Ekşi Duyuru

bu eylemi karşı cinsle yakınlaşmak için kullananlar hakkında ne düşünüyorsunuz?

arkadaş grubuma eşlik ederken dikkatimi çekti. kendileri hergün bu amaçla bir kafede bulunuyor.

aralarında muhabbet de yok sağda solda hemcinsleriyle oturan kişilerle bakışıp duruyorlar sonra onlar gidiyor bakışlar başka masaya yöneliyor.

anladığım kadarıyla mu eylemi sadece bizimkiler değil başkalarıda alışkanlık haline getirmişler.

fakat bir yere varmayan bu eylemi yapmak ne işe yarıyor? alkollü bir mekanda olsa bu davranışlar anlayacağım fakat çay kahve içip bakışmanın benim göremediğim bir sonraki adımı mı var?

bu hususta beni aydınlatırsanız sevinirim.

 

kaçtır sizce?




 

Merhaba biraz uzun,

İş yerime part time gelen bir erkek var. Bir arkadaş evinde tanıştık. 2 sene önce boşanmış, küçük çocuğu da var. Aklımdan hiç kötü bir şey geçmemişti. Güleriz eğleniriz diye düşündüm. İnstagramdan ekledik birbirimizi. Gel zaman git zaman 3-4 ay önce her iş çıkışı beraber vakit geçirmeye başladık. 1 saat kahve içelim diyoruz 7 saat falan oluyor. Mekanı kapatıyoruz. Görüşmediğimiz zamanlarda 2.5 saat telefonda konuşuyoruz. Bazen tün haftasonunu beraber geçiriyoruz. Evimden alıyor, bırakıyor, her şeyimle ilgileniyor vb.. bu davranışları beni biraz etkiledi açıkcası. Bu arada çocuğuyla tanıştırdı ve tanıştırmadan önce durmadan çok heyecanlıyım falan dedi. Çocuğunu çok seviyorum haftada 1 gün de beraber geziyorduk. Gerçekten benim açımdan hiç bir problem yoktu.

Bu tanıştığımız gün hayatında birinin olduğunu ama belirsiz olduğunu falan söylemişti, 2 hafta sonra sorduğumda bittiğini de söyledi vb..bu kişinin evine de gittim. Ama ben onun yatağında yattım o salonda. Hiç dokunmatik bişey olmadı. İkinci kere gittiğimde yine ayrı odalarda yattık. Dedim ki sanırım karşı cins olarak bişey hissetmiyor ben bunla yavaş yavaş irtibatı keseyim. Çünkü sevgili olmayacaksak neden 7 saatimi ona ayırayım ki? Hatta benimle ilgilenmediği için sitem ettim. Sonra ben 2 haftalık bi yurtdışı seyahatine gittim. Orada her gün aradı. Bu sefer ilgili davrandı. Bir an önce gel, özledim vb…

Ben döndüğümde her şeyi batmaya başladı. Beni değersizleştirmeye çalıştığını hissettim. Mesela oturuyoruz ben senin hiç instagramına bakmadım yaaa diyor, alakasız bir arabayı gösterip bu senin araban mıydı diyor. Belki bilerek yapmıyor ama artık iş istediğim yere gitmediği için batıyor. Bir kaç kere de bazı kızların ona aşık olduğunu ama onun friendzone a attığını falan söylemişti. Aşırı rahatsız oldum. Konuşmaya karar verdim ve hislerimi söyledim. Kızlar hakkında şunu dedin, arabamı bile bilmiyorsun vb… sonra kalktım gittim arkamdan gitme nolur falan dedi. Sonra bana mesaj atmış ben seni arkadaş olarak görüyordum diye. Neymiş benimle yürümeyi kahve içmeyi seviyormuş. Kalbimi seviyormuş. Ben de ben öyle sevmiyorum kusura bakma arkadaş olarak da kalmam sen de beni anla dedim. Anlıyorum haklısın iyi ol falan yazdı.

Bunlar olalı 1 hafta oldu. Hiç iş yerinde bile karşılaşmadık. İnstagramla alakası olmayan insan storylerime dakikasında bakıyor. Hiç story paylaşmayan insan story paylaşıyor çocuğuyla foto koyup kayahan şarkısı falan ekliyor. Sizce bu adamın amacı ne? Üstüme alınayım mı? Neden beni friendzone a attı? Ben kendi kendime gelin güvey olacak birisi değilim. Erkeklerle de gayet arkadaş olabiliyorum ama hem bazı insanlar sizin aranızda ne var yaaa gibi şeyler söyledi hem de ben his olarak öyle hissettim. Öpmesi davranışı falan farklı gibi geldi ama yanılmışım demek ki? Sizce bu olayı nasıl atlatırım? Sürekşi baksın diye story koyasım geliyor. Ben bu değilim. Gururum incindi.
Okuduğunuz için teşekkürler.

 

Bugun dogumgunum, sturbuck bedava icecek veriyor, baska kim ne veriyor, gidip faydalanayim




 

ne yapıyorsunuz




 

Bir buçuk haftadır yataktan sadece yoga, pilates ve ehliyet dersleri ve yemek/tuvalet/banyo için çıkıyorum. Bu derslerin hiç birinden zevk almıyorum ama gidiyorum yine de. Hali hazırda depresyon ilacı alıyorum, psikologumu görüyorum. İnanılmaz bir mutsuzluk var üstümde, doğru düzgün ağlayamıyorum bile. Yemek yemeye bayılırdım o bile zevk vermiyor.

Baktığımızda son bir buçuk haftada önemli bir şey olmadı beni buraya sürükleyen. Hava kötü biraz o modumu etkiliyor olabilir. Sporuma da gidiyorum. İlacımı da içiyorum. Ben daha ne yapayım?


