Ekşi Duyuru

tavsiye etmediğim bir ürünü paylaşacağım.
kochler.com.tr

kardeşime hediye ettim. durumunuz aynı hatta onunki x2 çocuk.
beğenmedi.

Oto süpürgesi dediğin şeyler çocuk oyuncağı gibi birsey. İyileri illa ki vardır ama çok pahalıdır. Şarjlı ev süpürgeniz varsa onunla süpürmek daha verimli olur.

Ya ben evdeki dysoni denedim. Beklediğim gibi olmadı. Verim alamadım.

@arbre ben de senin gibi düşünmüştüm ama isviçre sisteminde yapılıyormuş. Yenilenler yenilenlerle oynuyormuş.

her türlü yanına meyve suyu muz ve pastaneden tuzlu bişeyler alarak gidin, magnus çocukken portakal suyunu getiriyordu bol şanş

İlkokula giderken, çevre kolejinde duzenlenen bir turnuvaya katılmıştık. MPİÖ Satranç Kulübü olarak. Ben 2 maça çıkıp elenmiştim ama akşama kadar beklemiştik. İyi ki Spidermanli beslenme çantam yanımdaydı.

www.instagram.com

Hayır sadece vaka fotoğrafları videoları vardı arada tus soruları soruyordu, reklam link falan yoktu.

unique şeyler değil ama;

vişne reçeli beyaz peynir
baklava limon
tahin helvası limon

Tuzlu karpuz yerlerdi bizim köyde

tuzlu çubuk krakeri bala batırıp yiyorum. aklıma bir tek bu geldi, daha fazla olursa yazarım.

lahmacun içine yeşillikleri yerleştirip mayonez sıkarım.

patates kızartması üzerine vegeta sos dökerim.

Çok ilginç değil ama beyaz peynir üzerine reçel

Peynirli börek üzerine reçel

incir dilimi üzerine peynir

yoğurdun içine taze yeşil soğan ile çikolatalı granola koyup karıştırıp yiyorum ve bayıla bayıla.

haslanmis yumurtaya mayonez:(

Çilek reçeli ve kızarmış sosis i karıştırıp yemeyi çok severim niyeyse

Var ama hayatta söylemem, çalınır diye korkuyorum

Kızarmış ekmek üstüne tahine bayılıyorum

Bir de ezine peyniri ve reçel, yine kızarmış ekmekle. Gerçi bu kombinasyon gittikçe yayılmaya başladı ama ben insanların "o ne be öyle" dediği bir zamandan beri yiyorum bunu :D

baklava-ayran
biskrem-şalgam

hindi füme + reçel + hardal + rokalı sandviç

Ayrana bi miktar acı şalgam güzel oluyor.
Çok yağlı olmayan, ızgarada pişmiş balığa hafiften tahin sürmek kavruk güzel bir tat katıyor.
Lakerdaya üzüm pekmezi damlatıp yemeyi severim.
Kapari ve somon fümeyi hardalla bocalayıp yanaklarına barbekü sos sürülmüş sandviç ekmeğinde severim.
Sıcak pişinin arasına humus koyup biraz bekletince bombastik oluyor. Kaşar da koyulabilir henüz denemedim.

ilginçliğine sen karar ver, midesiz de diyebilirsin alınmam.

mantı + bira + ekmek.
patates + tavuk sepeti + kalamar tava + bira
lahmacun + içine adana koyup sarıp yiyorum. obez ya da kilolu değilim.

özellikle ikinci kombinasyon mükemmel, bir de yoğurtlu bir sos ile çok güzel gidiyor.

Çocukken bir arkadaşım vardı tek çocuktu, kardeşi olanları deli gibi kıskanırdı ve kötü davranırdı. Birlikte büyüdük, bir gün "sen beni rüyanda görme" dedi, kesti iletişimi, hiçbir sorun yoktu.

Bir tek çocukla sevgili olmuştum, gayet memnundu hayatından, hiçbir problemi yoktu.

Bu hem insanın doğuştan gelen yapısına hem de ailenin yapısına göre değişiyor bence. Hatta içinde büyünen toplumun kültürüne göre değişiyor bile olabilir.

3 kardeşin en büyüğüyüm, kardeşsiz olsaydım çok daha sağlıklı bir insan olurdum diye düşünüyorum. Hayatıma bir artıları yok gibi geliyor.

Sadece sen ve kardeslerin kucukken iyi. Sonrasi hep aci tecrübe. Tek oldugun için sanslisin.

Tek çocuk olmaktan memnunum, çocukken kardeşe özenirdim (ilkokulu bitirene kadar) büyüdükçe aramamaya başladım, okuldan çıkınca bazen annemin iş yerine giderdim, odadaki diğer kadınlar bana kardeş ister misin diye sorup bunun üzerine, yanına bir tane daha yapın, yalnız büyümesin diye annemi darlardı, bu manipülasyonları yemeyip iyi ki yapmamış canım annem :)

Tek çocuk olduğumu öğrenenler şaşırır, hiç öyle durmuyorsun şımarık değilsin derler, şöyle bir avantajı da var, tek başıma hiç sıkılmam, kendimi oyalayacayak bir şey bulurum, kendimi eylemeyi bilirim, bir şey yaparken yanıma illa insan aramam

Eksiklik hissetmiyorum çünkü tersini bilmiyorum. Çocukken de hiç kardeş aramazdım. "Bir kardeşin olsun istemez misin ama?" diye üsteleyen münasebetsiz teyzelere de "Hayır istemem" derdim. Çok iyi geçinen kardeşlerin iletişimini/ilişkisini görünce hoşuma gidiyor ama kardeşim olsa nasıl olurdu diye hayal etmedim hiç. Bir de kardeşleriyle hiç anlaşamayan, görüşmeyen, kavgalı olanları görüyorum. Sizin eksikliğini hissettiğiniz ideal kardeşlik ilişkisi her zaman olmuyor.

Şu var, babamın daha ileri yaşlarında, kendine bakamaz duruma geldiğinde tüm sorumluluğun bana ait olması gözümü korkutuyor. Ama mesela anneannem hayattayken bakımının %90'ını beş çocuğundan biri üstlenmişti. Babaannemin dört çocuğundan ikisinin kimseye hayrı yok. Bunları görerek büyüdükten sonra kardeşim olup bana fazladan stres kaynağı olacağına kendi işimi kendim görürüm diyorum.

Hiçbir eksiklik hissetmiyorum hayatımdan da gayet memnunum. Küçükken de istemezdim hatta annem bi kere hamile kalmıştı baya üzüldüm sonra düşük yaptı sevinmedim ama üzülmedim de, bir şey hissetmedim. Sadece bazen düşününce Allah gecinden versin anne ve babamı kaybedersem bu acıyı tek başıma yaşayacak olmak beni üzüyor ne hissettiğimi bilecek tek bir kişi bile olmayacak ama hayat böyle bir şey değil mi zaten çoğu şeyi yalnız yaşıyoruz diyorum. Öyle işte güzel bence tek çocukluk bütün imkanlar sana, ilgi sana, sevgi sana neden kötü olsun ki. Arkadaşlarımın kardeşlerine bakıyorum o kadar da matah bir şey değil gibi, çoğu o kadar da iyi anlaşmıyor güzel ilişkisi olan çok az var.

Komik bi anektod: Geçen gün bi köylü geldi, tanıştık kaç kardeşin var dedi tekim deyince şaşırdı, kardeşsiz zor olur ya keşke olsaymış falan dedi. Amcanın depremde evi yıkılmış fakat evin olduğu arsanın tapusu hisseli tapuymuş, çevre ve şehircilik de diyor ki diğer hissedarlardan muvafakatname getirmeniz lazım, kardeşleriyle konuşmaya gittik biz vermek istemiyoruz dediler, ordan çıkıp arabaya binince omzumu dürttü arkadan, İyi ki kardeşin yokmuş Eka hanım en doğrusunu yapmışlar dedi hahahah. Kardeş biraz böyledir, ne mal kavgaları görüyorum bir bilsen.

Büyürken hep kardeş istedim. Tek çocuk olmak çok can sıkıcıydı. Arkadaş grubumda bile tek çocuk olan kişi sayısı az, o yüzden hep yalnız kaldım. Ama büyüdüğümde fark ettim ki bazen kardeşler de başa bela. Gene aynı arkadaş grubuma bakıyorum da kardeşi olanların yarısı falan problem yaşıyor. O yüzden büyüdükçe anlıyor insan problem çıkaracak -1 insanın şansını:)

Tek çocuğum ama çok kuzenim var, hepsi de aynı sehirde yaşadı hep beraber büyüdük. Haliyle kardeş eksikligini acayip yasadim denemez.
Yüzde 85 yasamadim, yüzde 15 kardeş olsaydi olurdu.

yoo hissetmiyorum. benim kardeşim olmaması Allahın bir lütfu. olsaydı annem babam birbirimize düşürmek için uğraşırdı. çocukluktan beri saçma sapan uzak akrabayla, komşu çocuğuyla falan kıyaslarlardı. kardeşimle kardeş ilişkisi kurmama izin vermeyeceklerdi biliyorum. böyle rahatım.

