Ekşi Duyuru

Haydi bakalım. Birinizden ilham alacağım.

Bazıları çok kötü şeyler söylüyor bu konuyla ilgili, genel olarak düşüncelerinizi merak ettiğim için soruyorum.

Ailesiyle fazla görüşmeyen, onlarla problemleri olan bir kadın var. Aslında araları iyimiş önceden ama yirmili yaşlarının başlarında siyasi ve dini açıdan fikirleri değiştiği için ailesi ona kötü davranmaya başlamış ve o da elinden geldiğince uzaklaşmaya çalışmış ailesinden. Bu dönemde ailesinden insanlar hem ona hem de kendilerine (kendilerini yaralayarak) birçok zarar vermiş ve tehdit etmiş. Şu an bu kadın kendi mesleğini yapmaya çalışıyor elinden geldiğince, arada alakasız işlerde de çalışıyor ama kısacası yapayalnız ve kimsesi yok arkasında.

Böyle biriyle tanışsanız ve size başta durumunu anlatsa ne düşünürsünüz? Ciddi bir ilişki içine girer misiniz böyle bir insanla veya evlenir misiniz yoksa hemen olumsuz ya da kısa süreli bir şey mi düşünürsünüz? Özellikle sizin için aile çok önemliyse ve sizin aileniz hep bir aradaysa...

Merhaba duyuru, bir kız arkadaşım var, yeni bir ilişki (hala var mı bilmiyorum hatta şu an). genelde evden her çıkmak üzereyken falan çıktığımı söylediğimde ne giydiğimi vs. merak ettiğini söyleyip fotoğraf istiyor, çekip atıyorum ben de. pek düşünmeden çok da kurcalamadan.

kız bu arada inanılmaz kıskanç. babamlara dedim gidiyorum biraz mesaj yazamayacağım, hemen başladı yok başka kızlara mı gidiyorsunlar falan... neyse bugün çıktım evden dedim yürüyorum kahve alacağım, yalnız mısın dedi, dedim evet kaç kişiyle alayım kahveyi. fotoğraf istedi. attım fotoğrafı ama nasıl içime oturdu böyle davranılmak.

dedim hoşuma gidiyor böyle şirin falan kıskanç olmak bir nebze ama azıcık hayatımı kontrol etmeye çalışıyormuşsun gibi oluyor lütfen dedim her evden çıktığımda fotoğraf isteme.

bir alındı sayın duyuru bir alındı, aman allahım böyle sinirleneceğini bilsem hiç ilişki içerisinde olmaz mıydım bilmiyorum. yok ben sadece ne giydiğini merak ettim de, sen nasıl düşünüyorsun da öküz müsün de verdi veriştirdi.

ara verelim dedim, konuşmayalım bir süre bir dünya özür diledikten sonra.

çok detayı atladım ama gerek yok olayı anlıyorsunuzdur diye düşünüyorum.

sorum şu ki öküz müyüm duyuru? yoksa haklı olma ihtimalim var mı?

bu denli kıskanç insanla ilk ilişkim hiç kestiremiyorum neden sordu cidden güvenmiyor mu yoksa masum biçimde dediği gibi merak mı etti.

Anneniz babanız, arkadaşlarınız, sevdiğiniz tarafından sevilmemeyi nasıl aşıyorsunuz?

Doğma büyüme İzmirliyim, üniversiteyi Denizli 'de okudum. Mezun olmaya doğru eşimle tanıştım. Daha sonra İzmir 'de memur oldum. Beş sene daha İzmir 'de yaşadıktan sonra evlenip Denizli 'ye yerleştik. Eşim de Denizli 'de memur oldu. Uzatıp kafa ütülemek istemiyorum, o kadar bunaldım ki... Karı koca düzen kurduk iyi kötü yaşıyorduk. İzmir 'den sonra Denizli beni biraz afallatmıştı ama bir yılda anca alıştım, yeniden çevre edindim. Denizli 'nin konumu güzel Muğla 'ya İzmir 'e sık sık gidip geziyorduk. Orada okuduğum için oraya yerleşmiş arkadaşlarımız da vardı, ailecek görüşüyorduk.

Derken birinci yılda -eşim öğretmenlik mezunu- öğretmenlik kazandı. Kütahya Tavşanlı 'yı.

Öğretmenlik mesleğinin şartları daha iyi diye, nazaran Ege 'de diye, bir de eşimin daha iyi olacağı iknasıyla geldik, benim de tayinim çıktı sorunsuzca buraya yerleştik.