 

iç dökeceğim yoksa olduğum yerde patlayacağım artık.

aynı bölümde olduğumuz bir kız var. bir arkadaşıma benden hoşlandığını söylüyor. işin iyisi ben de bu kızdan uzun zamandır hoşlanıyorum. daha önce hiç muhabbetimiz olmadı. geçen sabah da ben çay alırken konuşmaya çalıştı. ben de karşılık verdim ama ders vakti yaklaştığı için çat diye gittim görüşürüz diyip. daha önce de benzer bir diyalogda böyle basıp gitmiştim. bilerek değil valla, acelem vardı. o diyalogdan sonraki ilk konuşmamız bu oldu. o günden beri benim için kıpır kıpır. duramıyorum yani yerimde. ortak dersimiz yok ama girdiğini bildiğim bir ders için bugün sınıfın kapısında bir saat bekledim abartısız. gelmeyeceği tuttu. başka da hangi dersi alıyor bilmiyorum. koca bölüm. ortak arkadaşımız da yok. karşılaşmış olma süsü vermek istiyorum. gidip çat diye instagram'dan da yazmak bir seçenek ama oha.. hayır. belki yazar diye bugün bir sürü story attım, bir tanesine bile yazmadı. zaten niye yazsın? haftayaki dersten önce benim bir şeyler yapmam lazım. cidden olduğum yerde duramıyorum. ne yapayım? bir bahane mi bulsam? ne bahanesi?


 

Annem bana hamileyken rahmetli babaannem kaynanasının ona taktığı yüzüğü anneme vermiş, eşime onun adına takması için. Annem bir an evvel bana bu yüzüğü verip sevgilimin ölçüsüne göre ayartlatmak istiyor. Sorun şu ki sevgili kişisi asla takı takmıyor yani mevcuttaki yüzüklerden ölçerim gibi durum yok. Kuyumcuya götürsem olmaz. Önerilere ihtiyacım var. Şimdiden teşekkürler.




 

instagram, facebook, tiktok vs kullanmıyorum. aslında bu durumdan genel olarak memnundum ancak görüyorum ki örneğin instagram kullananlar arkadaşlıklarını daha kolay sürdürebiliyorlar. ben yeni birileriyle tanıştığımda çoğu zaman bağlantı bir süre sonra kopuyor, ama sosyal medya kullanıcılarında en azından o kanallar üzerinden iletişim bir şekilde sürüyor. bir de, bazen insan arkadaşlarının bir yakınının vefat haberini vs bile çok geç duyuyor ya da hiç duymuyor benim durumumda, bu da yine bağları kopartan bir şey gibi geliyor bana.

özetle, önceleri sosyal medya sosyalliği zedeler diye düşünürken şimdi tam tersini düşünmeye başladım, sizin görüşleriniz ne bu konuda?


 

soru başlıkta.




 

Okul ya da iş anlamında ya da başka bir anlamda farketmez. size göre hayattaki en büyük başarınız nedir ?




 

Bu bir anlamda; "bir sonraki buluşma olmayacağı için iletişime de gerek yok" mu demek olur ?




 

bi arkadasim aradi iftara cagirdi ama baskasinin evine :)
dedi ki x'lere gidelim mi iftara. dedim ki seni cagirmislar ben ne alaka, sen git. yok seni de cagirdilar dedi ama dogru oldugundan supheliyim. gidilecek kisi kari koca, ikisini de taniyorum. yakinligim da var ama oyle catkapi gidilecek yakinligim yok. beni cagiran arkadas onlarla daha samimi.

bence arkadas (bekar) tek gitmek istemediginden beni de ilave yapti davete.
ama bi davetin, davet olmasi icin bana direkt gelmesi gerekmez miydi?
gitmesem ve gercekten cagrilmissam da ayip olacak gibi.
napsam?

 

Kardeşim yurtdışında yaşıyor. Önümüzdeki ay orada evlenecek, Temmuz'da da İstanbul'da düğünü olacak.

Düğüne davet edilen kuzenim, içimize sinmeyen türde gayet bahane olduğunu düşündüğümüz bir gerekçe sunarak düğüne gelemeyeceğini (gelemeyeceklerini) bildirdi. Kendisi kardeş gözüyle baktığımız, bu hisleri beslediğimiz türde bir kuzendir. Zamanında biz kardeşimle onun nikahına da düğününe de gittik ve iki elimiz kanda da olsa gitmemezlik etmezdik. Bu kategoride gördüğümüz bir insan kendisi yani. Ama onun kardeşimin düğününde olmayacak olması açıkçası şaşırtıcı oldu. Sosyal olmayan, insan ilişkileri hayli zayıf olan kocasından kaynaklı olarak böyle bir durum oluştuğunu düşünüyoruz.

Siz de bahsettiğim kategoride gördüğünüz, konumlandırdığınız bir kuzeninizden bu tür bir durumda içinize sinmeyen bir geri dönüş alsanız ne yapardınız? Ne olursa olsun makul mu karşılarsınız? Yoksa bu durum geleceğe yönelik ilişkilerinizi etkiler mi?

 

Niye tüm arkadaşlarım çat diye bırakıp gidiyor?
Benle dertleşmek vakit geçirmek için can atan, saatin kaç olduğuna bakmadan arayacak yardım isteyedek samimiyette olan, yanımda hep gülen bütün arkadaşlarım eninde sonunda çat diye bırakıyor. Bıktım. Ben neyi yanlış yapıyorum? Eninde sonunda tüm dostluklarim o ghostingi yemekle bitiyor. Bende de gurur var gidip sormuyorum hayırdır ne oldu diye.

Ama merak etmeden de edemiyorum ve de sıkıldım. Zira aylar yıllar boyunca gecenin bilmem kaclarinda dertlerine çözüm olduğunuz arkadaşlarınız sizi terk ettigi için çareyi ekşi duyuru ile dertlesmekte bulunca insanın canı sıkılıyor biraz.

 

gelinin abisi neden kırmızı kuşağı bi kaç defa gelinin belinde dolayıp sonradan bağlıyor. nedir bu ritüelin anlamı?




 

Merhabalar. Çok yakın bir zaman önce rahmetli ve ünlü bir şarkıcının doğum günüymüş. Eşi olan hanımefendi kendisini anmayı ihmal etmemiş. Eşi kendisinin ölümünden sonra başkasıyla evlenmiş. Yeni eşi bu anmadan rahatsız olmamış gördüğüm kadarıyla. Siz öldükten sonra eşinizin başkasıyla evlenmesini ister miydiniz? Ya da eşiniz öldükten sonra evlenir miydiniz? Ya da birinin yeni eşi olsanız ve eşiniz rahmetli eşini ansa bu sizi rahatsız eder miydi?

