[]
yeni bir hayata başlarken ne yapıyorduk?
üniversite bitti. kaçtım geldim İstanbul'a. Küçük bir ev tuttum. İş buldum. Her şeye sıfırdan başlıyorum gibi. İş, para, arkadaşlar.. Bir korku var içimde. Koca bir yalnızlık hissi var. Beş sene önce üniversite için Ankara'ya gittiğimde de çok benzer bir his vardı içimde. Umut da vardı, heyecan.. Şimdi de var tabi. Ama o zaman bi sarpa sarmıştı işler. Sevememiştim Ankara'yı, yeni hayatımı, çevremi. En azından sevgilim vardı. Şimdi onu da bıraktım, arkadaşlarımı da.. Bir şeyler oldu ama, iyi mi oldu, kötü mü.. Korkuyorum ya. Koca bir korku var içimde. Yine öyle olursa ya diye.. Mesaim akşam 10-11 gibi bitiyor bir de. Kiminle tanışılır, nerede tanışılır.. Ne yapılır.. Nerede kafa dağıtılır.. Ne ara..
Var mıydı bunu yaşayan? Naptınız? Nasıl kurdunuz hayatınızı? Ne yapıyorduk böyle bir şeylere yeniden başlarken?
Var mıydı bunu yaşayan? Naptınız? Nasıl kurdunuz hayatınızı? Ne yapıyorduk böyle bir şeylere yeniden başlarken?
en basiti iş çevresinden arkadaş edinmek. fazla cıvık olmadan ama çok mesafeli de olmadan orta yollu şekilde onlarla arkadaşlık kurarak başlanabilir. yemeğe, içmeye çıkılır, maç izlemeye/konsere gidilir zaman içinde.
bunun dışında ben olsam evimin çevresinde meşrebime göre pub/cafe bulur sık sık gidip müdavimleşmeye çalışırdım. hem çalışanlarla hem de sizin gibi sık gelenlerle ahbap olunabilir zamanla.
ilgi alanınıza giren konularda bir topluluğa katılmak da işe yarar; kürek takımı, müzik kulübü, spor salonu vb.
kısa cevap; zamanla her şey oturur.
bunun dışında ben olsam evimin çevresinde meşrebime göre pub/cafe bulur sık sık gidip müdavimleşmeye çalışırdım. hem çalışanlarla hem de sizin gibi sık gelenlerle ahbap olunabilir zamanla.
ilgi alanınıza giren konularda bir topluluğa katılmak da işe yarar; kürek takımı, müzik kulübü, spor salonu vb.
kısa cevap; zamanla her şey oturur.
- orient blue
(15.07.23 09:43:52)
Yeni hayattan çok asıl hayata şimdi başlıyorsunuz gibi. Gayet yerinde hissiyatlar sıkıntı yok olabilir kafanızda büyütmeyin çok geçiş dönemi herkes aynı şeyleri yaşar.
Ama mesai çıkışı 10-11 ise sosyalleşme konusunda işiniz zor. Mesleğiniz hayatınız ise tüm çevreniz mesleğiniz olmak zorunda.Mesleğiniz hayatınız değilse 10-11 e kadar ne yapırum yahu ben burda diye sorgulayabilirsiniz ilerde.
Ama mesai çıkışı 10-11 ise sosyalleşme konusunda işiniz zor. Mesleğiniz hayatınız ise tüm çevreniz mesleğiniz olmak zorunda.Mesleğiniz hayatınız değilse 10-11 e kadar ne yapırum yahu ben burda diye sorgulayabilirsiniz ilerde.
- AlsterWasser
(15.07.23 09:49:54)
valla ben bunun biraz büyük boylusunu yaşadım. istanbul'dan iki çantayı alıp sydney'e gittim. ben de arkamda sevgilimi ve ailemi bıraktım. yarım küre değiştirdim. kalacak yerim bile belli değildi oradan hostel ayarladım. kimseyi tanımıyordum. ev buldum, ev arkadaşlarım oldu. iş buldum oradan arkadaşlarım oldu. hatta birkaç yıl sonrasında aynı şeyi bir daha almanya'ya gelerek yaptım.
yarın lizbon'a gidip orada sydney'de tanışmış olduğum bir kız arkadaşı ziyaret edeceğim bu arada. hehehe.
neyse, gittik de öyle kolay olmadı tabii. ilk 2-3 gün ev bulmakla uğraştım sonra bi hastalandım. ölsem cesedim memlekete bir ay sonra gider öyle uzak. benim uyanık olduğum zaman annemler uyuyor falan. o ara bi gurbetlik çöktü üstüme. iş de bulmam lazımdı param kısıtlı olduğundan vs.
sonra aldım elime kalemi defteri gittim harbour bridge'in altına, ne hissediyorsam yazdım. biraz iyi geldi. ertesi gün iş buldum, yavaş yavaş her şey düzeldi. alıştım, arkadaşlarım oldu ve sydney'i çok sevdim. 1,5 yıl sonra dönmeden önceki gün yine aynı köprünün altında aynı deftere çok farklı şeyler yazdım. defter hala yanımda. yine ara ara yazıyorum. size de öneririm.
şu anda sydney'i o kadar özlüyorum ki. annem babam olmasa bir yolunu bulup geri dönerdim sanırım. anlayacağınız o günler geçiyor. sıfırdan başlamak çok güzel ve herkesin deneyimlemesi gereken bir şey bence. yakında geçer merak etmeyin.
yarın lizbon'a gidip orada sydney'de tanışmış olduğum bir kız arkadaşı ziyaret edeceğim bu arada. hehehe.
neyse, gittik de öyle kolay olmadı tabii. ilk 2-3 gün ev bulmakla uğraştım sonra bi hastalandım. ölsem cesedim memlekete bir ay sonra gider öyle uzak. benim uyanık olduğum zaman annemler uyuyor falan. o ara bi gurbetlik çöktü üstüme. iş de bulmam lazımdı param kısıtlı olduğundan vs.
sonra aldım elime kalemi defteri gittim harbour bridge'in altına, ne hissediyorsam yazdım. biraz iyi geldi. ertesi gün iş buldum, yavaş yavaş her şey düzeldi. alıştım, arkadaşlarım oldu ve sydney'i çok sevdim. 1,5 yıl sonra dönmeden önceki gün yine aynı köprünün altında aynı deftere çok farklı şeyler yazdım. defter hala yanımda. yine ara ara yazıyorum. size de öneririm.
şu anda sydney'i o kadar özlüyorum ki. annem babam olmasa bir yolunu bulup geri dönerdim sanırım. anlayacağınız o günler geçiyor. sıfırdan başlamak çok güzel ve herkesin deneyimlemesi gereken bir şey bence. yakında geçer merak etmeyin.
- bohr atom modeli (15.07.23 20:19:28 ~ 20:20:59)
1