Küçükken de bütün arkadaşlarım kardeşleri abileri ablalarıyla ölümüne kavga içindeydiler büyüdüm bir iyi bir kötüler, benden büyük kardeşlerin hep miras kavgasında para kavgasına girdiğini gördüm Bence tek olmak daha iyi ama şöyle de bir gerçek var ki tek başına annenin babanın yaşlılığı ile ilgilenmek çok zor o aşamada bir kardeş olsaydı diyorum

Anne baba hasta olduğunda vefat ettiğinde en az sizin kadar üzülecek ve derdinizi paylaşacak birinin olması çok iyi bence. Tek çocuklar için böyle bir şey yok maalesef bu tarz ailevi olayları tek başlarına sırtlamak zorunda kalıyorlar.

hiç yalnızlık hissetmedim. hatta ailede alınan tüm mülkler üstüme yapıldığı için bu konuda şanslı olduğumu düşünüyorum. Golden visa gibi yatırımlarda da kardeş olması büyük sıkıntı yaratabilir. Kardeşim gibi beraber büyüdüğümüz kuzenlerim kardeş yerine oldukça geçtiler benim için.

bir akrabamızın kardeşi farklı şehirde kaza geçirmiş.
kaza geçiren kişi eşinden ayrılmış, çocugu ydışında.
hastanede yarı bilinci açık.
2 haftadır yanında olan ona bakan tek biri var; kardeşi.
(anne baba v.s. coktan ölmüşler)

ty.gl
Şöyle harfli boncuk setleri var, biten boncukları ayrıca da alabilir, hem kendine hem arkadaşlarına isimli bileklik-kolye yapar hediye eder, el becerisi gelişir, oyalanır, etkinlik olur

Boncuk yerine taşlı modeller de var
ty.gl
ty.gl

Link açılmıyorsa trendyola girip harf boncuk seti diye aratın, hem daha güzel setler var, hem de uygun fiyatlı

Kırmızı mercimek lavaş/krep diye aratırsan ondan da oluyor
Nohut unundan lavaş krep yapabilirsin

www.instagram.com
Bu adam da geçen kırmızı mercimek ekmeği yaptı haftada 1 gün yapıp kullanılabilir, tarifteki karnıyarık otu tozu yumurta ikamesi olarak birleştirici olarak kullanılıyor, yumurta ile ilgili sorunun yoksa onun yerine kullanabilirsin köfte yaparken kullandığın gibi

www.instagram.com
Mısır ekmeği yapabilirsin

Kabak tostu
www.nefisyemektarifleri.com

Pirinç unu mısır unu, bunlardan basit ekmekler yapabilirsin.

www.migros.com.tr Bunlardan yiyemez misin acaba? Bir de pane casereccio olanı var o da çok güzel. Fiyatı fazla gelebilir ama yediğim en iyi glutensiz ekmek bu.

Bir de ROLLA gluten free var, Trendyol’da satışları var. Bir sürü ekmek/lavaş çeşitleri var. Isıtıldığı takdirde gayet yapı ve lezzet olarak güzel.

Uzak doğu mutfakları hoşunuza gidiyorsa onigirazu olabilir.

www.mayakoy.com.tr
ara ara migroslarda 2. %50 indirimli kampanyası oluyor. ben lezzetini beğeniyorum.

glutensiz kurabiyesi de var.
www.mayakoy.com.trğdaylı-tatlı-kurabiye

File markette dondurulmuş glutensiz ekmekler satılıyor çok güzel oluyor.

Çocukken karınca yerdim.
Afrika’da sinekten burger yapıyorlar. İnsan adaptasyon konusunda uzman bir yaratık. Ben de o ortamda olsaydım yerdim ama bonfile imkanı varken böcek yemek tadı ve kokusu da iç açıcı değilse, kafaya yatmıyor.

yengeç yedim mesela abla akrep yiyor onu da yerim gibi. o tarz şeylerde sıkıntı yok ama çekirge, hamam böceği gibi çok rahatsız edici böcekleri yiyemem. farklı bir forma sokulursa belki olur da direkt kendileri gibi görünürken olmaz. olur derken tabi bir yerlerde satılıyor ve insanlar da yiyorsa tabi ki. genel olarak dünyanın bir yerinde böyle bir yemek varsa demek ki tadı birilerine iyi geliyor şeklinde düşünüyorum o yüzden denemelere açığım.

San Diego da tanıştığım bir kız ben şok içinde akrepli lolipoooop vaaaar diyince o şaşkınlığımı garipsemişti. Ben de bunları yiyemem ama Meksikalı arkadaşlar çekirge getiriyor onun tadı tuzlu cips gibi sadece onu yiyorum demişti.

Fırınlayıp un haline getiriyolarmış bir de, ben de ancak o formunda yersem yerim gibi. Tabi dediğin gibi çok yaygınlaşıp herkesin yiyor olması lazım Bi kıtlık falan olması lazım

Ben vejeteryan olduğumdan şu an tüketmem

Şimdilik gıdaya nispeten kolayca ulaşabiliyorum, diğer yandan yapay et ve susuz tarım teknolojileri de ilerliyor, bundan 20 sene sonra gıdaya ulaşım çok zorlaşır "tek seçeneğimiz" böcekler kalırsa iğrenmem çekinmem yerim

Başkaları yiyebiliyorsa demek ki o kadar kötü değildir alışılır +1

Avrupa'nın göbeğinde çekirgeli muesli bar yedim. Normal muesliden farki yoktu.
O ülkeleri ziyaret etsem videodaki her şeyi yerim.

Yemedim ama denemek için dahi olsa yemek istiyorum. Usulünce yapılan, bir kültüre ait olup geçmişi olan bütün yemekleri denemek gbi bir isteğim var. Büyük ihtimal ya sevmem ya da tadını o zihinsel gerginliğe değmeyecek kadar sıradan bulurum heralde. Düşününce ne tadı olacak ki böceğin gibi geliyor.

deniz böceklerini ayıla bayıla yiyoruz. aynısının kara olanına bu ön yargı neden anlamış değilim.
tabular yıkılmaya başladığında gömerim :)
not:askerliği komando olarak yaptım.

yemedim, yiyeceğimi de sanmıyorum. formu değişmiş un haline getirilmiş falan filan olsa bile muhteviyatını biliyorsam ne formda olursa olsun yemem.

ikinci soruya gelirsek de artık kanser hücresinden yapay et yapılıyor. insanda bulunan tümörden üretilse bile -ki hepsi öyle değil- benim açımdan sorun yok onu yiyebilirim. yapay et söz konusuyken böcekleri geleceğin besin kaynağı olarak göremiyorum.

1. Yemedim, yemem.

2. İnsan nüfusu artıyor ise dünyayı yapay kimyasallarla zehirlemeyi bıraksınlar, böcek yemeyi gerekli görmezler o zaman. Ayrıca kimsenin ne yiyeceğini yönetmeye kimsenin hakkı yoktur.

Bir şey yenilebilir ya da başkaları yiyebiliyor ya da yiyor diye biz de yemek zorunda değiliz, Amazon'u yürüyerek geçen tek insan olan ve Amazon ormanlarında yaşayan başka insanların görmediği 15 ayaklı 23 kafalı bazı canlıları yiyerek hayatta kalan Ed Stafford'a da işkembe çorbası denettiklerinde "hayatımda yediğim en iğrenç şey" demişti, demek ki başkasının ayılıp bayıla yediği geçmişinde içinde bok olan bir ürün dünyanın en midesiz insanına iğrenç gelebiliyor, hayat böyle bir şey işte. Ben yemezdim, oranın yerel halkı yiyorsa bir önyargım olmazdı ama yanımda biri denemek isteyip kırkayak kızartması yese "kırkayak kızartması yiyen birinden her şey beklenir" deyip kendisiyle olan ilişkimi gözden geçirirdim.

1) Ben yemedim, yemem, yiyene de mani olmam.
2) Olabilir ama ben görecek kadar yaşar mıyım onu bilemedim.

Asla yemem, kıtlık varsa şerefimle ölmeyi dilerim :/

Ben deniz böceği de yiyemiyorum. Ama deniz böceklerinin kıvamıyla (ve kokusuyla) sorunum var.