Şarkıcı eşine belki bir sürü şarkı yazdı. Zamanına göre anlamlıydı ama şu an çok boş geliyor bana. Ölenle ölünmez, kimse tek yaşamak zorunda değil gibi bir sürü şey sıralanabilir. Bunlar zaten bilinen şeyler. Ama bir tarafta kulağa çok sağlıklı gelmese de bir ihanet, bir değersizlik duygusu oluşmuyor mu? Kimsenin mutluluğunda gözüm yok bu arada. Umarım mutlu yaşarlar. Hatta eşinize ve size sağlıklı ve uzun ömürler. Ben burada çok temel bir kıskançlık duygusundan bahsediyorum.


 

son birkaç aydır bu konu en büyük derdim haline geldi. şöyle bir alo dedikten sonra hemen akşam için plan yapabileceğim kimse yok etrafımda. ilginçtir, eskiden insanların sürekli birileriyle vakit geçirme isteğinde olmalarını tuhaf bulurdum, hatta güçsüzlük göstergesi sayardım. şimdi bakıyorum insanlarla mesafe koya koya etrafımda kimse kalmamış. kimseleri aramaya aramaya aranmaz hale gelmişim. bir de sosyal medya kullanıcısı olmamak da sanırım katmerlendiriyor bu durumu, iletişim tümden kopuyor. bunun bende bu kadar rahatsızlık yaratacağı hiç aklıma gelmezdi. ne yapayım sizce, eski arkadaşları bir listeleyip ara ara mesaj mı atayım? arayayım mı? bendeki bu yoksunluk hissi geçici bir şey midir yoksa gayet olağan mı?




 

Kendimde ve çevremde gözlemlediğim kadarıyla, bu yaş grubundakiler ne yapacaklarını hangi işte çalışacaklarını bilmiyorlar. Karakterin oturmaya başladığı yaşlar genel olarak bu yaşlar oluyor. Okul okuyanlar belki de okumayanlardan daha kötü durumda. 2 yıl boyunca kendini geliştirmek için html/CSS/JavaScript öğrenen arkadaşım şu an 9.500 liraya çalışıyor.

Liseyi bitirip, üniversiteye gitmemiş arkadaşım özel güvenlik kursuna gidiyor. Belki bir güvenlik işi çıkar da mesleğim olur mantığı ile. Bir diğerinin işi var ama işi bırakıp e ticarete atılma derdinde çünkü aldığı maaş ile ne evlenebilir ne ev alabilir kendine.

Bir de motivasyoncu tayfa var tabi. Bunlar da bütün gününü Instagram motivasyon sayfalarını takip ederek geçiren, spor yapalım abi vücut yapalım abi kadınlara değer vermeyelim abi diye geçiren beyni yanmış tipler. İş meslek falan yok tabi. Babalarından aldıkları para ile hayatlarını sürdürüyor. Tuzu kuru tipler.

Ben de spora yazıldım ama ilk günden bırakacağım gibi, çünkü doğru düzgün bir iş olmadıktan sonra geri kalan her şey boş. Zamanımı kendi değerimi yükseltmeye ayırmak, yani iş konusunda kendimi geliştirmeye ayırmak daha mantıklı geliyor. Benim de bir farkım yok aslında 25 yaşındayım elimde bir tane üniversite diploması var o kadar.

Bu konu hakkinda ne düşünüyorsunuz?

 

Neye ve ne kadar harcadınız ?




 

İlkokulda sınıfın en çalışkanı bendim sınıf öğretmenimiz beni hiçbir zaman tahtaya sözlüye kaldiramazdi daha 7-8-9 yaşındayken kafayı yiyordum neden parmak kaldırıyorum da bana söz hakkı vermiyor diye. Abim her gün bana hikayeler okuyup deftere yazdırırdı, sınıfın en güzel yazanı bendim yaptığım her şeyi zamanında ve full disiplinle yapardım.

Ortaokulda sınıfın en iyi okuyanı bendim. Hocalar her şeyi bana okuttururdu. Çok güzel okurdum, çünkü her gün evde sayfalarca kitap okurdum. Tiyatro oynayacaktık hoca direkt beni çağırırdı mesela, basketbol futbol kurslarına giderdim her takımda kaptan olurdum.

Ne olduysa liseye geçtik ondan sonra oldu. Belki hepinizin hikayesi aynıdır ama ben 13-14 yaşına kadar inanilmaz güzel bir hayat sürüyordum. Girdiğim her ortamda en iyisiydim, kızlar bana hastaydı, herkes beni takdir ederdi. Ne oldu da böyle olduk sizce ?

Ben internet, mastürbasyon ve fast Food 'a bağlıyorum bunun sebebini.

 

Bu sezon tiyatroya sardim. Gelecek sezon napcam hic bilmiyorum..




 

Seni "arkadaş olarak" tanımak isteyen flörtün aklındaki nedir? Birkaç ay boyunca arkadaş olarak tanımak istemek, araya soğuk bir mesafe koyarak konuşmak değil midir? Bu şekilde ne ilerleme kaydedilebilir ki zaten? Sadece tanımak istemek desek o her zamanki ilk evredir de arkadaş olarak tanımayı anlayamadım.




 

geçen bir kızla tanışmıştım. sevdiğim parçalardan diyip müslümden unutamadım şarkısını gönderdim kimi unutamadın diyor. şarkıyı seviyorum dedim.

başka gün Justin Bieber & benny blanco - Lonely şu şarkısını gönderdim kendini yalnız mı hissediyorsun diyor. alla alla bir şarkının fonetiğini sevemez miyim yaaa illa bir duygu mu barındırması gerekiyor.

uzinin makina parçasını atsam makine mi olacam yani :)

 

gerci burada dikkate aldigim kim varsa evli falan ama yine de gorusleri merak ediyorum. bana gore 18 yas alti yasal degil ama durtusel olarak ergenlige girmis sevisme yetisi olan belki de sevisen insanlarla iliski yasamak dogal geliyor. bunun ahlaki siniri ya da sizin siniriniz ne? kucukten ornek verdim ama kendimden 20 yas buyuk birine de babam gibi bakiyorum o daha ahlaksiz geliyo sjsjj yasal olan hepsi ahlakli geçer tabii de kendime gore olani belirttim.
not: yasal sinirlar disinda bir sey yasanmadi. gecen bir youtuber farketmeden liseli biriyle cikmis bundan bahsedince hepimizin basina gelebilir(!) diye dusundum de

anlatim bozukluklari icin sorry

 

