Ekşi Duyuru

Merhaba sevgili cinci ve hurafeci dostlar.

Normal şartlarda nazara inanan birisi değilim, her şeyin bilimsel bir dayanağı olduğuna inanırım ancak başıma gelenler artık öylesine bir noktaya vardı ki neredeyse nazarı gözlerimle görmeye başlayacağım.

Yaptığım işle ilgili en ufak olumlu bir şeyler söylesem o iş ters gidiyor, bir şey alıyorum çok öven oluyor hoop aldığım şeyin başına bir şey geliyor, beklediğim bir haber oluyor haber geliyor sevinip bir iki kişiye söylüyorum hoop telefon geliyor olmadı o iş vazgeçti kişi deniyor.

Neredeyse her gün benzer şeyleri yaşıyorum öyle haftada / ayda olan bir şey değil neredeyse her gün oluyor bu.

Sizin nazara bakış açınız nedir?

24-29 yaş arası kel, daha doğrusu şakaklardan açılma başladığı için direk 0a vuran, varsa ve önceden de romantik hayatı pek canlı değilse romantik hayatı tamamen sıfıra mı vurdu yoksa pek değişim oldu mu?

bugün doğum günüm. annem hariç sadece 1 kişi kutladı. kendi hediyemi kendim aldım.

sizin doğum gününüzü kaç kişi kutluyor?

Hani yapacagimdan degilde :), tlc deki mursel gibi amerikadan bir iliski yakalamak icin hangi kanaldan yurumeli? Cunku sosyal medya degisiyor, myspace, friendfinder, Facebook, insta derken hepsi demode oldu yavas yavas.

Not: akademik calisma icin lazim dermisim.

Haftaici zaten erken kalkiyoruz cogumuz is sebepli, o yuzden baslikta haftasonu dedim.

Mesela bugun 5.30da kalktim, gecen haftalarda 6 civari kalkiyorum vs ama yapacak bir sey bulamayip geri uyumaya calisiyorum hep.

Bu kadar erken kalkinca ne yapilir ki? Gun fazla uzun gelmiyor mu sonra?
Yani aslinda evi toplamam ve isle ilgili bir sey yetistirmem lazim ama sabahin korunde bunlari yapasim gelmiyor.
IF yapiyorum, saat 10dan once yemiyorum, yani kahvalti yapmak da olmaz. Spor yapabilirim ama useniyorum.

Siz ne yapiyorsunuz?

Veya gelebiliyor musunuz?

zaten bilen biliyo da 6 aydır hiç ifşa yapan olmadı herhalde, ben mi kaçırdım:D

İnternette bir sürü ücretli ve ücretsiz kaynak mevcut hitabet, vücut dili, ekip yönetme vs. ile alakalı. Bazı şeyler tabii ki deneyimle olacak şeyler fakat bu kurslara katılmış olan arkadaşlar, bu eğitimlerin gözle görülür bir katkısı oldu mu yoksa vakit ve nakit kaybı mı ?

(bu arada kendimi çok eksik hissediyorum yeni biriyle tanışırken iyi bir etki
bırakamadığımı düşünüyorum.)

Merdiven altı bir çok kurumun "Liderlik" sertfikası dağıtması komiğime gidiyor :)

önceden böyle seyler okurdum ama cok da ciddiye almazdim. bu son konusulmaya baslayan flood'tan sonra biz de whatsapp grubunda bunun geyigini yapiyorduk. orada konu acildi ve zamaninda degisim programina katilan arkadaslar bunun asiri yaygin bir sey oldugunu soylediler. oyle mi gercekten?

ben katilmamistim bu programlara firsatim olmasina ragmen ve yanlis hatirlatmiyorsam ben yillar yillar once okurken de bu kadar yaygin degildi bu erasmus vs. olayları.

orada bircok turkun mevcut sevgilisinu ya aldatip iliskiye devam ettigi ya da yeni bir sevgili bulup turkiyedekini biraktiklarini, hatta bazilarinin bu yeni sevgilileriyle evlenip avrupaya tasindiklarini falan soylediler. bunlar istisna olmasina ragmen insanlarin gozune mi batiyor, yoksa gercekten de oran olarak cok mu fazla bu durumlar?

simdi bir oturup dusununce gercekten de oyle bir ortamda cok yaygin olabilir gibi geldi bana.

