Ekşi Duyuru

Ne kaldı elinizde mesela.
Hala tutunabildiğiniz bir dalınız, hobiniz, merakınız, aktiviteniz kaldı mı?

Ben bitmişim galiba.
Festivaller dışında sinemaya gitmiyorum.
Tiyatroya ara verdim, sezonda 4-5 oyun anca izliyorum.
Neredeyse bütün platformlara üyeyim ama ne izliyorsun derseniz hiç.
Pandemi başından beri okuduğum kitapları toplasan 20 yapmaz.
Bu yılın başı bi hareketlendim ama şimdilerde yine duruldum kendimde o enerjiyi bile bulamıyorum.

Neredeyse iki aydır spora başlayacağım başlayamıyorum yıllık üyeliğimin başında 3 ay kadar gittim sonra saldım. Ekim'de üyeliğim bitecek, diyorum en azından önümdeki süreci değerlendireyim ama o ilk adım var ya o asla atılamıyor.
Kendime o an o kadar mantıklı bahaneler buluyorum ki :)

Siz ne yapıyorsunuz?
Böyle, size gerçekten iyi geleceğine inandığınız ama bir türlü fırsat bulamadığınız! şeyler için nasıl harekete geçiyorsunuz?

Ben sanki içten içe kendimi baltalıyormuşum gibi hissediyorum bunu bir türlü kıramıyorum.

Cevap veren herkese şimdiden teşekkürler.

 

24 temmuz judas priest konserine gidecektik arkadaşla ben gidemiyorum biletimi de arkadaşa verdim sen sevgilinle git bari dedim çünkü o çok istekliydi. Bugün sordum gidiyorsunuz dimi ne yaptınız diye konuşma ss'i atmış. İçerik şu tarz:

Kız çok istekli ama sevgilisi "canım istemiyor sen arkadaşlarına çevrene sor üşeniyorum gidecek birini bulamazsan ben gelirim" demiş.
Kız da o zaman arkadaşlarıma sorayım ama içlerinde erkek arkadaşlarım da olabilir senin için uygunsa diye söylüyor çocuk da tamam diyor.

Neyse benim kız/erkek arkadaşım bana söylese ben başkasıyla gitmesindense ne olacak en fazla konser der giderim yani ama arkadaşın sevgilisindeki bu sırf canı istemiyor diye başkasıyla göndermesine okey olması garibime gitti.

Arkadaşıma da söyledim garip bulduğumu o da aslında bozulmuş gibi tam olarak söylemiyorsa da bana öyle geldi.

Size de sorayım ben mi mağarama döneyim yoksa arkadaşımın sevgilisi mi çok modern.

 

Merhabalar.Ben ve partnerim yakın zamanda birlikte olabiliriz.
İkimizde bekarız ve rızamız dahilinde olacak.
Soru şu : Olurda istenmeyen bir hamilelik sonrası
bir çocuk doğarsa ve partnerim (bayan) bunu bana
karşı nasıl kullanabilir ?
Çocuğun babası olmak durumunda kalır mıyım?
Veya masraflarını üstlenmek zorunda olur muyum?
Soruların cevaplarını hukuki açıdan beni
ne kadar bağlar merak ediyorum.
İşim gereği zorda bir durumda kalmak istemiyorum.
Şimdiden teşekkür ederim.

 

Arkadaşlar burada birkaç kere daha sormuştum takıntılı hemcins bir arkadaş var elimizde. Özet geçiyorum:
- üniversiteden beri 10 senedir yüz yüze hiç görüşülmedi ve ortak arkadaşlarımız var, ortak bir hayatımız yok.
- yurtdışındayken benden gelirken kendisine de bir şeyler getirmemi istedi, ben de ricasını kırmamak için salak gibi gereksiz aksiyona girdim ve ücretsiz ufak tefek kendi çapımda bir şeyler getireyim dedim. Ne olduysa bundan sonra oldu.
- ben buna kargo çıkardığım an kargocuları bana şikayet etti, kargocular ile ben kavga ettim (?), sonra tamam kargon geliyor dedim beni ürün teslim günü sabahın köründe 4-5 kere arka arkaya beni aradı 200 tl yi ben mi ödeyecem diye. (Ürünleri hediye getirmiştim para istemedim). Çok bozuldum laf soktum normalde ona ödetmeyecektim ama bana zaten sen şirketten ödemiyor musun filan laf soktu (ben çalışanım, patron değilim bu arada). Tamamen bu noktadan sonra gıcık oldum bu kişi de para filan kazanıyor yani öyle fakir birisi değil.
- paketleri aldı teşekkür bile etmedi ve 3 gün sora whatsapptan yarım ağız teşekkür etti.
- sonra sürekli alakalı alakasız gece whatsapptan saçma sapan sorular sorarcasına mesaj attı ben engelledim.
- instagramda da hiakeyeleri filan gizleyip, mesajını kısıtlamama rağmen arka arkaya sürekli mesaj atıyor bugün de sesli arama bırakmış, iyi misin sesin çıkmıyor diye. Dalga geçiyor bence?

Siz olsanız kavga edip mi engellerdiniz yoksa sessiz engel mi? Ghostlamak kötü ok ama bunu ghostladım ona rağmen dalga geçer gibi yazıyor hala ben artık ciddi ciddi benimle dalga geçtiğini düşünmeye başladım. Engellemeden önce “çingene gibi hareketlerin olduğu için sana gıcık oldum” mu demem lazım illa. Keşke baştan “hayır” deseydim diye pişman oldum benim de hatam var samimi olmadığım bir kişi için gereksiz aksiyona girdim o kısmı kabul ediyorum ama bu kişi normal değil bence haksız mıyım??