Bana her şey o kadar rutin o kadar anlamsız geliyor ki. Bir bunun üzerine ayrılıklar anlaşmazlıklar yaşıyorsun. Harbi bu hayatı niye yaşıyoruz. 5 ay önce bir ayrılık yaşadım. Hala atlatamadım. Bir ucundan tutunmaya çalışıyorum ama hiç bir şey istediğim gibi gitmiyor. Zaten kolayca arkadaşlık kurabilen birisi değilim. Zaman geçirecek saçma ilişkiler ağında bile değilim. Çok yalnız kaldım lan. Ailem var bir tek. Eşim olmuş kişiyle tekrar olmak istedim. Aradım konuştum. Hatalarımı düzeltebileceğimi söyledim. Ancak onun böyle bir niyeti yoktu. Sarıldım ona. Ağladı bana isyan etti. Ancak hiç kendi hatalarını görmek istemedi. Daha sonra biz boşandık ayrıldık artık. Yalnız daha mutluyum dedi. Ben dayanamayıp devam edince o cevap vermedikçe isyan edip gözlemlerimi yüzüne vurdum. Bunların farkındayım diye. O da her seferinde yaptığı gibi beni engelledi her yerden. Böyle engellenince daha böyle kötü hissediyorum.
Kaldıramıyorum bunu. Bir zamanlar bana sözler vermiş olan beraber gelecek düşündüğümüz insan bir yabancı olmak istiyor artık.
Onun dışında bakıyorum ilişkilere tekrar bi umutsuzluğa kapılıyorum. Tek istediğim bir aile olmak belki bir oğlum olsundu. Neden böyle biri benim sınavım oldu neden en baştan başlamak zorundayım diye öyle üzülüyorum ki. Tek olmayı her zaman sevdim. Bir de eşim varken başka birilerinin olmaması beni hiç üzmüyordu. Aklıma bile gelmiyordu. O vardı çünkü beni seven biri var. Yetip de artıyordu. Ama şimdi derin bir yalnızlık. Bakıyorum herkesin bir koşturması var. Bana o kadar anlamsız geliyor ki. Yok olmak da o kadar kolay değil. Beslediğin hayvanı düşünüyorsun. Anneni düşünüyorsun. Siz nasıl baş ediyorsunuz bu hayatla
Nor işim var. Spor yapıyorum hava almaya çıkıyorum denizi seyrediyorum. Ama yeni insanlarla tanışmak çok zor benim için. Hayatıma birini katmak zor

 

Bir derdiniz olduğunda ya da üzgün olduğunuzda ya da bir sıkıntınız olduğunda belli eder misiniz? yoksa yaşamınıza devam mı edersiniz? hani derler ya üzgün ve sıkkın görünmeyin bu insanlar tarafından zayıf görünmenize yol açar gibi.




 

Karşı cins tarafından hislerinizden dolayı ya da direkt yürüyüp kaç kez red ya da istemediğine dair davranış gördünüz. Çetelesini tutan var mı ? :)




 

Bayadır mücadele ediyorum ama artık pek gücüm kalmamış gibi hissediyorum. Sanki normal yürüyeceğim ama her yerime taş bağlanmış gibi.

Benim veya eşimin yaptığı her hareket o kadar yanlış anlaşılıyor o kadar farklı yerlere çekiliyor ki, açıklamak için çabalasam da olmuyor, saldım artık. Salınca iyice coşuyorlar.

Anne tarafımla zaten sıkıntılar yaşamıştık. Tüm yaşananlara rağmen eşime gururunu hiçe say gel gidelim davet edelim anne tarafımı da demiştim, gelmemişlerdi istemeye falan.

Neyse baba tarafımla falan bir şekilde hallettik evlendik eve çıktık geçinip gidiyoruz. Kimseye bir zararımız yok.

Mesela ney canımı sıkıyor; ben anne tarafıma hiç bir şeyde yanımda olmadıkları için biraz mesafeli davranıyorum. Çok az konuşuyorum. Bir ara üvey babam "o" mu bişey diyor da arayıp sormuyorsun dedi.

Yani o kadar alakası yok ki hani dolaylı yoda bişey dese de beni etkilese yine gam yemeyeceğim ama dediği bişey de yok hanımın, mesela babamlarla arası çok iyi ben pek aramam etmem o her önemli günde arayalım görüntülü konuşalım der. Bu tarz adetlere dikkat ediyor ben pek sevmem büyük aramayı veya ziyaret etmeyi.

Neyse işte öyle demişti ben de yoo ne alakası var düşünün acaba niye böyle davranıyorum diyorum, yav biz ne yaptık falan diyor. İnanmıyor yani.

Son olaydan sonra ben dayanamaz oldum. Depremden sonra babam çağırıp duruyor, hanım da eve giremiyor zaten köye falan gidiyoruz, zor oluyor diye memlekete gittik babamların yanına. 20 yaşında öğrenci kız bir kardeşi var hanımın. Antepten pek çıkmamış kendi halinde birisi. Pek erkek arkadaşı da olmamış. Biraz muhafazakar bir ortamda yetişmişler ama hanım dışarıda okuduğu için hep, biraz daha açık görüşlü.

Gittik işte babam da sağ olsun güzel ağırladı bir kaç gün geçti derken.. babaannem var evde 70 yaşlarında ve 10 senedir alzheimer. Baya ileri seviyede altına bez falan bağlıyorlar. Babam da son 5 senedir artık kendisi bakamadığı için bakıcı ayarlamıştık. Birisi 2 sene durdu sonra ülkesine döndü. 3 senedir bir özbek bakıcı var. 2 çocuğu var boşanmış para biriktirmeye gelmiş. Yatılı kalıyorlar. Bazen köyde bazen şehirdeler. Bir süre sonra sevgili gibi olmuşlar babam 26 senedir bekar zaten evlenmedi de bu şekilde takılıyor sanırım. Neyse kendi hayatları bir şey diyemem. Evlenmeyi falan da düşünmüyor.

Babaannem dışında evi ve babamı da çekip çevirdiği için istemeye babam onla birlikte gelmişti hatta.

Neyse bu hanımefendi biraz tribe girmiş evin hakimi benim der gibi davranıyor. Evde misafir falan da istemiyor. Senin ne haddine köpek deyip kovamıyoruz da çünkü bu bakıcıyı çok zor buldular başlarda babaanneme şiddet uyguladığını düşünsek bile gönderemediler çünkü başka yatılı seçenek bulamıyoruz. büyük şehirde değiller ve bazen köydeler köy çok küçük ve sıkıcı, herkes kabul etmiyor. biraz mecburlar açıkçası. bakım evine de veremiyorlar en azından gözümüzün önünde diyorlar.

