Ekşi Duyuru

Bütün görüşmeleri yaptım. Güzel de geçti bana göre. En son işe alım müdürü insan kaynakları sana en yakın zamanda dönecek dedi, 3 hafta oldu. İş yurt dışında, araya da Noel falan girdiği için ancak dönüyorlardır ofise diye düşünüyorum ama bir yandan da ilan hala açık sitelerinde ve Linkedin'de. Beklemek beni o kadar huzursuz ediyor ki kendi işime konsantre olamıyorum. Çok istediğim bir iş, sürekli daha önce mülakata girenlerin yorumlarını falan okuyup kendiminkini yorumlamaya çalışıyorum, o şehirden ev bakıyorum falan. Olmazsa çok büyük hayal kırıklığı yaşayacağım kendi kendime yarattığım bu beklentiler yüzünden.
Bunu nasıl aşarım? Nasıl akışına bırakıp şu an elimde olan şeye yoğunlaşırım oradan haber gelene kadar? Dikkatimi toplamam lazım tekrar.



 

bu asagidaki kodun recursive hali nasildir?
repl.it



 

100e kadar olan sayilarin bölenlerini yazdirmak istiyorum ama su asagidaki kodla sadece cilginlar gibi 1 ciktisi aliyorum-
Ben nerde yanlis yaptim?

s = 0
j = 1
for s in range (1,101):
while j < 101:
if s%j == 0:
print(j)

 

En yakin dedigim arkadaslarim universite arkadaslarimdi. Ama koptuk birbirimizden. Ben erasmus'daydim onlar mezun oldu, dondum calisiyorlardi cok bulusamaz olduk. Sonra ben baska sehirde ise basladim bir kere bile arayip nasilsin diye soranim olmadi. Ben hep yanlarina gittim olabildigince. Beraberken her sey cok guzeldi. Cok seviyordum gercekten onlari. Ama hep icten ice arayip sormamalari koyuyordu. Sonra yurtdisina tasindim her seyimi birakip. Yapayalniz kaldim, grup konusmalarinda mutsuz oldugumu belli etmeme ragmen hic kimse yine arayip sormadi ama ben her Turkiye'ye gittigimde ailemle gecirdigim vakitten calip onlarin yanina gitmeye devam ettim. Icimde hep bu umursanmamazlik duygusu devam ettigi halde. Sonra bir gun, gecmis bir gun bir seye canim skildigi halde onlara yazmadigimi cunku tepkisizliklerinden korktugumu yazdim ve kimse cevap yazmadi. Kimse... Ben de gruptan ciktim. Somrasinda sadece bir arkadasim ban yazdi ve i da beni sucladi. O kadar....daha once de baska bir arkadasimiz buna benzer bir sebepten grubu terk etmisti ve arkasindan konusulanlar beni o kadar cok uzmustu ki bir gun benim basima da bunun gelecegini dusunmustum acikcasi. cok kizginim onlara ve cok kirginim. Zaten yalnizim aklimdan cikaramiyorum bunlari. O kadar cok ozluyorum dostlarimla beraber olmayi, anadilimde eglenmeyi. Hatta ancak dostlarimla, anadilimde konustugum zaman sarhos olabildigimi fark ettim. Bogrume okuz oturmus durumda. Hic gecer mi ki bu? Sanki bir daha asla oyle dostlar edinemeyeckmisim gibi geliyor...
Cok mutusuzum yahu...



 

50 x 70 bastırmak için fotoğrafın kalitesinin nasıl olması gerekir minimum?




 

Haftada en az 3 gun spora gidiyorum. Bu haftaya kadar hep verilen egzersizleri yapiyordum - genelde aletli, 9 tane hareket vardi- fit olmaya dayali bir programim vardi. Bu hafta hem skildigim hem de birkac kilo aldigim icin kardiyoya basladim. Yaklasik 25+5 dakika kosu (4km) sonra da bisiklet 35+5 dakika(yaklasik 15km) yapiyorum. Bu programi haftanin 3 gunu yapsam, tabii ki yediklerime de dikkat ederek, kilo vermek mumkun mu? Yoksa baska seyler mi yapmam gerek?




 

Bir tez kapaginda soyle yaziyor: " how classical music should be marketed?" Bunun " how should classical music be marketed?" Ya da ilk ornegi soru isaretsiz olmasi gerekmez mi? Ukalalik olmasin diye yazana da soramiyorum...




 

"Bana da bir mum almis" ile "bana bir de mum almis"in ingilizceleri nasil olur? Ilki icin "too" ikincisi icin "as well" mi kullanilmali mesela?