[]
kış sıkılganlığı
Yaşım 24, şehir İstanbul. Normal şartlarda gayet gezip tozmayı seven, etrafında doğru düzgün arkadaşım olmadığı için de sıkılan bir insan evladıyım.
Her cumartesi günü için bir plan yapmak için akla karayı seçen, hatta hafta içi iş çıkışlarında bile gidip bişeyler yapalım olum diyen biriyim, insanları zorla bir yerlere götürürüm o derece.
Yılbaşında plan olmayacak falan diye baya tırstım hatta, son dakika partinin tekine takıldım.
Sorun şu ki, özellikle bu aralar haftasonları dışarı çıkma isteğim olmuyor doğru düzgün. Hafta içleri hala, direk işten eve gitmek yerine insanları biraya çağırıyorum fakat özellikle şu aralar haftasonları havayı bahane ederek kendime, dışarı çıkmıyorum.
Geçen hafta eve cuma akşamı girip pazartesi sabahı işe gitmek için evden çıktım. Arkadaşlarıma, olm hava yağmurluydu bu havada dışarı mı çıkılır diyerekten sitem ettim, çıkan çıkmış tabi.
Cuma günü son dakika planı yaptıktan sonra planı yaptığıma pişman oldum, hafif mali sebeplerden hafif de, eve gideyim de yığılayım sandalyeye kafasından dolayı. Sonra plan iptal oldu, sevindim, eve gittim, cumartesi işim olmadığı halde 1 e kadar zor pc başında durdum, sürünerek yattım uyudum, son 1 aydır böyleyim. Bugün zaten kar yağdı, etrafımda dışarı çıkan insanlar bolca var, onları görünce ulan dışarı çıksa mıydım diyorum ama, plan yok, olsa da çıkmaya niyetim yok.
İki haftadır, cumartesi günlerini bilgisayarın karşısında baygın eşşek şeklinde geçiriyorum, bünyede bir yorgunluk hissi var ama sabah 10.30 dedin mi kalkıyorum. Ama tabi hafta içleri 1.30 da yatıp 7.15 de kalkana kadar canım çıkıyor, her seferinde akşam erken yatacam diyorum ama yalan oluyor.
Aynı şekilde artık evde huzur islam modunda takılmak istiyorum, aile ile yaşadığım için evde ufacık bir sese tahammülüm olmuyor. Odama geçip loş ışıkta dinlendirici müzik eşliğinde pcde takılıp yatıyorum. Kafam gürültü kaldırmıyor, evdeki bağırış çağırışı duyunca benim sigortalarım atıyor.
Kış mevsimi yüzünden enerjim mi çekildi, yoksa depresif falan mı oldum bilemiyorum ama halimden tırsmaya başladım.
Artı olarak, cumartesi akşamları taksime gidip de barlarda enayi gibi yer arayıp, ya da insanlarla göt göte oturmaktan haz etmiyorum sanki. Bi sevdicek bulayım da oturup birlikte film izleyeyim, şarap içeyim kafasındayım uzunca bir süredir.
Not olarak: 1 sene gibi bir süre erasmusla yurtdışında yaşadım, haftada 2-3 partiye gidip, ölene kadar içtim. Yine bunları yapasım geliyor ama dediğim gibi taksim falan sıcak gelmiyor bana. Belki de o kafadan çıkamadım bir türlü
Her cumartesi günü için bir plan yapmak için akla karayı seçen, hatta hafta içi iş çıkışlarında bile gidip bişeyler yapalım olum diyen biriyim, insanları zorla bir yerlere götürürüm o derece.
Yılbaşında plan olmayacak falan diye baya tırstım hatta, son dakika partinin tekine takıldım.
Sorun şu ki, özellikle bu aralar haftasonları dışarı çıkma isteğim olmuyor doğru düzgün. Hafta içleri hala, direk işten eve gitmek yerine insanları biraya çağırıyorum fakat özellikle şu aralar haftasonları havayı bahane ederek kendime, dışarı çıkmıyorum.
Geçen hafta eve cuma akşamı girip pazartesi sabahı işe gitmek için evden çıktım. Arkadaşlarıma, olm hava yağmurluydu bu havada dışarı mı çıkılır diyerekten sitem ettim, çıkan çıkmış tabi.
Cuma günü son dakika planı yaptıktan sonra planı yaptığıma pişman oldum, hafif mali sebeplerden hafif de, eve gideyim de yığılayım sandalyeye kafasından dolayı. Sonra plan iptal oldu, sevindim, eve gittim, cumartesi işim olmadığı halde 1 e kadar zor pc başında durdum, sürünerek yattım uyudum, son 1 aydır böyleyim. Bugün zaten kar yağdı, etrafımda dışarı çıkan insanlar bolca var, onları görünce ulan dışarı çıksa mıydım diyorum ama, plan yok, olsa da çıkmaya niyetim yok.
İki haftadır, cumartesi günlerini bilgisayarın karşısında baygın eşşek şeklinde geçiriyorum, bünyede bir yorgunluk hissi var ama sabah 10.30 dedin mi kalkıyorum. Ama tabi hafta içleri 1.30 da yatıp 7.15 de kalkana kadar canım çıkıyor, her seferinde akşam erken yatacam diyorum ama yalan oluyor.
Aynı şekilde artık evde huzur islam modunda takılmak istiyorum, aile ile yaşadığım için evde ufacık bir sese tahammülüm olmuyor. Odama geçip loş ışıkta dinlendirici müzik eşliğinde pcde takılıp yatıyorum. Kafam gürültü kaldırmıyor, evdeki bağırış çağırışı duyunca benim sigortalarım atıyor.
Kış mevsimi yüzünden enerjim mi çekildi, yoksa depresif falan mı oldum bilemiyorum ama halimden tırsmaya başladım.
Artı olarak, cumartesi akşamları taksime gidip de barlarda enayi gibi yer arayıp, ya da insanlarla göt göte oturmaktan haz etmiyorum sanki. Bi sevdicek bulayım da oturup birlikte film izleyeyim, şarap içeyim kafasındayım uzunca bir süredir.
Not olarak: 1 sene gibi bir süre erasmusla yurtdışında yaşadım, haftada 2-3 partiye gidip, ölene kadar içtim. Yine bunları yapasım geliyor ama dediğim gibi taksim falan sıcak gelmiyor bana. Belki de o kafadan çıkamadım bir türlü
Gayet mantıklı bi düşünce abi. Depresyona girme de, evde takılın yani. Şu soğukta bile Beyoğlu full çekiyor cumartesileri, oturacak yer yok, bağıra çağıra muhabbet etmeye çalışmak da hiç sarmıyo bi yerden sonra, yediğin kazık ve adam gibi davranan işletmeci olmaması da cabası.
- roket adam
(14.01.12 23:13:52)
1