Çıtır çıtır kızarmış böceği, böcek olduğu gerçeğini atlatabilirsem denerim ve yerim bence. Eşim yedi, hangisini sevmişti, hangisini beğenmemişti hatırlamıyorum ama bazılarını baya severek yediğini hatırlıyorum.

merhaba. aç insan onurunu bile yer. anadoluda çin ve rusya kadar kıtlık yaşamadık ama tarihte asya uzun kıtlıklar yaşadı kültürel olarak koyuna, danaya, domuza ulasamadıklarından ne buldularsa yediler. ağaç dalları da yediler, içindeki kurtçuk/larva daha besleyiciydi onunla devam ettiler. rusya bile kedi köpek, onlarıngeç kendi evlatlarını yedi. aç insan her şeyi yer, yakın zamanda bizim çat diye yaşamamız çok zor ama gerçekleşti diyelim kıtlık çıktı, 2 nesilde yeni jenerasyon hemen uyum sağlar hic yadırgamaz. açlık/susuzluk insana her şeyi yaptırır. insan kendi çocuğunu da yer, bitince kendi uzvunu da yer.

izleyince böcek yiyen insalar şaşırtıcı geliyor ama bizim kültürümüzde de masaya kafatası geliyor. gözüyle, diliyle kafatası servis edilen bir ülke için ya bunlar nasıl böcek yiyebiliyor demek garip.

sonuç olarak ben en veganım diyen insan bile ulaşabileceği gıda yoksa hayatta kalmak için ne gerekiyorsa onu yapar, ilk ulasabilecegini tüketir.

dünyada ölüm oruçları da vardı, yamyamlık da.

Bireysel olarak yapılmayan hiçbir yardımın ihtiyaç sahibine gittiğine inanmıyorum.

Çingeneler oralardan toplayıp bit pazarlarında satıyor. Muhtara götürün onlar toplayıp organize ediyorlar.

o kumbaralar ihtiyaç sahipleri için değil, direk tekstil geri dönüşümüne gidiyor ekseriyetle. belediyeler burda topladıklarını tekstil geri dönüşümüne gönderip karşılığında temiz yeni kıyafet alıp ihtiyaç sahibine dağıtıyor. oraya atılan hiçbir üründen kimseye hayır gelmez zaten. çok temizse elden tanıdığa verin. ben biriktirip kağıt toplayan bana benzer ölçülerde birini görünce ona veriyorum.

Bir zamanlar bir gazetede okuduğum bilgiyi aktarayım efendim. Doğru mu yanlış mı bilemem.
Bu kumbaraların tamamı bir geri dönüşüm firmasına ait.
Firma kutu üzerindeki kurumlardan isim haklarını kiralıyor. O kurumlar sadece kira alıyor ve olayla bir alakaları yok.
Firma biriken ürünleri toplayıp ayrıştırıyor. Kullanılabilir olanları temizleyip tasnif edip Afrika ülkelerine pazarlıyor.
Kullanılamaz olanlar tekstil geri dönüşümünde değerlendiriliyor.

Facebook'ta ikinci el kıyafet grupları var oraya bağışlayabilirsin.
Bir de şurası var.
maps.app.goo.gl

Kiyafetler 3 kategoriye ayriliyor

1) cok kötü durumda olanlar cidden fakir yerlere gidiyor. Yiyecek yemege muhtac afrikali ülkelere falan
2) eskimis kiyafetler hindistan, sri lanka, cin gibi gelismekte olan ülkelerin ihtiyac sahiplerine
3) yenilerse ( iclerinden etiketli olanlar bile cikabiliyor) gelismis ya da en azindan kiyafet alabilmenin hatri sayilir bir kesim icin sorun olmadigi ülkelelerin ikinci el dükkanlarina

o kumbaralara hiç giyilebilecek eşya koyan yok. kirli ve yıkamaya değmeyecek eşyaları atıyorlar ki bence çok ayıp.

bizim burada roman mahallesi var, konu komşudan da topluyoruz bebek kıyafeti falan oraya gidip evinin önünde veriyoruz insanlara. kurbanı da bu sene öyle yaptık. millet onlara roman diye, hırsızlık yapıyorlar diye çöpünü vermiyor. e adamlara zekatını kurbanını vermezsen gecekonduda pislik içinde yaşayan insan nasıl karın doyuracak düşünen yok. o yüzden roman bulursan onlara ver derim.

bana bu kutular bi çeşit iyi niyet istismarı gibi geliyor.
biz hayır olsun, ihtiyaç sahipleri kullansın diye atıyoruz ama onlar geri dönüşümde kullanıyorlar.

sizin yüzlerce liraya aldığınız ve gayet giyilebilir durumda olan kıyafetler kilosu bi kaç liraya satılan ipliğe dönüştürülüyor.

balatta bulunan bu yere yıllar önce gittiğimde ihtiyaç sahiplerinin ücretsiz yararlandığı bir kıyafet depoları vardı. buraya bağış yapılabiliyordu ve ihtiyaç sahiplerine gidiyordu. (hala bağış alıyorlar mı bilmiyorum)
www.delilerveveliler.org.tr

yaşadığınız muhitin facebook'ta bir yardımlaşma grubu, derneği olabilir. bizim mahallenin var, ben oradan veriyorum. ya da atmaver grupları oluyor. yine ya da anne dayanışma whatsapp grupları oluyor, oradan ihtiyaç sahibine ulaştırılıyor.

kıyafet kumbaralarıyla ilgili bir sürü haber çıktı medyada zaten.

Clementine olabilir mi?

@nuka Cola onu bilmiyordum ama baktım yok değil. Konuyu okuyunca hafiften benzedi ama net değil clementine

Benimkinde kötü büyücünün böyle üçgen gibi vücudu vardı. Çok girdi kabusuma görsem hemen tanırım.

90 lar derken, hangi 90 lar? 90-95 arasında bence boyle bir cigifilm yoktu.

@summerof69 89 doğumluyum. 5 bilemedin 6 yaşında izlemiş olmam lazım

Tarz olarak 90'lardan eksiye benziyor. Daha eski üretim ama 90larda gelmiştir buraya ya da yeniden yayınlanmıştır.

@bruce olabilir ay keşke böyle benim bilincime bağlansanız da zihnimdeki görseli size yansıtsam

The Magic School Bus

Chatgpt de bilemedi ya da verdiği cevaplara bakınca anlattığın gibi bir şey çıkmadı diyelim. Çok korktuğun için yanlış hatırlıyor olabilme ihtimalini düşünüyorum şu anda.

the neverending story

bu olabilir mi?

linkini attım

Sağolsun birkaç bölümü beraber izlediğim kuzenim buldu buluşturdu:)

Thumbelina:A Magical story adı.
m.imdb.com

YouTube'da tamamını buldum. Daha izlemedim ama yorumlara falan göz attım herkes aynı şeyi söylemiş. Yıllardır arıyordum, sadece ben izledim sanıyordum :)

youtu.be

Ayrıca korkmakta da haklıymışım şu sahneye bak. Kötü büyücü buydu işte.
t.co

Korkulmayacak gibi mi?

Kan şekerin düşmüş hipoglisemi öncesi uyarılar bunlar, normalde sistem karaciğerden şeker yıkarak tolere eder ama karaciğer şekeri 20 saat civarı bir süreçte tükenir, o zaman da sistem böyle uyarılar verir, biraz daha dayanırsan kortizol salgılayıp kaslardan ve lenf sisteminden aminoasit yıkar şekerini yükseltirsin ama böyle rutinler çok sağlıksız ya neden yapıyorsunuz anlamıyorum. Geçmiş olsun.

Ekleme yapayım: Yukarıda "biraz daha dayanırsan" dedim ama böyle söyleyince olumlu bir anlam çıkmasın sistemin kortizol salgılayıp aminoasit yıkması seni ayakta tutmak için başvurduğu son çare ve hiç olumlu bir şey değil, senin metabolizmanın böyle bir rutine uygun olmadığı anlaşılıyor, açlık "normal" insanlar için zamanla alışılacak bir şey değil zaten ben en az 20 yıldır antrenman yapan bulk yapan diyet yapan bir insanım ben açlığa hala alışamadım mesela aç kaldığım zaman oturup ağlayasım geliyor, "zamanla" düzelmez yani, insanaların zamanla düzeldiğini düşündüğü şey sistemin böyle durumlarda bazı "fedakarlıklar" yapıp size açlık belirtilerini hissettirmemek için verdiği çabadır, o çaba esnasında da içeride pek çok katabolik süreçler yaşanır, bu da sağlığı genelde olumsuz etkiler.