Küçümsemiyorum ama ben burada kafayı yemek üzereyim. Sinema yok, çıkıp bir kahve içecek yer yok, yürüyüş yapabilecek bisiklet sürebilecek, vakit geçirebilecek bir yer yok. Haliyle arkadaşım da yok. İşyerinde mesai saatleri daha fazla. Resmen düzenim alt üst oldu. Mesai 17:30 'da bitiyor ama hep yapılacak şeyler oluyor. Alışırım dedim ama bir aydır o kadar bunalmış durumdayım ki sürekli kavga ediyoruz. Kütahya merkez git gel 80 km. Zira orada da bir şey yok.

Hayattan çok beklentisi olan bir insan değilim ama en basit ulaşılabilir şeyler bile burada yok. Ne yapacağımı bilemiyorum. Elbet derdi olan insan çok ama açık cezaevinde yaşıyor gibiyim. Haftasonu şu an ama yapacak hiçbir şey yok. Sabah girip neredeyse işten akşam zifir karanlıkta çıkıyorum.

Bonus olarak bir de cumartesi günleri eşimin adaylık eğitimi olduğu için haftasonu da bir yere gidemiyoruz. En az dört sene buradayız ve ben gerçekten dayanamıyorum. Sırf işten bir saat erken çıkacak diye resmen hayatımı buraya ipotek etmiş durumdayım.

Şu satırları yazmak yerine bile çıkıp biraz yürüyüş yapsam desem kömür dumanlı yamrı yumru sokaklarda yürümek hiç iyi gelmeyecek...

Yıllardır ilgisini çekmeye çalıştığım bir hatun vardı. Baya ölüp bitiyordum. Buluştuk, devam etsem sevgili de olacağız. Ancak ilgimi kaybettim eskisi kadar çekici gelmiyor. Yatma durumu falan da yok. Hasta mıyım ben? Bana ilgi göstermeyenlerin peşine takılıyorum, ikna edince de sıkılıyorum. Sizde de oluyor mu benzeri bir durum?

20 biraz küçük geliyor gözüme. Psikolojik sınır 21 benim için. Sizce nasıl?

Selamlar,

Birkaç haftadır karşılıklı hoşlaştığımız bir bey vardı. Başlarda benimle konuşmak için epey çaba harcıyordu, yanımdayken heyecanlanıyordu, çocuklaaşıyordu. Zaman içinde yaşadığım sıkıntılar, kodumun sürekli düşük olması vs elemanda yardıma ihtiyaç duyduğum algısı yarattı. Şu an velim gibi, mentorum gibi akıl veriyor, belli konularda yardımcı olmaya çalışıyor, göz göze gelince heyecanlanmalar bitti tabii, abim gibi bi şey oldu. Aramızda neredeyse beş yaş fark var ama kendisi ergenliğinden itibaren hayatın içinde debelene debelene yolunu bulmuş, belli pratikleri oturtmuş. Bense evden çıkmadım gibi bi şey. Duygusal ve mental olarak toyum.

Bir yandan gözündeki değerimin düşmesi gururumu incitiyor, diğer yandan hayatımda iyiliğimi isteyen mantıklı, aklı başında, yardımsever birinin olması belli noktalarda kriz durumları yaşamamı engelliyor, motive ediyor vs. Allah mısın diye gelenin, yazık kimin çocuğuysa diye ayrılması canımı sıkıyor. Sizce egoma teslim olup bu arkadaştan uzak mı durayım yoksa bu tecrübeyi olumlu bir deneyim olarak algılayıp sensible arkadaşımın mentorluğuna teslim mi olayım?

Yardımı ben talep etmiyorum bu arada, her delikten zırt pırt çıkıp kafa açmıyorum. Kendisi gönüllü görünüyor. Ama işte o hayran bakışların acımaya dönüşmesi gerçekten paha biçilemez bir deneyim.

İyİ akşamlar. İyi cumalar.

varsa nelerdir?

Tam emin de değilim ama mesela tatilde hiç arkadaş çevresi edinemem. Çünkü öyle bi çabam da olmaz gider denize girerim kimseyle muhatap olmam ama bakıyorum insanlar birbirini ikinci gün yemeğe davet ediyor. Ben böyle biri değilim biraz almanım sanırım bu konularda bilmiyorum normali bu geliyor bana da hayattaki basarimi düşürüyor sanki ne tavsiye edersiniz?