Biz gittik işte hanım mutfağa falan yardım edeyim diyor istemiyor. Mutfakta bir şey hazırlayayım diyor, kendi başka bir işe kalkışıyor alan kaplıyor. Bazen hanım bişey hazırladıysa onu yiyorsak surat yapıyor onu yemiyor falan. Bi tuhaf yani.

Bi ara herkes dışarı gitmişti babamlar hanım kardeşi falan ben evde çalışıyordum. Bakıcı da vardı. Mutfakta biriyle konuşuyor. Büyük ihtimalle köyden bir komşu. "yaa diyor benim kolum ağlıyor gelmesinler dedim yok ille de gelsinler dedi çağırdı kolum çok kötü" diyor.

Hayır koyucan kapının önüne o olacak ama işte kim bakacak babaanneme.

Neyse hanım zaten bu niye böyle davranıyor dedi. Ben de idare et aşkım tuhaf o biraz dedim. Bi ara babama sordum, ya manyağın teki işte idare ediyoruz siz onun kusuruna bakmayın dedi. Ben de ilettim yine hanıma.

Aradan bir kaç gün geçti biz yatak odasında yatıyoruz. Babamla bakıcı salonda yatıyor. İki odanın arasında da oturma odası var baldız da orada yaıyor.

Gece saat 12 mi 1 mi ne, ev bir yankılanıyor var ya anlatamam ah ah uh oh falan ulan utancımdan ne yapacağımı şaşırdım. Şak şak şak ah ah ah ah bırakın evi apartman inliyor. Dedim koş çağır kardeşini yanımıza gelsin.

Gitti getirdi kız ağlıyor abla uyuyamıyorum bu ne böyle psikolojim bozuldu diyor. Geçen gün de yaptılar ben bişey demedim pek ses yoktu o zaman diyor.

Ben çıldırdım kapıya vursam babam utanç duyacak. Kırıp içeri girsem kötü şeyler olacak. Babam afedersiniz sağır sayılır cihaz kullanıyor. Büyük ihtimalle çıkardığı sesin farkında değil. Ama kadın nispet yatar ki sanki bir yerini deşiyormuşuz gibi bağırıyor. Belli yani yapay oldu o kadar porno geçmişim var ben böyle bağıran görmedim. Güya buralar benim mi demek istiyor napıyor manyak kadın anlamadım.

Biz de sinirlendik ulan dedim 1 hafta uckurunuza sahip çıkamadınız mı 1-2 hafta kalıp gidicez, dibinizde misafir kalıyor. Hiç mi düşünceniz yok.

Hızlıca toparlanız çıktık gece yarısı kalktık antep e geri geldik hiç bir şey söylemeden.

Babam 1 saat sonra fark etti beni aradı 50 kere açmadım çok sinirleyim ne diyeceğimi bilemedim. Sonra hanımı da ısrarla aradı en son açtı hanım. Kızım ne oldu ne yaptık size bu ne böyle kafayı mı yedirtceksiniz bana niye cıktınız gittiniz diyor. Hanım da baba oralar normale dönmüş gidelim dedik diyor. E böyle mi gidilir diyor babam, ya baba işte öyle gerekti diyor. Ne oldu ne yaptık diyor, baba işte sesten uyuyamadık yani ne diyeyim ki şimdi diyor. Ne sesi yahu alt komşu mu gürültü yapıyor diyor, yok baba işte sonra yine konuşuruz şimdi yoldayız diyor kapatıyor.

Şimdi düşünüyorum, o gece uyumak çok zor olacaktı o psikoloji ile ama hadi diyelim uyuduk ve sabah biz gidiyoruz dedik, babam imkanı yok bırakmazdı. Daha geleli çok olmadı çünkü.

Neyse öbürsü gün amcam falan aradı ona anlattım valla çok ayıp olmuş ya ama gülsem mi ağlasam mı bilemedim abim da maaşallah yaş 70 iş bitmemiş diyor. Ya amca dedim o ayrı konu da ben hanımı annemin yanına götürüyorum annem köpek çekiyor, babamın yanına götürüyorum, böyle bir şey yaşıyoruz. Benim normal bir ailem yok mu diyorum, yok ya öyle düşünme denk gelmiş diyor. Yahu ben hanımın hangi akrabasına gitsem kendi akrabam gibi davranıyorlar kimseden bir kusur veya ayıp görmedim.

Neyse bu olayda babamın duymamasından ötürü diyelim ki pek bir sıkıntı yok ama yaşadığımız olaydan ötürü bir çıkıp geldik işte.

Babam, 2 amcam halam falan konuşmuş, beni diğer amcam aradı bir kaç gün sonra, amcam diyor ki oğlum siz de niye çıkıp geliyosunuz şimdi şöyle düşünüyorlar "gelin babasıyla arasını bozmak için böyle bir plan yaptı". Beynimden vurulmuşa döndüm ya eşim babamı çok sever hatta ailedeki tek mantıklı insan demişti yani tanıyınca. E orada da gayet sohbet ettiler falan hiç bir sorun yok.

Annem ilk buluşmalarında da surat falan yapmıştı sonra biz arayı açınca "benimle aranı açmaya çalışıyor" demişti. bunu halama falan da anlatmış herhalde. Şimdi benzer düşünce diğer tarafa sıçradı.

Ben artık kafama falan sıkıcam yani ne yapıcam bilmiyorum bir insan bu kadar yanlış anlaşılamaz ya.

Bu arada dun fark ettim babam teknolojiden anlamaz ama onlarin tv ye netfliximi girmistim. Bakici aciyordu biseyler. Kayitli kullanicilari soruyor ya basta. Orada hanımın ismini silmis kendi adini koymus. Boyle de cocukca hareketler yani..

 

Böyle bir şey var mı? Bu konudaki düşünceleriniz nelerdir?




 

arkadaş çevresi geniş olan biri değilim Instagram kullanmıyorum. karşı cinsle tanışmak için ya da iletişim kurmak için Instagram şart mı.

numara istemenin yerini Instagram istemek mi aldı yoksa gerek yok mu. 20-30 yaş aralığı için soruyorum.


