Ekşi Duyuru

buradan sana kimse yardımcı olamaz. anca kendimizce fikrimizi yazarız.

yazdıklarından çok belliki ablan profesyonel yardıma muhtaç. o terapi için yatrıılna yerde doktorlar sizin de nasıl davranmanız gerektiğini anlatabilirler sanırım size.

cevap. doktorla iletişime geç bir an önce.

çok geçmiş olsun, tez zamanda yaşanan problemleri aşman dileğiyle

doktorlara güvenim SIFIR. ben de ablam da çok doktor gezdik psikoloklar özellikle izmirde sırf para götürmeye çalışıyor. doktorlar ilaç iç ilerde takip edeceğiz diyorlar sonunda içe içe hepsini içti

geçmiş olsun, çok üzücü. normalde duyurda soru sorunca "doktora git sor" diyenlere çok gıcık olurum ama bu gerçekten buradan destek olunabilecek bir durum değil.

ama duyuruyu kesinlikle silmeyince bence. çünkü daha önce doktor tavsiyesi çok verildi bu durumlar için. illa ki çok düzgün psikolog ve psikiyatr var. silmezseniz bunun için tavsiye veren kesinlikle olur.

Çok geçmiş olsun. Çok şanslısınız, ailedeki herkes için pişmanlıklar doğuracak bir olayın eşiğinden dönmüşsünüz. Bundan sonra düzeltmek için şansınız olacak en azından.

Halihazırda kötü durumdaymış ve siz de ona yardımcı oluyormuşsunuz veya olmaya çalışıyormuşsunuz. Ama her insanın bir dayanma noktası var, her insanın sinirlerinin yaylarının gevşeyeceği noktalar var. Hepimiz o anı yaşayabilirdik, sabır taşı değiliz ki hiçbirimiz. Ben de olsam bir noktada küser, bozulurdum.

Ablanızın bundan sonrası için profesyonel yardım alması en uygunu gibi. Yoksa sadece sizin uğraşmanızla ikinizin psikolojisi birden dibi görecek.

Tabii onun hastaneden çıkışı ve doktorla gerçekten bağ kurması arasında garip bir süre olacak. O sürede bol bol öpüşüp sarılışın, belki ikinize de iyi gelir. Hastaneden çıkınca ablanızın nasıl bir psikolojiye sahip olacağını bilmiyoruz ki şu an. Majör depresyondaki bir arkadaşım intihar teşebbüsünde bulunmuştu, sonrasında "Ay yaptım bir aptallık, bir daha hayatta yapmam. Çok salaklıkmış vallaha" diyerek çıkmıştı hastaneden. Hatta o intihar girişimi depresyonunun sonu oldu. "O aradaki kimseye haber veremediğim zamanda hayatın değerini anladım" diye çıktı, 180 derece birden değişiverdi. Gördüğüm en neşeli ve hatta en umursamaz insanlardan biri oldu. Ama başka bir tanıdığım da ailesini suçlamaya devam etti "Sizin yüzünüzden oldu, neden kurtardınız" diye ve iyileşmesi gerçekten çok uzun zaman aldı. Ablanız da bu iki ucun arasından bir yerden çıkabilir. Size söyleyebileceğim sadece her psikolojiye hazırlıklı olmanız ve alttan almanız. Belki sizi çok suçlayacak ve "Sen de bana küsmeseydin" diyecek, belki de "Canım kardeşim seni çok üzdüm" diye çıkacak. Sizi sinirlendiğinde hıncınızı başka bir kişiden olmasa da daha yapıcı şekillerde çıkarmanız. Ne bileyim, dışarı çıkıp koşmanız veya çığlık atmanız. Hatta belki siz de bu konuda destek alabilirsiniz.

