[]
Gerçekleri bilmenin enteresan duygusu
Hemen örneğe geçiyorum keza diğer türlü çok manasız duracak sorum:
İnternette bir komik video dolaşıyor diyelim, insanlar inanılmaz gülüyorlar buna, iş yerinde molalarda falan kah kah gülüyor insanlar, zannediyorlar ki gerçekten olmuş o video (bir telefon şakası ya da küfürlü herhangi bir video mesela), siz bunun gerçek olmadığını biliyorsunuz ama tutup şimdi ''çok güzel kurgulanmış ama bu video sahte'' diyemiyorsunuz. deseniz ortamın anasını bellemiş olacaksınız, siz de ister istemez yarım ağız gülüyorsunuz falan.
ya da bir belgesel dönüyor ortada diyelim, paranormal olaylar var içerisinde, millet inanmış birbirine anlatıyor; halbuki siz, sürekli olayları araştıran bir insan olarak detayına kadar olayın saçmalıklarını bulmuşsunuz, bütün hepsinin bir senaryo olduğuna eminsiniz. ama tutup ağzınızı açamıyorsunuz, çünkü bunu 3-5 sefer yapınca ortamın ''ber boku da bilen gıcık insanı'' olmanız an meselesi. ne kadar pozitif, hoş sohbet, konuşkan bir insan da olsanız sırf bu ve benzeri gerçekler elinizi kolunuzu bağlıyor mu sizin de?
illa bir video, bir belgesel ya da internete bağlı bir örnek zorunda olması şart değil, yukarıdakiler sadece aklıma gelen kolay örnekler, çok farklı ortamlarda çoğaltılabilirler.
İnternette bir komik video dolaşıyor diyelim, insanlar inanılmaz gülüyorlar buna, iş yerinde molalarda falan kah kah gülüyor insanlar, zannediyorlar ki gerçekten olmuş o video (bir telefon şakası ya da küfürlü herhangi bir video mesela), siz bunun gerçek olmadığını biliyorsunuz ama tutup şimdi ''çok güzel kurgulanmış ama bu video sahte'' diyemiyorsunuz. deseniz ortamın anasını bellemiş olacaksınız, siz de ister istemez yarım ağız gülüyorsunuz falan.
ya da bir belgesel dönüyor ortada diyelim, paranormal olaylar var içerisinde, millet inanmış birbirine anlatıyor; halbuki siz, sürekli olayları araştıran bir insan olarak detayına kadar olayın saçmalıklarını bulmuşsunuz, bütün hepsinin bir senaryo olduğuna eminsiniz. ama tutup ağzınızı açamıyorsunuz, çünkü bunu 3-5 sefer yapınca ortamın ''ber boku da bilen gıcık insanı'' olmanız an meselesi. ne kadar pozitif, hoş sohbet, konuşkan bir insan da olsanız sırf bu ve benzeri gerçekler elinizi kolunuzu bağlıyor mu sizin de?
illa bir video, bir belgesel ya da internete bağlı bir örnek zorunda olması şart değil, yukarıdakiler sadece aklıma gelen kolay örnekler, çok farklı ortamlarda çoğaltılabilirler.
bunlar ufak şeyler, ortamlarda bu "gerçekleri" bilen yegâne insan olmadığına da eminim. ama insanlar eğleniyorsa sorun yok, değil mi? yoksa adın baltalı ilaha çıkar ki hoş değil. ama yine de;
(bkz: ignorance is bliss)
(bkz: ignorance is bliss)
- temasettin
(23.03.13 11:30:30)
ortamdaki gıcık insan olmak istemememden değil ama yarım ağızla falan gülmek hiç hoşuma gitmediğimden evet izledim deyip kaçıyorum ortamdan. bir de bu durumun şu versiyonu var, belgesel var mesela adam izlemiş kendine göre ufku iki katına çıkmış anlatıyor da anlatıyor şu aslında böyleymiş diye ama sen daha öncesinde o belgeselin de eleştirilerini kaynaklarıyla okumuşsun araştırmışsın işler iyice karışıyor :) yine susmakla yetiniyorum bana ne adam kendi bütçesine göre ilerleme kaydetmiş deyip he deyip geçiyorum.
- irbat
(23.03.13 11:39:37)
1