 

bunun tam ayrımı nasıl oluyor /maruz kalan açısından
takıntılı aşıklar da aşırı ilgili oluyor mesela



 

Sb.

Ne desem :) ilk kez böyle birşey yapacağım.


 

Ülkede yaşanan her şeyden (deprem, sel, yangın, ekonomi, siyaset) dolayı ben artık toparlanamıyorum. Özellikle bu depremden sonra iyice çöktüm bakın gerçekten pandemide vs asla böyle olmadım. Her gün mutsuz uyanıyor, mutsuz işe gidip geliyor, evde de mutsuzluk saçıyorum. Çevremdeki herkesi de rahatsız etmeye başladım bunun da farkındayım ama düzelemiyorum arkadaşlar. Evlilil arifesindeyim bi yatak olmuş 7-8 bin lira, insanlar yurtdışında bu fiyata 2.el araba alıyor biz burada ne yaşıyoruz ya, gerçekten mutsuzluk ve umutsuzluktan ölmek üzereyim.

Sevdiceğime dedim ki gel gidelim buralardan, araştırdık ettik, kanada, amerika vs neresi varsa. Tabii ki para ve zaman gerektiren şeyler bunlar ama bu süreçte ben nasıl ayakta kalacağım, nasıl iyileşeceğim, nasıl mutlu olup etrafımı eşimi dostumu da rahatsız etmeyeceğim? Gerçekten kendimi toparlamak istiyorum ama olmuyor. Mutsuzum işte. Tavsiyesi olan?


 

zorluktan kastım seninle konuşmak istemiyorum tarzında değil de soğuk davranmak diyebiliriz.

gerçi ben bugüne kadar hiçbir kızın ilk seferde olumlu davrandığını görmedim.

bu durumda ne yapılmalıdır yapacağımız şey ne olmalı, uzak mı durmalı yoksa rahatsız etmeden devam mı etmeliyiz ?

 

Ruh eşi diye bir şey var mı sizce eğer varsa denk geldiniz mi ?




 

Fikir verir belki planı olmayanlara.

Ben başlayayım: Golf oynayıp, date'im var. Akşamda halı sahada maçım var.

edit: date.

 

Artık bu tabir tarihe mi karıştı nedir ? Erkekler eskiden; "bu kızın peşinden az koşmadım" derlerdi. Keza kadınlar da; "bu çocuğu peşimden az koşturmadım" filan şeklinde.

N'oldu şimdi artık herkes 30dk'da birbirini kabul eder veya reddeder mi oldu da bu tarz bir ifadeyi duyamaz oldum ?


 

Yaş 24, flört ettiğim çok kız oldu ama doğru düzgün sevgilim hiç olmadı. istesem olurdu tip boy olarak fena değilim yürüyen çok oldu ama ben best one diyebileceğim birini arıyorum.

birçok kişiyle yüzlerce şey yaşamaktansa tek bir kişiyle her şeyi yaşamak istiyorum. arkadaşlarım skor peşinde mesela ama ben sevebileceğim, beni sevecek ciddi ilişki yaşayacağım birini istiyorum. sahtelikten samimiyetsizlikten nefret ederim mesela, samimi ve dürüst olan birini arıyorum. etrafıma bakıyorum neredeyse bütün kızlar gösteriş peşinde, bad boy peşinde, ya da 2 bira nasıl fazla içerim onun peşinde.

muhafazakar değilim karakterli biri olsun yeter, yani önüne gelene yürüyen ya da her yürüyen erkeğe mavi boncuk dağıtan biri olmasın yeter benim için.

bu düşünce yanlış mı, objektif ve dürüst olun lütfen.

 

Merhabalar, umarım iyisinizdir.

Aşağıda kısaca detaylarını verdiğimiz ve her bir detayı da göz önünde bulundurduğumuz kişinin gay olduğuna kanaat getirebilir miyiz? Biseksüel midir ya da?

-Küçüklükten bu yana (masumane şekilde) hem kız hem erkeğe bakmış.

-Etrafından ve sevdiği kişilerden hep dolaylı ya da direkt çirkin olduğu geribildirimini almış.

-İlkokul, ortaokul, lise ve üniversitede kızlardan da hoşlanmış.

-13-14 yaşlarında, o dönem kendinden büyük tanıdık ve ergenliğin sonlarında bir hemcinsi tarafından çeşitli manipülasyonlarla kendisiyle cinsel faaliyete ikna edilmiş.

-Kızları aşk yönünden seviyor.

-Erkekleri de aşk yönünden seviyor.

-Kızlarla hiç cinsel ilişki kurmamış, istek duymamış ama erkeklerle kurmuş ve her türlü deneyimi olmuş.

-Çekici erkeklerin bedenine özellikle ortaokul zamanından beri ilgiyle ve imrenerek bakmış. Kendini bu erkeklere kıyaslayıp hep alt sınıf erkek gibi görmüş.

-Erkeklerle cinsel birleşimlerinde asla zevk almamış. Aldığı zevk sadece o beğendiği erkeğin çıplaklığını görene ve ona dokunana kadarmış.

 

Üniversite bittikten sonra ne zormuş yeni arkadaşlar edinmek.
İş ortamı harici yeni arkadaş nasıl ediniyorsunuz ?



 

Merhabalar,
Arkadaşım diyemem aslında tanıdık gibi birşey, sadece iş yerinde görüşüyoruz yaklaşık 6 aydır ve iyi kötü bişeyler paylaşıldı aramızda ancak dışarıda bir samimiyetim henüz olmadı evi nerededir bilmem. Sadece kocasını çocuğunu arabasını bilirim o kadar. Her neyse.
Bunun babası bundan borç istiyor oda veriyor 5.5k kadar ama ödemiyor bu acizlik oluyor kocasına söyleyemiyor daha önce de uyarmış uyarısına rağmen vermiş ve şimdide icralık olmuş geçen gün iş yerine kağıt geldi. Sana maaşı alınca veririm sende kredi kartı var çeker misin bana filan dedi tabi hem az tanıdığım için hemde miktarın çokluğundan söz veremem veremeywbilirim bende bu ay sıkışığım dedim geçtim.
Profilin iki yaşında çocuğu var kadın.