 

öncesinde de inatlaşan bir bebek olan kızım 2. yaş doğum gününden sonra daha da beter oldu. kızım gitti, bir üst versiyonu geldi.

ben ise ona bağırıp 2 yaş bebesiyle kavga ederken buldum kendimi.

hem üzüyorum hem üzülüyorum.

2 yaş sendromu diye bir şey yok, yeni nesil ebeveyn saçmalığı vs diyecek olanlar hiç kendilerini yormasın.

konu hakkında tecrübe, tavsiye, komik hikayeleriniz varsa yazın lütfen.

 

Benimki: bak sevgi öyle olmuyormuş işte, anladın mı? sevgi sözlerde olmaz güzelim, sevgi sevdiğini söylemekle olmaz. sevgi sadakat ister önce sadakatli olacaksın, önce ait olacaksın birine. birine ait olursan eğer zaten kazanırsın

open.spotify.com

Çalmayın abi şöyle şarkılar!

Sizinki nedir? Teşekkürler.

 

Çekiştirme ve yorumlama sorusudur. Umarım kınanmam. Son dönemde hem gerçekte hem sosyal medyada çok rastlıyorum bu modeldeki kadınlara, zaten neredeyse hepsi birbirinin aynısı. İşin ilginç tarafıysa erkeklerin etraflarında hep kul köle olması, fır dönmesi. Genellikle parası bol erkeklerle birlikte olmaları da şaşırtıcı değil.

Peki neden? İşve cilve, kadınsılık, dişil enerji vb. ıvır vızır az çok herkeste var. Güzellik, çekicilik desem öyle çok bir güzellik de göremiyorum şahsen. Benim (belki de bir önyargı olarak) yüzeysel, giyinip süslenmek, lüks mekanlarda bol etiketli fotoğraf paylaşmak ve estetik yaptırmak dışında hiçbir mahareti veya vasfı/niteliği olmadığına inandığım bu kadınların peşinde bu denli kuyruk oluşmasının sebebi ne? Beğenenler, siz bu kadınlarda neyi görüyor ve beğeniyorsunuz?

www.instagram.com

www.instagram.com

 

Hepimiz birbirimizin fiziksel özellikleri hakkında tahminlerinizi yazalım. Örneğin; işte saç rengi, şekli şöyle, göz rengi böyle vs.

İsteyen karakter özellikleri hakkında da yapabilir tahminini.

Pazartesi eğlencesi olsun.

Kendim hakkında renk vermeyeceğim :))

 

Benimkiler; şikayet etmemek, öfkeyi sindirmeden tepki vermemek, kahkaha atmak. Şimdilik aklıma gelenler bunlar.

Sizinkiler nelerdir? Teşekkürler.


 

Merhaba herkese,
3 aylık evli erkeğim. Eşimle 1.5 yıl önce tanışıp 3 ay önce evlendik. Bunun öncesinde 1 aylık arkadaşlık var. Birbirimizi tanımak için fırsat bulacak kadar birlikte vakit geçirdik diye düşünüyordum. Aile ve çocukluk öykümüz birbirine çok yakındı. Evlilikten çok önce çocuk istemediğimi ve belki çok ilerde isteme ihtimalim olabileceğini ve kendisi istiyorsa ona mani olmak istemeyeceğimi söyledim. O da ben istemiyorsam benimle çocuksuz bir hayat geçirebileceğini söyledi.

Ben mantıkla hareket eden bir insanken o sevgisini de siniri de çok uçlarda yaşayan, tamamen duygularıyla hareket eden, çok kaygılı şüpheci biriydi. Sanırım bu da bizi yakınlaştırdı. Belli sabit tartışma konularımız olsa da aynı evi paylaşınca kaygılarının yersiz olduğunu anlayacağını düşünüyordu ve ben de buna inanıyordum. Sevgisinden ve dürüstlüğünden fazlasıyla emindim ve kendim de aşıktım. onunla bir hayat yaşamak istediğimden emin olduğum için evlenme teklif ettim ve evlendik.

Evlilikte çok tartışmalar olsa da çift terapisi alarak düzeltme yoluna girdik. Tam iyiye gittiğimiz dönemde yani 1 hafta önce vücudundaki miyomların ağrı yapması sonucu 1 yıl içinde çocuk sahibi olmazsa bir daha hamile kalabilme ihtimalinin zayıf olduğunu öğrendi. Burdan sonra başka bir insana dönüştü. Haberi aldığında boşanmak zorunda kalmaktan korktuğunu söyledi. "Aile dediğin en az 3 kişiden oluşur. Ben çocukken bile hep anne olmak isterdim. Anne olmak benim için çok önemli. Anne olamazsam içimdeki pişmanlık, mutsuzluk hiç geçmez" gibi şeyler söyledi. Ben çocuk istemiyorum biliyorsun deyince "Böyle bir durumda yanımda olmayacaksan bir daha olmana gerek yok" gibi şeyler söyledi. Kabaca boşanma resti gibi konuşmalar geçti. En son ailelere bu boşanma konusunu söyledik. Ben, terapist ve aileler bu konuyu rafa kaldırıp evlilikte mutlu bir süreç yaşamadan bu konuyu düşünmememiz konusunda hemfikirdik ama eşim sürekli ağlamaklı bir şekilde oturmaya başladı. Sürekli çocuk yapabilmek için ihtimalleri düşünmeye başladı. Hem benim hiç olmadığım bir senaryoya hazır değil hem de çocuğu hayatının amacı olarak görüyor.

