Ekşi Duyuru

www.youtube.com

@woodstockchild çok teşekkür ederim, izlediğim günden beri yılda bir arayıp bulamıyordum şarkıyı.

önünde hayatının en gamsız, en mutlu, en özgür yılları var. canın ne istiyorsa onu yap, delirebildiğin kadar delir, içinde hiçbir şey kalmasın, okul her türlü biter derdim.

yaş otuz küsür.

ölümüne seviş.

30+

1 sene oldu bitireli. üniversite hayatımda yapmak istediğim hemen her şeyi yaptım.

takıl, yapmak istediğini yap, mutlu olacaksın derdim.

istanbul'u değil de eskişehir'i ege'yi seç derdim.

Eger dil sorunun varsa bu yaz dil kursuna gıt üniversiteye bu sorunu halletmiş olarak basla derdim yaş 24

29.
Günü gününe okula git. Okulu uzatma. Ortalamanı yüksek tut. Bu tür şeyleri önemsiz görme. Çünkü önemli. Yoksa çok pişman olacaksın.
KYK kredisine dokunmamaya çalış ihtiyacın yoksa. Havadan gelen para gibi görme, geri ödemesi var. Bırak biriksin hesabında.
İlk kez kendi bütçenden sorumlusun, denk tutmaya çalış.
Kızdığın, hoşlanmadığın şeyleri sebebiyle birlikte dile getirmekten çekinme.
Sevdiğin, güvendiğin, seni seven insanların fikirlerine kıymet ver. Pislik olsun diye konuşmuyorlar.
O işe girme. İki kuruş para kazanacağım diye okulu boşladın. O sene çok önemliydi oysa.
Spor yap.
Güneş kremi kullan.

Bu yaz üniversiteden mezun oluyorum ve bu soru içimi acıttı.

Genel olarak kötü bir üniversite hayatı geçirdim. 1-1.5 yıl süren saçmasapan depresif dönemim, arkadaşlık ilişkilerimde problemler, zaman zaman yalnızlık, çekingenlik... Eğlendiğim de oldu ama hiç cidden kabuğumdan çıkamadım. Şimdi bazıları benim yapamadığım, bundan dolayı pişman olduğum bazıları da iyi ki yapmışım dediğim birkaç öğüt vereyim.

Üniversiteye başlarken tüm önyargılarını yık. Kimseyi bir şeyden dolayı yargılama, herkese açık ol.

Çevrende olabildiğinde çok insan biriktirmeye çalış. İlla az olsun samimi olsun deme. Samimi de olsun ama genellikle her telden birini tanımaya bak.

Mutlaka kulüplerde aktif ol. Birinde yükselmeye çalış ama tek kulübe de bağlı kalma. Spor seviyorsan kulüplerde takımlara gir.

Üniversitede herkes bir dönem depresifleşiyor. Bu çok normal çünkü büyüyoruz ve kişiliğimiz bu dönem oturuyor. Bu dönemi olabildiğinde kısaltmaya çalış. Gerekirse yardım al ama sakın her şeyi boşlayıp kabuğuna çekilme. İnadına daha aktif olmaya çalış.

Hiçbir şeye üşenme. Nerde ilgini çeken bir etkinlik varsa mutlaka katıl. Mezun olunca bunlara vaktin olmayacak.

Yazlarını asla boş geçirme. Parasız staj bile olsa mutlaka çalış.

Özellikle ilk iki yıl dersler kolayken ortalamanı yüksek tutmaya çalış. Son 2 sene o kadar bunalabilirsin ki ortalaman düşebilir. En azından 3.00'ın altına düşme.

Yandal veya çap yapmaya çalış. Yandalın hiçbir şeye faydası olmasa bile iş başvurularında çok artı puan kazanmanı sağlıyor.

Mutlaka 2. yabancı dil öğren (ingilizce bildiğini varsayıyorum). Okuldaki eğitim güzel değilse git özel ders al, kursa yazıl veya en güzeli bir yazını yurtdışında dil kursunda geçir.

İleride akademisyen olmak istiyorsan istediğin alandaki derslerin notlarını yüksek tut, hocalarla da aran iyi olsun. Referans için lazım olacak.

