[]
kafayı yeme, 2011, neşet ertaş, hayata format
zamanı olmayanlara yönelik bi soru değil öncelike bu. ve ardından şu şarkıyla olayın psikolojisine bürünebilirseniz, anlatmak istediklerimi daha fazla kavrayabileceğinizi düşünüyorum;
fizy.com
evet abi konu şu; tam 1 sene oldu, hayatıma format attım bundan 1 sene evvel.. yeni bir şehir, msn, telefon no değiştirdim. sil başlangıç yapmak zaten yıllardır vardı düşüncelerimde. lakin ne maddi yönde nede başka türde imkan elde edemiyordum. öyle bir an geldi ki, bende harekete geçip, seneler öncesinde çözüm olarak gördüğüm şeyi uygulama şansı buldum, uyguladım..
şimdi istediğim şehirde yaşıyorum, isteyebileceğim ölçüye yakın bir işim de var. ve maaşım dan da gayet memnunum(gerçi 1 ayı yeni doldurucam bu işte ya) ama özgüvenim bundan seneler öncesi kadar sağlam değil abi. mesela işe girdiğimden beri ailemden ayrıyım, onlar yazlıkta, ben kışlıkta(böyle tanımlayabildim anca, başka bişe gelmedi aklıma) bunuda niye belirtmek istedim şimdi bilmiyorum. bu yeni geldiğim şehirde, yeni yaşamımda 1 tane bile arkadaşım yok lan! bugün biraz alkol aldım, ve kendimle yüzleşmek istedim en saf haliyle. kendi kendimle konuşmlarım şöyleki;
ulan orada aytaç vardı, ahmet vardı. onları sildin.. bir sürü ıvır zıvır kişiyi tanıyor ve sana da zararı dokunuyor diye, kuru yanında yaş da yanar diye sildin. ee şimdi kim var peki? bi aytaç, bi ahmet bulmak zormuş be enginim.. dedim kendi kendime lan..
şimdi tekrar irtibat kursam, bu sefer daha fazla acı çekeceğim sanırım. onlar anasının amı bi şehirde kaldılar.. bense tek başıma. hee bu 1 senelik süreç bana çook şeyler katmadı mı, kattı. yalan arkadaşlıkların olmasından sa hiç olmamasının faydasını yalnızken anlayabildim. benim okuduğum kitaplarda geçen "özlü söz" omaktan ziyade, bizzat anlamını yaşamış oldum abi. ama bazı dostlar varki, galiba o konuda yanlış oldu.. ya da boşver ya, daha fazla o konudan bahsetmek istemorum.. naapim ya, kardeşlerim iidir umarım deyip teselli buluyorum..
size 2 sorum olacak. bu kadar bi yazışmadan, benim içinde bulunduğum psikolojiyi çıkartabilecek olan, hatta bizzat yaşamış, geçirmiş olanların aramızda var olma olasılığı yüksek. o sebeple; hacı ben napim? ne öneriosunuz? ben ne kendimi tanıyabiliyorum artık, ne de içinde bulunduğum 2011 yılı itibariyle diğer insanları?
fizy.com
evet abi konu şu; tam 1 sene oldu, hayatıma format attım bundan 1 sene evvel.. yeni bir şehir, msn, telefon no değiştirdim. sil başlangıç yapmak zaten yıllardır vardı düşüncelerimde. lakin ne maddi yönde nede başka türde imkan elde edemiyordum. öyle bir an geldi ki, bende harekete geçip, seneler öncesinde çözüm olarak gördüğüm şeyi uygulama şansı buldum, uyguladım..
şimdi istediğim şehirde yaşıyorum, isteyebileceğim ölçüye yakın bir işim de var. ve maaşım dan da gayet memnunum(gerçi 1 ayı yeni doldurucam bu işte ya) ama özgüvenim bundan seneler öncesi kadar sağlam değil abi. mesela işe girdiğimden beri ailemden ayrıyım, onlar yazlıkta, ben kışlıkta(böyle tanımlayabildim anca, başka bişe gelmedi aklıma) bunuda niye belirtmek istedim şimdi bilmiyorum. bu yeni geldiğim şehirde, yeni yaşamımda 1 tane bile arkadaşım yok lan! bugün biraz alkol aldım, ve kendimle yüzleşmek istedim en saf haliyle. kendi kendimle konuşmlarım şöyleki;
ulan orada aytaç vardı, ahmet vardı. onları sildin.. bir sürü ıvır zıvır kişiyi tanıyor ve sana da zararı dokunuyor diye, kuru yanında yaş da yanar diye sildin. ee şimdi kim var peki? bi aytaç, bi ahmet bulmak zormuş be enginim.. dedim kendi kendime lan..
