Ekşi Duyuru

böyle bir şey gözlemledim.
ihtiyaç mı duymuyorsunuz, genel olarak takılmadığı için mi takmıyorsunuz?



 

Genel olarak da aslinda sorulabilir. Sehrin yeni kisimlarini kesfetmek isterim etkinlik bahanesiyle




 

aslında sormak istediğim şu: gün içinde planladıklarınızın ne kadarını yapabiliyorsunuz? çoluk çocuk sahibi olmadığım ve trafikte fazla vakit geçirmediğim halde bana gün çoğu zaman yetmiyor, herkes aynı durumda mı merak ediyorum. vakit kaybı olarak gördüğüm bazı alışkanlıkları da kestim aslında yakın zamanda (sosyal medya takibi vs) ama buna rağmen yine kayda değer bir değişim olmadı ve bu durum beni acayip strese sokuyor.




 

sb. standart nedir veya nasıl olmalıdır? aile ile tanışmaktan kastım ailelerin tanışması değil. örneğin kızın erkeğin ailesiyle tanışması veya tam tersi gibi.




 

selamlar. mevcut iş yerimde birlikte çalıştığım arkadaşım son zamanlarda oldukça zorba davranışlar sergiliyor. şu zamana kadar maytaba aldım yanlış mı yaptım bilmiyorum ama dozu arttırdığı için canım oldukça sıkılmaya başladı. önceki iş yerimde de benzer bir davranışı yapan arkadaşa rahatsız olduğumu tekrar aynı davranışı yapmaması söyledikten sonra aramız oldukça buz olmuştu. (tamamen başka bir konuydu) sonra da sosyal medyadan falan silmiş (çok da umrumda değildi de neyse). şimdi bu durumda süreci nasıl yöneteceğim gerçekten bilmiyorum. yöneticime söylemek aklımdan geçiyor (bu arada şakayla karışık bir kere o da takılmıştı ben de ne alakası var deyip biraz sert çıkmıştım) ama bu durumda da diğer çalışma arkadaşlarıma bana tavır almasından endişeleniyorum. her gün yüzyüze çalıştığım insanlar sonuçta bunlar.




 

çocukluğumu unuttum. diyelim öğlen 3'te evimize vardık. akşam 12'ye kadar vakit nasıl geçiyor?




 

Siyasi görüşümüzü bir kenara koyduğumuzda, bugün ölecek olsanız en çok neye üzülürdünüz.

Benim yanıtım; Japonya'yı görmemiş olmak.
"Çok yer gezdim de bir eksik Japonya mı kaldı?" aslında tam tersi. Ülkeleri gezemesem de dünya gözüyle bir kez Japonya'yı görmek isterdim.

 

Selamlar,
Tam bir yıl önce ofise yeni bir müdür geldi ve çaprazımda oturuyor. Aynı departmanda farklı direktörlere bağlıyız. 7 yaş var galiba aramızda.
Oryantasyonda eğitim vermiştim topluca onlara. akşamına hemen beni linkedinden eklemişti kabul etmiştim.
Aynı hafta bir toplantıda karşı karşıya oturduk orada da benim profilime baktı gelen bildirimden anladım saati. Arka arkaya günlerce devam etti bu bakmaları. Aynı asansöre vs bindiğimiz de oldu bende selam sabah sıfır olunca bıraktı bakmayı. Normalde bindiğim asansöre vs selam verir binerim de onu görünce ergen gibi kasıldım.
Benim bu arada 4 buçuk senedir bitmek bilmeyen boşanma davam var, son duruşmayı bekliyoruz artık bitiyor. Ofisten yöneticim yakın arkadaşlar vs. biliyor ama erkekler çift soyadım olduğu için evli sanıyor eş sorularını geçiştiriyorum genelde.
Geçen ben bu arkadaşın yanındaki masaya bir iş için gittim o yokken. bana mail yollamak için adımı sorunca adımı ve bekarlık soyadımı söyledim ikinciyi telaffuz etmeden çıktı adım zaten. Kalkarken onun arkamda masasında oturduğunu gördüm. Duydu muhtemelen. Yine başladı linkedin üzerinden bakmaya.
Oturalım bir çay kahve içelim isterim ama ben katıksız öküz bir kadınım arkadaşlar, bu adama olumlu sinyali nasıl vereceğim? Ofiste çaya insek olmaz ortak iş yapmıyoruz. Millet bunlar neden beraber indi der illa. Mesaj atsam ne diyeceğim? Bilemedim ne yapmalı.
Aynı meslekteniz, hayat tarzlarımız aynı. Katta birbiri ile nişanlı evli yığınla insan var. Bir tanımak isterim ama hem işime zarar gelsin istemem hem ben bu işlerden hiç anlamam. Az bir yol yordam öğretin bana :)

31 K
Teşekkürler

 

direkt alir misiniz? Sonra bakariz hissi mi olusur? bazi 30+ erk problemleri yasiyorum da. Sanki manitayi ben goturmek zorundayim bi konsere, bi seye kendisi hep bi adim geride istek anlaminda. Citirken boyle degildi is guc yogunlastikca bize yetisemez oldu.




 

Biraz uzun olabilir fakat en kısa haliyle anlatmaya çalıştım. :)

Erkek tarafı, kadından 5-6 yaş büyük, 40'ların ortasında. Çok olgun, sakin, babacan, hayata karşı yorgun bir ruh. İstikrarlı kararları, tamamen stabil bir hayatı var. Orta yolcu, her şeye güzellikle ve sakinlikle halledenlerden. Ununu eleyip eleğini asmış ruh halinde, yaşayıp gidiyoruz işte kafasında.