Mutlaka Erasmus'a git, hatta ne kadar erken gidersen o kadar iyi. Eğer çekingen biriysen döndüğünde kendini tanıyamıyorsun, acayip açıyor insanı.

Gezmeyi seviyorsan veya akademisyenlik düşünüyorsan Erasmus'a, iş odaklıysan Erasmus stajına git.

Dersler yoğun diye kitap okumayı boşlama. Sakın boşlama.

Yurtdışı gönüllülük programları veya başka etkinlikler oluyor. Yücel Kültür Vakfı gibi bu tür programlara burs sağlayan kurumları araştır.

Mutlaka bir hayır kurumunda gönüllülük yap.

Bilgisayar konularında kendini olabildiğince geliştir.

Dar düşünme. İstediğinde her şeyi başarabileceğine inan. Çok istediğin şeyleri imkansız bile görünse denemekten vazgeçme. Her zaman en iyisini hayal et.

Bol bol eğlen.

Yaz okullarında sürünme zaten okul uzadı boşver kasma derdim. 5 yıldır tatile gidemiyorum.

ne yapabiliyorsan yap. ben yapmadım ve çok pişmanlığını çekiyorum . okulu 1 sene uzat . gez dolaş seviş ye iç eğlen ne geliyorsa aklına yap . cidden pişmanlık yaşıyorum bu konuda . kardeşim üni okuyor ona da diyorum gez eğlen tek bi kural var aileni ve kendini utandıracak şeyler yapma . ha bu arada dilini geliştir. imkanın olursa yurtdışına çık.

ya allah kahretmesin beni ne biçim yaşamışım. bak üzüldüm yine.

yaş 25.

edit : okulu uzat derken son seneye 1 2 kolay ders bırak demek istedim . nedeni de şu eğer ki okul sonrası devlette çalışmayı düşünüyorsan son sene b grubundan kpss ye gir atan okul bitince kafan rahat olur. benim yaptığım tek isabetli şey bu oldu

Ben çook kötü olduğunu duydum. Eğitim için girenlerin çoğu kaçıyormuş.

Goy goy için ideal, okumak için yanlış yer diye biliyorum.

İzmirdeki özellerden en iyisi. İlla izmirde olayım diyorsan tercih edilebilir ama vasat , çok bişey bekleme

Bilgi Bahçeşehir seviyesinde bir okul. Izmirde olduğu için arada kaynıyor . Izmirin ilk ve en iyi vakıf Üniversitesi
Akademik kadrosu iyi ve imkanları güzel. Benim bir arkadaşım bayaa sene önce tam burslu kazanmıştı. Ordan biliyorum. 2. Yabancı dil zorunlu hazırlık eğitimi iyiydi eğitim dili İngilizce bir de kayıtta laptop vermişlerdi galiba . Gerçi benim arkadaş sonra odtüyü kazanıp oraya geçti ama. Şehirdışından gelenlere bedava yurt ve o zaman için 300 lira veriyorlardı burslulara tabii. Şimdi 500 falan olmuştur heralde paralı öğrencilerinin çoğu itk ve Avni akyoldanmış falan ama eğitimi iyi kaliteli vakıf Üniversitesi demişti, sağlam burslu öğrencileri varmış ama genelde izmir ve Ege'ye hitap eden bir okul Ege ve dokuz Eylül'e göre dil ve ortam açısından çok daha iyi. Duyduğum ve de 1 defa gördüğüm kadarıyla seçilebilecek bir vakıf Üniversitesi Ege ve dokuz Eylül'e göre. Bir de çok güzel gstf binası yapmışlar sanki güzel sanatlar ve tasarım okulu bir de yurdu çok güzelmiş tam burslu tavsiye edilir

Ben bu işi çok iyi yaparım, burada olmalıyım dedim geldim.

özet: asla sevmediğin, ilgin olmayan, merak etmediğin bir bölüm okuma ve kulaktan dolma bilgiyle bir hevesle hareket etme.

Kulaktan dolma bilgilere göre tercih yapmamak önemli. Bir bölüm okul hakkında her yerde saçma saçma çok şey duyarsın hepsi de yarım yamalak subjektif bilgilerdir dolayısıyla onların gazına gelip hareket etmemek gerekir. Bu çok önemli.

