[]
Birden beyaz yaka/şirket/plaza'dan nefret etmeye başlamak
Arkadaşlar bana neler oluyor bilemiyorum.
üniversite yıllarımda en büyük hedefim güzel bir şirkette pazarlamada çalışmak falandı. yöneticilere şirin mailler atmak vs her türlü yavşaklığım vardı. Bu hayalimi hemen hemen gerçekleştirmiş gibiyim ama şu an o kadar sıkılıyorum ki anlatamam. duvarlar üstüme geliyor ofiste. tek atraksiyonum çay koymak ve işemeye gitmek. excel'den rapordan nefret emeye başladım. Çıkmak istiyorum yürümek istiyorum yapamıyorum. Personel servisinde napıyorum ben diyorum her akşam.
Yani çalıştığım şirketin sahipleri geliyor aklıma. banane amk diyorum. beni tanımayan adamın neden işini yapayım diyorum. üst yönetici müdüre gel diyor geliyor. git diyor gidiyor.
yani öyle garip bir haldeyim ki böyle iş dünyası organizasyonları-fmcg şirketlerinin iğrenç iş ilanları, kariyer yolculuğu lafları falan hepsine bir nefret beslemeye başladım. benim için başarı hikayesi doblosuyla ticaret yapan adamlar kobiler oldu. bu adamlara öyle bir hayranlık duyuyorum ki anlatamam.
benim halim ne olacak böyle, kuş yuvadan uçtu mu artık?
üniversite yıllarımda en büyük hedefim güzel bir şirkette pazarlamada çalışmak falandı. yöneticilere şirin mailler atmak vs her türlü yavşaklığım vardı. Bu hayalimi hemen hemen gerçekleştirmiş gibiyim ama şu an o kadar sıkılıyorum ki anlatamam. duvarlar üstüme geliyor ofiste. tek atraksiyonum çay koymak ve işemeye gitmek. excel'den rapordan nefret emeye başladım. Çıkmak istiyorum yürümek istiyorum yapamıyorum. Personel servisinde napıyorum ben diyorum her akşam.
Yani çalıştığım şirketin sahipleri geliyor aklıma. banane amk diyorum. beni tanımayan adamın neden işini yapayım diyorum. üst yönetici müdüre gel diyor geliyor. git diyor gidiyor.
yani öyle garip bir haldeyim ki böyle iş dünyası organizasyonları-fmcg şirketlerinin iğrenç iş ilanları, kariyer yolculuğu lafları falan hepsine bir nefret beslemeye başladım. benim için başarı hikayesi doblosuyla ticaret yapan adamlar kobiler oldu. bu adamlara öyle bir hayranlık duyuyorum ki anlatamam.
benim halim ne olacak böyle, kuş yuvadan uçtu mu artık?
valla benim korkum da o yönde. istediğimi düşündüğüm şey için ciddi emek sarf ediyorum ama sonunda asıl istediğimin o olmadığını fark etmekten korkuyorum. yaşamadan bilemiyoruz bunu ne yazık ki.
- devilred
(21.11.15 22:01:33)
Kuş yuvadan uçtu bence. "Napalım el mecbur gideceğiz" deyip her gün kendini kandırma yolları arayacaksın.
Ilk başta çalışma şartları gözümü boyadı ama ilk etki geçince tüm o yapaylık, insanlar-tavırları içimi bulandırdı. Her gün istifa hayali kuruyorum ama sonrası ne olacak bilemedigimden cesaret edemiyorum. Her yer böyle her yer iğrenç insanlarla dolu... Her pazar öğleden sonra laf sendromun başlıyor.
Ilk başta çalışma şartları gözümü boyadı ama ilk etki geçince tüm o yapaylık, insanlar-tavırları içimi bulandırdı. Her gün istifa hayali kuruyorum ama sonrası ne olacak bilemedigimden cesaret edemiyorum. Her yer böyle her yer iğrenç insanlarla dolu... Her pazar öğleden sonra laf sendromun başlıyor.
- ihan
(21.11.15 22:24:47)
3 yil once bu kafadaydim, cok cok iyi sirketlerde calistim ama zirve de biraktim :) bu surec 1 yil surdu bende, o plazadan kartimi okutup cikinca nasil ozgur hissediyordum ki, leventten besiktasa yuruyordum, o insanlarla ayni ortamda cok kalmamak icin servisi kullanmiyordum kendim gidip geliyordum.
Yani o yolun donusu yok,
Yani o yolun donusu yok,
- oscar (21.11.15 22:31:41)
1