18/6 çok iyi geliyor bana. Çok zinde ve enerjik hissediyorum. Karnım dümdüz oluyor hiç şişliğim olmuyor. Bi amacım yok birkaç gün deneyeyim nasıl bişimiş dedim muhtemelen gözüm yemez bir daha yapmayı

Valla ilk birkaç gün zor geçiyor ama sonra vücut alışıyor. O yüzde @kaleci'nin dediği gibi biraz daha dayanirsan+1

Bmr'ı ortalama üstü olmayanlar için çok verimli ve sağlıklı olmayan bir yöntem omad, uzun boylu ve kaslı ya da kilolu olup deposu geniş insanlar için daha mantıklı. İlk gün olduğu için öyledir muhtemelen ama zaten 18/6'dan memnunsan çok da gerek yok gibi.

@amaranta ya ama kaleci dayanmak iyi değil demiş. Ne kadar süre yapıyorsun devamlı mı yoksa arada bir mi?

@bruce evet kilolu değilim ama obez ruhlu bir zayıfım, yiyince de sağlam yiyip pişman oluyorum. Haftasonu da çok yiyince hadi dedim şöyle iyi bir ketosise gireyim üstüme yapışmasın :/

Aaa şimdi tam okuyunca evet kaleci ile farklı şeyi dediğimizi fark ettim. Bende biraz daha dayaninca alışmıştı vücudum. Ben maksimum 1 ay yaptım. Çok uzun yapmamak gerekiyor diye okumuştum bir yerlerde.

ben hairmoodgallery acıbadem'de yaptırmıştım. Saçlarım koyu kahverengi ve orta uzunluktaydı. Beğenmiştim ve uzun süre de kullandım. Sadece fiyatı biraz yüksekti o zaman bile, şu an hiç bilemiyorum.

bu brushlight olayı garage’da çıktı zaten. Levent şubesine gidebilirsiniz. yıllar önce memnun kalmıştım. ben daha da açık istediğime karar verip balyaja geçtim sonradan.

Nasil yapilacagini tam bilmiyorum ama cekingen biri olmama engel olmalarini isterdim. Gerci belki de cekingenligin sebebi ailemin yaklasimi da olabilir.

ben gider onlarla daha yakın olmaya çabalardım. neticede şu anda yetişkin mindset'i anlıyorum. insan neye ihtiyaç duyar, onu da anlıyorum. insanın ailede alıp/öğrenip ardından hayata atılması gerekir. bazı şeyler aile dışında pratik edilmez. ancak sınanabilir. o nedenle yeterli pratiğe kavuşurdum.

1 direk boşanmalarini
2 bari egitimimle ilgilenmelerini

El bebek gul bebek yetistirmemelerini.

anneme hamileyken bosanmasini söylerdim.
babama da hayatimdan cikmasini.

18 yasinda evden kovmalarini.

eline geçen her para ile migros hissesi almasını

Kittie +1

Bizimkiler ben 2 yaşında ayrılmışlar o yüzden evde kavga gürültü görmedim o konuda şansılıyım.

Ama evde anne-baba figürü de göremedim o yüzden gelişimimde bazı olumsuz sıkıntılara yol açtı bu durum.

Çok sıkıntılı bir çocukluk da geçirmedim ekonomik olarak. Sadece psikolojik olarak annem fazla dominanttı.

Şimdi buralara herkes kendinde olmayan şeyleri yazacak. Yani kavga gürültü ile büyüyen bir çocuk keşke ayrılsalardı demesi gibi, annesi babası ayrı büyümüş bir çocuk da keşke ikisi de yanımda olsaydı diyecek.

El bebek gül bebek yetişmiş çocuk, keşke beni zorlasalardı diyecek,
Şiddet, saygısızlık, zorbalık, erken yaşta çalışma zorunluluğu, psikolojik baskılar ile büyüyen çocuk da keşke daha sevgiyle yetişseydim diyecek.

Yani herkes kendinde olmayanı isteyecek ama bence "doğru çocuk yetiştirme" gibi mutlak bir seçenek yok. her yetiştirmenin kendine has iyi ve kötü sonuçları oluyor.

İyi yetiştirsen kötülüğe karşı direnci olmuyor, kötü yetiştirsen güçlü oluyor ama duygusal olarak zedelenmiş, güven sorunları yaşayan biri haline gelebiliyor. Sevgi ve empati eksikliği çekiyor, insan ilişkilerinde zorlanabiliyor. Duygusal bağ kurmakta zorlanan, sert biri olabiliyor. İç dünyasında kırgın, öfkeli ve mutsuz biri olabiliyor.

İyileri cebe atıp kötülerini belli bir yaştan sonra bizim düzeltmemiz gerekiyor. Yoksa yakınıp durmanın kimseye bir faydası olmuyor.

müzik konusunda elimden tutmalarını isterdim
sporla alakalı küçük yaşta bir şeylere başlatmalarını isterdim

Ayni aileye dogacaksam çocukluga dönmenin hiç bir faydasi olmazdi. Çünkü ailem epey yoksukdu, zengin bir ailede yeniden çocuk olacaksam extra bisi istememe gerek olmazdi.

Çok derin bir soru olmuş. Muhtemelen bana inanmalarını, güvenmelerini, dinlemelerini falan isterdim. Zamanla tüm ailenin en güvenilen ve sözüne itibar edilen insanı oldum. En küçük olmanın zorluklarından birisi, hiç ciddiye alınmamak.

Bir de kitap okumama, resim yapmama karışmamalarını isterdim. Totalde iyi birer ebeveyndiler, Allah razı olsun.

her yaz kuran kursuna göndermek dışında başka bir şey yapmalarını.
TEES Elektronik set almalarını :))

Ne hata yaparsam yapayım her zaman arkamda olacaklarını, düşersem kaldıracaklarını, kaldıramayacakları zaman sıkıntımı paylaşacaklarını hem net bir şekilde söylemelerini hem de hissettirmelerini isterdim.

Bence anne babanın en önemli görevi bu.

ilk önce @ananiyimioguz +1 dicektim.
Sonra @theconqueror'ın yazdığını okudum önce güldüm sonra üzüldüm kendi halime, sonra ona +1 demeye karar verdim :)

ulan köye giderdik köy de bile kuran kursuna giderdim. hoş köyde yapılacak çok bişey de yok ama olsun. hoca da bi yandan ayağı çıplak parmak aralarını temizlerdi :/
istanbuldakiler iyidi bak köye nazaran :)
ulan insan bi yüzme kursuna falan yollar. her yaz zonguldak'a giderdik baya denize de giderdik. yüzme bilmiyorum hala.

Fazla rahat yetiştirmişler, sorumluluk sahibi bir insan olmak için çok uğraştım. İş eğitim kariyer vs konusunda sorunları hallettim ama geri kalan konularda kolaya kaçan ve sorumluluk almaktan huzursuz olan bir insanım.
Mesela ödevleri bitirmeden tv izlemek yok, şu kadar sayfa okumadan dışarı çıkmak yok gibi günümüzdeki temel çocuk yetiştirme tekniklerini uygulasalardı hayatım çok kolay olurdu. Rutinlere ve kurallara karşı ayak uydurmak zaman zaman zor geliyor.

Valla karakterim üzerindeki etkileri için bir itirazım yok. Yoksul olmaları da onların suçu ve pek de ellerinde olan bir şey değil. Sanırım yapmalarını isteyebileceğim pek bir şey yok.

Uyuşukluk yaşamadım, sadece geç saatte yatıp sabah erken kalktığımda sersemlik oluyor.

3-5 mg olagan doz, etkisi birkac saat surer, alindiktan yaklasik yarim saat sonra etki baslar. Yani yatmadan yarim saat - 1 saat kadar once alsaniz daha iyi olur, sabah da sorun yaratmaz.

Denemek için sadece bir tane aldım 45 dk önce şu an ayakta sallanıyorum. İki tane içsem demek düşüp uyuyakalacaktım.

İki ay sonra ara verin diyorlar etkisi mi azalıyor sürekli kullanınca

bir kere kullandım, ocean markaydı yarım hap atmıştım. üç gün sersem sepelek gezmiştim. babam olacak zebani ise tam attığı halde uyuyamamıştı mesela. doktora inadından gözünü kırpmadı. kişiye göre değişiyor.

Yoğurt yiyiniz. Aynı şey.

Büyük ihtimalle büyüme ağrısı. Benim de aynı yaşlarda tam olarak aynı bölgede yoğun ağrı olurdu. Ağrıdan ağladığımı bilirim. Bazen birileri kaval kemiklerimi iki ucundan tutup çekiştiriyor gibi gelirdi, öyle ağrırdı.

Ama siz yine de bir doktora da gösterin bence.

Bahsettiğiniz durum Osgood-Schlatter hastalığına benziyor. Genellikle atlamalı zıplamalı sporlar yapan büyüme çağındaki çocuklarda görülür. 3-4 yıl içinde kendiliğinden geçer. Geçmiş olsun.