Kadın tarafıysa konuşkan, neşeli, enerjik, girişken. Biraz daha dağınık yaşıyor hayatı. Atılgan, zaman zaman saldırgan, kendi hakkını savunmak zorunda kaldığı için güçlü ve yalnız insana dönüşmüş biri.

İlk olarak kadın erkeğe adım atıyor, erkek kabul ediyor. Arada karşılıklı olarak yoğun bir çekim olmasına rağmen erkek kısa süre sonra kendisini geri çekerek neredeyse kadından kaçıyor ve ''Ben kendi halinde, sıradan, düz bir adamım. Birinin beni olduğum gibi ve sadece ben olduğum için sevebilme, yanımda bulunma ihtimali bana uzak bir rüya gibi geliyor. Sen çok güzelsin, cıvıl cıvılsın. Bu kadın niye benimle diye altında bir numara arıyorum. Böyle düşünmek tabii ki kötü ama hayat bana böyle düşünmeyi öğretti. Birine alışıp üzülmek istemiyorum.'' gibi şeyler diyor. Bu arada erkeğin kayda değer bir geliri, makamı, ünü vs. kesinlikle yok. Kadın da dünyanın en güzel kadını falan değil zaten, belki bir tık ortalama üstüdür olsa olsa.

Kadının biraz bastırmasıyla erkek de duvarlarını yıkıyor, ilişkiye başlıyorlar. Erkek sevgisini açıkça gösteren biri değil ama kadın sevildiğini onun davranışlarından tabii ki anlıyor. Gündelik yaşamına kadını tamamen dahil ediyor, tüm gelecek planlarına katıyor, ailesiyle tanıştırıyor falan.

Sadece erkeğin davranışı biraz baba gibi. Kadını olgunlaştırmaya, büyütmeye çalışıyor sanki ve bunu yaparken bazen yargılayıcı veya kısıtlayıcı olabiliyor. Fakat kadın şımarık biri değil, aksine çocukluğundan beri tanıyanların kendisine olgun dediği bir kadın. Özellikle bu niyette olmasa bile erkek sanki kadını daha uygun, daha iyi olan şeyleri yapmaya ikna ediyor gibi bir tavır içinde. Kadın aslında erkek sayesinde daha düzenli bir hayat yaşamaya başlıyor ama ona belli etmese de zaman zaman kendisini yetersiz, çocuksu hissediyor onun yanında.

Dışarıdan bakıldığında çok alakasız görünen iki kişi. Arada çekim var, güvende olma hissi var, yan yanayken nadir anlar dışında huzur var, eğlenme ve bol bol gülme var, iyi sohbet var, kırk yıldır tanışıyor gibi hissetme var.

1- Böyle bir ilişki yürür mü sizce? Çok alışmadan, bağlanmadan ''farklıyız'' denilip yolları ayırmalı mı?
2- Erkek kişisi hakkında ne düşünürsünüz? Kadını yetersiz mi görüyor, beğenmiyor veya değiştirmeye mi çalışıyor?

 

nasıl başa çıkıyorsunuz?




 

Eğer sizi başka bir ülkede, ormanın derinliklerinde güzel bir evde 5 hafta ağırlasalar... Günde 3 öğün yemeğiniz kapınıza gelse ve tüm masraflarınız karşılansa, bu 5 haftada ne yapacağınız sadece size bırakılsa... ne yapardınız?




 

psikolojide böyle bir kavram var mı

söz konusu kişi görüş aldığı kişilerden daha donanımlı ama hiç sorgulamadan araştırmadan önerilen şeyi yapıyor
kendi biraz kafa yorsa çok daha iyi bir çözüm üretebilir, karar verebilir ama bu yola gitmiyor
ve sonuç olumsuz oluyor
ve bu döngü tekrarlanıyor
kendi ailesinden gelen fikirleri duymuyor

önemli bir sağlık konusunda da, şu pastanenin şu ürününü tercih ederken de aynı şey yaşanıyor
bir çeşit danışma yada karar verememe hastalığı
mağazadaki satış personelinden öneri alması da başka bir örnek aklıma gelen: burada da satılması gereken ürünlere yönlendiklerini, çoğu zaman senin değil şirket menfaatleri yönünde yönlendirdiklerini izah etmeye çalışmıştık

 

erkeklere soruyorum, kız arkadasınızın/esinizin karsı cins bir yakın arkadası olmasını sorun eder misiniz? Cevabınız evetse Sizin karsı cins yakın arkadasınız var mı?




 

selam duyuru ahalisi. bugün ilk date'mize çıktık hanfendiyle. açıkçası çok fazla bir şey hissetmedim kendisine karşı. ayrıca bazı konularda da oldukça farklı düşünüyoruz. belki de yeterince hazır değilim yeni bir ilişkiye. şimdi daha fazla görüşmek çok mantıklı gelmiyor. kibarca nasıl reddedebilirim?




 

Sb.

Yoksa 'ne gerek var'cı mısınız?


 

Yıllar önce benden hoşlandığını bildiğim biri var, iletişim kopmuştu şimdi instagramdan tekrar takipleşiyoruz. Her hikayemi beğeniyor, son gönderimi de beğenmişti. Geçenlerde bir hikayesine tebrik ederim yazdım teşekkür ederim dedi sadece. Şimdi yüzsüz gibi tekrar bir konu açıp yazmak istemiyorum sanki çok hevesli görünüyor gibi olacak. Sizce umut var mı yok mu öncelikle bunu merak ediyorum çünkü onu anlayamadım. Umut varsa nasıl davranmalıyım? İlk sefer yazınca konuşmak isteyen insanın niyeti olur naber nasılsın şeklinde devam ettirir diye düşünmüştüm.