Bu aşamaya gelmeden önce en başta kendini iyi tanıman lazım. Merak ettiğin şeyler ne? İlgilerin, kapasiten ne? Basit gibi gözüküyor ama bir bölüm eğer onu sevmeden merak etmeden ya da anlık bir hevesle dolduruşla yazarsan bitmez. zehir olur. başarı oranı düşer. Şimdi "geleceğin mesleği" , "parası çok iyi", "mezunlar 10k" ile başlıyormuş zırvalarını çok duyarsın. Ama önce merak ve motivasyon istek önemli. Sevmediğin biri işi yapmak çok kötü bir şey ve sevmeyerek sırf bu tarz kriterleri göz önüne alarak hareket ettiğinde başarı gelme olasığı da çok düşük. Kendini en iyi sen bilirsin.

Kendinle ilgili az çok bir aşamaya geldiğinde zaten belli başlı bir elemeden geçmiş olacaksın. Şimdi sıra geldi bu durumda tercihlere. Kendi ilginle merakınla elindeki sıramayla tutan yerler arasında değerlendirme yaparak elemeye gitmen lazım. Bölümü karar verdikten sonra, okullar bazında değerlendirme yapma aşaması geliyor. Burada bir sürü etmen var. Şehir içi şehir dışı ekonomik durum vs. ama sanırım bunu değil daha çok bölüm olarak soruyorsun sen.

Dediğim gibi kendini biraz tartıp biraz elemeler yaptıktan sonra önüne çıkan fazla seçenek kalmaması lazım tabii ki bir kaç farklı seçenek kalıcak. Bu noktada da kaliteli bir araştırma yapman lazım. Gidip bölümden insanlarla bizzat konuşman, bölüm hocalarını ziyaret etmen biraz okuman, derslerine bakman gerek. Her bilgiye her duyduğuna inanma çünkü başta dediğim gibi bunlar subjektif olacak. Sen tüm bunları cebinde biriktirip mantıklı bir yol çizmeye çalışıcaksın.

Lisede puanım boşa gitmesin diye fen lisesine gönderilmiştim, Türkiye'de ilk bindeydim, esasınsa ben Sosyal Bilimler Lisesine gitmek istiyordum. Neyse lisede 4 senem kabus gibi geçti, fen lisesi olması ve okulu sevmemem vs. Üniversite tercihlerinde kimseyi karıştırmayacağıma dair kendime söz verdim. Ailem Ankara Hukuk vs tutuyordu, herkes epey ısrar etti Hukuk diye. Kimseyi dinlemedim, kendim araştırdım, hocalarla görüştüm, çğrencilerle görüştüm, okullara gittim günlerce. Önce bölümüme karar verdim, sonra da bölümüm en iyi neredeyse orayı tercih ettim. Hocalarım, ailem tarafında sağlam trip yedim, sor bana pişman mıyım? Elhamdülillah, pişman değilim. Önce bölüm diyorum; okul da değil, bölüm.

Ben ailemin isteğine göre tercih yaptım. Hiç istemediğim bir bölümdü. Şu an çok pişmanım okulu bırakacağım. Şimdiki aklım olsa kesinlikle karşı çıkardım. Puanım boşa gitmesin diye istemediğin bir bölüme gitme ve hangi bölüm olursa olsun Ingilizce eğitim veren okula git.

puan boşa gitmesin mantığı ile puanım tutan en iyi üni nin en iyi bölümüne yerleştim. En iyi okulu seçerken akademisyenlerin başarılarına, mezunların durumuna ve okulun uluslararası alanda tanınırlığına baktım. Bölümü seçerken etki altında kaldım. Endüstri seçmek isterken abimin zoruyla bilgisayar seçtim. Deli gibi pişmanım.

puanım tutuyor diye yazdım hayvan gibi pişmanım

Bogazici insaat veya makina istiyordum, olmadi. Yonetim bilisim sistemlerine girdim, iyi ki insaati makinaui kazanamamisim diyorum

