[]
Evlilik?
Arkadaşlar merhaba;
24 yaşındayım 2,5 seneyi aşkın süreli bir ilişkim var, söz ve nişan yaptık Temmuz'da da evlenmeyi düşünüyoruz. Buraya kadar herşey normal. Fakat ben şu anda acayip endişeler içerisindeyim ve ilginç bir bunalım geçiriyorum galiba.
2,5 senelik ilişkinin toplasan 1 yıldan daha azını bir arada geçirdik, geri kalan zamanda skype-whatsapp viber üçgeninde yaşadık sürekli, çünkü aramızda mesafe vardı. Çok iyi anlaştığımız zamanlar, çok güzel anılarımız var, gerçekten en zor zamanlarımda hep o vardı yanımda, fakat görüş ayrılıkları çok fazla, bir taraf mutaasıp diğer tarafsa bi post-modern böyle bi liberal takılıyor. Ve kültürel konulara girdiğimizde genelde çatışmalar yaşayabiliyoruz. O çok gelenekçi, şekile çok takılan detaylara çok dikkat eden planlı programlı titiz biri. Bense spontane yaşamayı seven, plan yapınca bunu zorunluluk olarak görüp zevkli bir aktiviteden bile soğuyabilen bir insanım. Bu konuda da son zamanlarda çok sıkıntı yaşadık. Ama ilişkimiz boyunca yaşadığımız problemlerin %80 ini mesafe kaynaklı olarak tanımlayıp sürekli birbirimize tutunduk. Şimdi ise, son zamanlarda, evlilik hazırlıgı vs. tartışmalar yaşadık ve en son bir tartışmada, resmen kafama biri vurmuş gibi 180 derece değişti düşüncelerim. Bir sabah kalktıgımda, kendimi eskisi kadar bağlı hissetmiyordum, herşeyi daha net ve tüm gerçekliğiyle görmeye başlamıştım. Şu anda da bu yüzden, "evlenince anlaşamayız" diye çok korkuyorum. Yine de bunların yanında, nişanlım çok güçlü bir insan ve çok doğal, bana her konuda destek olur, beni gazlar, birşeyleri başarmakta sürekli itici gücüm olmuştur şimdiye kadar, ama evlilik, konuşacak çok fazla şeyin olması ve aynı pencereden bakabilmek değil midir hayata? yani evlilik aslında, en iyi arkadaşınızın sürekli yanınızda olması beklentisi değil midir? ama ben en iyi arkadaşımla konuştugum paylaştıgım şeylerin %50sini ancak nişanlımla paylaşabilirim, çünkü söz yerindeyse ben biraz "entel" kalıyorum galiba ona göre. Akşamları işten gelip karım beni doyursun da tv izleyip dizilere yorum yapalım'dan çok, güncel veya sürece yayılmış ufku geniş tartışmalar, konuşmalar yapalım isterim kendisiyle. Kendisi benden öğrenecek çok şeyi oldugunu her fırsatta dile getirir ama bu değişeceğinin, kafa yapısının benimkiyle paralelleşeceğinin garantisi olamaz değil mi?
Bilmiyorum dostlar kafam çok karışık, 2 ay zaman kaldı şurda, herşeyi bombok etmekten (evlenerek ya da evlenmeyerek) çok korkuyorum.. İki arada bir derede kaldım, hayatımda hiçbir an hatırlamıyorum ki kafam bu kadar karışsın.. Yorumlarınızı bekliyorum, yardımlarınızı mı demeliyim yoksa..
24 yaşındayım 2,5 seneyi aşkın süreli bir ilişkim var, söz ve nişan yaptık Temmuz'da da evlenmeyi düşünüyoruz. Buraya kadar herşey normal. Fakat ben şu anda acayip endişeler içerisindeyim ve ilginç bir bunalım geçiriyorum galiba.