2 kere ön yan çapraz bağ ameliyatı geçirip 3 kere dizinden ameliyat olmuş biri olarak yorum yapayım. eğer vücut hayır diyorsa zorlamamak lazım. ben sporu çok seven biri olarak vücudumu o kadar zorladım ki basketbol oynarken bağlarım koptu. çocuğunuzun kas veya iskelet yapısı yaptığı spora uygun olmayabilir. ya da başka bir sağlık sıkıntısı olabilir. ama spor yaptıktan sonra ağrıyorsa çocuk vücudunu, kaslarını ve eklemlerini zorluyor olabilir. pilates hocası bir arkadaşım istanbulda çocukların vücut tiplerine göre test yapıp hangi spora gitmesini gerektiğine karar veren hocaların olduğunu söylemişti.

dizlikler genelde kas bağ yırtıklarında kullanılıyor. spor yaparken sıkıntı yoksa önerilmiyor.

Meyve bıçaklarını kama gibi kullanıp boğuşuyorduk. Serçe parmağıma bir darbe aldım. Çok kanlı bir sahneydi. Abim ben kazandım gülücükleri atarken annemin aklı gitti.

Birimin çöküyor, diğerimiz onun üzerinden uçan takla atıyordu. Bir ara dizim çarptı abimin burnuna. O günden sonra adamın burnu 10 sene her fırsatta kanadı.

En büyük zevkimiz inşaatın birinci katından kum yığınına atlamaktı. İkinci kattan bir çocuk atladı. O sene en havalımız o oldu.

20 tane daha örnek verebilirim :)

Şu an acildeyim sakinleştirici serumla cevap yazıyorum. Kalan 20 örneği dinleyemiciiim:(

Bizim hiç öyle şeyler olmadı sokakta oynuyorduk ben kardeşimi kolluyordum biraz büyüyünce o da beni kollamaya başladı:)

Babaları napiyor bunlar olurken ben asıl onu merak ettim.

Şunu hatırladım ek olarak, bir defasında kibritle oynarken halıyı yakiyorduk neredeyse. En manyakca ornegimiz bu.

terbiyesizlik, görmememislik tamamen.
o kadar cöpe giden ürün...

her sey dahil otele kim gidiyorsa serpme kahvaltiya, acik büfeye de o tipler gidiyor.

Serpme kahvaltıda genelde en kalitesiz çöp ürünler verilir. Evde yemek yapmaktan bıkmış kalabalık(çocuklu) ailelerin tercih ettiğini düşünüyorum , kısmen de görmemişlik olayı da bazı kişiler için doğru bence. Sofranın donatılıyor olması gibi bir hissiyatla mutlu oluyorlar sanırım. Yine de herkesin hayatına kimse karışamaz, ben tercih etmem sadece.

güzel bir sey cünkü.
biz evde de serpme kahvalti yapariz ama disarida cayi baskasi servis ederken sohbet muhabbet daha güzel oluyor.

Hijyenik olmaması tercih etmemek için bile yeterli bir sebep.

Serpme kahvaltıyı ben de pek sevmem ama ben bir açık büfe sevdalısıyım maalesef ki. Ben yemekleri türüne göre çok seçen ama sevdiğim yemeğin aşşşşırı kötüsü olmadıkça afiyetle yiyen biriyim. Dünyada en iyi taze fasulye yapan kişi gelse yapsa yemem ama 5/10 bi musakkayı afiyetle gömerim gibi.

Açık büfede evet ürünler çok kaliteli olmuyor ama sevdiğim çeşitlerden alıp israf etmeden yeme özgürlüğüm olduğu için seviyorum. Serpmede mesela reçel sevmem ve o reçeller hep kalır yani hiçbir ekip 5 çeşit reçeli bitiremez. Bal vd nutella bile bitmeden kalıyor genelde. O yüzden açık büfe daha insani geliyor bana. Az yemek isteyen az alır, o gün canı çektiğince yemek isteyen 3 tabak doldurur, herkes mutlu olur :D

hayatı bu kadar kendime dert etmediğim için seviyorum. hazırlamak ve toplamak için enerji harcamak istemiyorum. eşimle çocuğumla gidip keyif yapıp dönüyorum. pahalı mı, evet pahalı ama sonuçta ben o an için o parayı gözden çıkarabiliyorum. israf mı, ona da evet. ama bireysel olarak israfı önlemek gibi bir amacım yok. kalite konusunda da dışarıda yenen her yemekte aynı problem var zaten.

sizin durumda da serpme kahvaltıya katılmak zorunda değilsiniz. yine bireysel olarak sipariş verebilirsiniz. bunun önündeki engel ne anlayamadım.

Arkadaşlar masanızda bulunan hiçbir şey israf olmuyor bunu bilin :(

Amacı haliyle kar etmek olan bir işletmenin, tabaklarda kaselerde kalan zeytinleri vb. çöpe atacağını hiç sanmam. O yüzden pek gitmemeyi tercih ediyorum.

Aslında ben de isterdim tercihen boğaz manzaralı, çok kalabalık olmayan bir yerde, 50 çeşit değil ama birkaç çeşit kaliteli ve artık olmayan ürünlerle temiz temiz hazırlanmış bir kahvaltı yapmayı. Tavsiyelerinizi alırım valla öyle bir yer varsa.

Göz doyurma işi biraz, evde kahvaltı yapmayan hazırlamayan üşenen tipler için göze hitap ediyor bence. Her şeyden olsun kafası. Kalite de düşük çoğunda.

Bu arada Maybe <3

Yenmeyen ürünler israf oluyor, çöpe gidiyor diye üzülen arkadaşlar böyle kötü bir dünyada bu kadar temiz, masum kalmayı başarabildiğiniz için tebrik ediyorum sizi.

Ben seviyorum valla. Haftasonları geç Kahvaltı etmeyi severim ve öğün olarak çok çeşitli kahvaltılık olması hoşuma gider. Kendimiz kahvaltı hazırladığımızda da menemen, patates, ekmeğe sürmelik soslar, birkaç çeşit zeytin, yeşillik, sebzeler, ekmeğe sürmelik tatlı şeyler vs derken dolduruyoruz masayı özel bir beslenme şeklimiz olmasına rağmen.

oburum Allah affetsin, o yüzden seviyorum. hem gözüm hem midem doyuyor. anacığımı kapıp doğa falan olan yerlere gidiyoruz güzel oluyor

hayatta en sevdiğim şey kahvaltı olduğu için serpmeymiş, dürmeymiş, her türlü çeşidi bol kahvaltıyı severim.

bahsettiğiniz o çöpe gitme olayından ben de rahatsız oluyorum ve bu yüzden öyle yerlere gittiğimizde kahvaltı içeriğini kontrol ettikten sonra sipariş verirken "kimse reçel yemeyecek, onun yerine zeytini daha fazla koyabilirsiniz. x'ten de kimse yemeyecek, onun yerine y koyun lütfen" diye kahvaltıyı şekillendiriyor veya seçeneğini azaltıyoruz. böylece çoğunlukla o kahvaltıyı bitirmiş oluyoruz.

ayrıca gittiğim hiçbir yerde ben peynirin güzel olduğunu görmedim (kırsal kesimler hariç). zaten aynı tatsızlığın farklı formları resmen. top peynir koymuş adam, yanına da şerit peynir, onun da yanına örgü peynir. tatları aynı zaten, sadece şekilleri farklı oysa.

Ben çok seviyorum çünkü kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmali... Peynir zeytin gibi standart şeyler dışında da çok bişi kalmaz hayvan gibi yerim

Tamamen beyaz yaka ve Instagram işleri işte. Birazı görgüsüzlük/açlık (açlık derken karnın aç olması değil), kalanı tamamen gösteriş işi. Açık büfede sevdiğim tek şey çeşit olması konusu. Onda da tabii insanların, insan olması ve yemeyeceğini masasına almaması lazım. Açık büfede daha az olsa da serpme kahvaltıda masalarda kirlenip ya israf olarak çöpe ya da bir sonraki tabak ile tekrar birinin sofrasına dönüyor. Hijyen 0 değil, -100 falan.

Kahvaltı güzel şey. Hafta sonları genelde ailemle geniş menü ile geniş geniş yaparım ama kahvaltı etkinliklerinden nefret ederim.

bu tip yerlerde çalışan çok fazla öğrencim var. hepsi de israf olmadığını, mutfakta bir bölümde ayıklanarak tekrar müşterilere verildiğini söyledi. en lüks mekan bile bunu yapıyor.
kahvaltıya gitmiyorum. en güzel kahvaltı evde yapılan.

O kadar haklısınız ki. Böyle durumlarda ben serpmeye katılmam ve kendime ayrı menemen ve çay söylerim genelde.