Selam dostlar,

şu anda allah'ın unuttuğu savaş ülkelerinden birindeyim 10 günlüğüne falan. iş için. firma için önemli ve tarihindeki en büyük işlerden biri ve daha başlangıcı. genel müdür beni çağırdı ve sen koordinatörle beraber bu projeye bak vs gaz verici konuşmalar yaptı. ve tabi ki amelelik işleri kaldı bana şu anda. idareye sunmam gereken bir iş programı var. ve ben yaklaşık 15 gündür falan kesinlikle hiç bir şey yapmadım. oturuyorum yapmak için, koordinatör soruyor idare direk arayıp soruyor. halletmek için oturuyorum masaya ama hiç ama hiç bir şey yapmıyorum. hep erteledim bugüne kadar. en son az önce sordular, pazar günü vereceğim dedim. yine hiç bir şey yapmıyorum ve kattiyen içimden gelmiyor. napacağım ne zaman gaz gelecek bir fikrim yok.

bir ikincisi geçen aylarda boşandım. Erkek tarafıyım ben. seviyorduk birbirimizi ama boşandık. resmi olarak boşandığımız günün akşamı eşimin biriyle beraber olmuş olabileceğine dair bir kanıt gördüm bir kaç gün önce (%100 değil ama yüksek ihtimal). sanırım ufaktan flörtleşmeler evlerimiz ayrı ama resmi olarak boşanmamışken başlamış. ve bu aralar flörtleşiyorlar sanırım, çiçek göndermeceler vs. bok gibi hissediyorum. onu takip edebildiğim bir yer var, ordan takip ediyorum mal gibi.

takip etmeyeceğim diyorum, ediyorum. çalışacağım diyorum çalışmıyorum. aldığım eğitimler tamamen boşaymış diyorum. bir işe yaramaz, bir bok yapamaz hissediyorum. yenilmiş, kaybetmiş değersiz ve başarısız hissediyorum. evliliğini kurtaramamış, pasif başarısız hissediyorum. bu ülkede yalnız kalınca iyice günyüzüne çıktı sanki bu düşüncelerim. hoş tr'de de yalnızım artık. arkadaş dediklerim yalandan teselli verip geçtiler tabi ki boşanmayla ilgili.

azıcık dertleşelim mi ? ya da bişeyler yazın. olumlu olumsuz farketmez.

Sevgili kadin kisinin dogumgunu yaklasiyor. Aranizda cok deli romantikler var, biliyorum, hediye onerilerinize acigim.

Hatun kisi 34 yasinda, japon, iskandinav ve minimal dizaynlardan hoslaniyor. Hediye icin hala zaman var, dunyanin herhangi bir yeinden alinabilir. Sinir yok.

Simdiden cok tesekkurler

İk müdürünü stalklarken yanlışlıkla beğendim ışık hızıyla geri çektim. Görür mü beni? :(

babamın yıllardır annemi aldattığını fark ettim. bir haftadır ne yapmam gerektiğini düşünüyorum. babama da anneme de bir şey söylemedik. önce kız kardeşime durumu anlattım. sonra dayıma ve eşine söyledik. onlar da bir şey diyemediler, şimdilik bekleyin diyolar ama bir çözüm getirmediler. babamın yıllarca aynı kadınla bir ilişkisi var ve kadın evlenmek üzere şu an. ama hala görüşüyorlar. cep telefonunda bütün fotoğraflarını ve mesajlarını bulduk. daha sonra kardeşimin hesabından kadının instagram hesabına takip isteği yollayınca babam bütün telefonunu temizledi. bizim fark ettiğimizi anladı. ama muhtemelen inkar edecektir. biz telefonun ekranından bütün bilgileri fotoğrafladık. bu sene üniversite sınavına gireceğim kardeşim 16 yaşında ve küçük kardeşim de ilkokul 1.sınıfta okuyor. annem çok fedakar ve kendini evine adamış babamın asla aldatacağını düşünmeyen birisi. babamın tepkisi kestiremiyoruz. babamla konuşsam kötü bir tepki ile karşılaşabilirim. annem ise boşanmayı kaldırabilecek birisi değil. ne yapacağımızı bilmiyoruz.

Ve doğru çıkıyor mu?