2,5 senelik ilişkinin toplasan 1 yıldan daha azını bir arada geçirdik, geri kalan zamanda skype-whatsapp viber üçgeninde yaşadık sürekli, çünkü aramızda mesafe vardı. Çok iyi anlaştığımız zamanlar, çok güzel anılarımız var, gerçekten en zor zamanlarımda hep o vardı yanımda, fakat görüş ayrılıkları çok fazla, bir taraf mutaasıp diğer tarafsa bi post-modern böyle bi liberal takılıyor. Ve kültürel konulara girdiğimizde genelde çatışmalar yaşayabiliyoruz. O çok gelenekçi, şekile çok takılan detaylara çok dikkat eden planlı programlı titiz biri. Bense spontane yaşamayı seven, plan yapınca bunu zorunluluk olarak görüp zevkli bir aktiviteden bile soğuyabilen bir insanım. Bu konuda da son zamanlarda çok sıkıntı yaşadık. Ama ilişkimiz boyunca yaşadığımız problemlerin %80 ini mesafe kaynaklı olarak tanımlayıp sürekli birbirimize tutunduk. Şimdi ise, son zamanlarda, evlilik hazırlıgı vs. tartışmalar yaşadık ve en son bir tartışmada, resmen kafama biri vurmuş gibi 180 derece değişti düşüncelerim. Bir sabah kalktıgımda, kendimi eskisi kadar bağlı hissetmiyordum, herşeyi daha net ve tüm gerçekliğiyle görmeye başlamıştım. Şu anda da bu yüzden, "evlenince anlaşamayız" diye çok korkuyorum. Yine de bunların yanında, nişanlım çok güçlü bir insan ve çok doğal, bana her konuda destek olur, beni gazlar, birşeyleri başarmakta sürekli itici gücüm olmuştur şimdiye kadar, ama evlilik, konuşacak çok fazla şeyin olması ve aynı pencereden bakabilmek değil midir hayata? yani evlilik aslında, en iyi arkadaşınızın sürekli yanınızda olması beklentisi değil midir? ama ben en iyi arkadaşımla konuştugum paylaştıgım şeylerin %50sini ancak nişanlımla paylaşabilirim, çünkü söz yerindeyse ben biraz "entel" kalıyorum galiba ona göre. Akşamları işten gelip karım beni doyursun da tv izleyip dizilere yorum yapalım'dan çok, güncel veya sürece yayılmış ufku geniş tartışmalar, konuşmalar yapalım isterim kendisiyle. Kendisi benden öğrenecek çok şeyi oldugunu her fırsatta dile getirir ama bu değişeceğinin, kafa yapısının benimkiyle paralelleşeceğinin garantisi olamaz değil mi?
Bilmiyorum dostlar kafam çok karışık, 2 ay zaman kaldı şurda, herşeyi bombok etmekten (evlenerek ya da evlenmeyerek) çok korkuyorum.. İki arada bir derede kaldım, hayatımda hiçbir an hatırlamıyorum ki kafam bu kadar karışsın.. Yorumlarınızı bekliyorum, yardımlarınızı mı demeliyim yoksa..
bu endişeleriniz varsa biraz daha beklemeniz iyi olucaktır diye düşünüyorum.
- esenbogan
(17.05.12 19:16:25)
bu yaşta evlenenlere tiksintiyle bakıyorum ya.. daha çocuksunuz alo!
- inancsiz deve
(17.05.12 19:17:42)
şeyi de ekleyeyim, aman çevre ne der nasıl olur falan diye de riske girmeye değmez. kafanız rahat olsun önce.
- sanal hayvan (17.05.12 19:17:54)
bence nişanlınıza durumu böylece anlatın dürüst bir şekilde ve ayrılmayı değil ama evlilik tarihini ileri atmayı teklif edin ve aranızda mesafe olmadan normal şekilde bir ilişkinizi yaşayın bakalım ne olacak.
'ama ben en iyi arkadaşımla konuştugum paylaştıgım şeylerin %50sini ancak nişanlımla paylaşabilirim' - bu kısım normal değil kesinlikle. insan eşiyle her şeyi paylaşabilmeli. kafalar denk olmalı.
daha 24 yaşındasınız evlilik için erken zaten, hele böyle bir durumda.
'ama ben en iyi arkadaşımla konuştugum paylaştıgım şeylerin %50sini ancak nişanlımla paylaşabilirim' - bu kısım normal değil kesinlikle. insan eşiyle her şeyi paylaşabilmeli. kafalar denk olmalı.
daha 24 yaşındasınız evlilik için erken zaten, hele böyle bir durumda.
- quasiromantic (17.05.12 19:18:32)
Ya zaten ben tüm endişelerimi ve düşündüklerimi nişanlımla paylaştım ama benim kafama dank eden şeyler, henüz ona ulaşmamış olacak ki, hala eski romantiklikte, umut dolu, konuşmalar yapıyor. Şu anda benim belli bir stres altında oldugumu ve kalbimin kırık oldugunu ama sonuçta herşeyin iyi olacağını düşünüyor, ve ben de ne ayrılmayı ne de evlenmeyi "şu dakika" göze alamıyorum. Hani karşı taraftan evet gerçekten sıkıntılar var bunları çözmeden bu iş olmaz tarzı bir yaklaşım gelse, herşey daha kolay olacak ama.