Ekonomik konjonktür diye bişey yok. Her dönemde bu devirde iş kurulmaz diyenler var. Bir de kurup para kazananlar var. Önemli olan sen nasıl bir isi nerde ne şekilde kurup nasıl kotaracaksin.

20 senedir takı isindeyim. Çok zevkle çok para kazandım. Bu sonbaharda erken emekli olup mağazalarımı devrediyorum. Pandemide de depremde de savaşlarda da hep iş vardı. Burada önemli olan işin adı sermaye vs değil. İşin nasıl yapılacağı. Kurumsaldan ayrılan kişilerde ve çevresinde gereksiz bir saglamcilik ve korku oluyor. Bu da hata yaptırıyor. Diyor ki mesela kirası az olan ara sokakta küçük tatlı bir işyeri açayım. Orada büyüyüp sonra daha iyi yere gecerim o ara sokakta o az kira asla odenemiyor çünkü çok az insan geçiyor ve o insanlar ana caddede ışıl isil bol cesitli mağazalar varken o tatlı dükkana uğramak istemiyor. Yani baştan büyük düşünen pahalı kıralı işlek yerde para basarken romantik gerçekçilik ten uzak ve cekinceli iş planı yapanlar batıyor. Misal benim kiram 62 bin TL. Bunu duyan taze bir girişimci direk korkuyor. Oysa hiç sormak aklına gelmiyor günde kaç lira satış oluyor.

Yani demek istediğim her işte para var. Önemli olan bakış açısı. Bu arada seramik kursuyla ancak harçlık çıkar. Butik işi çok zor rekabet büyük. Güzellik merkezine en az 2 milyon lazım. Takı, hediyelik eşya, tattoo-piercing gibi işleri tavsiye ederim

Ben kurumsal hayatı bırakmadan iş kurdum. Birini seçmek zorunda değilsin. Maaşla zengin olunmuyor. En fazla orta direğin üst kısmı olabiliyorsun. Kendi işinde inanılmaz paralar var.

@deer hunter'a birinci paragrafı hariç katılıyorum.

2001 krizi için 'Ne kadar küçükmüş.' diyeceğimiz bir sürece giriyoruz. Şu an var olan işimize sahip çıkma, yerlerimize oturma, kemerlerimizi sıkıca bağlama zamanı. Uçuşa geçiyoruz.

Bu kışı bir atlatalım, sonrasını sonra düşünelim bence.

Gabe +1
Mümkünse maaş gelirken yapmaya bak. Baktın iş çok, yetişemiyorsun ondan sonra istifa edersin.

Ben hem kendi mesleğimi kendi işime çevirdim, hem de e-ticaret yapıyorum, eşimin ailesinin de küçük bir restoranı var. Ben işten ayrılmadan kurdum kendi şahıs şirketimi.

1-Mesleğinizi bilmiyorum belki daha detaylı anlatırsanız daha aydınlatıcı olur. Ama bazı kurumsal meslekler danışmanlık yapmaya müsait. Bu çok ucu açık bir soru. Ama şunu unutmayın, mesela yazılmcısınız. Bir şirkette sadece yazılımcı olarak çalışıyorsunuz. Kendi şirketinizi kurduğunuzda yazılımcı, muhasebeci, pazarlamacı, müşteri ilişkileri yöneticisi, satın almacı, IT vs hep sizsiniz. Yani sadece kendi işinizi bilmeniz yetmiyor. Diğer işleri de iyi bilmeniz lazım. Özellikle pazarlama ve müşteri ilişkileri. Bu işlerde biraz dedikasyon önemli. Şöyle düşünün aybaşı mesela bu hafta herkesin maaşları ödendi. Arkadaşlarınız cumartesi akşamı mekan mekan gezerken siz oturup aysonu faturalarınızı kontrol etmekten sıkılmayacaksınız.

2-İşe göre imkana göre değişir. Sermayesi olan için krizler büyüme fırsatıdır. Ya da bazı iş kolları için krizler büyüme fırsatıdır. O riski siz analiz edeceksiniz. deer hunter haklı. Birçok yeni girişim en temel masraflardan kısıyor, en gereksiz yerlere para harcıyor. Mesela adam kirası çok diye ana caddeye gitmiyor, ara sokakta dükkan açıyor. Ama dükkana da güzel görünsün diye bir dünya dekorasyon masrafı yapıyor. Oysa ana caddede ortalama dekorasyonlu bir dükkan, ara sokakta süper dekorasyonlu dükkandan çok müşteri çeker gün içinde.

Bilmediğiniz işi yapmak risktir her zaman. Çünkü bilmediğiniz ön görmediğiniz bir sürü aksaklık çıkabilir. Bir kadın arkadaşımız kurumsal işini bırakıp nail art dükkanı açtı. Dükkan 2 seneye yaklaşıyor. Ama ilk sene cebinden ekstra 1 milyona yakın masraf yaptı. Bilmediği makineler alması gerekti, o işi yapabilmek için ekstra sertifikalar alması gerekti eğitime gitti, eleman çalıştırdı sürekli eleman değiştirdi, dükkanın yeri iyi olmadığı için taşındı. Daha yeni yeni kar etmeye başladığını söylüyor.

Saydığınız örneklerde en basitinden nereden ucuz ve kaliteli ürün alınır bilmeniz lazım. Pazarlık edebilmeniz lazım. 10 lira diyen adamdan o malı 8'e alabilmeniz lazım gibi gibi. Ben olsam ilgilendiğim işle alakalı vaktim ve imkanım varsa böyle bir dükkanda part time çalışırım. Ya da denemek için pazara çıkarım. Sosyete pazarı denen pazarlar iyidir bu konuda. En azından tek maliyetiniz ürün ya da tezgah maliyeti olur. 10-20binlik mal alıp tezgah satışıyla oradan kar edebiliyorsanız dükkanı da döndürme şansınız artar. Bir de toptancı vb öğrenmek için ideal yerdir pazar. Elbet kulağınıza isimler adresler gelir.

E-ticaret bambaşka bir olay. Öyle dükkan açtım gelsin satışlar diye bir dünya yok. E-Ticaret tamamen sayısal bir hesap işi. dijital pazarlama burada kritik. Birçok insan bu yüzden zarar ediyor. Atıyorum cebinde 100bin var. 90bin lira mal alıyor, 10 bin lira site yaptırıyor. Sonra full zarar. E-ticaret için sermayenizin ciddi bir bölümünü reklama harcamanız gerekiyor. Orada da çok iyi hesap yapmanız lazım. 100 lira kar etmek için kaç lira harcamanız gerekiyor gibi.

Kurumsal işinizi danışmanlığa çevirmekten bahsedelim biraz da. Bu sektöre göre değişir. Ama işinize ayırdığınız vaktin belki 2 katını müşteri bulmaya ayırmanız gerekiyor. Burada network çok önemli oluyor. Mesela çalıştığınız firmada aranızın çok iyi olduğu müşteriler vardır. Siz danışmanlık yapacağınızı söyleyince "kesin seninle çalışırız" da derler. Ama siz o kurumsal çatıdan çıktığınızda size bakışları değişir. Bu tip işlerle ilgili benim gözlemim "sorun çözen adam olmak" müşteri sağlıyor. Atıyorum ik alanında danışmanlık vereceksiniz. Sabaha kadar sunduğunuz hizmetleri anlatın işe yaramaz. Ama o ik yöneticisinin üzerinden bir iş yükünü alabilirseniz örneğin spesifik bir alanda eleman araştırması, o zaman para kazanmaya başlıyorsunuz.

Maalesef türkiye'de insanlar kurumsal hizmet aldıkları şirketlerden hizmet değil "iyi hissetmek" gibi bir hizmet satın almayı seviyorlar. Pazarlama, yazılım, ik, finans, organizasyon... Birçok sektörde şahıs firmaları ya da ufak işletmeler tanıyorum. Aşırı vasat işler yapmalarına rağmen, müşteriyle araları çok iyi diye yıllarca para kaznaıyorlar. Ya da çok iyi iş yapıp müşteriyi hoş tutmadığı için iş kaçırıyorlar.

Daha geçen gün bir organizasyon şirketi seçiliyordu bir firma için. A firması inanılmaz iyi teknolojisi olan bir sahne tasarlatmış. Adamlar zaten çok iyiler bu konuda. Ama çok almanlar yani işlerini yapıyorlar. Daha eski usül bir firma geldi sunuma. Sahibi sohbetle, goygoyla, dedikoduyla, biraz da ikramla işi kaptı.

Yani sırf kurumsal işinde çok başarılı olduğu için danışmanlık yapmaya başlayınca başarılı olacağını zanneden çok insan var. Orada işler başka türlü yürüyor.