Selamlar herkese. 7 yıldır evliyim eşimle evlenmemiz çok ani oldu öyle oturup adam akıllı düşünme fırsatım pek olmadı diyebilirim evliliğimizin ilk dönemlerinde ufak tefek sürtüşmelerimiz olsa da bir süre böyle devam ettik sonra bir çocuğumuz oldu aradan geçen 7 yıl boyunca neredeyse 365 günün 300 günü tartıştık defalarca kavga ettik boşanmaya karar verdik ama her defasında karım barışmaya beni ikna etti ya da araya birileri girdi. Son zamanlarda artık neredeyse karı koca olma kavramını tamamen yitirdik onunla bırakın aynı eve girmeyi aynı ortamda bile bulunmak istemiyorum zaten çoğunlukla küs oluyoruz evde sürekli onun dedikleri oluyor onun sevdiği filmi izliyor onun sevdiği müziği dinliyoruz tamamen onun hayatını yaşıyoruz çocuğumu çok seviyorum onu kaybetmek en büyük korkularımdan birisi ama biliyorum ki boşanırsak çocuğumu rahat rahat göremeyeceğim çünkü her boşanma durumuna geldiğimizde çok çirkinleşiyordu son noktaya kadar. Ailesi ile sorunum hiç olmadı hatta ailesi genelde tartışmalarda hep benden yana oldu boşanırsak durum nasıl olur fikri olanlar paylaşırsa sevinirim.

Not : eşimin ailesi çok iyi bir aile özellikle onları üzecek olmaktan çok korkuyorum.

Durum şöyle. Benim iki tane çok sevdiğim arkadaşım var. Bunlardan bağımsız başka bir arkadaş grubum var. İlk başta bahsettiğim iki arkadaşla daha uzun süredir arkadaşız. Maalesef şöyle bir durum var; mesela benle ilgili önemli bir meseleyi diğer arkadaş grubuna bu ikisinden önce söyleyince trip atıyorlar. Haksız olduğu mu düşünmuyorum çünkü bana çok basit geliyor bu meseleler. Ama arkadaşlarımın tribi canımı sıkmaya başladı. Siz böyle bir durumda naparsınız

Bizim kadar telefonda konuşmayı seven millet varmıdır nefret ediyorum ben ya. Nasi karşı tarafa telefon görüşmelerine tahammül edemediğim i kibar bi dille anlatabilirim? Anne babamla maksimum 1 dakika görüşüyorum zaten. 2 muhabbete giriyoruz mesajla sonra bi bakıyorum zir zirrrrr. Sürekli bahane buluyorum konuşmamak için nasi çıkıcam bu işin içinden?

Tabi illa ki vardir, fakat 7 yil once tanisip 4 yil once evlenip 3 yasinda cocuklari olan ciftin bu gun ayrilma karari aldigini ogrendim. Net bir sebep yok, zaten hep iletisim problemleri vardi. Ben profesyonel destek almalarini onerdim, ama o konuda da cok bilgim yok. Nasil bi yol izlemeleri lazim bu durumda? Defalarca kopma noktasina gelmis, ittire kaktira devam etmekte olan bu evlilikten umudu kesmek mi lazim?

Durumu olmayanlar için özet sondadır. Ben olsam benim de durumum olmazdı. O kadar uzun. Kusura bakmayın.

Merhaba arkadaşlar,

Derdim büyük. 1 yaşında bir yeğenim var ve anne babası çalıştığı ve önceden ona bakan anneannesi 3 aylığına yaşadığı şehre gittiği için abimler yaz tatilinde çocuğu babaannesine getirdi. 3 ay annem bakacak. Onun yanında bir de 9 yaşındaki abisi olan yeğenim geldi. Anne babaları her sabah getirip akşam götürüyorlar. Buraya kadar sorun yok.

9 yaşındaki yeğenim bize geldiği için diğer kardeşimin çocuğu olan 8 yaşındaki yeğenim de gözünü bize dikti. 1-2 haftadır bizde duruyor hiç gitmek istemiyor. Sorun bizde kalmaları değil, sonradan gelen yeğenimin tam bir mağara adamı olarak yetiştirilmiş olması sorun.

Çocuğun her yaptığı hareket fiyasko, her konuştuğu laf falso. Küfürler, geğirmeler, gaz çıkarmalar falan havada uçuşuyor. Doğru düzgün tuvalet eğitimi yok. İlk geldiği zamanlarda tuvaletini yapıyordu, sifonu çekmeden,ellerini yıkamadan tuvaletten çıkıyordu. Biraz bağıra çağıra, uyararak adam ettim. Evet insan evladı değil çünkü. Sonra doğru düzgün yemek yemiyor, sürekli abur cubur tatlı, kek, pasta masta gibi işe yaramaz şeyler yemek istiyor. Sonra yatmaya yakın yemek istiyor, verince de suya abanıp gece altına yapıyor bıktım yeminle. Altına yaparsa diye bebek gibi altına ıslanmaz bez seriyoruz.

Ellerinde sürekli tablet, akşama kadar Brawl Stars mıdır nedir, öyle saçma sapan bir oyun oynayıp duruyorlar. İnterneti kesiyorum az uzak dursunlar diye ama bu sefer de diğer yeğenimle bir olup evde top oynuyorlar. Evin altını üstüne getiriyorlar. Kitap okumak, ders çalışmak falan aklına bile gelmiyor. Zaten kafası da bir şeye basmıyor. Basit bir toplama sorusu soruyorum, yarım saat bön bön bakıp duruyor suratıma. "Sanayiye verilecek çocuk" profiline cuk diye oturuyor. Kafası ancak tablette oyun oynamaya basıyor. Çok klişe olacak ama ben onun yaşındayken haftada kaç tane kitap bitiriyordum. Kitapların biri gidip diğeri geliyordu.

