[]
hicbir seyimi satamiyorum ben. normal mi?
Insanlari goruyorum, telefonlarini, gozluklerini ne bileyim saatlerini, takilarini, kiyafetlerini satiyorlar sahibinden'de ya da benzer sitelerde.
Benim simdiye kadar kullandigim telefonlarim evdedir mesela. 20 yillik nokiam duruyor, bi kutum var hepsi icinde. Begenerek aldigim bir gozlugumu "model degistiriyorum" diye mumkun degil satamam. Bilgisayarimi bile satamadim bu yuzden, evde iki bilgisayar var. Ne bileyim yapamiyorum. Sorsan cimri de degilim, para konusunda, ismarlama konusunda elim cok aciktir, gel gelelim malim biraz kiymetlidir. Duygusal bag mi olusturuyorum acaba? 10 yillik ayakkabilarim var, temiz bakarim hepsine, mumkun degil satamam mesela. Satsam o para ucup gidecek gibi geliyor.
Bu normal bir durum mu sizce? Kotu bir ozellik mi? Yalniz miyim?
Benim simdiye kadar kullandigim telefonlarim evdedir mesela. 20 yillik nokiam duruyor, bi kutum var hepsi icinde. Begenerek aldigim bir gozlugumu "model degistiriyorum" diye mumkun degil satamam. Bilgisayarimi bile satamadim bu yuzden, evde iki bilgisayar var. Ne bileyim yapamiyorum. Sorsan cimri de degilim, para konusunda, ismarlama konusunda elim cok aciktir, gel gelelim malim biraz kiymetlidir. Duygusal bag mi olusturuyorum acaba? 10 yillik ayakkabilarim var, temiz bakarim hepsine, mumkun degil satamam mesela. Satsam o para ucup gidecek gibi geliyor.
Bu normal bir durum mu sizce? Kotu bir ozellik mi? Yalniz miyim?
normal
- bira sisesi kapagi
(29.03.14 09:51:19)
ironi yapmıyorum; tamamen duygusal. bende de durum aynı oradan biliyorum.
- savata (29.03.14 09:52:15)
ayakkabı hariç normal. bende yapıyorum.
- mattiadestro
(29.03.14 09:56:25)
normal ama ihtiyacı olan, onu alınca sevineceğini düşündüğünüz birine verseniz daha çok duygusal datmin yaşarsınız bence.
- nereye bu gidis (29.03.14 09:57:50)
Mal satma alışkanlığım ve ihtiyacım yoktur. Hani gözlük, az kullanılmış ayakkabı zaten satmam da, elektroniklerle duygusal bağım vardır. Öyle ki isim bile veririm onlara. Sanırım bi doktora görünmem gerek... Yalnız değilsin yani.
- once (29.03.14 09:58:47)
ya olm cimrilik vs ne alakası var. cimri olsan zaten satardın. manevi anlamda ihtiyaç duymuyorsun olay bu. yoksa gözlüğünü satıp kazanacağın 100 liraya yok demezsin belki ama ne gerek var dursun o 100 liraya ihtiyacım olmasa da olur diye düşünüyorsun.
yani normal. satıp ne yapayım ya diye düşünüyorum.
yani normal. satıp ne yapayım ya diye düşünüyorum.
- baldur (29.03.14 10:08:22)
eşyaya bu kadar baglanmak bence normal değil. bi anısı vardır kıyamazsın, atamazsın onu anlarım ama elektronik bir alet ya da gözlüğü saklamak onlara isim vermek ne bileyim bana çok normal gelmedi.
satılamıyorsa verilebilir.
satılamıyorsa verilebilir.
- nick konusunda kararsizim (29.03.14 10:19:05 ~ 10:20:30)
farkında olmadan 20 sene sonranın vintage ürünlerine sahip oluyoruz bu kafayla..
yalnız değilsin.
koleksiyoner psikolojisi biraz senin durumun
yalnız değilsin.
koleksiyoner psikolojisi biraz senin durumun
- lucifer morning star (29.03.14 10:20:01)
bir ben böyle sanıyordum. tüm telefonlarım çekmecelerde duruyor :) zaten satsam da ne kadar edecek kıyamıyorum. oyuncaklarımı da öyle öyle kutularda temizleyip saklıyorum. annem diyor yakında çöp ev olacaksın sen de biz de. ama öyle ne yapayım atamam.
- kirazıseviyorum (29.03.14 10:33:14)
mesela iki bilgisayar varken biri kullanilmiyorsa ihtiyac sahibi birine verilse en azindan daha iyi degil mi?