Bu tip işlerde siz kendiniz çalışmaya çalışırsanız da büyüyemezsiniz. Yani müşteriyle işi yapacak insan arasında süpervizör olmanız lazım. İlk başta maaşla adam çalıştıramazsınız ama freelance outsource edebilirsiniz.

Size tavsiyem aslında muhasebecimin bana tavsiyesi, ilk başta bir kosgeb kursu alın. Muhasebe eğitimi alın. O eğitim sırasında da kendinize çevre edinebileceğiniz her yere gidin. Aynı sektörde bir tanıdığım vardı. Yıllardır her yerde bedava seminer veriyor mesleğiyle alakalı. Ticaret odası, üniversiteler, şirket organizasyonları... Adam ilerde danışmanlık yapacağı güne yatırım yapıyormuş meğer. Bir sürü kontakt oluşturdu farklı sektörden.

3-800bin gibi bir sermayeyle bilen adam çok şey yapar, bilmeyen adam hiçbir şey yapamaz. Ne yapacağınızı biliyorsanız 100bin bile iyi bir sermaye sayılır. Bu konuda yine deer hunter'a katılıyorum. En az riskli iş diye odaklanırsanız kaybolursunuz. Bir işi seçip oradaki riski minimize etmeye odaklanın.

Sermaye sadece maddi değil, beşeri sermaye diye bir şey de var. Bilgi en başta.
Akademik bilgi gibi düşünmeyin, en ucuz tekstil satan toptancılar listesi de bir bilgidir. Ama birçok akademik bilgiden daha zor elde edilir bu liste:)


gabe de haklı. 2025 çok belirsiz görünüyor.
Ben bu sene kendimi eğitme senesi olarak düşünürdüm. Kosgeb eğitimleri, küçük denemeler vs... Dijital pazarlamayı kesinlikle öğrenirdim. İçine kapanık biriyseniz sosyalleşmeye bakardım. Satış eğitimleri falan var mutlaka giderdim.

Bence asıl işinizi bırakmadan (işiniz ve sözleşmeniz uygunsa) yandan ufak ama sağlam ilerleyen bir "side hustle" gibi bakardım bu duruma.

Anten çok güzel izah etmiş. Arkadaşlarls bulusamadigimiz nokta şu. Evet 2025 ye ekonomik durgunluk olacak. Ve bu harika bişey. Nasıl mı? Takı işi yapacaksaniz müşteriniz kadinlar. Kadınlar kriz döneminde daha çok alışveriş yapıyor. Çünkü depresyonu artıyor. Ve kadınlar alışverişi genelde ihtiyaç olduğu için değil anlık iyi hissetmek kendini şımartmak için yapar. Bu bir tahmin değil. 20 senelik ticari gözlem. Ayda 20 parça takı alıp yilarca aynı takiyi takan kaç kadın var bilseniz sasarsiniz. 2001 krizinde de İzmir'deki oltaci bir arkadasim normalde akşam 6 da kapadigi dükkanı geceyarisina kadar kapatamamis. İşsiz kalıp evde eş dirdirina maruz kalan bütün erkekler oltaya balığa sarmış. Bu insan tanımak müşteri psikolojisi bilmem demektir. Kriz döneminde temel ihtiyaclarin satışı artıp zevk ihtiyaçlarının satışı azalır sanilirken tam tersi olmuştur hep. Kozmetik işini ikinci dünya savaşından sonra yalnız kalan bunalimdaki dul kadinlar patlatmistir.

Evet.

Yaşamadım pozitivistim +1

yaşamadım. etrafımda yaşayan da olmadı. nedense dindar olmayanların başına gelmez hiç böyle şeyler.

yaşamadım, inanmıyorum. yaşananların da illa ki açıklanabilir bir sebebi olduğunu düşünüyorum.

Benim baba olmam bana göre fazlasıyla doğaüstü

bir kez yaşadım ama anlatmak istemiyorum. doğaüstü olaylara inanan birisi değilim. kaparanlık köylerde, ışığın ve teknolojinin olmadığı yerlerde insan beyni öyle bir sarıyor ki neler neler görürsün... ama kesin ve net olarak DOĞAÜSTÜ tek tecrübem oldu. sırrını da asla anlayamayacağım. 12-13 yaşındaydım. bir daha veya başka bir yerde hiç olmadı.

Uyurken sürekli dua edip uyumaya başlamıştım tabi Ayetel kursi nas Felak okuyorum sürekli böyle her gece 3 defa 5 defa gelan işte bir gün okuyor muydum hala okumuyormuydum bilmiyorum elimin içinde kına lekesi vardı dedim mantar felandır harbiden de kına kokuyordu iki üç gün kaldı sonra kendiliğinden geçti şok olmuştum

Evet, anlatsam da alay ederler. Verdiği korku yıllardır sürüyor.

Evet hamilelik ve dogum. Bi canlinin icinden baska bi canli cikmasi. Daha ne olabilir. Daha nasil bi mucize bekleyebiliriz?

varsa görelim inanalım.

Hayır. Hiç şahit olmadım. Şahit olan arkadaşım da yok. Şahit olduğuna inananlara denk geldim. Eğitim seviyesi düşük ve dinli insanlardı. Eğitim seviyesi yüksek olan dindarlarda da şahit olduğunu söyleyene denk gelmedim.

Babamin öleceğini rüyamda gördüm ama normal ruyalardan farkliydi. Sonrasında kanser teshisi aldi ve kisa surede kaybettik. Dini inancim yok.

Bu janranın ağa babası wicker man'dir, onu izle zaten.
The ritual var yenilerden.

Okülte bağlar mı bilinmez ama bir de from var dizi olarak, gizem korku öğeleri başarılı.

@bruce wicker Man izlememişim iyi oldu onu izlerim. Yaaa from izliyorum zaten yeni sezon bekliyorum :))

Bu arada guillermo del toro's cabinet of curiosities, Creepshow, creeped out gibi her bölümü kısa farklı hikayelerden oluşan serileri de seviyorum. Çocukken goosebumps da izler severdim. Bunlara benzer öneriler de alabilirim aklıma geldi illa okült olmasına gerek yok kısa kısa korku hikayeleri de olur

yeni dizilerden yellowjackets var.

Archive 81'in orijinali podcast idi merak ediyorsanız ona da bakabilirsiniz belki?

Jordan Peele'ın yeni çektiği Twilight Zone bölümleri olmalı onlar da izlemediyseniz ilginizi çekebilir.

@peki madem podcast ten çekildiğini bilmiyordum dizinin. Podcast de dizinin bittiği yere kadar mı yoksa konuyu en azından biraz toparlıyor muydu

Anladığım kadarıyla dizi düz bir uyarlama değil de benzer bir hikaye şeklindeymiş. Podcastin sonunun genel olarak tatmin edici olduğunu duymuştum.

İstediğinize benzer türde podcastler var aslında eğer ilginizi çekerse. The Magnus Archives, The Silt Verses, Old Gods of Appalachia ve I Am In Eskew ilk aklıma gelen ve iyi olduğunu duyduklarım.

Selamlar, chess.com güzeldir, ben de oynuyorum, app'ine ait premium üyelik yıllık 300 tl gibi bir şeydi yanlış hatırlamıyorsam. Bunu aldım ve sınırsız bulmaca çözüyorum. Tavsiye ederim kendisini baya geliştirecektir.

Kitap için Capablanca'nın Satrancın Esasları eseri bu mecranın Kur'anı Kerim'i falan kabul edilir. Ama bana kalırsa kitabın içeriği çok iyi olmasına rağmen ders gibi çalışma kafası satranç için sıkıcı olabiliyor. chess.com app ve youtube chess24 & chesscom dan devam derim. Başarılar.

Ne guzel. Yeni baslamis ve ratingi oralarda olan birisi icin kitaplar ilk asamada cok cazip degil. Ben olsam su yontemlere bir bakinirdim gelisimi icin.

- 700-800 puanlar dusuk seviye oldugu icin kisa surede ufak dokunuslarla hizli gelisim kaydedebilir. Etrafinizda veya kendi arkadaslari arasinda daha iyi oyuncular varsa onlardan oyunlarini incelemesini isteyebilirsiniz. Cok muhtemel, taslari bosa koyma, acilistan kotu pozisyonda kalma ve en olasi olarak da taktikleri kacirma gibi durumlar cikacaktir.

- chess.com'un puzzle rush, taktik problem ve kombinezon cozmeleri onu en cok gelistirecek seyler olur. Su asamada oturup da acilis vs calismasi manasiz. Ozellikle insanlar ezbere, acilis calis acilis dedikleri icin soyluyorum.

- Hangi oyun temposu oynadigi da onenli. Su an en yaygin tur 3+0 internette. Bu tempo onun icin hizli olabilir. 2 tane 10+0 oynayip, analiz yaparsa(*makine ile) hatalarini vs gorebilir. Oyunlardan sonra skordan bagimsiz bakmak lazim. Nerelerde pozisyon iyi ya da kotuydu. Boylelikle oyunun hangi asamalarinda daha zayif oldugunu zamanla idrak eder.