Onun yaşındaki diğer yeğenim öyle değil, çok çalışkan. Çok olmasa da kendisine verilen kitaplarını bitirir. Zaten onun annesi babası çok disiplinli. Ama diğerinin yani esas sorunlu olanın anne babası ebeveynlik ehliyetleri olsa ellerinden alınması gereken türden. Kardeşim işe gidiyor, hafta sonları bile evde kalmıyor bazen mesailer için. Annesi de çocukları gibi. Zaten ondan da ölümüne nefret ediyorum. Annesi neyse çocukları da öyle. Nereye giderlerse gitsinler herkes yaka silkiyor. Millet ayıplayıp duruyor. Onların yüzünden biz mahçup oluyoruz. Her neyse bu sorunlu olanın ondan 3-4 yaş küçük bir kız kardeşi var. O daha beter. Evlerden ırak, öyle böyle değil.

Her neyse daha anlatsam ne rezillikleri var. Şimdi ben bunları yeğenim olarak görmek istemiyorum, hiçbir şekilde tahammül edemiyorum. Ben zaten yaramaz çocuklara tahammül edemezken bunlar beni delirtecek artık. Yakında huni takıp gezeceğim yemin ederim. O kadar çıldırtıyorlar ki beni bağırmaktan yoruluyorum. Günün birinde elimden bir kaza çıkacak diye korkuyorum o derece. Zaten çabuk parlayan biriyim ve öfke kontrolüm iyi değil. Tokat attığım zamanlar bir elin parmaklarını geçmez ama zaten haklı olsam da buraya yazmıştım tokat attığımı, bayağı eleştiri gelmişti, destek de gelmişti yine. Ama çok kızarsam genelde yakasından tutup silkelerim.

Sürekli bağırdığım, çocuklara kötü davrandığım için anneleri babaları beni suçluyor. Kimse kötü yetiştirdiği çocuklarına suç bulmuyor. Bıktım artık. Hadi ben neyse de, annem babam 64 yaşında. Sürekli evi dağıtıyorlar, zaten bakılması gereken 1 bebek var bir de onların dağıttığı evi toplamakla uğraşıyorlar. İkisi birbirinden cesaret bulup anneme babama seslerini yükseltiyorlar. Annelerine babalarına şikayet edince de çocuklarına kızıyorlar dalga geçer gibi onların ağzına laf vermeyin diye. Ya sanki biz mecburuz sizin çocuğunuza bakmaya da üste çıkıyorlar bir de. Anneme babama kızıyorum yüz vermeyin şunlara diye, onlar da bana kızıyor her şeye karışma diye. Sıkıldım artık. Nasıl başa çıkacağız bu baş belaları ile? Görüşlerinizi paylaşırsanız sevinirim. Teşekkür ederim.

Özet: Abimler yaz tatilinde bakmamız için 1 yaşındaki yeğenimi getirdiler. 10 yaşında da onun abisi olan bir yeğenim var. Doğal olarak o da geldi. O geldiği için diğer abimin çocuğu olan yeğenim geldi bizde kalmak için. Ama onu ve kardeşini annesi babası insan olarak değil, mağara insanları olarak yetiştirdikleri ve hiç terbiye vermedikleri için hayatı zehir ediyorlar. Çocuğunuz olsa ceplerine uyuşturucu koyup polise ihbar edilecek türden. Aynı ortamda olduğunuz süre boyunca hayatı size zehir edecek türden. Bu insan olmayan yaratıklara elimden bir kaza çıkmadan nasıl tahammül edebilirim? Düşünceleriniz benim için önemli. Teşekkür ederim.

Yeni bir saç modeli yapınca, yeni bir tişört alınca, bir ayakkabı alınca vs. hoşlanılan kıza gidip nasıl olmuş diye gösterince kız kibarca beğenmediğini, bu tarzın yakışmadığını söylerse bu hoşlanmadığına mı işarettir? Hoşlansaydı beğenmese bile yakışmış der miydi?

Profil sahibi görebiliyor mu bizim izlediğimizi?
Normal story postunda görebiliyor tıklayıp kim izlemiş diye. O tamam
Benim dediğim sabitlenmiş hikayeler oluyor onları izlediğimizde çıkıyor mu adımız
İnstagram bu arada

Durumu olmayanlar için özet sondadır!

Merhaba arkadaşlar,

Son 1 haftadır nereden estiyse CS Go'ya dadandım. Aslında multi oynamak pek tarzım değildir. Bayağı eğlenceli gelmeye başladı, bir de şu hileciler olmasa.