 

Yazılacak çok şey var ama özetin de özetini geçecegim edebiyat parçalamak istemiyorum.bi kaç şey yazacağım belki ne demek istediğimi anlarsınız

lise çağlarından sonra bi anda olmadı zamanla ateistliğe geçtim şuanda 37 yaşına ve bastım olaylar karşısında güçlü duramadığımı farkettim artık duygusal olarak sürekli zayıf düşüyorum ve toparlanması güç hale geliyor.

çok basit bir olayda bile en güçlü ben olmak zorundayım.


Kötü bir olay olduğunda yakın kaybetmek, kaza geçirmek, sakat kalmak, hastalık, hatta uçağa binmek karşısında aşırı çaresiz kalıyorum

olaylara karşı savunmanız yok

siz kolunuzu kaybettiniz oturdunuz kahroldunuz ama bir başkası diger kolum var diyip şükredebiliyor ve hayata geri dönüş yapabiliyor siz yapamıyorsunuz işte

aynı şekil annenizi kaybettiniz diyelim bu acıyı sizden ne alabilir? annem sonsuza kadar yok oldu demek mi yoksa annem öteki dünyaya göç etti demek mi sizi tekrar hayata tutundurabilir?

uçak mevzusu ve esprisi zaten var biliyorsunuz şiddetli türbülans olsun ankisiyete atağı geçiriyorsunuz yapabileceginiz bişey yok korkudan ölmezseniz seyahat tamamlanmış oluyor.

bir tarafımda diyor bunca sene ateist kafayla yaşamış bir insan gidipte nasıl inanç seçsin bilemiyorum çıkmazdayım fikri olan söylesin arkadaşlar.

 

Adam evli, çocukları da var biri yeni oldu sayılır hatta.
Herkesle selamlaşıp samimi gibi davranıyor, ama aslında kimseye faydası yok tek derdi popüler olmak. Daha da daha da popüler olmak. Orta yaş erkeği. Botokslu surat, saçlarını boyuyor ama her seferinde b.k sarısına yakın renk çıkıyor.
Yine de kime sorsanız aa iyi birisi aile babası işte hehjej der, çünkü her gün çocuklarıyla hikaye paylaşıp karısını da etiketliyor(fotoda olmasabile), zaman zaman karısıyla da paylaşıyor. Cemiyet daveti gibi ortamlarda hep karısıyla gidiyor.
Bu adamı 1 senedir tanıyorum. Birkaç ay önce taşındığım evde geceleri sık sık karşı komşumun evine geldiğini görüyorum. Açıyorum profilini, daha 1 saat önce karısıyla çocuklarıyla bişeyler paylaşmış kalpler vs.
Resmen 2 farklı kişi gibi davranıyor aslında.

Ben çok rahatsız olmaya başladım bu durumdan, yakın arkadaşlarımı o adama güvenmemeleri ve yaklaşmamaları için uyardım çünkü yakın gibi davranıp samimi olmak istiyor, pek samimi olmasanız da ayaküstü bir muhabbet edip kafeteryada denk gelirseniz sizinle fotoğraf çekip paylaşıyor (kendinden genç birkaç kişilik aynı meslek camiasından gruplarla)

Birlikte olduğu kadın da adliyede memur. Tuhaf bir kız, tanıştığımız gün bana aksi davranmıştı sanırım aynı çevrede çalıştığımızı düşünerek benimle samimi olmaktan çekindi.

Adam bildiğimi bilsin istiyorum. Ve karısı acaba biliyor mu mesela, bilmesi gerekiyor sanki ama bana düşmez diyorum. Yine de adamı öldürmek istiyorum gerçekten, sahte samimiyeti ve ahlaksızlığı bana dert oldu.

Siz olsanız napardınız, ya da bişey yapar mıydınız?

 

çevrem, birlikteliği olan ve uzun süredir yalnız olan iki türden insanlarla dolu.

biz yalnız olan taraftayız elbette.

üniversite sonrasında karşı cinsle nasıl bir araya geliniyor öğrenemedik bir türlü. nedir bu sürekli ilişki de bulunabilen hiç yalnız kalmayan insanların sırrı?

 

Merhabalar,

Son aylarda neden olduğunu bilmediğim bir şekilde hiç bir şey yapasım gelmiyor. Evden çalışıyorum zaten. Nerdeyse tüm gün evdeyim. Enerjisi düşük biriydim hep zaten. Ama iyice sıfırlardayım. Arkadaşlarımla bile görüşmüyorum artık. Muhtemelen depresyondayım.

Evliyim ve yaklaşık 2 yaşında bir bebeğimiz var. Bu durum evliliğimizi de etkiledi. Öncesinde doğumdan sonra eşim psikolojik olarak kötüydü. Destek almasını istedim ama o istemedi. Sonrasında şehir değiştirip memleketine gittik. Bir süredir orda yaşıyoruz. Bebeğimize başından beri eşim bakıyor. Bende evde olduğum için yardım etmeye çalışıyorum. Ama bebek galiba tüm enerjimizi alıyor. Şehir değiştirmek ona bi nebze iyi geldi. Spora vs. başladı ama bende bi değişiklik olmadı.

Benim durumumdan ötürü bana sevgisinin azaldığını vs. söyledi. Muhtemel boşanmaya aday bir çiftiz gibi şu an için. En son evde bi öfke nöbeti geçirdim. O günden sonra ben İstanbul'daki evimize geldim. Sonrasında konuştuk. Beraber çabalayalım vs. diye. Ama onda bana karşı sevgi kalmamış gibi hissediyorum.

Eşimin şu anki kararı da bebeğimiz küçük olduğu için aynı evde yaşayalım, bebeğimize beraber bakalım. Akışına bırakalım oldu.

Bende akışına bırakarak çözülemeyeceğini düşünüyorum. En azından benim ya da ikimizin terapi vs. gibi bi destek almasını istiyorum.