Ben de bu stresli dönemde çok kilo verdim ve rahatsızlandım o yüzden bir süre uzak kalalım dedim kabul etti. Şimdi ne yapacağım bilmiyorum. Sürekli bir ağlama hissi var. Evi beraber dizdik herşey onu hatırlatıyor. Şehrin belli yerlerini onunla defalarca gezdik otobüslerde yolda hep ağlıyorum. Çocuk konusunda geri adım atsa tekrar bir araya gelmek isterim ama o da zor gibi.

Ben bunu nasıl atlatabilirim bilmiyorum. Tavsiyeler, yorumlar vs herşeye açığım.

 

"seninle bir gelecek göremiyorum, sana bağlandım hayatımdan çıkmanı da istemiyorum" cümlesi tam olarak ne ifade ediyor sizin için? aslında daha önemli gördüğüm kısmı bir kişi ile nasıl gelecek görüyorsunuz nedir o cumlenin arkasinda yatan parametreler




 

sizin hayata bakış açınız, ilkeleriniz, düşüncelerinize ters bir hayat yaşayan ancak size bir zararı olmayan ve saygısızlık yapmayan arkadaşlarınız var mı?

aklıma gelen en basit örnek: diyelim ki alkollü araba kullanmaya, trafikte makasa falan çok karşı birisiniz. arkadaşınız da kendi hayatında sürekli alkollü araba kullanıyor ama sizin yanınızda yapmıyor.

ve önemli nokta: bunun gibi bir sürü örnek de var diyelim ki.

bu kişi ile bana bir zararı yok diye görüşür müsünüz yoksa arkadaşlık ortak yönler, özellikler, ortak dünya görüşüdür diye düşünüp görüşmeyi keser veya çok azaltır mısınız?

 

3 4 yıldır devam ilişkim son aylardaki kötü gidişat sonucu bugün itibarıyla bitti. Son zamanlarda kendime yaptığım kötülükler karşı tarafı da etkiledi. Çok yanlışlar yaptım. Ben olsam galiba çok daha önceden terk ederdim kendimi. O yüzden kızamıyorum ama üzgünüm. Binlerce fotoğraf, mesaj , anı nasıl silicem hiç bilmiyorum. Nasıl geçecek bu süreç tecrübeliler yazabilir mi? Erkek kişisiyim.




 

Madem el birliğiyle duyuruyu eski parlak günlerine döndürdük, bu başarıyı efsane bir zirveyle taçlandırmayalım mi?

strawpoll.com

Teşekkürler.

Edit: 10 kişi gelirim demiş yayınladığım ankette. Ağustos başı ya da ortası müsait bir gününüz varsa yapalım. Musaitlik durumunuzu mesajla iletebilirsiniz dilerseniz. Ben varım yani, ortamda bir 2009 rüzgarı estirelim.

Edit 2: "Ankara'da olursa gelirim." diyen arkadaşlar için; isterseniz zirveyi Ankara'da organize edeyim. Ben gelemeyebilirim ama orada yaşayan bir yazar arkadaş mekan ayarlama gibi konularda yardımcı olursa oradaki arkadaşları buluşturalım. Zirveler iyidir, harareti alır:p

 

90'lar tandanslı bir onedio sorusuyla karşınızdayım. Şu guzel6, güneşli Pazar gününde hem biraz nostalji yapalım hem eğlenelim.

Ben Cemil'im. "Sevim koş, katil geldi!"

Siz?

 

Bunun bazi kademeleri vardir heralde

Mesela evlendikten sonra yatakta mayismiskrn osurmak icin lavaboya kalkip herseferinde gitmiyorsunuzdur diye dusunuyorum. Yoksa osurugunu tutup farkli odada mi saliyorsunuz merak ediyorum.

Ayni sekil sadece erkekler degil bayanlar napiyor onuda merak ediyorum

Dogrusu nedir sizce anlatabilirsiniz

 

Günün ortasındayız daha ama belki aramızda erkenci kuşlar vardır. Ben uykusuz spor yapılamadığını öğrendim. Buraya yazıyorum ki unutmayayım.

Siz ne öğrendiniz? Teşekkürler.


 

Bir grupta bir kişi bütün gruba bu tarz duyguları hızlıca bulaştırabilir mi? Veya iki kişi arasında bulaşır mı?




 

uzun zaman once istanbul-arnavutkoy'de bir balikcida tesadufen bir alman aileyle tanismistim. anne, baba ve iki de kizlari vardi ve aramizda baya hos, kaliteli bir sohbet gecti. sonra sizin icin bir sakincasi yoksa bu yemegin uzerine bir tatli iyi gider diye galata kulesinin oradaki viyana kahvesine goturup san sebastian cheesecake ismarlamistim, kaldiklari otel de o bolgedeydi zaten ve hem onlari birakmis oldum, hem de iyi bir sohbet oldu. cok memnun oldular, ben de oyle. babanin numarasini aldim, kizlardan birini instadan ekledim. baya kaliteli aileydi ve kizlarinin da masallahi var cok guzellerdi.(biri 25, digeri 28 yasinda) derken kizin baya fancy bir hayat yasadigini gordum; kisin isvicre'deki kayak merkezleri, yazin ispanya sahilleri... ama aramizda instagram'da birbirimizi takip etme disinda hic bir etkilesim yok; ne bir like, ne bir mesajlasma...

gecenlerde moralimin cok bozuk oldugu zamanlarin birinde bu bana mesaj atti ve aramizdaki mesajlasmayi isim bolumlerini silerek aynen paylasiyorum; (tek atimlik kursunum vardi ve iyi kullanamadim gibi hissediyorum.)

