[]
Okb ve anksiyete
Merhaba, travma sonrası stres bozukluğu ile başlayan süreçte şu an kötü bir haldeyim. Bazen çok iyi bazen çok kötüyüm, saatim saatimi tutmuyor, doktor selectra tablet verdi 2 gün oldu içeli, yarım yutuyorum şimdilik. İlk gece hep kabus ve çarpıntı ile uyandım, bu gece daha iyidi sanki. Evde eşimde var moralini bozuyorum, artık bana öf diyecek diye çok korkar oldum, sağolsun bir dediğimi ikiletmez, çok seviyorum kendisini. Psikiyatri servisinede gidiyorum ama artık korkuyorum hep böyle mi kalacağım diye. Sürekli endişe içindeyim, bir yanlış yaptığım zaman millet ne der diye çok endişe ediyorum ve korkuyorum. Rezil olmaktan korkuyorum ama bunun adı rezillik mi onu da bilmiyorum. Eşimin de enerjisini emer gibi oldum. Geçirdiğim travma aldığım bir araçta sonradan çıkan sorunlar. Bunda ne var diyebilirsiniz ama maddi konulara ben çok takıyorum. 20 lira kaybetsem üzüntüden ölecek gibi oluyorum. Arkamı dönüp gidemiyorum. Buda kaza olsun diyemiyorum, napacam ben böyle? Bu ilacı kullananlar zamanla okb ve anksiyete tedavisinde olumlu sonuçlar gördü mü? Başka tavsiyeniz var mı?
Eşinizi bu yüzden yormazsınız, iyileşmek için hiç bi çaba göstermediğinizde yorarsınız bence. O konuyu boşverin bence.
Ben de yıllar evvel takıntıdan dolayı psikiyatriye gitmiştim. 3-4 ay kullandım hiç bi şey düzelmedi. Doktora söyledim o da ilacı değiştirelim dedi. Ben de "ben deney tahtası mıyım sorun neyse o ilacı verin" dedim. O da bana "psikiyatri öyle bi alan değil, hastaya uygun ilacı deneye yanıla bulursunuz ve bu bu en az 6 ay sürebilir" dedi. Sonra benim sorunum çok basit ve hayatımı çok etkileyen bi şey olmadığı için ben de bıraktım ilacı milacı.
Ama ilacı bırakınca anladım ki, o ilacı içince hiç bi şey değişmiyor gibi gelse de aslında mesela o araba konusunu günde 30 kere düşünüyosan ilaçla ve telkinle 10 kez düşünüyosun gibi oluyo.
Tabi ki sonsuza kadar ilaç kullanacak değilsiniz ama 6 ay -1 yıl kadar kullanıp en azından olayın ilk sıcaklığı geçtikten sonra azaltarak bırakırsınız.
Ben de geçenlerde işimle ilgili bir konuda problem yaşadığım için kafayı yiyecek gibi oldum ve işi bıraktım. Yaşadığım sorunu günde 30 kez düşünüyodm başlarda. Kimle konuşsam bana endişe etmemem gerektiğini söylüyolardı ve bu söylemler bana hep beni geçiştirmek için söyleniyormuş gibi geliyordu. Sonra benim gibi takıntılar ve endişe bozukluğu olan bir arkadaşımla konuştum. Bu kişi aynı zamanda meslektaşım olduğu için bilgisiyle de destek oldu. O görüşme ile ve zaman geçtikçe günde 5 kere düşünmeye başladım. Bi de bana o konuyu hatırlatacak şeylerden olabildiğince uzak durmaya çalışıyorum. O konuda hiç haber twit veya makale tarzı şeyler okumuyorum. Size de tavsiye ederim. Sorun yaşadığınız konuda teknik bilgisi olabilecek ve sizi rahatlatabilecek kişilerle konuşabilirsiniz, sizi endişelendirecek tatsız şeylerden de uzak durmaya çalışabilirsiniz. Bence bunlar çok normal şeyler hepimiz bazen bazı konularda çok endişe duyabiliriz ama önemli olan bunu aşmak için içimizde istek olması. Geçmiş olsun, her şeyin düzeleceğine inanalım her zaman.
Ben de yıllar evvel takıntıdan dolayı psikiyatriye gitmiştim. 3-4 ay kullandım hiç bi şey düzelmedi. Doktora söyledim o da ilacı değiştirelim dedi. Ben de "ben deney tahtası mıyım sorun neyse o ilacı verin" dedim. O da bana "psikiyatri öyle bi alan değil, hastaya uygun ilacı deneye yanıla bulursunuz ve bu bu en az 6 ay sürebilir" dedi. Sonra benim sorunum çok basit ve hayatımı çok etkileyen bi şey olmadığı için ben de bıraktım ilacı milacı.
Ama ilacı bırakınca anladım ki, o ilacı içince hiç bi şey değişmiyor gibi gelse de aslında mesela o araba konusunu günde 30 kere düşünüyosan ilaçla ve telkinle 10 kez düşünüyosun gibi oluyo.
Tabi ki sonsuza kadar ilaç kullanacak değilsiniz ama 6 ay -1 yıl kadar kullanıp en azından olayın ilk sıcaklığı geçtikten sonra azaltarak bırakırsınız.
Ben de geçenlerde işimle ilgili bir konuda problem yaşadığım için kafayı yiyecek gibi oldum ve işi bıraktım. Yaşadığım sorunu günde 30 kez düşünüyodm başlarda. Kimle konuşsam bana endişe etmemem gerektiğini söylüyolardı ve bu söylemler bana hep beni geçiştirmek için söyleniyormuş gibi geliyordu. Sonra benim gibi takıntılar ve endişe bozukluğu olan bir arkadaşımla konuştum. Bu kişi aynı zamanda meslektaşım olduğu için bilgisiyle de destek oldu. O görüşme ile ve zaman geçtikçe günde 5 kere düşünmeye başladım. Bi de bana o konuyu hatırlatacak şeylerden olabildiğince uzak durmaya çalışıyorum. O konuda hiç haber twit veya makale tarzı şeyler okumuyorum. Size de tavsiye ederim. Sorun yaşadığınız konuda teknik bilgisi olabilecek ve sizi rahatlatabilecek kişilerle konuşabilirsiniz, sizi endişelendirecek tatsız şeylerden de uzak durmaya çalışabilirsiniz. Bence bunlar çok normal şeyler hepimiz bazen bazı konularda çok endişe duyabiliriz ama önemli olan bunu aşmak için içimizde istek olması. Geçmiş olsun, her şeyin düzeleceğine inanalım her zaman.
- turuncu tonlarda
(01.05.22 15:04:43)
1
