım.

yaş 30; valide sıkıştırıyor torun diye.

ilerde bir gün olsun isterim ama henüz çok erken, yapacak çok şey var. 25/k

dünyaya katabileceğim tek somut şeyin iyi yetişmiş çocuk olacağını düşünüyorum. ben olamadım, muhtemelen olamayacağım ama çocuğum bi tesla olabilir. her çocukta bu potansiyel var. akademik olmasa bile ahlaklı kaliteli bir insan yetiştirirsem dünyaya gelme amacımı gerçekleştirmiş olurum. bu yüzden maddi-manevi ihtiyaçlarını karşılayabileceğim kadar çocuğum olsun isterim. bu konuda gerekli tüm fedakarlığı da yapmaya hazırım, aksi çok büyük bencillik olur. dünya mirasına ihanet olur.

Kesinlikle istemiyorum, planlarımda ve hayallerimde hiçbir şekilde yok.

İstiyorum. Başkalarını çocuk yetiştirme konusunda hep eleştiririm, sırf yapmak için yapmışlar gibime geliyor. Kendi yetiştireceğim bireyi merak ediyorum. Maddi ve manevi yönden hazır olduğumda olsun isterim. 22K.

Yas 28, erkek. Turkiye'de olsam simdiye coktan evlenir cocuk sahibi olurdum. Bir aile kurmak, coluk cocuk sahibi olmak bence cok guzel bir duygu. Insallah tadariz bir gun.

Çocuk ve evlenme durumları için fazla bireysel ve bencilim. İlerde birini çok severim yukarıda dendiği gibi çocuğumuz olsa nasıl olur acaba diye düşünenebilirim. Anne olunca anlarsın falan diyorlar ama bilmiyorum nasıl olacak.
23K