-Hi B! How are you doing?
So sad that Turkey and Germany didn’t reach the finals of the Euro!
-I wanted to ask if you have any good contact for designer bags in Istanbul? If not, don’t worry I just thought I’d ask you as you might know the ones that have the best quality
-Greetings from Munich!
+Heyy V;
All is good! We don't play anymore but the tournament continues wonderfully... I like the organisation.
+Link(konuyla alakali/belki beklentiyle alakasiz)
+I'm not so good about bags but I saw that bags in Istanbul recently and they produce that kind of things in Turkey. Maybe is there any specific bags for you?
+and Greetings from Istanbul!

Burada goruldu oldu ve mesajlasma kesildi.
Gururumu ayaklar altina alip son bir hamle yapayim dedim ve soyle bir mesaj gonderdim.

+I realized that when I read it carefully If we should talk about designer bags, as a last product for the customers I don't think we've good prices. But it can be some of the manufactury of them in Turkey. As you wish I can try find it out. Otherwise I have been designer outlets in Switzerland and there is more oppurtinities(for the specific brands) in my opinion.

Bu da goruldu ve aradan yaklasik 36 saat gecti.

(arada yerinde kullanilmis emojiler var ve buradan bu kadar aktarabiliyorum.)

Biliyorum cok sensational bir konu degil ve etkileyici mesajlar da degil. Bi mana aramaya da gerek yoktur ama uzun zamandir ciddi iliski yasayabilecegim nitelikte birisi karsima cikmiyordu ve bu kiz icin tum kozlarimi oynayabilirdim. Sanki biraz ne istedigini anlamadan tum tuslara basmis gibi mesajlastim ve sansimi kaybettim gibi hissediyorum, siz ne dusunuyorsunuz...

 

Çok çalışkan, pes etmeyen, diğer insanlara karşı kötü davranmayan bir insanın başarısız olduğunu hiç gördünüz mü?




 

eskiden istemeden de olsa kalbini kırdığını düşündüğünüz, belki haksızlık ettiğiniz, belki bir nedenden terslediğiniz ama haksız olduğunuz veya belirli nedenleriniz olsa da o kişinin bilmediği ve artık görüşmediğiniz birine yıllar sonra ulaşıp özür dilediğiniz, helallik istediğiniz oldu mu?

hikayeniz neydi, nasıldı?

veya evet öyle biri var ama aramaya cesaret edemiyorum diyen var mı?

peki hiç öyle biri olmadı ama olsaydı arardım / aramazdım diyen çıkar mı?

(illaki eski sevgili, flört vb biri olması şart değil, eski sevgili veya eski arkadaş, eski komşu, eski iş arkadaşı, askerlik arkadaşı vb. de olabilir.)

 

Uzun ilişkideki çiftlerde aşağıdaki örüntüler nasıl?

Ne sıklıkla kavga ediyorsunuz? Tartışmayı/kavgayı çıkaran taraf çoğunlukla aynı taraf mı oluyor? Nasıl barışıyorsunuz, kim ödün veriyor?

Yıllar geçse de bu örüntü aynı kalıyor mu?

 

Yarın için planım var, belki Pazar günü için fikir olur bana.




 

Örneğin erkek yoğun çalışılan bir işyerine mini etekle gitmesi sizi rahatsız eder mi? Veya fazla dekolte giyinmesi? Yoksa hiç karışmamak mıdır bu işin doğrusu?




 

Benimki Yalın Alpay. youtu.be

Sizinki kim? Teşekkürler.


 

Çalıştığım iş yerinde bana ilgisi olan biri vardı. Ben erkek tarafıyım o kız. Birkaç kere dışarıya davet etti. Açıkçası işe yeni başladım diye bulaşmak istemedim biraz sosyal biri herkesle muhabbeti var ve duyulursa sıkıntı olabilir diye düşündüm. Reddettim. Başkaları aracılığıyla ilgilendiğini belirtti. Birini gönderdi hatta senden hoşlanıyormuş sen ne diyorsun vs şeklinde.

Neyse 4-5 ay devam etti bu. Sonra ilgiyi çekti tamamen. 1-2 ay hiç konuşmadık. Ben işe alıştım, üstü kapalı bir şekilde ik'dan birine sordum şirketten biriyle ilişkide sorun çıkarırlar mı diye hayır iş aksamadığı sürece sorun olmaz dediler.

Bunun üstüne ben kızı davet ettim 1 kere. "Anlamadım, bana mı diyorsun çok şaşırdım " dedi. Ben de evet deyince "Müsait değilim görüşürüz" dedi.

Ne diyorsunuz tavır mı yapıyor yoksa sileyim mi kafamdan kızı?