Her neyse dün gece Deathmatch atıyordum. Elin birinde karşı takımdaki biriyle bayağı tatlı tatlı rekabet ederken buldum kendimi. Bir o vuruyor, bir ben. Oyunun deyimiyle birbirimizin azılı düşmanı olmuştuk. Böyle giderken bu arkadaş benim dikkatimi çekti, Steam profilini falan inceledim, profil resmine ve bilgilerine bakılırsa hoş bir Alman hanımefendi olduğunu gördüm, yalan değilse tabi ama yalan gibi de durmuyordu.

Her neyse maça devam ediyorduk ve 1 el daha attım, rekabetimiz hala devam ediyordu. Saat bayağı geç olduğu için el bitince çıktım ama hanımefendi de aklıma takıldı. Steam'den aradım ama bulamadım. Tekrardan aynı haritaya girdim ama onun olduğu maça atmamış sistem.

Tam yapacak bir şey yok artık kafasına girmişken bir de ne göreyim! Hanımefendi beni eklemiş. İkimizin kalbi de temizmiş. Gözlerime inanamadım. Biliyorum pek bir şey beklememek lazım ama onun beni eklemesiyle şok oldum. Çok tatlı bir anıydı.

Bu arada multici olmadığım için sadece 1 arkadaşım vardı Steam'de, okuldan samimi bir arkadaşımdı zaten o da ama onunla da iletişimi kesmiştim. İlk yabancı arkadaş olduğu için de yeri ayrı. Bir şey beklemiyorum ama yine de yükseldim. Siz ne düşünüyorsunuz? Teşekkür ederim.

Özet: CS Go'da maç yaparken karşı cinsten birisi dikkatimi çekti. Maçtan çıkınca eklesem mi diye tereddüt ederken adını unuttuğumu fark ettim. Ama tam o sırada o beni ekledi. Bayağı tuhafıma gitmekle birlikte hoşuma gitti bu durum, karşılıklı olduğu için. Bir şey beklemiyorum ama biraz yükseldim. Siz ne düşünüyorsunuz?

Tr de yaşayanlar nerede?

Çevrenizde gördüklerinizi yada kendi başınızdan geçen varsa nasıl bitti. Kızın gözü açılıp ben bu çirkinle ne yapıyorum mu dedi?

Bekliyor sizi

sohbet esnasında karşıdakini de hoş tutmak adına bazen bana ters olan şeyleri onaylıyor, karşımdakine hak veriyor gibi oluyorum. oysa misal başkaları hakkında konuşmak bana bayağı bayağı kötü hissettiren bi şey. karşıdakine sınır çekemiyorum, o da anlamıyor. sonra içim içimi yiyor başkalarının karmasına girdim diye çünkü normalde ben bunu yapmamaya çalışıyorum.

size de olur mu? kendi sınırlarımı karşıdakini küstürmeden ama kendime de zarar verdirtmeden nasıl çizebilirim?

(bu karşıdakini memnun etme güdüsü öyle baskın ki bende anında fark edemiyorum ve örneğin malum kişi ben şöyle şöyle insanlardan hoşlanmıyorum dese o ilişkide onun istediği gibi biri olmaya çabalıyorum. ama bunlar bilinçaltı davranışları. her zaman fark etmek çok zor.)

32 yaş e

şu anda böyle bir düşüncem yok. aday da yok. en fazla görücü usülü olur. gidip eş arayacak bir tip değilim çünkü beceremem.

var mı mesela yaşı benden büyük olup pişman olan.

ne bileyim yaş geçiyor, sağlık güzellik gidiyor; 40'ta çocuk olsa "keşke daha erken olsaydı" derim eminim.

teşekkürler.

Katharsise nasıl ulaşabileceğinizi biliyor musunuz?

Ben istemiyorum. 23 yaşında kadınım.

Siz de yaş ve cinsiyet belirterek cevap verirseniz sevinirim. Merak ediyorum. Çocuk istemeyen insan sayısı az gibi.

Teşekkürler.

merhabalar duyurunun sevgili insanları!!.son zamanlarda kafama takılan en önemli hususlardan biri çevremdeki insanların neden evlenmiyorsun? yaşın artık 34 oldu,evlenmeyerek çok şey kaybediyorsun şeyler gibi beylik lafları..hayır sana ne kardeşim benim evliliğimden yani sen evli oldun da ne eline geçti???..sanki çok iyi bir şeymiş gibi anlatıyor çevremdeki insanlar..sanki hanlarım,hamamlarım,gemilerim,apartmanlarım,arazilerim,ultra lüks dairelerim oldu da ben evlenmedim!!..hayır çalıştığımız işte zaten para kazancı düşük(bununla ilgili yakın zamanda uzun bir yazı yazacağım zaten)ben kendimi idame edemezken,bir de elin kadınına,kızına nasıl bakarım?..hayır diyeceğim adamların tuzu kuru öyle bir durumları da yok aslında,bana şu kutsal evliliği tavsiye edenlerin..ben de mesela norveçte yada ne bileyim almanya'da yaşasam orada evlenirdim..en azından başına bir iş gelse,çocuğum olsa devlet bir şekilde yardım ediyor..neyse fazla derinlere dalmayalım şimdi...demem o ki bekarlar,sizlere böyle neden evlenmiyorsun,yaşın geçiyor diyen vatandaşları nasıl başınızdan def ediyorsunuz?bir formulü var mı?
son olarak bize evliliği tavsiye edenler nedense sana şöyle güzel bir iş bulalım da demiyor:))