ben ortaokulda karar vermiştim. rehber öğretmenimi çok severdim onun biraz etkisi oldu. insanlarla konuşmayı, farklı insanları dinlemeyi, fikir edinmeyi filan seviyordum. baya da meraklıyım. bunun tek yolunun rehber öğretmeni olduğunu düşündüğüm için onu olmak istemiştim. sonra baktım ki öğretmen olmak bana göre değil, psikolojiyi araştırdım biraz. onu okumaya karar verdim. puan iyi gelince ailem baya ısrar etti hukuk diye. psikoloji böyle popüler değildi o zaman. çok ısrar ettiler diye yazdım önce ama sonra düşündüm yapamam dedim.sonra pişman olursun filan dediler. başkasının kararından pişman olacağıma kendi kararımdan olurum diye düşünüp yazmadım hukuk filan. iyi ki yazmamışım. yazsaydım marmara hukuğa yerleşiyordum. hukuk okuduğumu düşünemiyorum bile. sadece psikoloji yazdım. iyi ki bizimkileri dinlememişim. hiç bir zaman da pişman olmadım.

hukuk istiyordum, istanbul ve ankara dışında her yer tutuyordu ama önemsemedim açıkçası. bu puanla girebileceğim yer öğretmenlikler dedim ve neredeyse tercih listemin %80'i öğretmenlikti ki öğretmen olmayı acınacak bir durum olarak görüyordum. İlk iki tercihime özellikle istediğim şehirleri koydum ve ikincisi geldi. Pişman olduğum zamanlar da oldu ama genel olarak çok şey öğrendim ve çok mutlu oldum bu meslekte. Okurken de bari akademik kısmına geçeyim bu işin dedim, bir şekilde oldu. İstediğim işi yapıyorum, evet.
Zamanla ilgi ve düşünceler değişebiliyor. Çok birilerine danışmadım, genel teknik konularda bilgi aldım hocalarımdan. O an yapabileceğim en iyi tercih buydu ki çok güzel bir şehirde okuyup çok güzel insanlarla tanıştım ve zamanımın her anını dolu dolu geçirdim.
Ha bu arada benden hukukçu falan da olmazmış. Belki hakimlik ama ülke bu haldeyken yapılacak iş değilmiş.

Derslerinin disinda merak edip biseyler arastirir miyim dedigin bi bolumu sec.

8 yaşına kadar astronot sonrasında da avukat olmak istemiştim. avukatlık dizileri izleyip o avukatlardan biri olduğumu düşünürdüm filan. Üniversite zamanı geldiğinde de bu istediğimi gerçekleştirdim hem de turkiye'nin en iyi üniversitelerinin birinde başladım hukuk fakültesine. Derslerimi, bölümümü hep sevdim ama bu ülkede yapılacak meslek değilmiş maalesef. Başka bir ülkede olsam hem mutlu hem de iyi bir avukat olabilirdim.

Şu anda mezun oldum; başka bir meslek mi yapsam yoksa devam mı etsem kararsizligini yaşıyorum mesela.


Demem o ki iyice ölçüp tartin. İlerde nasıl bir hayat yaşamak istediğinizı düşünüp öyle karar verin. Meslek insanın hayatını direkt etkiliyor. Sevmediğiniz bir işi yaparken mutlu olamazsıniz. Bir de ailenizin söylediklerini de tamamen reddetmeyin. Bazen büyükler bir şey bildikleri için uyarıyor ve kimse bizim kotulugumuzu istemiyor. (Ben bu hatayı yaptım)

Ben hep veterinerlik istiyordum fakat ziyadesiyle boktan bir çocukluk geçirdiğim için (sağlık sebepleri) okulda devamsızlıklarım çok fazla oluyordu o yüzden veteriner olamadım. Evde çok fazla zaman geçirdiğim için de genelde kitap bilgisayar falan takıldım ve neticede görsel iletişim tasarımı okudum. Interdisipliner bi bölüm de olduğu için alanında her boktan anlayan ama bi boku da tam bilmeyen bi adam oldum, bu esnada veterinerlik hayalim olduğu için 2. üniversite olayıyla veteriner sağlık ve laborantlık da okudum. Eğer 4 senelik parayı kenara atabilirsem dikey geçişle lisansını da okumak istiyorum :D En azından hayalimi kovalıyorum, şuan yaptığım işler de beni gayet mutlu ediyor, evimi ailemi geçindiriyorum en azından.

daha kötüsüne gitmemek ve açıkta kalmamak için. :(

Liseye baslarken onumde iki secenek vardi. Ya ogretmen lisesine gidip ogretmen olacaktim ya da super liseye gidip genetik okuyacaktim. Kayitlarin bitmesine 1 saat kala ogretmen lisesi yedeklerinin olmayacagi anlasildi. Gonlum de zaten genetikten yanaydi. Muhtemelen ogretmen lisesi olsaydi da sonradan kararim degisir, genetik okurdum.