Siz neden uyumadınız uyuyamadınız?

ediyorum

2. buluşmanızda karşınızdaki kişinin bitmekte olan bir ilişkisi olduğunu ve son demlerini yaşadığını ancak bir erkek arkadaşı olduğunu öğrenseniz ne düşünürsünüz. daha öncesinde ilişki yaşayacağınıza dair bir şey konuşmamışsınız, arkadaş olarak görüşüyorsunuz ama iki taraf da ilerde bir şeyler olacağını hissediyor. bu durum sizi rahatsız eder miydi?

ister istemez. Kadın ya da erkek fark etmez birisine ilgi duyuyorsunuz ama o
size mesafeli duruyorsa ya da pek yüz vermiyorsa (kaçan kovalanır olayı değil)
gözünüzde büyütüyor musunuz o kişiyi, egonuz ona daha mı çok değer veriyor, onu
elde etmek istiyor? Diğer taraftan da ilgi duyduğunuz kişi size anında ilgi
gösterse onu cepte görüp daha mı az değer veriyorsunuz?

Ferhunde, kadın meriç oluyor efendim.

Ve başarıya ulaştı mı?

Eşinizden ayrı seyahat planı yapar mısınız, yoksa artık bir aileyiz, nereye gideceksek birlikte gideriz mi dersiniz? Yoksa mesela memleketteki aileyi tek başına ziyaret etmek normal ama, başka gezi olmaz mı? Yoksa tam tersi mi? Buyrun sohbete..

Not: Çok isterlerse bekar arkadaşlar da cevap verebilirler tabii ama, görüşten çok deneyimler doğrultusunda oluşmuş görüşleri merak ediyorum biraz.

İnstagram da yalnızlık ne güzel diyenleri görüyorum çokça saçma değil mi?

Son birkaç yıldır zevk aldığım şeylerde çok büyük değişiklikler oldu. Bilgisayar oynamayı çok severdim şimdi on dakikadan fazla dayanamıyorum. Haftada en az 4 gün yüzmeye giderdim ki buna yılın en soğuk, karlı ayları dahil. Mutlaka yine en az 4 gün spor salonuna giderdim. Haftada en az iki film izlerdim sinemada (başka sinema'nın salonlarında). Gerçi o zamanlar çalışmıyordum. Ama şu an çalışıyorum ve bunları yine yapabilirim biraz sıkışık ve daha az yoğunluklu da olsa. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Eskiden zevk aldığım ne varsa şu anda tamamen bırakmış durumdayım. İşten eve gelince tek yaptığım şey tembellik, elime telefonu alıp birkaç saat oynuyorum sonra da yemek yiyip yatıyorum. Haftasonları da öğlene kadar uyuma ve aynı rutin.

Niye böyle oluyor, size de oluyor mu, nasıl çıkabilirim bu döngüden.

Arkadaşlar bu cümleyi normal hayatta tanıştığım biri kullanınca bana çok saçma geliyor.
Mesela yeni tanışıyoruz. Örnek veriyorum, yemekhane de, Siz de bu bölümdesiniz degil mi? Kendinizi tanıtır mısınız? Soruyu soran kisi benim gibi öğrenci.
Merhaba ben duygu,siz? demiyor.
Ne şimdi bu? Ben iş görüşmesinde miyim?
Kendi adını söyleyip, sonra bunu sorsalar böyle düşünmeyeceğim, en azından nasıl cevap vereceğimi bilirim. Yani bu soruya cevap olarak soy ağacımı mı sayayım, egitimimi mi, adımı mı? Kendi hakkında birşey demeden sorması kaba degil mi?

Bugun de buna takıldım.
Tesekkurler.

Merhabalar.
Sorunum, otorite ( amir, öğretmen, patron vs.) ile konuştuğumda kendimi rahat ifade edememek. Anlamsız bir şekilde geriliyorum, bir türlü rahat davranamıyorum. Düşünceler aklımdan uçup gidiyor, sanki bütün kabiliyetlerimi o an kaybediyorum. Böyle tuhaf bir durum.
Sanki o an rahat davransam ve ezilip büzülmesem terbiyesizlik veya saygısızlık olarak algılanacakmış gibi bir hisse kapılıyorum.
Elbette normal bir fiziksel duruş ortaya koyuyorum, el pençe divan değilim ama mental olarak bunları yaşıyorum, yani resmen kendimle savaşıyorum. Genel olarak insanlarla mesafeliyim fakat çekingen ya da utangaç biri de değilim.
Kalabalıklara karşı da rahatlıkla konuşabiliyorum, birkaç defa yaklaşık bin kişiye uzun süre hitap ettiğim oldu.
Fakat bu sorunu bir türlü aşamıyorum. Otorite ne kadar sevecen/babacan olursa olsun benim durumum değişmiyor.
E hâliyle bu durum ikili ilişkileri de etkiliyor negatif yönde.
Diyeceğim o ki, bu problemin nedeni ne olabilir?
Nasıl aşabilirim?
Ne önerirsiniz?
Yardımlarınız için şimdiden teşekkürler.