Önerebileceğiniz ilişki terapisti ya da depresyon tedavisi için psikolog tavsiyesi istiyorum. Online görüşme olursa sevinirim. İstanbul'da olamıyoruz her zaman.

Ya da sizin başka tavsiyeleriniz varsa onları da dinlemek isterim.

 

Güzel mi, kulağa hoş geliyor mu?




 

çok bunalmış durumdayım. çok sıkıcı ve tekdüze her şey. nasıl bu döngüden çıkarım? bulunduğum yerlerin görüntüsü bile bıktırıyor. sanki her şey hep aynı.




 

İş yerindeki kadın arkadaşlar bu konudan beni vuruyorlar. Dövme ya da küpe taksana, sen demode kaldın vs. diye kendilerince beni eleştiriyorlar.

Soru: Gerçekten dövme ve küpe artık default bir özellik mi? Dövme veya küpesi olmayan bir erkekle asla olmaz diyen kadınlar var mı aranızda mesela?


 

sb.




 

Veya tam tersi neden arkadaş olmalıyız?
özellikle erkekler cevap verirse çok memnun olurum.

soru aslında şu: “arkadaş kaldık, arada bi haberleşiyoruz” durumunu kastetmiyorum.
çok iyi anlaştığınız eski sevgiliniz/eşinizle temelde cinsel çekim bittiği için ayrılıyorsunuz. başka bir hır gür,kötü bir olay yok.evler ayrılıyor, iki taraf da başka flörtler deniyor veya kalıcı ilişkilere sahip vs..
ama çok iyi anlaştığınız yıllarınızı birlikte paylaştığınız dolayısıyla huyunu suyunu bildiğiniz güvendiğiniz biri var orada. bu iki insan da birbirinin iyiliklerini istiyor, ortak ilgi alanları çok. bu ilişkiyi dostluk/yakın arkadaşlık biçiminde neden devam ettirmeli veya ettirmemeliyiz?

*güncel partnerinizin için de düşünerek cevap verebilirsiniz. Onun eski sevgilisiyle yakın arkadaş olarak kalması gibi.

 

Merhaba. 29 Ekim için bir sürü etkinlik var. Siz neler yapacaksınız? Çok kalabalık olur deyip dışarı çıkmayacak olan var mı?




 

Bir süredir bir ilişki içindeyim. Sevgilimle hayatımın zor bir döneminde tanıştık ve birbirimize çok iyi geldik. Hayata karşı bakışımız, zevklerimiz, değer yargılarımız, mizah anlayışımız vs hemen hemen her şey ortak. Farklı olan tek şey onun benden önce çok eşli ilişkiler yaşamak istediği bir döneminde olmasıydı. Daha genç olduğum zamanlarda ben de benzer tecrübeler yaşamış ve yaşam tarzı olarak buna karşı olmayan, saygı duyan biriyim ama kendi hayatımda artık tercih etmiyorum böyle bir ilişki şeklini. İlişkimiz başlamadan önce bir gün bana biriyle buluşacağını, alınıp alınmayacağımı sordu, ben de üzüldüm ama engel olmak için bir şey yapmadım tabi ki. Aynı günün akşamı vazgeçtiğini,bunu yapamayacağını,beni aldatıyor gibi hissettiğini söyledi. Ben de kendisine açıkça belirttim,eğer bir ilişkiye gireceksek üçüncü şahısların varlığının olmaması gerektiğinde anlaştık.

Bundan kısa süre sonra, ben işim için şehir dışındayken biriyle mesajlaştığını,buluşmadıklarını ama hayatında biri olduğunu da söylemediğini anlattı (onu da ben huzursuz hissedip sorunca anlattı) ben de istediği insanlarla elbette arkadaşlık kurup gezip tozabileceğini, bunun onun özel hayatı olduğunu, sadece bir başkasıyla benimle birlikteyken duygusal fiziksel bir şey yaşamamasını ve varlığımdan bahsetmesinin yeterli olacağını söyledim. Önceden konuştuğumuz şeylerin üzerinden yine geçtim. Ama ara ara konusu açıldıkça (hatta bazen açılmadığında da) "ileride belki böyle bir şey yaşamak isterim" gibi şeyleri hoşuma gitmeyen sıklıklarda dile getirmesinden rahatsız oluyorum. Israrla gelecekte ne olacağını bilmediğimizi, öyle bir şey seçmek isterse bana söylemesini ve kendi yollarımız gideceğimizi söylüyorum. Aynı şeyleri dile getirip durmak canımı sıkmaya başladı. İçimde bir "acaba" dönüp duruyor, eskiye kıyasla artık çok rahatım ama henüz gözüm kapalı güvenemiyorum. Sanırım ne istediği konusunda bazen kafası karışıyor. Yanlış bir şey yapmayacağını düşünsem de konu kafamı meşgul ediyor zaman zaman. Sizce ne yapmalı? Benzer şeyleri yaşayanınız var mı?

