Ekşi Duyuru

4 yıllık sevgilimden ekimde ayrıldık, daha doğrusu ayrılmak istedi. Sebebi çok önemli değil artık, neyse sonra bi kaç defa konuştuk ve çok yalnız hissettiğimden falan bahsetmiştim o da arada arıyordu beni, derken tekrar barışmak istedi ama ben istemedim. böyle konuşalım bakalım dedi, günde 1 defa konuştuk bir süre fekat birlikteyken zerre kıskanmayan adam tripten tribe girmeye başladı, whatsappa sürekli bakıp ooo çevrimiçi yazıyodu, kimle konuşuyorsun, ekran görüntüsü yolla gibi talepler neticesinde aramız tekrar açıldı. Barışmak istemememin asıl sebebi ise bunun kaçıncı ayrılığımız olması, en son babamla tanıştı isteme gün tarihleri vs. konuşuldu, kasımda aileler tanışacaktı 1 ay öncesinde ayrılınca ben de aileme söyledim. Babam ve annem, bu çocuk seni yarıyolda bırakır diye kesinlikle istemiyor artık. Hala seviyordum ama evlenmek istemiyordum artık, vaktini çalmak istemiyorum dedim ben de.

2 ay sonra birisiyle tanıştım normal arkadaş olarak fakat iletişimimiz arttıkça hoşlaşmaya başladım kendisinden. Şimdi onunla konuşuyoruz öyle ama sevgili değiliz. Bu 2 aylık süreçte ara ara konuştuk yine, ben olmaz dedikçe daha da kötü oldu. Yani en son dün gece konuştum o kadar üzüldüm ki, "ya ben seni seviyorum" deyişi var bi, boğazım düğümcük düğümcük oldu. ona evet diyemiyorum, ama üzülmesine de dayanamıyorum, başkasıyla görüştüğümü de söyledim, çok dengesiz bir ruh hali yaşadı, bağırmalar, küfretmeler, sonra sakinleşip inş mutlu olursun sonra tekrar yükselip mutsuzluktan geberirsin, inş seni kullanıp atar demeler falan, en son iyice sakinleşti normale döndü, öyle kapattık. Fakat benim içimdeki üzüntü geçmedi, çok mutsuzum gibi, canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Neden böyle oldu ki. Ben çok mu kötü bir insanım, aslında biraz dertleşmeye ihtiyacım var ama etrafımda da kimseye anlatmak istemiyorum artık. temel bi soru yok, kafanıza göre yorum yapabilrsiniz teşekkürler.