 

bu cok basit nezaket kurali neden bazilari icin zor bi sey?

burada da cok karsilasiyorum, disarida da.
kimseye iyi davranasim, yardimci olasim kalmiyor giderek.

birine yardimci oluyorsun ozelden burada, ustune iyi dilekte bulunuyorsun falan. tenezzul edip bi tesekkurler yazmiyor.
disarida da boyle bu. bi adres sorar bi sey yapar donup gider oylece.

sorum bunu yapanlara.
neden?
siz cok mu onemlisiniz.
vaktiniz cok kiymetli ve bu da bosa vakit harcamak mi oluyor.
bi daha gormeyecegim veya burada tanimadigim insandan bana ne mi.
nedir motivasyonunuz?

 

Azıcık uzun, okuyup yanıt verenlere teşekkürler.

üç seçeneğiniz olsun, hangisinden ilerlerdiniz?

1.seçenek: 8 yıldır hayatınızda. Yaklaşık 3 sene sevgili kalmışsınız parçalı sürelerde. Zamanında denediniz ve soru işaretleri taşıdı. Size karşı çok iyi. Uyumlu çiftsiniz ama gerçekten mutlu olmadığınızı gördünüz, emin olamadınız. Bunları emare kabul ettiniz, ayrıldınız. Son 3 yıldır siz istemiyorsunuz ama o aşık ve her fırsatta sizi istiyor. Bunu da dile getiriyor. Bu baskı belki normale döner ve denersiniz yada sizde alışırsınız diye envai çeşit yol denediniz ve sonunda birşey değişmedi. Arkadaşlık hukukunuzun suistimale uğradığını düşündüğünüzden arkadaşlığınızı ve iletişiminizi de bu durumu paylaşarak sonlandırdınız. Kırılmışlık yok ama birşey de kalmadı elinizde.

2.seçenek: 6 aydır hayatınızda. İnanış, dünyaya bakış olarak uyuşuyorsunuz. Karşınızdaki kişide olmasını beklediğiniz kriterler onda var. Onunkiler de sizde var. Çok daha genç biri, jenerasyon farkınız var ama bir şekilde iletişim kurabiliyorsunuz ve bu iki taraf için de birbirinize karşı asla sorun olmuyor.

Her iki kadın kişisinin de yada sizin aile yapısı birbirine uygun değil. Kalpleri ruhları güzel insanlar, yukarıda allah var. Anneleri tarafından seviliyorsunuz. İkisi de evlenmeyi istiyor.

3.seçenek: kimseyi seçmemek, yola devam etmek. aklınızdaki ve geçici seçiminiz ise bu. Size göre bunlar net yanıtlar değil. Ama bulduğunuz yanıtlarda ayıklama yaptıkça doğru mu yaptığınızdan emin değilsiniz. Diğer tüm kararlarınız net idi hayata dair. Bir şekilde o net yanıtları arama kültürüne ve bulmadan seçmeme kültürüne aşinasınız.

Ne yapardınız?
Tecrübelerinize göre başka bir yol var mıdır?
Hiç sormamaktansa, bilgi birikimine önem veriyorum. Deneyim yaşayarak oluyor ve siz ne derdiniz?

Edit 1: ilk yanıta göre detaylandırma.
Edit 2: yanıtlara göre edit.
Edit 3: tüm yanıtlar için teşekkür ediyorum. Bu sorunun hiçbir doğru yanıtı yok, kişisel yanıtları var. Ve ben kişisel yanıt verdiğim yoldan yürüyeceğim. çoğunlukla da aynı düşünüyorum. Buradan yanıt yazmayıp, dm atanlara da teşekkürler.

 

arkadaşlar aranızda benim gibi olup da sıkıntılarını çözemeyince terapiste gidenler olmuştur. uzun yıllar annemle babama küsmemek için terpaistlere gitmeyi reddediyordum, çünkü öyle hissediyordum ki hangi ekolde terapi alırsnaız alın, mevzu çocukluğa gelip dayanıcak ve çaresizce o zamanları suçlamaya başlıyacaksınız. sonrasında bu konuda güvenebileceğim birisi çıktı terapiye başladık, ama yine mevzu geldi çocukluğa dayandı ve içimde bizimkilerle yüzleşmeye başladım biraz sancılı bir süreçti. sonuçta onların da kendi yetişme süreçleri ve kendi travmaları var, bunları da bilmek gerekiyor falan filan.. neyse bu süreci atlattım sayılır.. barıştım herkesle (bütün mevzu içimde olup bitiyor bu arada) neyse mevzuyu çok uzatmayacağım..

bugun bir şarkı dinledim, sezen aksu - 1945

bu şarkı resmen bizden önceki kayıp nesillerin de aslında çoook daha üzücü bir dönemde büyüdüklerini anlatıyor ya =(

o yüzden lütfen içsel mevzularınızda onlara da çok yüklenmeyin. böyle içimden geldi bugun..

Gel asırlardan uzan da tut ellerimi sımsıcak
Yoksa bendeki çocuk da böyle çaresiz kalacak
Öfke ile beslenen çocuklar yalnızdırlar

Ve ümitleri çiçeklerden, acıları tarihlerden
Senin gibi benim gibi onlar da hep insandılar
Ve sevgiye inandılar ve saygıya inandılar
Senin gibi benim gibi

Onlar biraz terkedilmiş biraz küskün çocuktular
Sanki biraz incitilmiş sanki yetersiz sevilmiş
Sanki utandılar kavgadan ve sustular

Öp incilenen gözyaşları kurusun inançlarımda
Sene bindokuzyüzkırkbeş, onlar da hep insandılar
Ve sevgiye inandılar ve saygıya inandılar
Senin gibi benim gibi
www.youtube.com

 

5 senelik bir ilişki içindeyim. Son 2 yıldır da birlikte yaşıyoruz. Evimizi, hayatımızı ikimiz de ailelerden destek almadan birlikte kurduk, okullarımızdan birlikte mezun olduk, iş aradık değiştirdik, birbirimizin tam anlamıyla iyi ve kötü gününde hep yanındaydık.