23-25 yaşlarında evlenen adamlar görüyorum. bunlar ölene kadar tek eşli mi yaşıyor? arada kaçamak yapıyorlardır dimi?

mesela sizin sorularınıza cevap verip, size ayrıca soru sormazsa ilgilenmiyor diye mi düşünürsünüz, yoksa bu anlamı çıkarmak için yetersiz mi? yeni tanıştığınız bir insanı düşünün.

Dun reddit'te denk geldigim icin bir de buraya sormak istedim, tartisma su sekilde; kadinlar ozellikle birbirlerine ve erkekler de kadinlara siklikla iltifat ediyorlar, giyimleri, dis gorunusleri vs. uzerinden. Ancak erkeklere genellikle iltifat edilmiyor. Ve tartismada erkeklerin geneli iltifat aldiklarinda cok mutlu olduklarini ve mutlaka, eskiden olmus olsa bile, o iltifati hatirladiklarini soyluyorlardi.

siz ne dusunuyorsunuz? erkeklere gercekten nadiren mi iltifat ediliyor?
bu sekilde aldiginiz, hatirladiginiz ve cok hosunuza giden iltifat var mi?

ikinci olarak tartismanin bir diger boyutu vardi; kadinlar genellikle dis gorunusleri uzerine iltifat alirken erkekler genellikle karakterleri ya da basarilari uzerine aliyorlar. bu konuda da varsa dusuncelerinizi merak ediyorum.

sevgiler.

Bi nedenden bozustuk

O adim atti ben cok sinirliydim geri cevirdim.
Ben hakliydim o yuzden o adim atti ama ben hala sinirliydim o ara.
Sonra zaman gecti kaldi oyle. Pisman oldum sonra iste.

Koskoca 1 sene oldu bu arada.

Cok eski arkadasimdi. artik eskisi gibi olmaz zaten.

Gecer mi?
Biraz teselli plz

Cumartesi geces barda tanıştık. Gece ve sabah muhteşem geçti.

Sonrasında 1-2 kere havadan sudan kısaca mesajlaştık. O değil ben yazdım. Geç verdi cevapları.

Salı akşamı görüştük. Bir şeyler atıştırdık. 1,5-2 saat sonra ayrıldık. Birçok konuştuğumuz şeyi hatırlamıyordu. Hoşlandığımı belli etmemeye çalışsam da anlayacak kadar akıllı.

Ama hala adımı bildiğine, rehberine kaydettiğine bile emin değilim. Birkaç görüşme önerisinde bulundum. Olumsuz cevap vermedi ama atlamadı da.

Hiç aklımdan çıkmıyor. Onunla daha uzun zaman geçirmek istiyorum. Konu sadece seks değil. Aşık oldum.

Ne yapmalıyım sizce?

Görüşmek istediğimi söylemek?
Boş boş hatrını sormak istemiyorum. Cuma ya da cumartesi görüşelim demek istiyorum. O 35 ben 39 yaş.

ayrıldıgınız sevgiliniz ile görüşüyormusunuz?

arkadaş ortamı, iş, okul dışında bir ortak noktanız yok ise görüşüp konusurmusunuz? engellermisiniz?

siz ne yaparsınız?

ne yapıyorsunuz bu durumda?

Bu ne anlama gelir? Size değer vermiyorsa sizi unutuyorsa ailesinin benimle daha çok ilgilenmesini kıskanıyor olabilir mi?Saçma geliyor ama..

Son zamanlarda bi arkadaş edindim. Hafif çocuksu biri ama sohbet etmekten büyük keyif alıyorum. Yoğun sohbetlerden sonra kendimi onu düşünürken buluyorum,sonra saçmalama, olur mu öyle şey? Libidal enerjidir o, çocuğa yükselmişsindir, diye geçiştiriyorum. Bazen de gerçekten hemcins iki arkadaş gibiyiz. Sosyal flört de değil bu aslında. Beni gerçekten mutlu eden, rahatlatan, zihnimi açan bir arkadaştan romantik duygular neticesinde ayrı düşmek istemiyorum.

E niye düz flörtleşmiyorsunuz? diyenlere cevabım; sevgilisi var.

