Ekşi Duyuru

Yıllar sonra (bkz: 1 ocak 2009 ankara doğalgaz faciası) yılbaşı planı yapmıştım. İşi bırakacaktım. Tatile çıkacaktık. Ayrıldık, olmadı. Tek başıma plan yapmıştım yollar kapanmış.

Neyse...
(Erkeğim bu arada tekrar okuyunca kendimi garip hissettim.)
Bugün, iş çıkışı, Ankara sokaklarında boş boş dolanırken Gençlik Parkı'na düştü yolum. Orada büyüdüm (bkz: ankaragücü). Issız saatlerde gezinirim. Dönüşte MPAL'e gideyim dedim. Lisemdir anılarım depreşir. Yolda bir amca çevirdi beni. Severim muhabbet etmeyi. Yağmur da yağıyor mu yağmıyor mu belli değil dedi kendisi. Kulaklığı çıkardım. Muhabbet ettik. Yalnızım dedi senin gibi. Hanım vefat etmiş. Nereye gittiğimi sordu. Gaziosmanpaşa dedim 'arkadaşla' buluşacağım. Yalan söyledim nedense.
-İşin ne zaman biter?
-Sekiz gibi falan.
-Bana gel. Balık alırım, rakı falan içeriz. Müzik falan da vardır bu gece.
-Rakı sevmem. Votka severim.
-En iyisi hangisi?
-Fark etmez.
-Tamam dedi akşam gel.

Git amca dedim. Muhabbet istiyorsan dışarıda birer bira içip kaçalım. Kabul etmedi. Evde ısrar etti. Olmaz la dedim yeni tanıştık. E bu da böyle olsun dedi.

Aslında yalnızlıktan sarmış olabilir diye numaralarımızı aldık. Biraz acıdım. Yaşça büyüklerden hikayeler dinlemeyi severim. Tribünden, pavyondan... Gece eve yollarım istersen de kalırsın dedi. Dışarıyı vurgulamama rağmen kabul etmeyince işkillendim. Yoksa bi bira ısmarlardım.

-Arıcak mısın uğur?
-Bakalım.

Amcayı engelledim. Arasaydı reddedemezdim. Eve girmeden arardım ama şarjım bitmişti. Araya başka şeyler girdi falan. Belki iyi biriydi. Gerçekten yalnızdı.

Hep beraber yeni yıl mesajı atsak mı Mustafa Amca'ya?

Siz olsanız ne yapardınız?


Düzeltme: Çok yaşlı değil. 50li yaşlar.
Bir düzeltme daha: Bu aralar çok kötüyüm. Alışamadığım bir işim var ve 2 hafta önce terk edildim. Arayamamam ve gitmemem o yüzden. Bu olayı büyütmem de... Sadece paylaşmak istedim.
Keyifli yıllar.