Ekşi Duyuru

kardeş de olsa, aynı anne tarafından aynı şartlarda da yetiştirilse her insanın kişiliği farklıdır. senin kardeşinde karşılaştığın hissizlik, tepkisizlik durumunu ben de abimde görüyorum. her ne kadar sevsem de ve iyi anlaşsak da, bu tarz olaylar üzerindeki tepkisizliğinde ya da verdiği sıradan tepkilerinde ona tek bir şey diyorum; "insanlıktan birazcık nasip al, gelmişsin insan olarak kullan şu hakkı"

kardeşin 18 yaşındaysa aklı başka yerlere yoğunlaşmış olabilir. bazen insan hırçın oluyor o dönemlerde.

bence kardeşin normal. gezi parkı olaylarında ölenler için çok üzülenler birkaç hafta sonra bodrum fotoğrafları facebook'a yüklediler. böyle bu, sen de muhtemelen 1 hafta geçmeden normal hayatına geri dönersin.

ayrıca yası 18 demişsin. 35 yasındaki abim her gecen yıl biraz daha aşıyor bu konuda kendini, her gecen yıl beni biraz daha şaşırtmayı başarıyor. o nedenle pek sanmıyorum ama umarım ki yanılıyorumdur.

olması gereken bu. kardeşin en iyisini yapıyor.. ona üzül buna üzül nereye kadar? faydası olmuyor üzülmenin.

siz birisini seviyorsunuz diye o kişi de sizi o kadar sevmek durumunda olmadığı için ölüm olayı yüzünden pek sarsılmaması bu sebebe bağlanabilir.

duruma genel olarak bakarsak kilit nokta empati eksikliği. 22 yaşındayım ama ben de kardeşinizle aynı tutumları sergiliyorum çoğunlukla. (entry - nick) çok nadir üzülür/etkilenirim. 9 yaşında dedemi kaybettim ama eve dönüp atari oynamaya karar verdim. en son da 12 yaşımda ağlamıştım, okulda bana atılan bir iftira biraz ciddileşince dayanamamıştım.

bence bu bahsettiğiniz durumu ileri bir realistliğe bağlayabiliriz. çünkü siz de üzüldüğünüz halde bunun bir işe yaramayacağını biliyorsunuz ve klasik yas sürecine giriyorsunuz. çoğu insan doğası gereği bu sürece girer ama bu sürece girmemek ve yine bu sürece girmemeyi sağlayan etkenler bozukluk olarak nitelendirilemez.

ayrıca empati = duyarlılık diye bir denklem kuramayız. duyarlılık daha farklı bir kavram. ben gayet duyarlı olduğumu düşünürüm etrafımdaki/dünyadaki olaylara karşı. babaannem de suriye'de ölenlere üzüldü. peki duyarlı biri mi ? sanmıyorum.

ben de ailemle yaşarken aynı tepkilere maruz kaldım. "yahu sen kime çektin?" gibi. kişilik meselesi diye özet geçebiliriz.

ok by,sen cok yanlis anlamissin.Ben kotu oldugunu soylemedim farkindaysan zaten olmasi gereken sey bu mu?ben mi abartiyorum ?ama ben boyle dusunuyorum diye anlattim.Son satiri okumamissin sanirim.

dogal olani onun durumu. insanin oldugu icin uzulecegi insan sayisi 2-3 falan, hadi en fazla 10 bence. kuzenim olse "hmm" derdim, isime devam ederdim. sevdigim kuzenlerim de var halbuki. biri olunce uzulmem icin onun hayatimdaki yoklugunu hissetmem lazim. dolayisiyla sirf kan bagi var diye olumune uzulmem cok sacma olmaz mi? tanimadigi insanlarin olumunu tv'den, gazeteden vs. duyup uzulen insanlara gercekten ama gercekten anlam veremiyorum. sehit geyikleri, gezi olaylarinda olenler uzerinden romantizm falan. insanlar duygu girince kolay satiliyor diye mi boyle davraniyor, yoksa ciddi ciddi onlar icin uzuluyorlar mi anlamiyorum bazen.