 

Tanimadigim insanin cok oldugu ortamlara girdigimde insanlara gidip kendimi tanitiyorum ve bir sekilde sosyallesmeyi becerebiliyorum. Ama bazen istiyorum ki diger insanlar da bana gelsin kendilerini tanitsin, ya da rastgele bir sey söylesin sohbet acsin falan, sirf benim cabalamamla yürümesin.

Örnegin diger arkadaslarini pek tanimadiginiz bir arkadasinizin ev partisine gittiniz, o tarz durumlardan bahsediyorum. Bazi insanlarda sunu farkediyorum, yeni bir ortama girdiklerinde kimseye gidip benim ismim sudur, sen kimsin falan tarzi diyaloglara girmeden bir sekilde ortamda koyu sohbetlerin parcasi olabiliyorlar. Fakat bunun nasil gerceklestigini henüz cözemedim. Vücut dilimin acik olmasina gayret ediyorum, insanlara gülümseyip merhaba diyorum, arada bir rastgele birisine o kiside farkettigim güzel/ilginc bir detayla ilgili yorum yapiyorum. Hatta bazen ortamda sessiz takilan kisilere de sohbete dahil olmalarini saglayacak sekilde X'i nerden taniyorsun tarzi falan sorular soruyorum, olur da benzer bir soru duyarsam monotonlasmadan samimi sekilde cevapliyorum ama genelde bekledigim etkiyi tam yaratmiyor bunlar. Ayrica sanki insanlar benden bir tik cekiniyor gibi bir hissiyatim var. Bunu asmak icin neler tavsiye edersiniz?


 

Herkesin herkesi her şeyden sorumlu tuttuğu post-modern zamanlarda bence hepimizin belli aralıklarla "Umurunda değil, yiyin birbirinizi" demesi gerekiyor. Siz hangi sıklıkta, hangi durumlarda bu moda giriyorsunuz? Ben aile evinde, iki günde bir, özellikle akşamları. Kendimi balkona atıp kulak üstü kulaklığımı takıyorum. Dünya yansa yorganım yok içinde. Hiçbir şey akıl sağlığımdan önemli değil.

İyi akşamlar.


 

Yapılmış şeylerin pişmanlığı.




 

Ben insan hayatlarını dinlemeyi çok seviyorum. Gelsinler bana iş sıkıntılarını, aile sıkıntılarını, ilişkilerini anlatsınlar dinlerim.

Ben de anlatmayı çok seviyorum zaten görüyorsunuzdur buradan :D

Sosyal medya yokken bu böyleydi.

Sonra sosyal medya çıktı, o napıyo bu napıyo derken insanlar pek birbirine ihtiyaç duymak zorunda kalmadan kurcaladılar birbirlerini zaten.

Neyse gel zaman git zaman. Facebookta ben ilkokul arkadaşlarımı buldum, mahalle arkadaşlarımı buldum, küçükken sevdiğim kızları buldum. Tipleri, karakterleri falan çok garip evrilmiş, şaşırıyorum falan.

Sonra instagram çıktı kimisini ekledim kimisini eklemedim ama ilkokul öğretmenime üstünkörü bakarım, çocukluk arkadaşlarıma bakarım, ilk sevgilime bakarım, sevgili olmaya çalıştığım ama olamadığım kıza bakarım. Sevgililerim ne yapmışlar evlenmişler mi, aa şunun çocuğu olmuş maaşallah çok tatlı derim, aa bir diğeri yurt dışına gitmek istiyordu gitmiş iyi bari gözü aydın derim. Öf şu kaşar da az değildi bakıyım ne yapmış hmm matematik öğretmeni olmuş ilginç... der bakarım. Eski kız arkadaşım yuh 350 kilo almış bu da bi kurtulamadı kilolardan derim.

Tüm bunları 5 dakika içinde yapabilirim kafam eserse.

Bir ara biri demişti ki bu eziklik değil mi ne diye başkalarını önemsiyorsun. Ama ben özgüvensizlikle içime kapanıp ulan millet de ne olmuş bee biz okuyamadık... :((( diye bakmıyorum ki dedikodusal bakıyorum. Kimseye karşı bir şey hissetmiyorum. Unutamamazlık gibi bir şey duygusal anlamda yok ama somut olarak evet yaşadığım hiç bir insanı unutmuyorum. Herkese dair bir anı var aklımda. Kimisi geçmişi geçmişte bırakabiliyor ama ben o iyi de olsa kötü de olsa geçmişimle yaşamayı çok seviyorum.

Hayatıma giren çıkan birileri olduysa hayatları hakkında kimseye belli etmeden, çaktırmadan bilgi alabiliyor olmak hoşuma gidiyor. İnsanların kararlarını, inişlerini çıkışlarını görmek hoşuma gidiyor.

Burada siz de sosyal medyalarınızı verseniz bakarım yani şu napıyo bu napıyo diye.

Benim de aktif bir sosyal hayatım var. Bazen bana da bakıyorlar. Hatta bir iki kere hanım gördü söylendi falan. Dedim meraktan bakıyorlardır. Bir kaç kere de ben görünce baktım yine ona denk gelmişti.

İstemiyorum böyle şeyler diyor. Tamam diyorum engelliyorum insanları. Ama diyorum ben kafam eserse bir çırpıda şöylecene üstün körü bakabilirim bu benim neredeyse 20 yıldır ilişkim olsun olmasın yaptığım bir şey diyorum. Sana tamam bakmıycam derim 1 ay bakmam 2 bakmam, aa dur şu yaşıyo mu ya der bakarım sana yalan söylemek istemiyorum diyorum.