Sevgilim mezun olup kıdemli bir mimarla ortak olup bir mimarlık ofisinde çalışmaya başladı.
1-2 ayda bir müşterileri ile birlikte içkili akşam yemeğine çıkıyorlar. Bu akşamlarda eve gelme saati belli olmuyor. Birkaç kez gece 2-3 gibi, sabaha karşı geldiği bile oldu. Baskıcı, maço bir tip değilim ancak bu beni çok rahatsız ediyor. Hem benimle geçirebileceği zamanı bu şekilde dışarıda geçirmesi, hem bir dönüş saati olmaması, hem de yemekteki herkesin karşı cins olması, bundan mutsuz olduğumu belirtmeme rağmen çözülmemesi bende travma oldu. Defalarca kez kavga ettik, özür diledi vs. vs. Pek bir şey değişmedi.
Önceden haber ver gecikeceksen diyorum, bildirdiği tek şey "gecikeceği" ve bunun ona istediği saatte eve dönme hakkı verdiğini düşünüyor.

Bu da yetmezmiş gibi bir de iş günleri, saatleri dışında da birlikte çalıştığı mimarla yazışıyor whatsapp'tan.

Geldiğimiz noktada, "ben böyle mutluyum, o yemeklerde mutluyum çünkü saygın biriyim, mimar X hanımım" diyor. "Onlarla A, B, C gibi senin ilgilenmediğin konuları konuşup paylaşabiliyorum." diyor.
Ben onun ilgi alanlarını paylaşmıyormuşum, benim mutlu hatırladığım eski anılarımızda bile onun çok mutsuz olduğu zamanlar varmış (eski yazışmalardan, mektuplardan örnekler gösteriyor), sen bana şunu demiştin, bana bunu yapmıştın, vs. vs.
Onu boğuyormuşum, sıkıyormuşum, benim yüzümden eve gelmek dahi istemiyormuş, onunla onun ilgi alanlarını, müzik zevkini paylaşmıyormuşum, vs. vs.

Geçmişte tabii ki de hatalarım oldu ancak onları kabul edip düzeltmek için elimden geleni yaptım.

Tüm bunlara rağmen yakın zamanda dahi hem iyi günde mutluluğu hem de kötü günde üzüntülerimi paylaşmıştı.
Kafamı karıştıran nokta da bu.
Artıları eksileri tartmaya çalışıyorum.

Kağıt üstünde evli olmasak da, biz her şeyde birbirimizin diğer yarısıydık, ve geldiğimiz nokta bu.
Siz ne düşünürsünüz?

 

Merhaba,
Bu gece içten, içimden; ailem, kendim için bazı konularla ilgili yürekten dua edeceğim...
Bir haksızlık karşısında çok aciz kaldık; büyük bi emeğin olduğu bazı iş, maddi, aile ilişkileri vb. konularla ilgili...

Bana enerji, güç, 'amin' ya da ne ise; sizin için hangisi uygunsa bana içinizden gönderir misiniz?..

Mazlumun duasındayım, omzumda ağır yükler...

Okuyanlara selam olsun; teşekkürler...

 

Yan tarafta daire içi girişi kapatılmış dubleks bir dairede iki aile yaşıyor. Çocuklarda var. Daha önce duyuru açmıştım zaten.

Mesele çocuklar olmaktan çıkalı çok oldu. Anneleri de bağıra bağıra kavga ediyor, çocuklar hiçbir düzelme olmadan ses yapmaya devam ediyor. Özellikle alt kata gitmek için pat pat bam güm sesler çıkarıyorlar. Alt kattan üst kata, üst kattan alt kata bağırarak haberleşiyorlar. Düzelme ihtimallerinden umudu kestim. Çok konuştum ama yok zerre kadar anlayış, empati yok. Bitmiş. Hayvanlar. Burada bayağı sövüyorum.

Bir insan neden sürekli duvara vurmak zorunda kalır, neden bam güm koşmak zorundadır ki böyle yapar? Sebebi ne yani?

Neyse esas mevzu şu ki ben bu evi ucuza tuttum diye sevinen kerizim. Sebebi de bunlarmış işte anlamış oldum.
Önceleri ses yalıtımı için ev sahibiyle görüşmüştüm de adam onlar yüzünden ben neden masraf yapayım demişti. Falan filan.

Eve taşındım taşınalı sayelerinde sürekli ev bakmaya devam ettim ve pes etmek üzereyim. Tabii ki fiyatlar arttı.

Şu anda en aşağı senelik yaklaşık 16 kağat az ödüyorum bu evde olduğum için. 16 kağat benim için iyi para. Fakat dayanamıyorum bir yandan. Bir yandan da taşınırım yine başıma böyle bir şey gelir diye tereddüt ediyorum. Bu işin sonu yok.

Eve gelmek istemiyorum artık sürekli ansızın çıkan bam güm sesinden bunaldım.

Ne yapacağım? Çaresizlik duyurusudur.

 

güzellik vs. ayrı konu da ben direkt oyunculuk yetenekleri olarak çok beğendiniz 40 yaş altı aktrisleri soruyorum. en az 5 tane yazarsanız sevinirim daha fazla yazabiliyorsanız daha iyi.

benimkiler: kristen stewart, rooney mara, margot robbie, jessie buckley, jennifer lawrence, scarlett johansson ve belki florence pugh'u da alırım bu listeye. 41 yaşında ama hadi natalie portman'ı da ekleyeyim.

edit: lea seydoux'u unutmuşum oha

 

Mesaj atıyor, yanıt yazmıyorum. Mesela bir mesaj attı farklı sosyal ortamdan, emoji bırakıp geçtim. like falan atmaya başladı sonra. Dışarı falan çıkmak istedi. Resim çekilme vs isteği. Cevap vermedim ama beğenilere devam ediyor. Acaba yürüdüğünü fazla hissettirdiği yerde iletişimi keseceğimi anlayıp ona göre mi hareket ediyor? En çok beni karıştıran konu da: yürüyor yürüyor sonunda tam tepki vereceğim orada benden önce davranıp abi diyor. Abi kelimesini görünce içimden "sorun yok" diyorum sonra yine yürüme adımına geçiyoruz. Ne yapmaya çalışıyor? Benim bildiğim biri sana abi diyorsa sana yürümemeli. Yürümüyorsa sıkıntı yok, aksi durumlar beni rahatsız eder diye soruyorum.

Normalde umrumda olmaz ama ailelerimizin ileri gelenlerinin tanışıklığı var. Hatta geçen hafta yemek yedik iki maaile. Dolayısıyla kırmak, üzmek istediğim biri değil. Zaten bu tanışıklık olmasa da bana yakıştıramam o sebeple nasıl davranmak doğru olacaktır, rica etsem tavsiyede bulunabilir misiniz?