Bu dengeyi korumanın bir yolu var mıdır yoksa yan yana er geç bir kaza çıkar mı?

yaş oldu 31, dana gibi oldum ama hala çok çabuk kırılıyorum, trip atıyorum, insanları özlüyorum ayrılıp her şey bittikten sonra bile sevgili olduktan sonra.

erkeğim bir de. ama valla ya. ciğerim acıyor artık. napsam da daha farklı olsam? bu piçlik nereden kaç paraya alınır?

danke.

Eskiden böyle değildim, çalışmaya başladıktan sonra oldu.

Önceden oturup alakasız konular üzerine saatlerce konuşabiliyordum. Şimdi arkadaşlarla bi araya gelince tüm muhabbetimiz iş güç. Hayır kitap okuyorum, film izliyorum falan ama bir araya gelince %90 iş hakkında konuşuyoruz. Sadece ben değil çevrem de böyle. Konuşmaktan da dinlemekten de gına geldi.

1 - Niye böyle oluyor? Sizde de benzer bir durum var mı?
2 - Nasıl çözeriz bu durumu?

Bu ara büyük bir telaşın içindeyim. Resmen üstüne çaba sarfedip amaç belirleyeceğim bir ilgi alanım yok. Bir bütünselliği yok hayatımın. Üniversiteyi çok uzattım ve mezun olmak üzereyim. Meslek edindiren bir bölüm değil. Severek okudum ama 7 senede bitirecek oldugum için bölümü sevdiğime de inanmıyorum. Hafta içleri arkadaşlarımla buluşuyorum, kitap okuyorum sıkılıyorum spor yapıyorum. Ama tamamen günleri geçiriyorum. Üst üste koyduğum hiçbir şey yok. Çevremdeki insanlar ilgilendikleri alanlarla ilgili, işleriyle ilgili uzmanlaşıyorlar. Ben napıyorum ve napıcam diye stres içindeyim. İlla para kazanacağım bir şey de aramıyorum. bir şeye bu da benim tutkum diyebilmek istiyorum. Her şeyi azar azar seviyorum. Soruma gelecek olursam. Bu ilgisizlik, alansızlık, tutkusuzluk ile ilgili deneyimlerinizi ve önerilerinizi paylaşır mısınız?

Fake bir insta profili ile baktım da. Anlamaz di mi ben olduğumu d

Yaşım 29 hala ciddi bir ilişkim yok ve gerçekten nasıl evleneceğimi bilmiyorum.Zor da beğenen biriyim.Nolucak sizce ?

Şimdiden belli olan bir planınız programınız var mı yoksa daha erken mi diyorsunuz :)

Selamlar. İk aydır çalıştığım okulda son birkaç haftadır insanların aralarındaki yakınlık seviyelerini ve kimin kimden hoşlanmadığını, kimin kimin arkasından konuştuğunu falan az çok anlamaya başladım. Görünürde her şey ok ama satır aralarında birbirlerine ciddi bilenen taraflar var gibi.

Benim kimseyle yakınlaşma çabam olmadı pek. Öğretmenlerden çekinirim. Biraz boşboğazım, şaka maksatlı söylediğim bir şeyi çok başka şeylere dönüştürebilirler. Hatta başıma da geldi böyle bi şey. Yaşları 22 - 23 olan iki öğretmen arkadaşla gayet konuşur ederken bence gayet komik olan ama onlara herhalde creepy gelen bir şey anlattım. Selam alıp vermemeye, yüzlerini dönmeye falan başladılar. Ben de selamı sabahı kestim.

Yani o kadar gereksiz şeyler anlatacağım ki şimdi, sabrı olan devam etsin okumaya. Gerçekten lüzumsuz işler. Devam ediyorum.

Şimdi bir de gayet sevimli, iyi niyetli ama yalnız ve mutsuz bir kadın hoca var. Biz bu hocayla da oturup konuşmaya, dertleşmeye çalıştık. Bana gayet sevecen, güleryüzlü davranıyordu. Yukarıda bahsettiğim yirmili yaşlarındaki iki kızla da arası bayağı iyi. Ben yukarıdakilerle selamı sabahı kestikten sonra bu da bu hafta yok yere beni azarlamaya girişti. Ben de cevap verdim. Sonra bu da çok görmemeye başladı beni.

Ve son olarak, bizim zümreden bir erkek hoca var. Bunla da geçen hafta belli bi samimiyet kurmaya başladık. Fakat bu herif de bir üst paragraftaki mutsuz kadın hocanın kankası. Bugün okula gittim, herife selam veriyorum, aa ne okuyorsun falan diyorum, yüzüme rahatsız olmuş gibi bakıyor.