Git terapi al diyor. Ben ısrarla bunun kimseye bir zarar vermediğini, kimseye belli etmediğimi, mesajlaşmadığımı, kimseyle flörtleşmediğimi, aldatmadığımı falan söyledim.

Olsun yine de rahatsız edici dedi. Kabul ediyorum ama beni böyle kabul edelim, zaten tüm gün evde pc başındayım iki dedikodum var arada bakabilirim onu da elimden alma diyorum.

Ne var bu kadar önemli ya unutamadın mı diyor. Ya dedim 20 30 kişinin hangi birini unutamamış olabilirim? Zaten ciddi ilişkilerimden de ben ayrıldım, karakterleri ile ilgili kesin ve net kararımdı. Değişecek bir şeyler de değil. O yüzden en ufak bir özlem, arzu, konuşma isteği, görüşme isteği falan duymuyorum. Sadece kim ne yapmış diye üstünkörü bakıyorum dedim.

Normalde tüm şifrelerim falan biliniyorken hanım böyle her şeyi kurcalamaktan bir şeylerden nem kapa kapa paranoyak oldu diye şifre koydum. 2 aydır bakamıyor tripliydi. Bu arada isteyince veriyordum hep telefonumu.

Neyse baktım düzelmiyor özel bir günde vereyim bari şifreleri dedim. Vermem bir şeyleri sorun etmesini düzeltmeyecekti ondan kapatmıştım bu arada. Daha dk 1 dün gitmiş ne görmüş kurcalarken. Instagramımda bir mesaj var eski bir kız arkadaşımla. boston dynamic robotu gibi bişey atmış evde dolanıyor. Aaa bu ne kadar yazmışım. Kız cevap vermemiş. O öyle kalmış mesaj arkalarda. Sonra kıza bakmış beni takip etmiyor. Bu kim dedi hanım. Dedim üniversiteden eski bir arkadaşım ve beni neden takipten çıkarmış anlamadım dedim. sevgili yapmıştı belki o kıskanmıştır bilmiyorum ki dedim. Bana neden cevap vermedi ona da anlam veremedim.

Hayır sen bu kıza yürüdün de rahatsız mı oldu diyor. Ya havle al işte ben başıma gelecekleri bilmiyor muydum sanki dedim. Git neye inanıyorsan inan ya evet flörtleşiyorum kızlarla git sor hatta dedim gittim yattım tepem atık vaziyette. Normalde eski sevgililerimle falan da konuştuğumu düşünüyor da git sor diyorum ya bulursan görürsen benim senin dışında biriyle belli sınırları herhangi bir şekilde, git aç tazminat mı açıyosun boşanma davası mı açıyorsun, ben kendi sadakatimi biliyorum sınırlarımı aşmam dedim. Öyle bir niyetim varsa da gelirim sana ben artık seni sevmiyorum derim ayrılırım. Daha önce uzun ilişkilerimde böyle yaptığım da oldu ama kimseyi aldatmadım dedim.

Hanım da normalde yapmaz artık onun da burasına kadar geldi herhalde ki sen kızı git ekle sor...

Kız da kem küm yetmiş yoo ne bileyim öyle çıkardım işte falan demiş. Bişey mi oldu sana bişey mi dedi, bişey mi yaşadınız, seni rahatsız mı etti falan demiş hanım. Yoo demiş öyle bişey olmadı. E hanıma da mantıklı gelmiyor sıkıştırmış biraz. Kız en sonunda demişki valla bişey olmadı ama siz şüpheleniyorsanız vardır sjdfsgjsh ALLAHIM ÇILDIRCAM kızla en ufak bir münasebetim yok. Daha önce yaşlı bakımı ile ilgili bişey sormuştum onu hatırlıyorum. Bir de o bir ara evde köpek bakımı ile apartman yönetimi kuralları konusunda bir şey sormuştu. Ve de en son ben robot sordum ve cevap vermedi. Sonra da arkadaşlıktan çıkarmış. Gerçi ben sorunca mı çıkardı yoksa önceden mı çıkarmış onu da bilmiyoruz bu arada. Niye öyle tuhaf cevap verdi onu da anlamadım kendi erkek arkadaşı kıskandı da onu mu söylemek istemedi, biz geziyoruz tozuyoruz birlikte, onu mu görmek istemedi, o benden hoşlanıyordu da o yüzden mi görmek istemedi. Hiç bir bok anlamadım afadersiniz.

Yani anlayacağınız iş iyice boka sardı. Ben bu stalk huyum dışında yaptığım hiç bir halt olmamasına rağmen yıllardır bir şüpheciliktir gidiyor. En sonunda gitmiş sormuş yine umduğunu bulamamış. İlla istiyor ki evde don bulsun herhalde ben anlamadım ben öyle gizemli bir insan değilim, instagramda hepi topu 200 arkadaşım var. Tüm eski ilişkilerimi biliyor. Stalk yapmamaya çalışayım tamam diyorum gidiyor başka şeyler buluyor sanki bişey çıkacakmış gibi.

Ben eşimi kısıtlamıyorum, karışmıyorum. Çünkü zaten eski ilişkisi hastalık düzeyinde kıskançlık yapmış zar zor ayrılmış. Ben sadece çok normal soruyorum sakin sakin. O kimdi, bu kim ki falan diye. Kendisi sorarken bile üstüme atlayıp parçalayacakmış gibi soruyor.