- chavezding (29.03.14 10:38:49)
herhalde bir kez satmaya başlayınca gerisi geliyor. hiç yapmamış olmakla ilgisi olabilir bu durumun.
iki gün önce, gittigidiyorda fatura satıyordu adam, 25 sene öncesine falan ait bir şey. fatura lan, bildiğin kırtasiye faturası satıyor. ilginç olan ise, ev arkadaşımın bunu satın almış olması. sevgilisinin dedesinin kestiği bi faturaymış. valla ağzım açık kaldı.
iki gün önce, gittigidiyorda fatura satıyordu adam, 25 sene öncesine falan ait bir şey. fatura lan, bildiğin kırtasiye faturası satıyor. ilginç olan ise, ev arkadaşımın bunu satın almış olması. sevgilisinin dedesinin kestiği bi faturaymış. valla ağzım açık kaldı.
- john lee hooker (29.03.14 10:41:16)
ben ilk satmaya kredi kartı puanlarıyla aldığımız basket topumu nakite çevirmekle başladım. tabi sene 2012 yaşta 12 o zamanlar. derken lisede yeni telefon almak için telefonumu satarak devam ettim. sonra enstrüman çalmaya başladım.onuda sıkıldıkça değiştirdim. bu arada listeye 9 ayda bir telefon ekleniyordu. öyle öyle fotograf makinesi gözlük ipad ipod vs vs çok sattım. eşyalarımı temiz kullandığımdan fazla zarar ettiğim söylenemez. ama genelde esnaf kafasında olduğum söylenir. bi iki aya bilgisayarımla iphone ımı değiştireceğimden onlarında yavaştan ilanlarını koyarım. birde evde fazla eşya olmasından rahatsız oluyorum sanırım.
- camiroquay (29.03.14 10:56:37 ~ 10:58:12)
ben de öyleyim. satmak için almıyorsan demek.
- kakao (29.03.14 11:23:31)
Genelde endiselenilmesi gereken bir sey olmasa da bazi durumlarda ciddi psikolojik problemlerin belirtisi olabilir.
Çöp evleri duymussundur belki, o insanlar pis vs. olduklarindan o sartlarda yasamiyorlar, bahsettigin duygularin ekstrem bir versiyonunu yasadiklari icin o hale dusuyorlar.
Malesef senin durumunun bir psikolojik problemin baslangici olup olmadigini senin kendin anlaman oldukca guc, cunku her seyi rasyonelize etmen mumkun.
Ancak soyle diyebilirim: Bir daha asla kullanilmayacagini bildigin seyleri (ornegin 20 yillik nokia, guncel sim kartlarla uyumlu olmayabilir bile) cope atma fikri veya elden cikarma fikri sana anksiyeteyle karisik bir ruhsal rahatsizlik veriyorsa tehlike spektrumunda oldugun soylenebilir.
Ama temiz baktigin, aktif olarak kullandigin veya kullanma ihtimalin olacak seyleri elinde tutman ve verdigin paranin karsiligini alman konusunda bir sıkıntı yok. Onemli olan neyin saklamaya deger oldugunun ayirdini yapabilmekte. Kabul edebilmen gerekir ki satin aldigin bazi seylere bir zamandan sonra ihtiyacin olmayacak, bu durumda bunlardan kopabilmen gerekir. Dedigim gibi bu durumla ilgili psikolojik bir sikinti yasiyorsan kendini iyi gozlemlemen ve bu durumun yas ilerledikce / hayattaki stres arttikca elden cikmamasini saglamaa calisman yerinde olur.
Çöp evleri duymussundur belki, o insanlar pis vs. olduklarindan o sartlarda yasamiyorlar, bahsettigin duygularin ekstrem bir versiyonunu yasadiklari icin o hale dusuyorlar.
Malesef senin durumunun bir psikolojik problemin baslangici olup olmadigini senin kendin anlaman oldukca guc, cunku her seyi rasyonelize etmen mumkun.
Ancak soyle diyebilirim: Bir daha asla kullanilmayacagini bildigin seyleri (ornegin 20 yillik nokia, guncel sim kartlarla uyumlu olmayabilir bile) cope atma fikri veya elden cikarma fikri sana anksiyeteyle karisik bir ruhsal rahatsizlik veriyorsa tehlike spektrumunda oldugun soylenebilir.
Ama temiz baktigin, aktif olarak kullandigin veya kullanma ihtimalin olacak seyleri elinde tutman ve verdigin paranin karsiligini alman konusunda bir sıkıntı yok. Onemli olan neyin saklamaya deger oldugunun ayirdini yapabilmekte. Kabul edebilmen gerekir ki satin aldigin bazi seylere bir zamandan sonra ihtiyacin olmayacak, bu durumda bunlardan kopabilmen gerekir. Dedigim gibi bu durumla ilgili psikolojik bir sikinti yasiyorsan kendini iyi gozlemlemen ve bu durumun yas ilerledikce / hayattaki stres arttikca elden cikmamasini saglamaa calisman yerinde olur.
- robokot (29.03.14 12:24:21)
1