Not: boğan kısıtlayan kıskanç biri değilim, neredesin kimlerlesin fotoğraf at konum at huylarım yoktur, kendime güvenim ve saygım var. Kendisiyle aramızdaki ilişki de gerçekten sevgi ve değer verme üzerine kurulu. Gayet açık bir iletişimimiz var. Kavga gürültü etmeden tartışıp birbirini anlayan ve haklı değil mutlu olmayı hedefleyen insanlarız

 

+-7'ye dogru gidiyorum ama biraz da heyecanliyim




 

Merhaba,
Annenizin çok sevdiği bir yeğeni var diyelim. Babası öldüğü için annemin ona zaafı var. Geçen hafta annenizin onun üzerine bazı tarlaları verdiğini öğrenseniz tepkiniz ne olurdu? Annenize sorduğunuzda ben ona sattım diyor ama babam verdi ona diye ağzından kaçırdı.
Zaten kuzen anasının gözü zaten kendi kardeşinden bile mal kaçırdı. Konuşmuyorlar. Fransadan çıktı geldi noter işlemleri için gizli gizli.
Abime mesaj düşüyor o da notere gidiyor bu mesaj ne deyince öğreniyor. O gün annem de kuzenim de nerede olduğuna dair sürekli yalan söyledi zaten.
Abimin çocuğu oldu 5 gün önce ona altın bile takmamış annem para yok diye. Benim zaten kronik hastalığım var çocukluk dönemi kanser geçirdim 6 ayda bir tedaviler kontroller oluyor. Babam ameliyat olacak para yok diye devlet hastanesinde sıra bekledi aylarca. Her anlamda kuzen denen kişiden daha mağduruzdur jdhjsjw.
Parasında da değiliz artık da bu olaya tepkiniz ne olurdu? Hiç haber verilmeden yapılması vb… ayrıca kızın da parası var zaten memleketteki kiralarla fransada yaşayan çalışmayan bi tip.
Kuzen babamı arayıp sünir krizi geçirmiş. Yeter artık benden ne istiyosunuz ben onları kardeşim gibi bildim ayağı çekmiş ağlayarak. Bu kız sürekli mağduru oynayarak yalakalık yaparak tırnakçılık yapıyor.
Ne yapmalı?

 

Sevgilimle 1 buçuk yıldır beraberiz. Başta uzak mesafeydik 8-9 aydır o da İstanbulda yaşıyor genelde boş vakitlerimizi beraber geçiriyoruz.

Gel gelelim o buraya yeni taşındığı için hiç arkadaşı yoktu. Kendisinin öyle bir kaygısı yoktu ama bütün zamanını benimle geçirmesi başka hiç sosyal ortamı olmaması falan bana uzun vadede mantıklı gelmedi ve sevgilimi arkadaş edinmeye teşvik ettim. Neyse bu arada kıskanç bir insan değilim normalde. Ama benim sevgilim instagramdan kendisini takip eden (kendisi çok iyi bir elektrogitarist olduğu için bir takipçi kitlesi var) bir kızla müzik muhabbeti yapmaya başlamış sonra da bestelerini atmış, Instagram o formatları desteklemeyince whatsappa geçmişler vesaire. Bana da kızdan arkadaşım arkadaşım diye bahsedipduruyordu. Bugün dikkatimi cezbetti sordum kaçtır bahsediyorsun kimmiş bu arkadaş diye. Anlattı işte, sen bana arkadaş edin diyordun ben de insanlarla sohbet ediyorum ilgi alanlarımı paylaşıyorum falan dedi. OKEY HER SEY COK GUZEL BU NOKTAYA KADAR. Sevgilim yokken bi whatsappını kurcaladım içime kurt düştü. Yapacağım iş değil normalde. Ama kızla 2 haftadır her gün kısa kısa da olsa muhabbet etmişler, herrr gün. Bunların bazılarında sabah uyanır uyanmaz kıza yazmış günaydınlaşmışlar. Mesaj yerine ses kaydı atmış ki huyu değildir ses atmaz. Zaten hobileri müzik olduğu için bir dünya şarkı atılıyor karşılıklı. Atılan emojiler affedersiniz bi hoşuma gitmedi anlatabiliyor muyum. Okurken bi kıskandım, ilk kez kıskandım kendisini.

Sevgilim de şöyle bir insan çok iyi tanıdığım için söylüyorum, iyi niyetli cidden bazen saf denecek kadar. Etik değerleri çok güçlü ve bana aşık olduğunu herkesin bildiği bir adam. Bugüne kadar hiçbir güven sorunu yaşamadık. Simdi durup dururken yılmazı msnden sileceksin triplerine girmek istemiyorum ama rahatsız oldum yani yeni tanıştığı biriyle bu şekilde samimiyet kurmasına. Sevgilimi tanımasam ve gelip kendisi bana anlatmasa şüphe edicem ama edemiyorum da.

Ne tepki vermeliyim sizce çok asabım bozuldu.

 

Merhaba sevgili hafiyelerve stalk konusunda pro olan kız arkadaşlar.

İçinde bulunduğum durumda hafiyelik ve ajanlık statüm yetersiz kaldığı için size danışayım.

Şimdi haftasonunda cumartesi günü san francisco Amerika'dan İstanbul'a kız arkadaşım gelecekti. Bana Uçak biletinin fotosunu atti ve direkt uçuş yerine san francisco'dan katar doha aktarmali. Katar'dan da sabiha Gökçen dedi ve Bende farklı şehirde olduğum için havaalaninda karşılamak için 700 km yol gittim. Cumartesi ve pazar günü 24 saat 2 koca gün bekledim ve doha'dan gelen uçuşlarda içinde o kız yoktu.

Bana dün kendisini doha'da katar'da memur olarak tanıtan birisi xxx xxxx adlı kız yanında en az 200 dolar nakit para olmadan seyahat etmek, ve aktarmalı bir uçuş olarak havaalanından çıkmaması gerekiyordu, ancak kendisi Katar havaalanı yakınındaki alışveriş merkezine giderken yakalandı ve şuan tutuklu maili geldi.

Ve aynı gün içinde bu sefer tanımadığım bir kadın mail hesabından ben xxx xxxx şuan tutuklandim ve bana sözde katar memurundan gelen benzer bahanelerle şuan an itibariyle tutuklandim diyen mail attı.

Şimdi dananın kuyruğu burada kopuyor. Her aklı başında insan gibi bende kızın tezinin doğruluğunu çürütmek için sorular sordum.