Yani şuan 2 sorunumuz var.

1 - stalk olayını tamamen bırakabilir miyim psikologla falan? ki bu arada porno izlemek gibi yer etmiş bana yani, gerçekçi olmak gerekirse zor gibi geliyor. Bu arada eşim bişey demese oturur çekirdek çitleyip birlikte bakarım yani ha onun eski arkadaşları olsun ha benim. Çünkü içimde en ufak bir şey yok eminim yani. Hobi gibi millete bakıyorum.

2- eşim mutsuz olmaya çok meyilli. ve olduğunda bunun acısını bende bir şeyler bulup onun üzerinden çıkarmaya çalışıyor. o yüzden sürekli bir şeylerimi kurcalıyor. ya tamam kurcalasın benim bir çekincem yok ama normalde dişe kemiğe dokunmayacak şeyleri bile pireyi deve yapıp sorun haline getiriyor. onun bu huyu geçer mi sizce? yani stalk olaylarını falan bıraktım diyelim, onları görmese de iş yerinden yeni gelen kız seni eklemiş NE ALAKA diye laf edebilirmiş gibi geliyor. Biri fotoğrafımı beğenir, bir sayfada yorumumu beğenir, bu kim diye bakarım sonra telefon orda kalır bir bakar açar ki başka bir profil açık.

Kim bu der ortalık yine kan gölüne döner. Bana çok sağlıklı gelmiyor o yüzden bu kurcalama olayı ya. Güvenirsen güvenirsin güvenmezsen güvenmezsin. Ben benden daha güvenebileceği ve benim kadar açık olabilecek biri olduğunu da pek düşünmüyorum bu arada. Millet yedek telefonlarla gizli sekmelerle falan takılıyor. Fake hesapları falan var insanların.

 

er geç ilişkiyi sonlandıracak bir sorun var.
her iki tarafta ortayı bulmaya çalışıyor ama bir süre sonra biri sorun çıkarıyor yapamıyor, dolayısıyla hep bir mutsuzsuzluk.
ortada buluşmak imkansız. biri başka diğeri başka hissediyor.
herkes kendince haklı.
sevgi var hala iki tarafta da,
çocuklar var,
çözüm yok.

bazen hararetli tartışmalar , bazen hiç böyle bir derdimiz yokmuş gibi geçen günler...

sevgi herşeyi çözer mi ? onarılması mümkün olmayan şeyler yaşandı. yaşanıyor.
yine de kopacağına inanılan bir evlilikten neden gidilmiyor.

1 gece önce yaşanan kalp kırıklığını telafi etmesini neden bekliyorum mesela?

etse bile aynı şeyin yaşanacağını % 100 iken. neden bu beklenti içindeyim.

kendimi gurursuz hissediyorum.
çaresiz hissediyorum.

 

Benimki kendimi bildim bileli telaşlı, gergin, sürekli bağırıp çağıran, evhamlı, her daim endişeli, huzursuz, en ufak sorun karşısında dövünmeye meyilli.

Bir süredir mecburen kendisiyle yaşıyorum. Az önce meyve doğramak için tabak alacaktım. Bir anda bağırmaya başladı çünkü diğer tabağı almamı istiyormuş. Düzgünce dyorum ki, bunu sakince söyleyebilirsin, bağırmana veya dizlerine vurmana gerek yok. Cevabı, ama sen bu tabağı alıyordun. Aldıysam geri bırakırım, büyük bir sorun değil ki bu, diyorum. Bağırmaya devam ediyor. Sen bana düşmansın, beni zaten hiç sevmedin falan filan.

En ufak sorunda bile böyle yıllardır. Otobüsü kaçırır, hayatı kaymış gibi ayılıp bayılır. Komşuyla konuşurken bir kelimeyi yanlış söyler, beş gün evde bunu anlatıp neden öyle yaptım diye dövünür. Aldığı ürün ertesi gün on lira indirime girer, günlerce bunu düşünüp uyuyamaz. Rahatı yerinde ve her şeyi var ama gün içinde bin kere ahh çok derdim var, Allah kimseyi çaresiz bırakmasın, yüzüm bir türlü gülmez ki falan der. Her saat üzülecek, kafaya takacak yeni bir şey buluyor. Bunları kendi içinde de yapmıyor tabii ki, hepimize yaşatıyor.

Ona tahammül etmekten, hayat karşısında bu kadar zayıf olmasından, onun bize pay ettiği gerginlik ve huzursuzluktan çok yoruldum. 60 küsur yaşındaki kadını değiştiremem elbette ama tüm ömrüm böyle geçti, buna mecbur değildim ama kabul etmek zorunda bırakıldım. Onun yüzünden gergin, hep tetikte, panik atak hastası oldum çıktım.

Çevremdekilerin annesi de oran değişse de hep benzer. Türk annelerinin bir sıkıntısı mı bu? Sizin anneniz normal, sağlıklı düşünüp hissedebilen ve kendini sağlıklı ifade edebilen biri mi?

 

Mükemmeliyetçilik, başkalarının düşüncelerini aşırı önemsemek, diğerlerini kendinden daha değerli önemli kendini daha az değerli görmek. vs vs vs

Bunlar değişebilecek şeyler mi? Kişisel çalışmayla nasıl ne kadar değişip aşılabilir?