birlikte olduğunuz kişi denizden nefret etse, hiç yüzmese bu sizin için ayrılık sebebi midir? (size karışmıyor hiçbir şekilde)

arkadaşlar tinderın kapanması veya düzenleme gelmesi söz konusu olur mu? sola atmak yasaklanabilir belki.

Annemle aynı frekansta değiliz. İletişim problemlerimiz var resmen. Örneğin az önce tartıştık, haksız olduğum yönler vardı bu yüzden özür dilemek istiyorum ama dilemicem büyük ihtimal. Çünkü özür dileyince asla kabul etmiyor ve daha da büyütüyor meseleyi. Öyle bir pişman ediyor ki insanı alttan aldığına. Sorunu çözüp kırgınlığı gidermek istiyorum ama bu mümkün değil. 1 hafta surat yapacak.

Annem gerçekten anlaşması zor biri (kendisi kabul etmese de). Kardeşleri de böyle olduğunu söyler yani tek benim düşüncem değil bu. İyi anlaşan anne kız görünce o kadar imreniyorum ki. Tamam kuşak çatışması illaki yaşanır ama bu kadar inişli çıkışlı bir ilişki de insanı yoruyor. 1 hafta barışıksak bir hafta küsüs.

Annenizle anlaşmazlık yaşadığınızda nasıl bir yol izliyorsunuz? Benzer sorunları yaşayanlar varsa çözüm önerilerinize talibim. Şimdiden teşekkür ediyorum.

İki abimle ailecek beraber yaşıyoruz. İflas etmiş eskiden varlıklı bi aileydik. Abilerim işyerimizi sattılar ve işyeri aslında babaya aitti. Onun parasıyla yaşıyolar. Arada babanın ufak tefek arsalarını satıyolar.
Baba büyük oğula 3milyon değerinde işyeri verdi. Küçük oğula ne verei bilmiyorum ama o da 1milyonluk mal vs satmıştır. Sorarsanız küç0k oğul ben fakirim evim bile yok diyor. Büyük de ben paramı sizin için harcadım aç kalacam diyor.
Çalışma gibi bi durumları yok hep ağaydılar.

Ben okul bittiğinden beri çalışıyorum ama çok düzensi ve az kazanıyordum. Koronadan beri işsizim. Baba bana hiçbişi vermeyeceğini açık açık yüzüme söyledi. Hukuki kısmını sormayın, çok sağlam biliyorum
Bişi yapılamaz şu an.

Babanın 500 ila 800 bin arası borç ödemesi doğuracak davaları var. 3 - 4 yıl sonra bittiğinde ödemesi gerekecek.

Abilerimse ceplerini doldurma çabasında. Aynı evde yaşıyoruz ben şu an tamamen işsizim, ve kuruş destekleri yok. En son annemin 20bin ameliyat parasını krefi çekip ödedim.

Bi çözüm de göremiyorum. Sadece içim acıyor. Biri bilsin istedim. Herseyin sorumlusu o aptal ataerkil toplum. Lütfen bunu kızınıza kardeşinize yapmayın.

Avrupa’da Amerika’da makyaj sıradan bi şey değilmiş gibi ama burada çok sıradan sanki

Merhaba nereden başlasam bilemiyorum, sorunum şu ki sürekli annemden onay alma ihtiyacı hissediyorum, Mesela kendi evime çıktım, şu yemeği yap yapılışı çok basit dediğinde sanki ben salağım ve basit olanı yapabilirmişim sadece gibi hissediyorum. Taşınmadan önce bana güveniyor musun diye sormuştum ve annem de güvendiğini söylemişti, aslında her koşulda yanımdadır, küçük şeylerden büyük anlamlar çıkarır oldum. Geçenlerde 12 gibi beni aradı ve uyandın mı diye sordu, kendimi sanki okadar tembelimki bu saatte hala uyuyorsun demiş gibi hissettim. Bu belkide çocukken çok önemsenmediğim içindir bilmiyorum, onun bana inanması acaba kendime olan inancımı mı pekiştiriyor yoksa ben mi çok abartıyorum?