Ailem eskrem karsi cikis yapmadi hic ama genetik okumami da istemediler. Simdi "iyi ki karsi cikmamisiz" diyorlar. Ogretmen Lisesi'ne gitseydim, muhtemelen daha buyuk bir direnc gosterirlerdi. Hala verilmis sadakam varmis diyorum.

Sozun ozu, icinden gecen her neyse onu yap. Yukarida biri demis "baskasinin kararlariyla pisman olacagima, kendi kararimla olurum" diye. Kararini kendin verince pisman olsan bile direnme gucu oluyor bence. En zor zamanlarda bile "bunu secerken sonucunu biliyordum" diyor insan.

Kendime sordugum sorulari bilemiyorum su an. Bence hayal kur. Kendini nasil hayal ettiginde mutlu oluyorsun, onu dusun. Ek olarak, onceliklerini belirleyebilirsin. Ornegin, gelecekte cok paran mi olsun istersin? Insanliga deger katmak mi istersin? Merak ettigin bir olguyu mu arastirmak istersin? Insanlara yardim etmek mi istersin? Buralardan dogru cikisi bulursun diye dusunuyorum.

ailem zorla hemşirelik okuttu. mezun oldum 5 sene hemşirelik yaptım, 2 senesi sorumlu hemşirelikle geçti, öylesine değildi yani, ciddiye aldım işimi.

şimdi ne yapıyorum? 3 ay önce tamamen istifa ettim ve yetenek sınavlarına hazırlanıyorum. haftaya da sınavım var, geçersem 4 sene güzel sanatlar okuyacağım.

ciddiye alarak yapıyor olsam da benim istediğim ve beni mutlu eden şey hemşirelik değildi ne yazık ki.

benim küçüklüğümden beri istediğim şey çizim yapmaktı, şu yaşıma gelmişim hayalim değişmemiş. genelde insanların küçükken kafayı taktıkları mesleğe dair hayalleri değişmiyor. küçükken ne istediğini hatırlıyor musun? ve şu an kendini o mesleği yaparken hayal edip, gülümseyebiliyor musun?

mecburiyet, zaten okulu bıraktım

herkes mühendis oluyordu ben de oldum.

benim kafamda mimarlık vardı, bizimkilerde eczacılığa takmışlardı kafayı ama ondan nefret ediyordum sonra babam genetik güzel olabilir falan demeye başladı ben de küçükten beri merak ediyordum yalan yok ama bu bölümü yazmamda asıl neden sınavdan 1 ay önce babamı kaybetmekti, o da bunu istiyordu diye gaza gelip yazdım genetiği ve iyi bok yedim. siz siz olun böyle ölümcül hatalar yapmayın.
çok seviyorum alanımı o ayrı ama bok yediğimi düşünmek için de çok sebebim var.

ben puanıma göre arada nereden baksan 20k fark olan daha düşük bir bölümü tercih ettim. ama memnunum.

başka bölüm okusam ya okulum uzardı ya da sıkıntıdan kafayı yerdim. iyi ki sinema okumuşum.

valla babamın gönlü olsun nasılsa ondan önceki tercihim tutuyor dedim.
tutmadı.

İyi ki tutmamış çok mutluyum.

Ne olacagimi bilmiyordum. Bana mezuniyet sonrasi yuksek sayida secenek sunan bolumu sectim. 2 yil sonra fikirlerim olgunlasti ve calismak istedigim alana yoneldim. Ben isletme okudum.

Oldum olası meraklı olduğum bir alandı, yeteneğim de vardı, ortaokuldayken karar vermiştim zaten bu bölümü okuyacağıma. Puanlar açıklandıktan sonra babam başka bir bölüm yazdıracaktı hatta yanlarında kalayım diye. Son gün gizlice tercihleri değiştirip yine istediğim yeri yazdım. Ceremesini çok çekiyorum açıkçası, iş bulma manasında. Başka başka yeteneklerimi birleştirince gerçi, tadından yenmiyor, gerisini de umursamıyorum zaten.