 

ama kurulu duzenimiz var yegenim. bu esik uzun iliskilerde nasil karsilaniyor? bir sekilde hayatimiz ortak oluveriyor ama ben daha verici hissediyorum, istedigim denge ve ask levelinda degil kesinlikle. yine ihtiyacimiz oldugunda basimiz sikisinca birbirimize muhtac kaliyoruz awk nedir bunun bitirme/surdurme yontemi sizin deneyimlerinizden feyizlenelim dostlarim




 

aşkla ergenliğe girdiğinden yetişkinliğe kadar yıllar geçiriyorsun birlikte büyüyorsun, aşkla öğrencilik yaşayıp hayattaki her şeyi beraber keşfediyorsun, aşkla evleniyorsun, aşkla bebek taşıyorsun ilk testten doğumhaneye tüm heyecanını beraber yaşıyorsun, aşkla aile oluyorsun, aşkla çocuk büyütüyorsun, aşkla hayatındaki 100 güzel anıdan 99'unu paylaşıyorsun sonra tüm bunların hiçbiri yaşanmamış gibi konu boşanmaya gelebiliyor.
bu kadar anı paylaştığın insan yerine başka birinden hoşlanılır başka birine bağlanılabilir mi?
yüz binlerce insan var bunları yaşayan, çok normal ama böyle bakınca da fazla uçuk geliyor.

not: kendim değilim, ben hayal bile edemedim.

 

Bence ben avamım. Günde maksimum 600-700 kelimeyle konuşuyorum. En son elime ne zaman kitap aldım belli değil.

Siz avam mısınız?


 

Benimki Giray Altınok. Evli ve çocuk beklediği için çok abartmıyorum ama yani kedi canını...

Sizinki kim? Teşekkürler.


 

Bana bir tık yükselen kadın hakları hareketinin olumlu rüzgarını arkasına alıp itibarını temizlemeye çalışıyor, Amber Heard taktiği uyguluyor gibi geliyor. Rok'un sıkıntılı bir tip olduğu belli, anlattıklarını da yapmıştır kadına büyük ihtimalle ama resmin tamamı o değil gibi.

Siz ne düşünüyorsunuz? Teşekkürler.


 

daha doğrusu bu anlatacağım mertebede bir arkadaş olabilmek için ne olması lazım?

doğumgünüm oluyor. arkadaşlarım arıyor, mesaj atıyor, doğumgünümü kutluyor. unutulmuyorum, hatırlıyorlar sağolsunlar. yaza denk geldiği için yazlıktaysam yazlık arkadaşlarım geliyorlar, yüzyüze kutluyorlar, sağolsun mutlu ediyorlar. burada kadar sorun yok.

ama instagram'a bakıyorum mesela. bazı arkadaşlarım, doğumgünü olan arkadaşıyla birlikte fotoğraflarını story yapıp "iyi ki doğrun iyi ki varsın" tarzı paylaşımlar yapıyorlar. hatta gün sonunda doğumgünü sahibi bunları kendi story'sine ekliyor falan.

bana hiç böyle şeyler yapan olmuyor. yani beni telefonla arayan yakın arkadaşım bana böyle bir şey yapmıyor, ama başka arkadaşına yapıyor. benim birlikte fotoğrafı paylaşılıp cümle aleme "bak bu benim canım arkadaşım, doğumgününü herkese ilan ederek kutluyorum" şeklinde paylaşılmak için nasıl bir arkadaş olmam lazım?

genellikle kadınlar kadınlara yapıyor gibi. ama hayır, beni arayıp kutlayan yakın kadın arkadaşım, kadın arkadaşlarına da yapıyor, erkek arkadaşlarına da yapıyor. yani yakınlık derecelerini bilmemekle birlikte çocukluktan beri neler neler neler yaşadığım 35 yıllık arkadaşımın beni paylaşmayıp belki benden daha az görüştüğü üniversite arkadaşını paylaşmasının nedeni ne olabilir?

yani benim neyim eksik olabilir? kötü arkadaş mıyım, soğuk muyum, uzak mıyım, gıcık mıyım, götveren miyim, ne olabilirim?

yani bana öyle bir şey söyleyin ki "bunun başına gelmesi için arkadaşlarınla şöyle şöyle olman lazım" falan diyin ki bileyim kendimi. zira hayatımda hiç böyle bir şey yaşamadım. şimdi yazarken düşünmesi bile heyecanlandırdı.

 

Ben çok doğru zamanda doğduğumu düşünmeye başladım. Seksenlerin sonunda doğdum, internetin doğuşunu gördüm. Ben mesela jetonla çalışan ankesörlü telefonu da chatgpt yi de biliyorum. Dünya uzerinde yaşamış insanların yüzde kaçı böyle bir gelişime şahit olmuştur? Özellikle y kuşağı olarak bayağı şanslı olduğumuzu, özel bir nesil olduğumuzu düşünüyorum.

Siz ne düşünüyorsunuz? Teşekkür ederim.


 

Tinder, Bumble, Okcupid gibi dating uygulamalarında bir erkekten Superlike/SuperSwipe alan bir kadının o erkek hakkındaki düşüncesinin ne olduğunu merak ediyorum.

Başka deyişle, bu superlike’lar yarardan çok zarar mı getiriyor? Şüpheleniyorum vallahi. Ezik, needy mi gösteriyor? (Bu uygulamalarda kullanıcı cinsiyet oranlarındaki büyük dengesizliği unutmayalım.)