[]
Kucuk seyleri cok takiyorum.
Ozellikle basarisizliklarimda, cok onemli olmadigini bildigim hatalarimda bile kendimi suclu hissetmeden duramiyorum. Ornegin, laptopumun lcdsini kirdigim icin gozyasi dokecek kadar uzuluyorum, bilgisayarin ekranina her bakisim bile yuzumu kizartmaya yetiyor, 24 saatten uzun suredir uyumamama ragmen uzuntuden uyuyamiyorum. Gecen sene hoslandigim birine karsi buyuk bir pot kirdim (beni rezil edici bir sekilde) ve her ne kadar karsi taraf olayi o kadar ciddiye almayip onemli olmadigini soylese de ben o gece bir dakika bile uyuyamadim. Normalde utangac veya 'baskalarina kolay ezilen' bir insan degilim ama kendi kendimi (sucluluk duygusuyla) ezmeyi cok iyi biliyorum tabiri yerindeyse.
Normal olmadigini bildigim bu durumdan nasil kurtulabilirim? Kendime eziyet etmeyi sevmiyor ve istemiyorum.
Normal olmadigini bildigim bu durumdan nasil kurtulabilirim? Kendime eziyet etmeyi sevmiyor ve istemiyorum.
büyük oynayın. küçük şeyler sıradanlaşır.
- ermanen
(16.12.10 01:16:43)
Burada bahsettigim ongorulen hedefleri gerceklestirememek degildi, ufak kazalar, hatalardi daha cok. Hedeflerim gerceklesmediginde uzun sureli bir depresyon yasiyorum.
- tom riddle (16.12.10 01:21:01)
anladığım kadarıyla genç yaştasın. büyük şeyler yaşayınca insan neyi kafaya takıp neyi takmaması gerektiğini öğreniyor. örneğin bir trafik kazası geçirince tampondaki bir çizik, ciddi bir ameliyat geçirince yüzündeki bir sivilce artık önemsiz oluyor. eğer yaşın otuzdan fazlaysa ve küçük şeyleri hala kafana takıyorsan bence de bir psikoloğa danış. ama gencim diyorsan takmamayı öğrenmelisin bir şekilde. aksi taktirde ülser, egzema vb. şekilde sana döner. sağlığının herşeyden önemli olduğunu düşünmeye çalış. belki faydası olur. kendin de demişsin zaten "küçük şeyler" diye...
- merhum (16.12.10 07:27:34 ~ 07:29:00)
geçenlerde bir araştırma okudum. insanların dışarıdan nasıl göründükleri, insanların onları nasıl algıladıkları ile ilgili fikirlerine dair. şöyle bir çalışma yapmışlar. utandırıcı bir olay yaşayan, rezil olan bir arkadaşı almışlar. arkadaş da senin gibi 'amaan elaleme rezil rüsva oldum, herkes gördü, bittim ben' diye düşünürken, olay sırasında orada olan diğer kişilerin fikri öğrenilmiş. durum o ki kimse olayı takmadığı gibi hatırlamamış bile. bu durum bir yanılsama olarak araştırılıyor. yani olaylar asla senin düşündüğün kadar kötü değil.
bi de bence başka konularla ilgili bastırılmış duyguların bu ufak hatalarda ortaya çıkıyor. mesela hatalarıyla seni üzmüş bir kişiye karşı öfkeni bu şekilde çıkarmaya çalışıyor olabilirsin. başkalarının hatalarını affedemediğin için kendine de bu şansı tanımayabilrsin vs vs köküne inebilecek tek kişi sensin.
eğer ingilizcen varsa tapping.com da anlatılan tekniği bir deneyebilirsin.
bi de bence başka konularla ilgili bastırılmış duyguların bu ufak hatalarda ortaya çıkıyor. mesela hatalarıyla seni üzmüş bir kişiye karşı öfkeni bu şekilde çıkarmaya çalışıyor olabilirsin. başkalarının hatalarını affedemediğin için kendine de bu şansı tanımayabilrsin vs vs köküne inebilecek tek kişi sensin.
eğer ingilizcen varsa tapping.com da anlatılan tekniği bir deneyebilirsin.
- kediebesi
(16.12.10 07:43:55)
yaş kaç? 15 yaşımda böyleydim. Şimdi 30'u geçtim dünya umurumda değil. Şöyle anlatayım arabayı çarptık 1.5 sene önce pert ettik neredeyse umurumda olmadı. daha önce cebimden palm'i düşürüp kırdığım için geceler boyu ağladığımı bilirim. ;)
geçecek hepsi merak etme.
hele karşılıklı ilişkiler vs sana pot yapmamayı öğretecek. ben hala pot kırsam üzülürüm ama pot kırmamayı öğreniyorsun yıllar içinde. olgunlaşıyor insan görmüş geçirmiş oluyor.
eşini yeni kaybetmiş bir hanıma üzülme boşuna ağlama demişliğim vardır üzüntüden!!
geçecek hepsi merak etme.
hele karşılıklı ilişkiler vs sana pot yapmamayı öğretecek. ben hala pot kırsam üzülürüm ama pot kırmamayı öğreniyorsun yıllar içinde. olgunlaşıyor insan görmüş geçirmiş oluyor.
eşini yeni kaybetmiş bir hanıma üzülme boşuna ağlama demişliğim vardır üzüntüden!!
- ozdek (16.12.10 09:12:47)
1