- Gkcn (17.05.12 19:23:34)
açıkçası erteleyelim demeyi de göze alamıyorum bu bağlamda çünkü karşı taraf için that's not an option :S
- Gkcn (17.05.12 19:24:44)
evlilikte kafaların paralel olmasından ziyade, her şeyi oturup konuşabilmek daha önemli.
yada şöyle diyelim senin gibi düşünebilmesi değil, senin ne düşündüğünü düşünebilmeli.
eğer her şeyi paylaşamıyorsanız, konuşamıyorsanız, birbirinizin sırdaşı, dert ortağı değilseniz hayat arkadaşı olamazsınız. sadece aynı evde yaşayan ve legal olarak seks yapan iki kişi olabilirsiniz en fazla.
ayrıca 24 yaş hakkat çok erken evlilik için.
illa evlencem diyosanız hiç değilse çocuk yapmadan boşanın bari..
yada şöyle diyelim senin gibi düşünebilmesi değil, senin ne düşündüğünü düşünebilmeli.
eğer her şeyi paylaşamıyorsanız, konuşamıyorsanız, birbirinizin sırdaşı, dert ortağı değilseniz hayat arkadaşı olamazsınız. sadece aynı evde yaşayan ve legal olarak seks yapan iki kişi olabilirsiniz en fazla.
ayrıca 24 yaş hakkat çok erken evlilik için.
illa evlencem diyosanız hiç değilse çocuk yapmadan boşanın bari..
- anonimyususer (17.05.12 19:26:01 ~ 19:31:35)
Evlilik konusunda verdiğim tek bir öğüt var, en azından 6 ay aynı evde yaşanmalı resmi bir bağımlılık altına girmeden. Sonra pat diye bir sabah salonda çoraplarını çıkarmış bir adamla ya da yatak odasını pembe peluşlarla doldurmuş bir kadınla uyanıveriyorsunuz.
- bitter cikolata (17.05.12 19:38:05)
evlilikte geri donulmez bir yola girdiysen, cocugu biraz ertelemeye bak. ama bu ne kadar senin elinde, onu da bi Allah bilir.
bu yasta evlenenlere tiksintiyle bakmiyorum ya da onlari kinamiyorum. kafa dengi birini buldularsa, cocuklari yirmi yasina geldiginde, kendileri de kirklarinda oluyorlar, arkadas gibi cok zevkli oluyor. tanidigim boyle birisi var.
aileleriniz surekli bir araya gelecekse, aradaki hayata bakis farkliligindan dolayi ortaya cikmasi muhtemel puruzleri engellemek icin, ilave gayret gostermen lazim.
o seni cok seviyor ama senin icin ona karsi ayni dolulukta sevgi hissetmiyorsa, bu da bir problem olarak cikacaktir karsina.
su anda sana batan bir hareketi var mi? oturup bunlari da konustunuz mu?
bu arada, "that's not an option" kismina katilmiyorum. imzayi attiktan sonra vazgectim demek, imzayi atmadan once vazgectim demekten cok daha zor olur.
bu yasta evlenenlere tiksintiyle bakmiyorum ya da onlari kinamiyorum. kafa dengi birini buldularsa, cocuklari yirmi yasina geldiginde, kendileri de kirklarinda oluyorlar, arkadas gibi cok zevkli oluyor. tanidigim boyle birisi var.
aileleriniz surekli bir araya gelecekse, aradaki hayata bakis farkliligindan dolayi ortaya cikmasi muhtemel puruzleri engellemek icin, ilave gayret gostermen lazim.
o seni cok seviyor ama senin icin ona karsi ayni dolulukta sevgi hissetmiyorsa, bu da bir problem olarak cikacaktir karsina.
su anda sana batan bir hareketi var mi? oturup bunlari da konustunuz mu?
bu arada, "that's not an option" kismina katilmiyorum. imzayi attiktan sonra vazgectim demek, imzayi atmadan once vazgectim demekten cok daha zor olur.
- compadrito (17.05.12 19:38:31 ~ 19:38:56)
evlilik zaten başlı başına zor birşey, ki her ilişkinin ömrü var eğer ilişkinizi dönüştüremiyorsanız, zorlamayın ama bence ilişkileri dönüştürmeyi de öğrenin. ilişkiniz asla başladığı gibi gitmeyecek hem de hiç kimseyle.
- rn (17.05.12 19:52:05)
hiç bir şey yapamazsan, yani evlenirsen en azından çocuk yapma durumun geleceğini görene kadar. tabi dile kolay da konuşuyoruz öyle.