Bir de o ilk buluşmada o gariplik kaçınılmaz gibi görünüyor. Kendimi sizin yerinize koydum da abim öyle bir şey yapsa ilk anda ne diyeceğimi bilemem. Özür mü dilesem, öpsem mi, onun beni öpmesini mi beklesem, öylece kalakalırdım sanırım ya da hepsinin karışımı saçma bir şey yapardım. Herhalde o buzun en büyük kıracağı güvenilir bir fiziksel temas olurdu, sarılma, öpme, vb. Ama o zaman da durup da yüz vermeyeceği tutabilir ya da sarılmanın ayarını kaçırıp elense de çekebilir. Siz yine de fiziksel teması esirgemeyin her koşulda.

oncelikle gecmis olsun.

ego, gurur yok demissin ama ayni zamanda da kiytirik nedenlerle bunalimda olan ablana kusmussun. kusme olayini komple kaldir. hatta gerekirse hic yasanmamis gibi davran. tekrar gorustugunuzde de onu ne kadar sevdigini yuzune soyle ama intihar olayindan bagimsiz olarak konuyu ac.

bence destek olmak icin ozel bir sey yapmana gerek yok. ablan ofleyip poflediginden onun yaninda ol, onu anlamaya ve derdini paylasmaya calis. zaten ablanin tam da ihtiyaci olan bu.

@goog.le aynen katiliyorum. İsine sadece maddiyatla yaklasmayan etik psikologlarda muhakkak vardir izmir'de. Maddi yondende sorun olmadigini soyledin. Psikoterapiyi ihmal etmeyin.

Tek bildiğim şey, ablanıza ekstra abartıĺı bir ilgi göstermeyin. O'na hiçbirşey olmamış gibi davranın. Çünkü ölmeyi başaramadı ve geri döndü. Gerisini psikoterapistler halleder. İşinde mutlu değilse ve bırakınca açlıktan ölmeyecekse işi bıraksın. Tahsilli insan başka bir iş bulabilir; iş dediğin şey vazgeçilmez bir şey değildir.

Genellikle tahsilli insanlar çok okumaktan, bilmekten, farkındalıktan kaynaklanan bir nihilist ruh haline girerler. Bu, onların yalnızlığından kaynaklanır. Huzurlu bir ortamda yaşaması gerekir çünkü herkes gibi avutulmak onlara işlemez. "Bu günler de geçecek, herşey güzel olacak" gibi laflar inandırıcı gelmez. Dünya ve içinde yaşadığımız sistem leş gibi bir yer.

intihar girişimi ciddi bir davranıştır. kesinlikle ama kesinlikle iyi bir destek alınmalı. tüm aile bireyleri bu tedavinin bir parçası olmalı. intihar edenler daha önceleri bunu genelde çok düşünüp bir oyun haline getirirler. yani sizin bir payınız olamaz. bir olayla tetiklenmez intihar hali. bir süreçtir. size kızıp kendini öldürmez kimse. bir çok sorunun birikmesi ve dediğim gibi, intiharı her sorun da düşünmek buna yol açar genellikle, "keşke ölsem" "şurada atlasam ne güzel 10 saniyede ölürüm" "en acısız intihar şekli nedir acaba" "bunu yapsam hangi yöntemi denemeliyim vs vs"

sonuç olarak, düşünerek gelişen bir süreçte meşrulaşır. siz asla üstünüze almayın. çözümü buralarda aramayın. para kapmaya yönelik terapistlerden uzak durun. iyi bir tedaviyle her şey eskiye döner. gülüp geçersiniz bu günlere.sorunlarınızı biriktirmeyin ablanızla bundan sonrası için. açık konuşun. umarım tez zamanda geçer. geçmiş olsun.

Özelden msj attım size.

ablani bilmemde panpa, sen ben kustum o yuzden intahar girisiminde bulundu psikolojisinden cik. bu bir birikim meselesi bardagi tasana kadar dolduran tek basina sen degilsin bundan emin ol.

mektup yazın. bugün biraz, yarın biraz... sonra vermek üzere.

olumlu cümleler kurmaya çalışın. aşırı hassas olabilir şu dönemde.

(bu arada, nitelikli bir hayata - yahut sadece hayata - paha biçebilir misiniz? mental sağlık hizmetlerini pahalı bulurken bunları da düşünmek lazım, bana kalırsa...)

Küsmen konuşamadığınızı iletişim kuramadığınızı gösteriyor. Ablanızda asla kabul edemeyeceğiniz bir durum varsa küsmeden mesafe koyun yavaş yavaş. Yardım etmeye çalışmayın bence. Çünkü böyle başarılı insanlar hazımsızlığa benzer tavırlarla karşılaşınca yıkılabiliyorlar. Doktor görüştürmeme kararı alarak en doğrusunu yapmış.