Merhabalar

Her ne kadar başıma gelmesini istediğim bir durum olmasa da çalıştığım iş yerinde en az 5-6 çiftin bu işyerinde tanışıp evlendiğini öğrendim. 1 çift ben çalışıyorken evlendi, 1 çiftte nişanlıymış. Muhtemelen daha bilmediklerim de vardır. Bu arada bu evliliklerin geneli idari departmanlardaki çalışanlar arasında, ayrıca saha operasyonu da olduğu için belirtmek istedim.

Ayrıca bu zamana kadar 1 çiftten bir tarafın işten ayrıldığını ve bir çiftinde ayrı ayrı zamanlarda işten ayrıldığını biliyorum.

Çiftlerin kendi içinde ayrıldıklarını ise duymadım.

Açık konuşmak gerekirse, kendimi aynı işyerinden bir ilişkiye her zaman uzak tutmaya çalışırım ancak bu ilişkilere de şahit olduktan sonra demek ki olabiliyormuş diye de düşünmeye başladım.

Diğer duyurulara baktığımda da burada bu tür ilişkilere pek sıcak bakılmıyor. Hatta niyeti olana da vazgeç deniliyor :)

Kendi adıma idari binaya uzak olmamdan ve gördüğüm iş arkadaşı sayısı pek fazla olmadığından böyle bir ihtimal benim için pek mümkün değil :)

Ben sizin bu konudaki düşüncelerinizi ve iyi/kötü şahit olduğunuz veya başınızdan geçmiş olan tecrübelerinizi merak ediyorum daha çok. Avantajları ve dezavantajları neler olabilir?

Her şeyi yapmak isteyip bir türlü başlayamayan, ve bundan dolayı elle tutulur bir şey ortaya koyamayan bir insanım.

Hep düşünüyorum.Bir karar veriyorum sonra kafama yatmayan şeyler bulursam direk vazgeçiyorum.Sonra da neden yapmadım diye pişmanlık duyuyorum.Sürekli bir şeyleri yapacağım diyip kendimi tatmin ettiğimi ve bundan dolayı hiçbir şeye başlayamadığımı farkettim.
Psikoloğum demişti ki
"Filozof olacak kızmışsın ama tasarımcı olmuşsun"diyordu da baya gülmüştük.

4 yıllık fakülte mezunu, orta seviye ingilizce ve birazcık resim yeteneği dışında pek bir şeyim yok.Pek konuşkan ve canlı biri değilim.Bazen insanlarla konuşurken sesim çok kısık çıkıyor.İşte tam o anlarda ezik gibiyim diyorum.

Zaten yanlış bir meslek seçimi yapıp hayatımı biraz kararttım.Başka şeyler yapmak için cesaret bulamıyorum.Etrafımda da hep başarılı insanlar var bu yüzden daha da ezik hissediyorum.

Şu ölü toprağı üzerimden nasıl atarım?

var mı böyle serüvenleriniz. herhangi bir konuda.

arkadaşlar belli bir yakınlığım olan kız, polonyada yaşıyorum, snapchatten konuşuyorduk bu akşam içmeye davet ettim şöyle bi soru sordu ''okay but what time and i am not possessing now nothing stinky, cause i am asking i cant be late'' dedi. özellikle i am not possessing kısmını anlamadım. 3 yıldır ingilizce konuşuyorum.

Ben yaşadığımı hissetmiyorum.

Diyen kişi ne yapmalı ?

Uzun süredir istediğiniz bir şeyi gerçekleştirmek için imkan bulmuşsunuz. Belki hayatınız tümüyle değişecek ve hep içinizde kalan, hayalini kurduğunuz bir şeyi gerçekleştirmiş olacaksınız.
Ama aileniz buna karşı çıkıyor. Karşı çıkmalarında geleneksel tavırlara ve düşüncelere sahip olmaları, bu şey sonucu sizin aileden biraz uzaklaşacak olmanız vb. gibi sebepler etken. Bunu gerçekleştirmemenin karşılığında da ''evi senin üstüne yapalım'' veya ''sana araba alalım'' gibi süper (!) teklifleri var. Sanki derdiniz paraymış gibi...

Eğer istediğiniz şeyi yaparsanız çok çok üzülecekler ve ilişkiniz onlarla eskisi kadar iyi olmayacak, yapmazsanız da siz çok çok üzüleceksiniz çünkü bu fırsat bir daha gelmeyecek. Ne yapardınız?

bir arkadaşım var. kendisini seviyorum aslında ama yazdığında arayıp sorduğunda mutlu olduğumdan çok, cevap yazmadığında arayıp sormadığında vs.
mutsuz oluyorum. uzun bir süre geçip yazdığında yine hiçbir şey yokmuş gibi iyi davranıyorum, kin de tutamıyorum.

ama bu gelgitler beni çok yoruyor. sıkıldım açıkçası bu şekilde hem yakın hem de uzakmış gibi..

ne yapsam optimum bir çözüm bulabilirim?