olması gereken bu. ölen için hayat bitiyor sonuçta, senin üzülmen ya da üzülmemen ona birşey sağlamıyor, ancak kendine zarar veriyorsun...
yakın olduğu biri ölürse kendi hayatını da etkileyeceğinden üzülebilir ancak yıllarca görüşmediği, kendi yaşamına en ufak bir etkisi olmayan insanların ölümüne neden üzülsün ki? yarınının dününden farkı olmayacak o kişinin ölümüyle...

ben de umursamadan geçip gidiyorum, çünkü üzülmem birşey kazandırmıyor... bana da duygusuz diyen çok kişi var, belki ortalamaya göre oldukça duygusuzumdur gerçekten... ama memnunum bu halimden.
kardeşinin de kendisi için en iyisi budur. sakın durduk yere ağla üzül diyip onu da bozmayın...

dışa vurdukları ile kendi içinden geçenler çok farklı olabilir. insanları verdikleri tepkiye göre yargılamayın. bu yüzeysellik hassas ve kırılgan yapısını gizlemek için kurduğu bir savunma mekanizması olabilir. odasına gidip ağlamadığını bilemezsiniz en basitinden, böyle bir şeyin olabileceğine ihtimal bile vermezsiniz hatta ama bilemezsiniz. herkes duygularını aynı şekilde gösteremiyor olabilir.

Kardeşinin durumu normal falan değil. Normal diyenleri de anlamıyorum. Ölenlere ölünmüyor, hayat devam ediyor laflarınız çok güzel eyvallah da başlığı açan da kendini hırpalasın demiyor zaten. İnsani birkaç belirti göstersin yeter diyor.

Gezi'de ölenlere üzülüp sonra Bodrum'a gidenler var diyen arkadaş, sırf maskeli fotoğrafını Twitter'a koymak için gidenler de vardı oraya, böyle şeylerle kıyaslamak saçma.

Herkesin karakteri farklıdır, kardeşin de senden annenden farklı bir insan. Bunda kötü bir şey yok. Evet bazı insanların soğukkanlı, sakin olması her konuda insanın sinirine dokunabiliyor, ben de çok yaşadım bunu. Kardeşin tepki göstermiyorsa zorla bir şey yapamazsın evet. Ne istediğini de anlıyorum, en azından saygı duysun istiyorsun ölümlere, üzüntülere. Ona böyle söyleyebilirsin. Kimseye şuna ya da buna üzül diyemezsin, sadece insanların üzüntülerine saygı duymasını öğretebilirsin.

Bir de "normal ya ölenle ölünmez" diyen arkadaşlara aklıma gelen bir şeyi diyeceğim. Reyhanlı'daki patlamadan birkaç gün sonra GS-FB maçı vardı, ısrarla iptal edilmesi gerektiğini savundum. Ama bazı kanı bozuk insanlar bile bunun gerekli olmadığını, hatta sırf Fenerliyim diye yenileceğimizi düşündüğümden iptal edilmesini istediğimi dahi ima edecek kadar alçaldılar.

Şimdi diyeceğim şu, kimse size ölüm ya da felakat haberlerine ağlayın zırlayın demiyor, kimse bunu diyemez, bunu söylemek komikliktir başta. İnsanlar sadece duyarlı olmanızı bekliyor. Bu Twitter'da ya da orda burda üzgün surat koyup felaket haberleriyle ilgili şeyler yazmak değil. Duyarlı olmak başka bir şey. Ne bileyim lan, gülüp eğlenmenin bir anlığına içinizden gelmemesi gibi bir şey. Komşunun evinden bir ölü çıktıysa yüksek sesli müzik dinlememek gibi bir şey. Reyhanlı'da patlama olduğunun akşamı televizyonun istisnasız her kanalında eğlence programı olmasından rahatsız olabilmek, içinden gelmesi lan bunun. "Normal olan bu ya, orda öldü diye ben onları izlemiyim mi" demek değil. Değil işte.