- xiii (17.05.12 20:05:00)
açıkçası erteleyelim demeyi de göze alamıyorum bu bağlamda çünkü karşı taraf için that's not an option :S
bu durum herşeyi özetliyor arkadaşım. görünen o ki hayatını mahvetmişsin. ve geri dönüşün yok. yapabileceğin birşey yok.
mutluluklar(!)
bu durum herşeyi özetliyor arkadaşım. görünen o ki hayatını mahvetmişsin. ve geri dönüşün yok. yapabileceğin birşey yok.
mutluluklar(!)
- mahone (17.05.12 20:23:26)
kendinden çok karşı tarafa değer verdiğin anda bu olay bitmiştir bence.şu noktadan sonra istediğin kadar ertele,evleneceksin ve birkaç yıl sonra küfür kavga kıyamet ayrılacaksın.defalarca denenmiştir.mutahasıp bir aile/sevgili ve tam tersi düşüncede bir aile/sevgili olayı asla yürümez.
- Wolfware (17.05.12 20:54:15)
Evlilik asamasindaki sorunlarin cogu evlenecek kisiler degil onlarin akrabalari tarafindan koruklenir. Mumkun oldugunca diger aile bireylerinin isin icine girmesine engel olunmali. Bunu taraflari tersleyerek falan degil de, politik sekilde yapmali. Omur boyu akraba olacaginiz kisilerle papaz olmak akilci degil hani...
Eger sorun evlenecek bireyler arasindaki iliskiyse adimlari daha dikkatli atmakta fayda var. Bir muddet sonra evliligin buyusu kaybolacak ve bir sabah yaninda omur boyu hayatini gecirecegin kisiyle uyanacaksin. Peki o zaman da "ne yaptim ben?" diyecek misin?
En cok gordugum hataysa insanlarin evlendiklerinde hayatlarina buyulu degnek degecegini sanmalari... Elbette yasaminizda degisiklikler olacak ve karsinizdaki insana bagli olarak bu degisikligin orani degisecek. Arkadaslarinizla belki eskisi kadar zaman geciremeyeceksiniz ama evinizde kendi duzeniniz olacak. Bazen siz ona, bazen de o size uyarsa catisma olmaksizin aranizdaki farki zenginlige donusebilirsiniz.
Karsinizdakini sevdikten ve saygi ortamini tesis ettikten sonra gul gibi gecinip gidersiniz. Ancak en ufak bir tartismanin hararetini iki taraftan birisi sonduremiyorsa, aksine "ben hakliyim", "ben biliyorum" seklinde usteliyorsa o kurum bir muddet sonra catirdar. Bunun icin her iki tarafin da fedakarligi gerekli. Iki taraftan birisi hakli oldugu halde susup "bunu sinirlerimiz yatisinca konusalim" diye dusunebilecek mi?
Eger sorun evlenecek bireyler arasindaki iliskiyse adimlari daha dikkatli atmakta fayda var. Bir muddet sonra evliligin buyusu kaybolacak ve bir sabah yaninda omur boyu hayatini gecirecegin kisiyle uyanacaksin. Peki o zaman da "ne yaptim ben?" diyecek misin?
En cok gordugum hataysa insanlarin evlendiklerinde hayatlarina buyulu degnek degecegini sanmalari... Elbette yasaminizda degisiklikler olacak ve karsinizdaki insana bagli olarak bu degisikligin orani degisecek. Arkadaslarinizla belki eskisi kadar zaman geciremeyeceksiniz ama evinizde kendi duzeniniz olacak. Bazen siz ona, bazen de o size uyarsa catisma olmaksizin aranizdaki farki zenginlige donusebilirsiniz.
Karsinizdakini sevdikten ve saygi ortamini tesis ettikten sonra gul gibi gecinip gidersiniz. Ancak en ufak bir tartismanin hararetini iki taraftan birisi sonduremiyorsa, aksine "ben hakliyim", "ben biliyorum" seklinde usteliyorsa o kurum bir muddet sonra catirdar. Bunun icin her iki tarafin da fedakarligi gerekli. Iki taraftan birisi hakli oldugu halde susup "bunu sinirlerimiz yatisinca konusalim" diye dusunebilecek mi?
- naalakasivar (17.05.12 23:02:28)
Aranızdaki farklılıklara rağmen sevgin çok güçlü ise devam et bence. Ama beraber yapmaktan zevk aldığınız şey sayısı ne kadar fazla ise, sanırım o kadar güzel gidiyor evlilik.
- and justice erol (18.05.12 15:03:32)
1