Sizce dev bir gıybet zincirine konu mu olmuşum yoksa tüm bunlar tesadüf ve ben alıngan ve paranoyakça mı davranıyorum.

Meslektaşlarımın tavırlarına anlam veremiyorum. Bu konuda gerçekten çocuk gibiyim. Boş sohbetle kafanızı şişirdiysem özür dilerim ama kafama takılıyor. Öyle ortamlarda işler nasıl yürüyor.

İmza: sosyal zekası düşük değil ama az biraz asosyal birey.

2-3 hafta once tinder'dan bir hanimefendiyle tanistim. bu aksama dek sevgilinin alti, flortun ustu sekilde devam ediyorduk.

bugun biz hanimefendinin evinde demlenirken annesi geldi (oncesinde telefonla konustular, ucumuz de denk gelineceginden haberdar olduk) tanistik, ettik. anne beni biraz ovdu, aramiz iyiydi. bir sure sonra: "nasil tanistiniz?" dedi. ben de "tinder'dan" dedim. -fade out-

kisa sure sonra biz disari ciktik (tinderella ile) hanimefendi gozleri dolu bir sekilde bir daha gorusmek istemedigini soyledi. oyle dememeliymisim, bu patavatsizlikmis. ebeveynler cocuklari boyle bi' uygulamada biriyle tanissin ister miymis! (benimkiler biliyor ve herhangi bir beis gormuyorlar uygulamada) ben de onceden boyle, gelmesi olasi bir soruya karsi herhangi bir uyari almadigimdan rahatlikla soyledigimi deklare ettim. "yine olsa yine soylerim, saklayacagin seyleri onceden bildirmelisin" dedim.

%'lik dilim vererek kime yakin oldugunuzu soylerseniz sevinirim. soylemezseniz de uzulmem.

Sık sık "kötü hissediyorum, ayrılmak istiyorum" deyip ayrılan, sonra geri dönen bir kadın var. Karşıdaki adam hiç takmıyor ayrılmaları ve her seferinde sorun etmeyip kaldığı yerden devam ediyor görüşmeye. Bu arada bu ciddi değil de daha çok cinsellik üzerine bir ilişki. Adamın her seferinde sorun etmeyip barışması kadını hiç ciddiye almadığını mı gösteriyor?

Burada son derece dürüst cevaplara ihtiyacımız var duyuru halkı. Dilerseniz mesajla da yazabilirsiniz cevaplarınızı. Merak ettiğimiz, çocuk sahibi olunca, çiftler anne baba rolüne bürünüp, birbirleriyle olan cinsel çekimleri, aşkları, özel hayatları sekteye uğruyor mu? Yoksa her şey tamamen eskisi gibi kalıyor mu? Konudan sapmazsak çok sevinirim, çocuğun sevgisi her şeye bedeldir eminim. Ama sorduğum şey bu değil. Aranızdaki ilişkiyi değiştirdi mi çocuk. Bunu merak ediyorum.

Bonus soru: bu daha da cesaret gerektiren bir soru. Çocuk sahibi olmadan önce daha mutlu bir hayatım vardı diyen var mı?

Cevaplara çok ihtiyacımız var.

eşim yakın zamanda telefonlarımızın şarjları yarım gün bile gitmemeye başladığı için kendine de bana da telefon aldı. telefonu aldığından beri de aklında akıllı bileklik almak var. mi band 4 akıllı bileklikleri incelemiş, çok beğenmiş evde sürekli alsam mı, almasam mı, çok da güzel ama yav falan diye sayıklıyordu. benim de aklımda ona yılbaşı hediyesi olarak almak vardı.

az önce mesaj atmış senin bana alacağın yok ben verdim siparişi diye. sonuna da eklemiş senin beğendiğin ya da beğeneceğini düşündüğüm neye denk gelsem ben sana hemen alıyorum, ilk kez senden bir hediye bekledim onda da almadın çok üzüldüm demiş.