Son yıllarda çevremde çok fazla boşanan, sürekli kavga eden, birbirinden şikayet eden çift var. Bu çiftlerin yaşları 27-35 arasında. Kimisinin evliliği daha beş seneyi dahi doldurmamış. Ama aralarındaki iletişim korkunç bir hale gelmiş. Eğitim ve kariyer açısından ülke geneline göre çok iyi seviyedeler. Çoğunun arasında kültür farkı da yok. Hele çocukları henüz 4 yaşına bile gelmemiş çiftlerin kavgaları daha korkunç oluyor.

Artık evli ve mutlu çift sayısı bir elin parmaklarını geçmiyor gibi. Bu insanlar kavga etmek, boşanmak için evlenmiyor ama bu hale gelmeleri dramatik değil mi? Çok üzücü.

1) Fazla dokunan kadın sevgililer hakkındaki düşünceleriniz neler? Her ortamda vıcık vıcık değil de işte genel olarak kedi gibi sürtünmeyi, dokunmayı, sarılmayı, omuza baş dayamayı, öpmeyi, okşamayı vb seven diyelim.

2) Dokunulmayı özellikle sevmeyen erkekler sevgililerinden rahatsız oluyor mu?

Asılma sorusu oldu sdfkjfldfk
Benim sanal oyunlarda tanıştığım ve sadece whatsapptan konuştuklarım hariç sıfır (0) arkadaşım var. Aslında çok kolay arkadaş edinen biriyim ama ortamım yok. Ofiste 3 kişiyiz. 2si erkek. Benimle yaşıt, arkadaşlık edebileceğim kimse yok. Eski arkadaşlarımın hepsi evlendi ve kocişçi falan olup kocam izin vermiyo, kayınvalideme gidicez falan kafasındalar ve buluştuğumuzda da tek muhabbetimiz kızım kediye pisi pisi dedi, oğlumun altını değiştirirken suratıma işedi vs.
Arkadaş edinmek için bi ortamım da yok, o yüzden kendimi bazen yalnız hissediyorum. En yakın arkadaşım eşim ve her şeyi ama her şeyi onunla konuşabiliyorum ama yine de başka arkadaşlarım da olsun isterdim.
Nasıl arkadaş edinebilirim? Ve benim gibi arkadaşsız olanlar var mı? Arkadaşı olmayanlar bu durumdan ne derece memnun?

merhaba. bugün babam öleli 1 yıl oldu. sizin inancınıza göre şu an nerededir ve ne yapmaktadır?

ve yalnızlıkla? Etrafta herkes çiftken, ailesini kurmuşken siz yalnız olanlar, sevilmeyenler ve büyük ihtimalle de yalnız ölecek olanlar nasıl başa çıkıyorsunuz bununla? Ben kabullenemiyorum bir türlü. Çok zoruma gidiyor.

Bir dişinin benden hoşlanma ihtimali olup olmadığını nasıl anlayabilirim ?

İş sürekli arkadaşlığa gidiyor. Anladığım kadarıyla bir noktada gidişata müdahale dip işin seyrini değiştirmeliyim ama hangi nokta ?

Geliyor samimi samimi davranıyor. Bende sazan gibi düşüyorum. Güzel şeyler söylüyorum hediyeler filan alıyorum. Bi bakıyorum 'ama ben seni arkadaş olarak görüyorum bestami' diyor.

Yav madem arkadaş gibi davransana hayvan evladı. Beni niye tereddütte bırakıyorsun?

50 kız yan yana duruyor, hepsiyle belli bi samimiyetim var ama onlar hakkında hiç 'acaba benden hoşlanıyor mudur?' diye düşünmüyorum. Lakin senin gelişin sarılışın konuşurken yavru kedi gibi bakman çok farklı.

Be mübarek insan madem beni arkadaş gibi görüyorsun neden yavru kedi gibi bakıyorsun.

Ayrıca aptalsın kusura bakma.'he' desen bütün dünya senin olacak. Hayatında olmadığın kadar mutlu olacaksın. Daha iyisi varken ben biliyorum saçma sapan varoşlara gideceksin. Üzüleceksin. Arayıp yavru kedi gibi ağlayarak aldatıldım diyeceksin.

Beni tercih etsen 1-2 seneye minik yavru kedilerimizi olabilir halbuki

Nasıl anlayacağız arkadaş mıyız ? Dost muyuz ? Bilader miyiz ? Bacanak mıyız?

Yoksa ben mi gelin ve güvey olmakta ustalaştım ? halbuki gelin olması gereken sensin yavru kedi. Duysan keşke beni, bak zaman geçiyor.

Hadi kalk karavanımıza binip bi ege turu yapalım ateş yakmacalı...

Flört ettiğiniz, sevgili olduğunuz insanlarla ilişkiniz nasıl etkilendi bu süreçte? Sizce bundan sonra bu devam eden süreçte ilişkiler nasıl etkilenecek? İş yerleri evden çalışmaya ediyor, üniversitelerin ne zaman açılacağı belirsiz. Yeni insanlarla tanışacak yerler kalmadı neredeyse. Üstelik virüs nedeniyle insanlar endişeli.