- en onemlisi 1+0 gibi cok fazla hiz, taktik, ongoru gerektiren oyunlardan uzak durmali. Sonrasinda keyfine oynar.

-ust seviye oyunculari izlemek, oyun esnasindaki fikirleri anlama acisindan ohun icin zor olsa da en azindan pozisyonlara yaklasimlarini gormek acisindan faydali. Youtube'dan birsuru blitz maci veya baska zaman kontrollerinde bulup izleyebilir. Onu en cok ileriye rapid formati goturur ama (15+10 gibi)

-Turkce icerik olarak youtube'da birsuru sey var ama satranc365 video egitim serisi hazirladi, unvanli oyuncular tarafindan bircok farkli seviye icin. En azindan 1 ay alip ozel ders tadinda online izlerse cok katkisi olur.

- sematik pozsiyonlar icin en azindan 2'li 3'lu pozisyonlari inceleyebilecegi alistirmalar cok yararli. Boylelikle motif denilen tahtadaki olusan yapilar cok daha gorsel olarak iyi yer edecektir kendisinde. Sonraki karsilastigi durumlarda beynin oto hamleler yapma durumlari oluyor. Atiyorum su pozisyonda fil su kareye konur gibi.

-bir diger kritik sey bence. Ozellikle rating isini cok kafaya takmamasi. Guzel oyunlar oynamayi amaclasin. Oteki turlu dramatic puan dususleri cok hizli sekilde basarisizlik dusuncesine evrilebiliyor. Oyun o anlamda biraz acimasiz.

Aklima geldikce editlerim. Cok sey var ustune konusulacak aslinda.

Tsubasa muthis ozetlemis durumu +1

yakınlarda çocukların gittiği bir satranç kulübü ya da kahvesi varsa mutlaka gönderin. En hızlı ilerleme böyle olur, ayrıca ortam da çoğu zaman düşündüğünüzden elittir, hem de sosyalleşmiş olur.

böyle bir yol yoksa, bence iş size düşüyor. 8 yaşında bir çocuğa anlatabilecek kadar satranç mantığı öğrenmek sizin için zor olmamalı. Açılış prensiplerini anlatan 3-5 video (ingilizce biliyorsanız seçeneğiniz çok daha fazla olacaktır) ile başlamanızı tavsiye ederim. İlerledikçe kafanıza takılanları sorarsanız yine net cevaplar verenler çıkacaktır.

tek hamlede matı çözmesi güzel ama bu satrancın sadece bir kısmı, zor olan kısım işi o noktaya getirmek. O yüzden açılışın, oyun ortasının ve oyun sonunun ayrı ayrı mantığı vardır. Bunları öğrenmeye/öğretmeye bakın.

Ayrıca Tsubasa +1

Devlet okulundaki kursa gidiyor. İnanın ben hiç sevemedim sadece taşlar nasıl hareket eder Bi onu biliyorum. Kendisi İtalyan açılışı nasıl yapılır, çifte şah nasıl çekilir,açmaz hazırlama, kızarmış ciğer saldırısı merak ettiği şeyleri izleyerek öğrenmeye çalışıyor. Uygulamaya ilk başladığında puanı 200 şere düşmüştü. Yene yenile yükseldi ama duraksamış bu puanda onu kafaya taktı.

desteklemek istiyorsanız sizin de bir süre sevmeniz ya da sevmiş gibi yapmanız yerinde olacaktır. 8-10 yaşında çocukların anladığı/sevdiği oyunu bir yetişkinin anlaması sevmesi/anlamış sevmiş gibi yapması kolay olmalı.

vodka cin gibi damitilmis ickilere liquor; seker, meyveler, yemisler vs. ile tatlandirilmis her tur diger ickiye liqueur deniliyor.
artik ickiler isimleriyle markalastigi icin pek bir farki yok bana gore.
zaten liquor'lerin hepsini tek tek biliyoruz, vokta, cin, tekila, kanyak vs.

liquor: alkollu ickilerden bahsederken, yuksek alkollu icki manasina gelir. mesela: viski, cin, votka, raki...

liqueur: orta dereceli alkollu (%15-25) tatli (yani bol sekerli) icki. Ornegin: kahlua.

Peki bunlar nasil okunuyor? :D

www.forvo.com
www.forvo.com

liquor bildigin icki demek. (bkz: liquor store )

liqueur de turkcedeki likor.

abd li bir arkadaşım şöyle telaffuz etmişti
ağır içkiler: likır
likör dediğimiz (nane likörü-muz likörü gibi) ise: likor

ukrayna dili bu.

ukrayna'da bilmemnerede hayvan ıslah evi yazıyor sanırım tam çıkaramadım bende.

öncelikle rusça bilmiyorum, sadece kiril alfabesini az buçuk okuyabiliyorum.

üst kısımdan seçebildiklerim veterinary, fitosanitary, ukrayna ve inspection oldu. alt kısımda tam üstüne basılan damgada da ukrayna ve inspection geçiyor, o yüzden galiba birebir çevirip ingilizcesini basmışlar.

ha ne anlatıyor derseniz, orasını bilemedim. şu arama belki fikir verir:

www.google.com.tr

teşekkür ederim yeterli oldu:)

süpersin:)

interviewer için mulakata gittim.

Bilgisayarda baya bi test yapıyorlar, dikkat testleri genelde, birde ingilizce var. Duyduğuma göre maaş 1500 gibi birşeymiş.

ben de gittim interviewer icin gorusmeye, sanirim 1250 gibi birseydi maas ve vardiya sistemi var, bence zor bir is ve ayakta calisiyorsunuz.
interviewer da ozellikle thy nin ingiltere gibi ulkere ucuslardan once yolcularin vize vs bilgilerini kontrol goreviymis.

sacma bi dikkat testi, sacma otesi bi ingilizce sinavi ve sacmanin otesinin de otesi bi genel kultur sinavi yapmislardi:)

Osmanbey'den Taksim'e gidebilirsen, dolmuşa binersin. Şu anda insanlar metroda birbirini yiyor. Bugün İstanbul'un bir köy, halkının da o köyün hayvanları olduğunu anladım.

www.youtube.com

cok mu basit?

genellikle beatles şarkıları bu iş için çok uygun oluyor.

misal hey jude : www.youtube.com

yesterday : www.youtube.com

imagine : www.youtube.com

ayrıca bob dylan da olabilir.

blowin' in the wind : www.youtube.com

ya da

everyday : www.youtube.com

4. leventten emirgan ring otobüsleri var.
edit: EL2 imiş.

sağ üst köşedeki tuğra osmanlı tuğrasına benziyor.

farsça üstte on yazıyor altını okuyamadım

osmanlının son dönem 1910-1918 döneminde bastıgı bir pul
arapca 10 rakamı sürsarj.. muhtemelen hicaz demiryolu ile alakalı bir seri ama katalogu bulamadım bakamadım emin olamadım. netten hicaz demir yolu osmanlı pulları tarzında bir google imaj araması yaparsan ulaşırsın sağlıklı bilgiye

altta büyük siyah yazılardan sağdan 4. harfe kadar kadar "evvela" yazıyor gerisini okuyamadım

"evvela" yazmıyor altta. "paredir" yazıyor. on .... paradır yani. muhtemelen aradaki de para birimi.

en üstte: bir ğuruşdur ( kuruştur) yazıyor. sol köşedeki rakam da 1.

ortada büyük fontla: kıymeti
ortadaki sayı: 10
alttaki tek satır kalın yazı: on paradır.
(kıymeti on paradır)
en altta: hicaz demir yolu menfaatine mahsus ilm-u haberdir.

yazıyo;)

he, şimdi en üstte neden 1 kuruştur diyo da ortada kıymeti 10 paradır gibi şeyler yazıyo. bu adamlar şizo mu, bölünenli karakterlere, çoktan seçmeli kişilikere mi sahipti?

aslında pulun kıymeti 1 kuruştur. ama o dönem osmanlının iç-dış borç batağında debelenmesinden ötürü çare aramışlar. elde ne var ne yok toplamışlar işte. tedavulden kalkan paraları filan eritmişler yeniden basmışlar, bunun gibi pulları da, üzerine yeniden fiyat belirleyip basarak (sürşarj) piyasaya sürmüşler. o ortadaki kalın olan ''kıymeti 10 paradır'' ibaresi sonradan basımdır. hatta hatta bazı pulların arkasına sert mukavva yapıştırıp piyasaya sürmüşler ki para gibi kullanılabilsin.. para pul oldu amınakoyim yeaa serzenişi de taa buralara dayanır.