şimdi üzülmekte haklı ona bir şey diyemem ama açıkmamamı yaptım. evdeki bütçemiz şu şekilde kurulu. benim maaşım tamamen 2 krediye, bakıcıya, kredi kartı ve mutfak alışverişine ve faturalara gidiyor. hatta haftalık harçlığımı bile eşim veriyor çünkü onun maaşıyla sadece kira ve ekstralar ödeniyor. ekstralar dediğim aylık rutin şeyler değil de işte şu bozuldu almamız lazım gibi şeyler. kısaca benim elimde öyle sürpriz yapmalık bir para olmuyor.

ama bu ay bakıcımız 15 günlük izin istedi. önümüzdeki ay maaşını yarım ödeyeceğimiz için ben de aralık ayının maaşından elimde artanın bir kısmıyla da ona yılbaşı hediyesi olarak o akıllı bilekliği alırım diye hesaplamıştım. bu ay alsam elimdeki ödemeyi yetiştiremeyeceğim yine ondan destek istemem gerekecek. ona alıp ona ödetmektense nakitle alırım hediye ederim diye niyetlendim.

ona da bu şekilde açıkladım ama inanmadı açıkçası ve çok zoruma gitti. çünkü gerçekten yoğun şekilde çalışıyorum ve eşim vermezse maaşımdan elime harçlık bile kalmıyor. üstelik maaşımla ödenen 2 kredinin yüksek meblağlı olanı da onun abisiyle girip batırdığı işin borcu. işe girerken ortak girdiler ama batınca bütün borç bize kaldı kısaca. bununla ilgili tek kelime etmedim. 15 ay kadar daha da bu düzen böyle gidecek üstelik 3 senemi bankaya ipotek ettim ses çıkarmadan ama zaten yapacağım bir sürpriz için ben sana şunu şunu yaptım da sen bi şunu alamadın gibi sitem duymak canımı yaktı.

gerçekten hediye konusunda çok zariftir o bir gerçek. hani hediye derken de hep pahalı şeyler olarak değil. soğuktan dudaklarım çatlamış kanıyor diye ben günde 8 tane eczanenin önünden geçip gidip aklıma gelmezken o gidip dudak nemlendirici alıp hediye ediyor mesela. ince düşüncelidir hakkını yiyemem. ama bu ay elimde para olmadığını bile bile benden bunu beklemesi de kendini boşa beklentiye sokmak değil mi? senin düşünüp alman lazımdı ben zaten onu sana ödetmezdim diyor ama yine de nasılsa o öder diye almak da bana saçma geliyor. benim ona hediyemse ben ödemeliyim çünkü kese ne kadar ortak olursa olsun.

neyse çok uzatmayayım. hak da veriyorum ama halimi de biliyor. bu şartlar dahilinde ben yine de borç harç alıp hediye etmeli miydim, eşeklik mi etmişim?

ben kadın tarafıyım bu arada.

cevap verenlere şimdiden teşekkürler

he?

tüm kötü sözleri üzerine alınan sadece ben miyim, size de olduğu oluyor mu bazen de olsa. allah'tan bunun absürt bir durum olduğunun farkındayım da kendi içimde tısısı diye gülüp geçiyorum dışa vurmadan?

Sb.

Afrika ve ortadoğu coğrafyalarından müslüman olan hangi ülkenin kadınlarını beğeniyorsunuz? Fiziki olarak...

Not: türkiye ve bosna hersek konu dışı.

Öncelikle konu çok saçma biliyorum ancak sizden, bu saçma konuya mantıklı cevaplar vermenizi rica ediyorum. Çünkü ben ne kadar mantığına oturtmaya çalışsam da birilerinden mantıklı cevaplar duymadan özümseyemiyorum. Günümüzü ve erkek zihnini hiç anlayamayanlardanım. Ben böyle yeşilçam kafasında birini sevdiğinde başka kimseyi gözü görneyenlerdenim. Öyle bir kapatıyorum ki kendimi cinsel anlamda bile onun dışında kimseden tahrik olmuyorum. Ancak bu durum erkeklerde çok nadir oluyor. Gönül ister ki hayatımdaki insan da benim gibi olsun ancak değil. Onun elinde mi bilmiyorum o yüzden size soruyorum bunu kontrol etmek mümkün mü? Yani gidip başkasıyla beraber olmuyor ya da her açık seçik fotoğraf gördüğünde bir uyanma durumu söz konusu değil ancak geçenlerde birlikte film izlerken elleri malum bölgenin üzerindeydi sanki orayı bastırmak durdurmak istercesine. Erkekler daha iyi bilirsiniz bu hareketin anlamını. İzlediğimiz film de erotik bir film değildi en açık sahnesi sadece bikinili ancak üst tarafı gözüken bir iki kızın olduğu sahnedir. Her neyse işin özü, hayatında biri varken kendi isteği veya istediği dışında birinden tahrik olmak onu sevmediği anlamına gelmiyor değil mi yani bu gayet doğal olağan bir şey. Mühim olan hala hayatındaki insanla birlikte olması mı? Şimdiden teşekkürler