-Aynı aktarmayla gelen her yolcuları da tutukladilar mi? Hayır ben ve başka kişi dedi.

- Bana sözde katar'da memur olduğunu söyleyip mail atan adami face, instagram, linkedin'de stalk yaptım ama teyit edeceğim kişi çıkmadı.

- Ben cia, fbi, mi6 veya ingiliz konsolosu değilim (kendisi ingiliz) sen ingiliz vatandaşı olduğun için bir katarli kolay kolay ingiliz vatandaşını neden kaçak mülteci olarak tutuklasin. Kendi ülkenin konsoloslüğundan yardım iste dedim.

- şuan çantam ve telim dahil olmak üzere her seyimi aldılar dedi. Bende eğer yanındaki yyyy yyyy kadininin mail adresinden mail atabiliyorsan onun telini almadilar da sadece senin telini mi aldılar dedim? O burada çalışan bir kadin ve çok ağladığım için bana yardımcı olmak için telini verdi. Onun mail adresinden sana mail attım dedi.

- Aynı şekilde o kadının da adını şanını google'da stalkladim ama doğruluğunu teyit edecek bir gerçek kişiye ulaşamadım.


- Ben hayatımda katar'da yanında 200 dolar nakit bulundurmama suçu olduğunu duymadım. Madem paran yoktu neden havaalanindan çıkıp doha dışında avm'ye alışveriş yapmaya gittin dedim. Acıktım ve yiyecek için dedi.

Kendisi İngiltere vatandaşı olup malum ingilizlerin meşhur manipülasyon yeteneği çok olduğundan hala daha gerçek mi fake mi kararsizim.

An itibariyle hala daha durum devam ediyor ve olayın bana kalırsa %60 fake ama %40 gerçeklik olduğuna inanıyorum.

Durumun gerçek olup olmadığını nasıl teyit edebilirim? Başka hangi soruları sorarak veya resmi kanallardan teyit edip etmeme hakkında siz değerli hafiye arkadaşlarımdan yardım bekliyorum.

Son 5 gündür dallas dizisi içindeyim gibi hissediyorum.

Bir el atın please.

 

Usulüne uygun şekilde beni biriyle tanıştırır mısın nasıl derim? söylersem gözünde küçük duruma düşer miyim sizce?




 

Çok motivasyonsuzum son zamanlarda. Mayıs ayında işimden ayrıldım. Biraz dinlenmeyi planlarken babama kanser teşhisi kondu ve sürecim onu iyileşmek üzerine geçti. Ameliyat, tedavi vs her şeyi çok şükür hallettik ama sonrasında İstanbul'da neresi ile görüştüysem olumlu dönüş alamıyorum. Türkiye'nin büyük holdinglerinden birinden ayrıldım. Eğitim ve background kısmı kötü değil. Motivasyonel ve maddi olarak çöküşte gibi hissediyorum kendimi. Yakın çevreme çaktırmamaya çalışmaktan da yoruldım sanırım bu durumları. Paraya ihtiyacım olduğunu, sürekli red almanın beni yıprattığını, kendime dair bir hayalkırıklığı ile down olmaya başladığımı.




 

Daha doğrusu telefona bakmıyor musunuz tuvalette




 

Ben hayatımın önemli kısmını çoğunuz gibi sabah kalkıp okula gitmekle geçirdim. Mecburen erkenden kalkar yarı uyur yarı uyanık okula giderdim. Üniversitede falan sabah ders yoksa pek erken kalkmazdım veya uyansam da yatakta bir iki saat debelenirdim, sabahları ne yapılır bilemezdim. Hiçbir zaman sabah kalkıp ders çalışan biri olmadım mesela, genelde gece çalışırdım herkes uyurken.

Sonraki dönemlerde mecburiyet yoksa pek erken kalkmadım. Sabah erken kalkmak beni huzursuz ediyor sanki. Mesela pandemide bir ara çalışma düzenim 20.00-00.00 arası idi. Gündüz saat 12 gibi kalkar evde kitap mitap okurdum. Toplantı falan varsa öğleden sonra onlara girerdim, ıvır zıvır işim varsa onları hallederdim ama aktif çalışmaya saat 20.00'de başlardım. Hatta bir ara ramazan da denk geldi ve aktif çalışma düzenim gece 12.00-04.00 oldu. Gece sessizliği daha verimli çalışmamı sağlıyor sanırım. Sabahları çok fazla dikkat dağıtıcı şey var sanki ve yataktan çıkıp hayata başlamak zor geliyor açıkcası.

Neyse şu an yine belli dönemler dışında erken kalkma zorunluluğum yok çoğunlukla. Kalksam da sabahları kös kös duruyorum ne yapacağımı bilemeden. Sabahın köründe pc açıp iş başına geçmem çok zor verimli şekilde. Hadi hazırlanıp gideyim ofise erkenden bitireyim işleri diyorum ama tatsız tutsuz sası sası geliyor o vakit ve yoğun bir anksiyete basıyor. Bir de sanki sabahları kafam çalışmıyor gibi geliyor. Bu durumu daha gençken sürdürmek kolaydı ama şu an o kadar kolay değil. Tabi bir de normal insanların çalışma düzeni 09.00-17.00 olduğu için hayata adapte olmak, insan içine karışmak, partnerle saatleri denkleştirmek zorlaşıyor.

Ey 09.00-17.00 çalışıp kafanızı yormanız gereken işler yapanlar (biraz da özdisiplin gerektiren işler yapanlar özellikle), siz sabah normal çalışabiliyor musunuz? Hani kağıt kürek vs işler yine yapılıyor sabahları da analiz sentez, yaratıcılık, çözüm gerektiren şeyler sanki patlıyor gibi.. çözüm de istemiyorum aslında ama sadece merak ettim benzer şeyler hissedenler var mı diye.