Merhaba, garip bir soru oldu ama bu beni çok içten içe kemiren bir şey. Aşağı yukarı 10 yıldır birkaç yılda bir major depresyon dönemlerim oluyor. Yani doktora gittiğimde (gidersem) o da bunu söylüyor bana (aslında sürekli minor depresyonum varmış da arada dibe vuruyor işte). Ama içten içe hiç derdim olmadığı için (ki hani gerçekten yok, ailem sağlıklı, çok sevmesem de iyi bir işim var, herhangi bir travmam hiç olmadı, aslında çok şanslı olduğumun farkındayım) kendime dert yaratıyormuşum, şımarıklık yapıyormuşum gibi geliyor. İnanmıyorum yani. Gerçekten derdin olsaydı bu fasa fiso işlerle uğraşmazdın diyor içimdeki ses hep. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda? Sadece benim burada anlattıklarım bazında değil, genel olarak.

Bir vatandaş var. Korona yüzünden arkadaşlarıyla görüşmeyi %70 kesti.
arkadaşlarına kötü davranıyor, bazıları alınıp küstüler. belki hiç görüşmeyecekler bundan sonra.
öğretmenlik yaptığı için dışarı da çıkmıyor.
iki- üç günde bir yürümeye anca çıkıyor tenha saatlerde.
bir arkadaşının dükkanına uğramak zorunda kaldı, dükkanda arkadaşı maske takmadı diye dertlendi, sinirden başı ağrıdı.
böyle de bir adet çıkardı, birilerine sinirlendiği zaman başı ağrıyor.
acile gidip ağrı kesici vurdurmuşluğu falan da var koronadan önce.

yavaş yavaş kafayı yiyormuş gibime geliyor.
yoksa normal mi?

Bu aralar böyle bir hal içindeyim. İnternette veya gerçek hayatta bir insan yanlış olduğunu bildiğim bir konudan çok iddialı bir şekilde bahsediyorsa doğrusunu söylemeye üşeniyorum. Zaten o kadar gereksiz bir kesinlikle konuşuyor ki anlatsam da anlamayacak diye düşünüyorum.

Az önce burada bir sorunun altına yazılan bir cevapta oldu yine bu. Cevabı yazan kişi o kadar emin yazmış ki... Belki doğrusunu yazsam soruyu sorana çok faydası olacaktı ama yapmadım ben de. Tartışmayla uğraşmak istemedim. Böyle zamanlarda ''e araştırsın o da'' diyerek kendimi avutmaya çalışıyorum. Bu ne kadar doğru, etik bir davranış sizce? Zaman zaman bunu yaşıyor musunuz?

Ve hiçbişey yapamayacak kadar da moral olarak çöktüğünde vs ne yapıyorsunuz? Anlatabildim mi bilemiyorum. Yani mesela normal sıradan bir gün, birisi size birşey diyor ve tüm keyfinizi, modunuz vs anında berbat bi hale geliyor.

O anlardan birini yaşadım 15 dk kadar önce. Ve dayanamadım ağladım otrudugum yerde. Allah tan evdeyim, evden çalışıyorum. Müdür bi laf dedi çöktüm adeta.

Düşünüyorum, buna bir çare bulmam lazım. Ofiste de olabilirdim ve ofise dönünce bu çok fazla olacak. Eski kız arkadaşım da orada ve yeni ayrılıkdık. İnanılmaz bir boşluk ve özlem var. Gördükçe modum düşecek biliyorum.

Belki de bundan dolayı bu kadar moralim çöktü bu olayda.

Ama bir çşare bulmalıyım. Yani bu yine tekrarladığonda, nokta atışı gibi beni direk bok gibi bi moda sokmayacak bir yöntem var mı önerebileceğiniz. Hemn şumunyap vs gibi. Tavsiyeleriniz. Tşk ederim.

K O N U - 1
Dışarıda gördüğüm ve hoşlaştığım bir dişiye instadan istek attım (profili kapalı) kabul etti ama o beni takip etmedi. 400 takipçi 320 takip ettiği var.

Bu olay olalı 1 seneden fazla oldu. Öyle duruyor. 2 fotosunu beğenmişim değişik zamanlarda. Bütün storylerine bakıyorum, o benimkilere bakamıyor beni takip etmediği için.

Mesaj atsam tersler mi? Geç mi kaldım?

K O N U - 2
Dışarıda gördüğüm ve hoşlaştığım bir dişiye instadan istek attım (profili kapalı) kabul etti o da beni takip etti 710 takipçi 595 takip ettiği var.

Bu olay olalı 1 seneden fazla oldu. Öyle duruyor. 4 fotosunu beğenmişim değişik zamanlarda. Attığım storylerin bir çoğuna bakıyor bende onunkilere bakıyorum.

Mesaj atsam tersler mi? Geç mi kaldım?