Ekşi Duyuru

yaptım ben. en yakın arkadaşım ve de çalıştığım yerin sahibiydi. bir müddet sonra iyice kullanıldığımın farkına vardım. vardırıldım. telefonumu kapattım. facebook filan heryerden engelledim sildim. herhangi bir izahat vermeden pılımı pırtımı toplayıp bir gecede şehir değiştirdim. pişman değilim. bana değer verseydi zaten yapmazdım bunu. sadece değer veriyor gibi görünüyordu. oh iyi yaptım diyorum. üç senemi aldı benden, elimde ne var bu üç sene boyunca? hiç. benden sonra berbat olmuştur o işyeri eminim. beter olsun.

ben çok yapıyorum.

Var, aslında bana değer verdiğinden emindim ama bazı hareketleri hoşuma gitmiyordu. Açık açık konuşmak yerine her şey yolunda gibi görünürken ilişkimi kesmeyi tercih ettim. O zamanlar en doğrusunu yaptığımı düşünüyordum ama zaman geçip olgunlaştıkça fikrim değişti. Pişman değilim, onsuzluk bana çok iyi geldi ama vicdanım rahatsız. Hatta arada bir rüyama giriyor ama iletişime geçmeyi düşünmüyorum, yolda karşılaşmak bile istemem.

bana bir arkadaşım yaptı şimdi bunu ama hala 1 metre ötemde çalıştığı için her gün görüşüyoruz oradan soğuk rüzgarlar esiyor sanki bana doğru. ben de çok üzüldüm sonra üzüldüğüm için sinirlendim, keşke bana söyleseydi neden yaptığını ama sorup rahatsız etmek de istemiyorum. bir de korkuyorum aslında söyleyeceği nedenleri duymaktan.

ki ben de yaptım aslında bunu ama belli bir insanla arkadaş olmak istemiyorum diye değil de kötü bir dönemimde bütün ilişkilerimden koptuğum için böyle oldu ama eminim onlar da önce üzülmüş sonra sinirlenmişlerdir çünkü insanların hayatından böyle lök diye çıkmak ayıp gibi geliyor bana.

benim yok ama bana yapılmışlığı var. hatta sebebini bile bilmiyorum.
bunu yapıp da övünürmüş gibi anlatan arkadaşlarım var onlar da güvenilmez geliyor çünkü sıra bana da gelebilir her an. böyle yaparak ve bunu her fırsatta anlatarak kararlı olduklarını mı düşünüyorlar güçlü, özgür olduklarını mı düşünüyorlar bilmiyorum

evet yaptım ve etrafımda insan kalmadı. ben arayıp sormayı sevmiyorum. bu tür bakım isteyen ilişkilere gelemiyorum. esecek, soracağım. periyodik olarak çiçek sulamak istemiyorum. susayınca gelsinler, susayınca gideyim. az gelsin, çok gelsin. sadece olduğu gibi gelsin. karakter sorunu, anlayacağınız. benim aksi şekil için enerjim yok çoğu zaman.

bunlar eriyip gidenler. bir de birkaç tane kesip attığım var. hepsi özellikle ben ve bu kişiler arasında geçen şeylerden dolayı değil. ben bu kişilerin çoğuyla iyiydim. ama onların kalabalık içerisindeki karakterlerini izlemek acı vermeye başladı; bir de sanki sandığımdan başka insanlardı. şöyle bir şey de var. kendime katlanamıyorum ama kendimden kurtulmam için şalteri indirmem lazım. onlardan onları görmeyerek kurtulabiliyorum. gerçi buna da birkaç yıldır ayıldım. onları reddettiğim için kendimi daha farklı, daha doğru falan zannetme sendromlarını bir süre yaşamadım değil yani. hayat öpe öpe öğretiyor. her şey olma potansiyeli var insanda. bir adım gerisi ya da ilerisi, şeyler hep ana bakıyor.

böyle biraz varoluşsal sıkıntılarla alakalı olmasa ilişki falan kesmezdim sanırım, yoksa hiçbir şeyin yoldaki çalıdan farkı yok. bas geç, hemhal ol geç, dolan geç,ırgalayan bir şey yok ki. herkesin hayatına seyyah gibi girip çıkmak beceri galiba. öldürmüyorsa güçlendiriyor klişesi.neyse kısacası bunalttığı için kestim. bundan sonra da öğrenebilirsem anca seyyahlığı öğrenirim.

anlayacağınız bu kadar genelleyebileceğiniz bir durum varsa ortada bulma gibi bir şey yok. kimse kimseyi bulmuyor, kimse kimseye denk gelmiyor. ortada tesadüf yok yani. istikrar sadece sizin baktığınız yönde, açıda. siz öyle bakıyorsunuz ve baktığınız tarafı daha çok görüyorsunuz. bunun hata olup olmadığı da neyi ne kadar istediğinize ve neyi kaldırdığınıza bakar herhade. tabii insan zaman içinde değişiyor, unutmamalı bunu da. yani bu huyunuzu takibe alın bence. bugün böylesiniz diye yarın bunu yapmak isteyeceksiniz diye birşey yok ama ilginç bir şekilde huy olabiliyor insanda bu. *

dangalakliklari belli bir sinira gelirse evet yapiyorum.

Eğer biri çok çok büyük bir hata yapmadıysa, genelde soğuyarak arkadaşlığa ara vermek şeklinde oluyor bende. Üstünden vakit geçtikten sonra, eğer denk gelirse, doğumgünüydü, hal hatır sormaydı konuşuyorum. Bence biriyle ilişkiyi o derece kesmek onun çok ciddiye alındığını gösteriyor. Değer mi diyorum, hayır oluyor cevabım.
Ha kötü niyetli/kötü biri olduğunu düşürsem, hem hayatından çıkarırım , hem çıkarım...

hayatimdan niye postalandigini bilmeyen bir suru insan var. son birsey soylemis oluyorum ama genellikle ben. farkederler, farketmezler, aldirmiyorum. sorabilseler arar sorarlar "niye?" diye. demek ki, icin icin, niye biliyorlar.

ben hep yapıyorum, bu yüzden onlarca kişiyi kaybettim ama hiç üzülmüyroum, en azından kafam rahat :) bir kişiyi silip atamıyorum o da çocukluk arkadaşım (şuan burayı okuyorsa sevgilerimi gönderiyorum kendisine, ayşe teyzelere selam)