 

Hafta ici icin hobim azaldi gibi hissettim
Bi sorayim neye baslayabilirim diye.



 

Selam arkadaşlar.
33 yaşında evli bir kardeşinizim. Ne eşimin ne benim arabamız yok. Alırız alırız dedik erteledik, şimdi de fiyatlar çok arttı alamıyoruz. Ayrıca sürüşüm çok iyi olmadığından araba kullanmaya da çekiniyorum. Eşim de araba kullanmayı bilmiyor.

Arabamızın olmadığını öğrenenler çok şaşırıyor, bildiğin ezikliyor. Biz gerçekten anormal miyiz? Arabasız evli erkek yok mu?

 

Kız arkadaşım ile evlenmeye karar verdik.

İkimizin de ikinci evliliği olacak. Yaşlar da 38'e 34. Düğün falan istemiyorum, o da istemiyor görünende. Ama kız tarafının çevresi biraz oryantal kafada gibi, tam da anlamadım gerçi.

Biz bu işi en kısa, sakin, servet harcamadan ve şık nasıl hallederiz? Sadece ailelerin en yakın kısmı müdahil olur diye düşünüyorum şu aşamada.

Ban fikir verin, İstanbul'da yapılacak organizasyon.

 

İsteme zamanı gelmemişlerdi. Olaylı dönemlerin üstünden biraz zaman geçince yeni geldiler yanımıza, gaziantep'e.

Daha yeni yeni bakıyorlar bi ihtiyacınız var mı diye. Artık yalandan mı yoksa gönülden mi bilmiyorum. Ben de arada sinirleniyorum 1 senedir sormadınız şimdi mi aklınıza geldi diye. Haklı mıyım yoksa haksızlık mı ediyorum bilmiyorum.

Yani onlara güvenerek bir şeye girişmedim zaten ama size nasıl tarif edebilirim yaşadığım hissi bilmiyorum da tek çocuğum, yıllarca her şeyime koşturmuşlar, şimdi evlilik lafı geçince beni kimsesiz gibi ortada bıraktıkları için ailem yokmuş gibi hissettim kendimi şu son 2 yılda. Yani tamam duyuruda da diyen oldu, "ben ailemden hiç bir şey beklemedim, her şeyi kendim yaptım" vs. diye ama o karakterde insanlar mesela okurken çalışıp eve de bakıyordu kimisi. Bunlar güzel şeyler. Keşke beni de öyle yetiştirselerdi ama bu yaşa kadar sen oku, sen iyi ol başka bişey istemeyiz diye yetiştirip, en ihtiyaç olduğu zamanda ortada bırakılmak nedir. Yani maddi tarafını geçtim, manevi olarak da yoklardı.

İstemeye gelmediler, nişanlandık gelmediler, ev dizdik hiç oralı olmadılar. Buraya taşınırken de maddi manevi yardım etmediler. İş yeri açarken etmediler. Kayınbabam bypass oldu aramadılar bile. Yani beni aradılar da onları aramadılar. Babam her hafta arıyordu halbuki (kendi babamdan bahsediyorum). Ki bu insanlar da onlara hiç bişey yapmadılar. Neredeyse onlar bakıyor burada bana. Bakıyor derken önceden annemler bana nasıl davranıyorlarsa şimdi onlar öyleler yani bir fark yok. Bunu dediğimde de "e öyle bi iletişim olmamıştı ki şimdi yeni yeni fırsatı oldu işte diyor" bence çok oldu da neyse ne yapalım allah baba da onları böyle yaratmış.

Ama annemler el gibi görüyor. -du. Şimdi bayadır evliyiz bir şeyler değişmiş olabilir. Yani başlarda ısınamamıştı. çünkü vakit de yoktu. yine de kararıma saygı duymalarını beklerdim, ben kendimden emindim.

Neyse iste arada istanbul a didim e gitmiştik yakın zamanda yanına, annemde bir istememezlik, surat, tavır vs. olmadı gayet normal davrandı.

Baba tarafımın dediğine göre annen fazla tutumludur, bu güne kadar sana kendisi baktığı için(ayrılar 25 senedir), artık kaldıramıyor bir şey sorunca tek derdiniz parasını almakmış gibi olduğunu düşünüyor biraz iş paranoyaklık bir hal almış olabilir. Yani düşük bir ihtimal olabilir dediler. Yoksa insan oğlunun doğru düzgün evlenmesini, gelinini benimsemesini falan istemez mi dediler.

Anneme sorsak da hem zamanlama yanlıştı, maddi olarak hazır değild, hem hanımı bazı yerlerde biraz asabi gördü ben de fazla sessizim, pek içine sinmedi. Neyse ki hanımı biraz ehlileştirdim dsfkg yani onun kendi çabası da güçlüydü o sorunu çözdük zamanla.

Neyse konumuza dönersek bu konuları açtığımda diyor ki ya tamam orada yapılanları ben savunmuyorum. Benim hatam varsa senin de yönetim hatan var. Ama ben hatam yoktur demiyorum, sadece aynı konuları konuşarak bir yere varamayız, bu saatten sonra ne yapabiliriz ona bakmamız lazım diyor.

Hanımla benim hissiyatım da şöyle, 1-2 senedir oğlum-kızım nasıl gidiyor bir ihtiyacınız var mı diye sormamışlar, ne yanımıza gelmişler ne hanımın ailesini aramışlar, şimdi gelmişler hiç bişey yokmuş gibi bi tatlı alır tanışırız diyorlar.

