[]
Kedinin peşimi bırakmaması
Daha önce de benzerleri olmuştu ama bu seferki bayağı ısrarcıydı. Uzun uzun anlatacaktım da bir şeyler hızlıca özetlemek istiyorum.
Yedikuledeydim. Her tarafta kediler var yollarda, kaldırımlarda, araba üstleri altları. Her tarafta mamalar var. Kediler hiç insalardan kaçmyıor, belli ki bakılıyor, seviliyorlar. Köpekler de var tek tük ama kediler çok.
Ben de öyle araba altlarına sağa sola kedilere bakarak ilerlerken kaldırımda, 2 saniye sonra yanından geçeceğim arabanın arabanın altından kaldırıma doğru fırladı bir kedi, ters yöne doğru yanımdan hızlıca geçti. Hafif korkmadım değil o anda.
Bir kaç saniye sonra bacaklarımda patiler hissettim, hatta bir saniye belki. Yumuşaktı ama, insana zarar vermemeye çalışıyor patileriyle. Farkında tırnaklarının. Eğildim, okşadım. Acelem vardı, devam etmedim 3-4 dakikadan sonra. Adım atar atmaz bıraktıktan sonra, adımımı attığım ayağıma yapışıyor, ilerleyemiyorum. Yine okşadım filan. Böyle yarım saate yakın belki kaldım, on metre anca. Dışardan biri görse - ki gördü de - kedimi sokağa bırakmaya çalışıyorum, o beni bırakmıyor havası var.
ELime aldım bir kaç kez, parkın duvarına koydum - kaldırımın bir tarafı park , arada duvar var bel boyunda. SOnra ordaki park duvarı üstündeki demirinden geçirip parka bıraktım iterek, hızlıca koştum , hemen geri atlayıp geldi kaç kez böyle yapınca.
BElli ki yuva istiyordu. Kedilerle aram yok, sadece tahmn ediyorum böyle bir şeyi. Şişemden avucuma su koydum, içmedi. O ıslak elle dokundum akşam soğuğuunda yine kaçmadı, izin verdi okşamama. Belki de sevilmek istiyordu. Zaten uzun süre yaptım, gırlaması başlamıştı. Ama gitmem lazımdı. Yine parka bıraktım, koştum. 10 metre ilerde durdum, bu sefer gelmedi. Orda kaldı. Kabuıllenmişti belki artık.
Solumda kaldırımda çeşme vardı, yanında poşet. Baktım ekmek var içine, elimi poşetten çıkarır çıkarmaz koşarak geldi. EKmeği attm , uzaklaştım. Gelmedi yine, kaldı. Ekmeğe bakıyordu ama çok sertti.
Sonra ilerledim, ama gönlüm razı olmadı. Çeşmenin karşısındaki bakkaldan süt aldım. Bu çok acı bir şey , çünkü veganım ve hayat görüşümü yerle bir eden bir şey. Vegan olduğumdan beri 2. kez alıyorum süt. Çeşmenin oraya gittim ama yoktu. 2 tane başka kedi vardı. 2-3 dakika önce yoklardı oysa onlar. Onlara koydum, peşimdekini aradım parka vs baktım ama bulamadım. Eskiden masallarda yaşlı bir kadın gelir yardım et bana vs der, karakter de etmez ona yardım. SOnra bir bakar yokolmuş o kadın. O tarz bir şey gibiydi sanki.
KEdiyi götüremezdim, evim uzak. Zaten eve de gitmiyordum. Zaten oturduğum semtte de olsa böyle bir olay, evime götüremezdim çünkü ev benim değil. Yapabileceğim bir şey yoktu.
Dünyada böyle belki milyonlarcası var ama işte bana denk gelmesi bayağı etkiledi.
Soru olarak, napardınız ?
Yedikuledeydim. Her tarafta kediler var yollarda, kaldırımlarda, araba üstleri altları. Her tarafta mamalar var. Kediler hiç insalardan kaçmyıor, belli ki bakılıyor, seviliyorlar. Köpekler de var tek tük ama kediler çok.
Ben de öyle araba altlarına sağa sola kedilere bakarak ilerlerken kaldırımda, 2 saniye sonra yanından geçeceğim arabanın arabanın altından kaldırıma doğru fırladı bir kedi, ters yöne doğru yanımdan hızlıca geçti. Hafif korkmadım değil o anda.
Bir kaç saniye sonra bacaklarımda patiler hissettim, hatta bir saniye belki. Yumuşaktı ama, insana zarar vermemeye çalışıyor patileriyle. Farkında tırnaklarının. Eğildim, okşadım. Acelem vardı, devam etmedim 3-4 dakikadan sonra. Adım atar atmaz bıraktıktan sonra, adımımı attığım ayağıma yapışıyor, ilerleyemiyorum. Yine okşadım filan. Böyle yarım saate yakın belki kaldım, on metre anca. Dışardan biri görse - ki gördü de - kedimi sokağa bırakmaya çalışıyorum, o beni bırakmıyor havası var.
ELime aldım bir kaç kez, parkın duvarına koydum - kaldırımın bir tarafı park , arada duvar var bel boyunda. SOnra ordaki park duvarı üstündeki demirinden geçirip parka bıraktım iterek, hızlıca koştum , hemen geri atlayıp geldi kaç kez böyle yapınca.
BElli ki yuva istiyordu. Kedilerle aram yok, sadece tahmn ediyorum böyle bir şeyi. Şişemden avucuma su koydum, içmedi. O ıslak elle dokundum akşam soğuğuunda yine kaçmadı, izin verdi okşamama. Belki de sevilmek istiyordu. Zaten uzun süre yaptım, gırlaması başlamıştı. Ama gitmem lazımdı. Yine parka bıraktım, koştum. 10 metre ilerde durdum, bu sefer gelmedi. Orda kaldı. Kabuıllenmişti belki artık.
Solumda kaldırımda çeşme vardı, yanında poşet. Baktım ekmek var içine, elimi poşetten çıkarır çıkarmaz koşarak geldi. EKmeği attm , uzaklaştım. Gelmedi yine, kaldı. Ekmeğe bakıyordu ama çok sertti.
Sonra ilerledim, ama gönlüm razı olmadı. Çeşmenin karşısındaki bakkaldan süt aldım. Bu çok acı bir şey , çünkü veganım ve hayat görüşümü yerle bir eden bir şey. Vegan olduğumdan beri 2. kez alıyorum süt. Çeşmenin oraya gittim ama yoktu. 2 tane başka kedi vardı. 2-3 dakika önce yoklardı oysa onlar. Onlara koydum, peşimdekini aradım parka vs baktım ama bulamadım. Eskiden masallarda yaşlı bir kadın gelir yardım et bana vs der, karakter de etmez ona yardım. SOnra bir bakar yokolmuş o kadın. O tarz bir şey gibiydi sanki.
KEdiyi götüremezdim, evim uzak. Zaten eve de gitmiyordum. Zaten oturduğum semtte de olsa böyle bir olay, evime götüremezdim çünkü ev benim değil. Yapabileceğim bir şey yoktu.
Dünyada böyle belki milyonlarcası var ama işte bana denk gelmesi bayağı etkiledi.
Soru olarak, napardınız ?
alır geri döner en azından birkaç gün bakım aşı vs yapardım
- Big bada bum bum
(26.10.15 23:13:49)
zaten sutu bosuna vermissiniz, inek sutu kedilerde sindirim problemi yaratiyor.
- mavicorap (27.10.15 00:00:04)
1