şimdi tekrar irtibat kursam, bu sefer daha fazla acı çekeceğim sanırım. onlar anasının amı bi şehirde kaldılar.. bense tek başıma. hee bu 1 senelik süreç bana çook şeyler katmadı mı, kattı. yalan arkadaşlıkların olmasından sa hiç olmamasının faydasını yalnızken anlayabildim. benim okuduğum kitaplarda geçen "özlü söz" omaktan ziyade, bizzat anlamını yaşamış oldum abi. ama bazı dostlar varki, galiba o konuda yanlış oldu.. ya da boşver ya, daha fazla o konudan bahsetmek istemorum.. naapim ya, kardeşlerim iidir umarım deyip teselli buluyorum..
size 2 sorum olacak. bu kadar bi yazışmadan, benim içinde bulunduğum psikolojiyi çıkartabilecek olan, hatta bizzat yaşamış, geçirmiş olanların aramızda var olma olasılığı yüksek. o sebeple; hacı ben napim? ne öneriosunuz? ben ne kendimi tanıyabiliyorum artık, ne de içinde bulunduğum 2011 yılı itibariyle diğer insanları?
Devrimler kansız olmaz, acısız olmaz. Bir devrim yapmışsın ve bunun acısını çekiyorsun.
Elbet geçmişe, arkadaşlarına özlem duyacaksın. Kimse bir anda kapatamaz bu tarz defterleri. Şimdi ne desek boş; zamana bırakacaksın. Ya da dostlarını bırak; dönerlerse senindirler. Dost gölge gibidir, sen bıraksan da o seni kovalar; merak etme.
Elbet geçmişe, arkadaşlarına özlem duyacaksın. Kimse bir anda kapatamaz bu tarz defterleri. Şimdi ne desek boş; zamana bırakacaksın. Ya da dostlarını bırak; dönerlerse senindirler. Dost gölge gibidir, sen bıraksan da o seni kovalar; merak etme.
- ataturkiye
(30.07.11 22:41:11)
hocam ben kaça kaça yurtdışına çıktım en sonunda. Geçtim arkadaşı, türkçe konuşan doğru dürüst 1 kişi bile yok etrafımda. 1 yıl yaşadıysan daha da yaşarsın. Hiç dert etme. Çok arkadaş, herkes beni sevsin sosyal olayım falan hikayeleri hep palavra.
Bak ne güzel aç neşet ertaş, kur rakı sofranı mis. Elbet birileriyle tanışır, muhabbetini de koyarsın.
Bak ne güzel aç neşet ertaş, kur rakı sofranı mis. Elbet birileriyle tanışır, muhabbetini de koyarsın.
- gereksiz insan (30.07.11 22:42:47)
-"...seneler öncesinde çözüm olarak gördüğüm şeyi uygulama şansı buldum, uyguladım.."
senin adına çok sevindim ki bunu istediğin bir şeyi uygulayabilmişsin hayattayken.
-"ben ne kendimi tanıyabiliyorum artık, ne de içinde bulunduğum 2011 yılı itibariyle diğer insanları?"
demişsin. yaşını bilmiyorum ama muhtemelen benden büyüksün. ama benzer şeyler yaşıyoruz insanlar konusunda. ben de her gün, gün içinde, aklıma geldikçe, onu niye sildin, bunu niye hayatından çıkardın diyorum kendi kendime. sonra tekrar düşünüyorum ve diyorum ki: bunlar senin kararlarındı. o zaman öyle uygun gördün. ve bu zaman o zaman değil...
genel olarak yazından anladığım; yalnızsın sanırım. öyle dostlar vardı ki demişsin. o dostlar senin için çok değerliyse tekrar irtibat kur. ama ilk önce kendine bir sor: bu insan benim hayatımda nerde? bu insan olursa ne olacak, olmazsa ne olacak. ondan sonra içinden geleni yaparsın zaten.
senin adına çok sevindim ki bunu istediğin bir şeyi uygulayabilmişsin hayattayken.
-"ben ne kendimi tanıyabiliyorum artık, ne de içinde bulunduğum 2011 yılı itibariyle diğer insanları?"
demişsin. yaşını bilmiyorum ama muhtemelen benden büyüksün. ama benzer şeyler yaşıyoruz insanlar konusunda. ben de her gün, gün içinde, aklıma geldikçe, onu niye sildin, bunu niye hayatından çıkardın diyorum kendi kendime. sonra tekrar düşünüyorum ve diyorum ki: bunlar senin kararlarındı. o zaman öyle uygun gördün. ve bu zaman o zaman değil...
genel olarak yazından anladığım; yalnızsın sanırım. öyle dostlar vardı ki demişsin. o dostlar senin için çok değerliyse tekrar irtibat kur. ama ilk önce kendine bir sor: bu insan benim hayatımda nerde? bu insan olursa ne olacak, olmazsa ne olacak. ondan sonra içinden geleni yaparsın zaten.
- buyrun
(30.07.11 22:50:01)
Gereksiz insan'a yakın bir tecrübem var benim de, hala içindeyim. Cidden kolay değil. Zamanla geçer ya da zamanla alışırsın denilir genelde bu tarz durumlarda.
Özet: sadece anlayabiliyorum seni yazmak istedim.
Özet: sadece anlayabiliyorum seni yazmak istedim.
- roket adam (30.07.11 22:59:42)
1