Ben dedim ki anne bu insanlar size kırgın. Kırgın olmalarına rağmen ne hanım size kötü davranıyor(ki annemin başta -neredeyse- evden kovmuşluğu var), ne surat yapıyor, ne de şimdi eliniz boş bile gitseniz onların ailesi size bir terbiyesizlik falan yapar.

Ama en azından önemsediğinizi düşünecek bir şey alalım yani kayınbabama gömlek, eve kullanışlı bişey vs.

O da bize fark etmez nasıl dersen dedi ama aklıma bişey de gelmedi. Yani kaç yıllık evde oturuyorlar, eve fincan takımı alsak vardır, yemek takımı alsak vardır, bu tarz şeyler biraz yeni eve geçene alınır ya çok uyduramadım.

Üstte bahsettiğim durumlar da göz önünde bulundurularak, ne götürülür sizce?

 

Bu konuda geleceğe dönük ne gibi planlar yapıyorsunuz, doğa içinde yaşam vb gib ülkede yaşam vb gibi

Teşekkürler.


 

Bu öyle sabah kalktım şunu yaptım, bunu yedimden öteye gitmeyen sohbetleri yaptığınız insanlar değil. Böyle onlarca var zaten.

Kötü hissettiğimiz zaman aradiginiz,
Travmalarınizi paylasabildiginiz
Manevi olarak Sırtınızı dayayabileceginiz
Hakkımızda kötü düşünmediğinden emin olduğunuz
Sizi asla -tartisma sirasinda dahi- rencide edecek şeyler söylemeyecek
Sizi mevcut ozelliklerinizle kabul eden

Vb vb

Kaç tane arkadaşınız var

Kaçını 30 yasindan sonra edindiniz

 

eli ayağına dolaşıyor, saçmalıyor, kızarıyor bozarıyor..
dolayısıyla hoşlanma olduğunu anladınız. bu durumda ona bakışınız nasıl olur?

hoşunuza gider mi, acınacak bir durum olarak mı görürsünüz?

 

Nazar var mı yok mu tartışmasına girmeden merak ettiğim bir şeyi sormak istiyorum.

Instagram'da sevgilinizle fotoğraf paylaştıktan sonra aranızın bozulduğu oldu mu?

Sevgilisi olmayanlar, Instagram'da mutlu sevgili fotoğrafı görünce öff diyor musunuz ya da benim neden sevgilim yok deyip kıskançlık yapıyor musunuz?

Thx.

 

bir konuda bilgi almak için soru sordum
sorduğum kişinin deneyimleri üzerinden kendim için çıkarım yapacaktım
cevaplayan kişi de benim tecrübemi merak ettiğin için değil kendin için sormuşsun anlamına gelecek bir cümleyle bitirdi
(neden sorduğunu şimdi anladım gibi)


bu durum sitem içeriyor mu
konuyu abartmaktan ziyada empati/psikloji açısından fikirlerinizi öğrenmek istedim :)

 

!Düzenledim!

Geçenlerde saygıdeğer oyuncu bir beyefendiyle tanıştım. Ellili yaşlarda kendisi. Yaklaşık 30 yıldır evli, karısına da sürekli methiyeler düzüyor. Herkesin tanıdığı, sevip saydığı bir insan ki pek çoğunuz da ismen tanıyordur diye düşünüyorum.

Kendisinin bir Twitter hesabını buldum. Profiline kendi fotoğrafını koymuş ama dikkatli bakılmasa o olduğu anlaşılmayacak gibi bir fotoğraf. Zaten ismi de yazmıyor.

Artık tanış olduğumuz için takip edeyim dedim, o da takip etmeye başladı beni. Fakat bu saygıdeğer beyefendi sürekli çıplak kadın fotoğraflarının bulunduğu tweetleri rt yapıyor, yorumlar yazıyor ve isminde nudes vb. kelimeler geçen hesapları takip ediyor.

Hani gizli bir çaba da değil, açık açık yapıyor. Aynı hesapta karısını, akrabalarını ve yakın arkadaşlarını da takip ediyor zaten.

Biraz hayal kırıklığı oldu bende açıkçası. Entelektüel, derin, hüzünlü, çok farklı olarak resmedilen (ve kendisi de o tonda konuşup davranıyor gerçek hayatta) bir adamın ergen çocuk gibi sürekli çıplak kadın paylaşmasını ve beğenmesini garip buldum. :/

Beyefendinin bu eylemleri hakkında siz ne düşünürsünüz?

 

Selamlar, yaş kırk, cinsiyet erkek. bu soruyu on yıl önce sormazmdım, kendimi dışarı atıp takılmayı sevdiğim irish publarda iki üç bira içer, gece de rock/metal canlı müzik yapan (taksim pulp, eski taksim dorock vs) yerlere giderdim. şimdi nere gidem bilmiyorum. en önemli kriter mekan girişyinde damsız almıyoruz beyefendi demeyecekleri bir yer olması. kadıköy ağaç evde yaptılar bunu. kadıköy, beşiktaş, taksim tarafları için tavsiyelere açığım, teşekürler




 

Biri bize bir sey yaptiginde unutmali miyiz? Yoksa bizde benzer bir sekilde denk bir sey yapmali miyiz?

Etik ve ahlak acisindan da degerlendirebilirsiniz


 

bi ben mi hiç giyinmediğim ayakkabılara sahibim merak ettim sevdiğim modelleri aldım ama fırsat gelmedi henüz sb.




 

Ara sıra gelip kalıyor diyelim, bazen 2 3 haftada bir gün bazen de daha sık gelip birkaç gün boyunca kalıyor. Kaldığı süreçte odadan sadece tuvalete gitmek için çıkıyor, onun dışında su almaya bile çıkmıyor. Yemeği odada yiyorlar vb. Evde siz varken duş falan almıyor. Bu kişinin varlığından rahatsız olur musunuz?