[]
Düşük yaşayan eşimi sakinleştirmek/destek olmak?
Merhabalar, eşimle 1 yıllık evliliğimiz var, 3 aydır çocuk için deneme yapıyoruz ama olmadı, ben sürecin normal olduğunu ve 1 yıl denemek yapmamız gerektiğini görüştüğüm doktorlardan anladım. En son eşimin hastalığı gecikince tahlil yapıldı, hamilelik ihtimali gözlendi ama sonradan yapılan tahlilde gözlemin yanlış olduğu yani eşimin hamile olmadığını öğrendik. Eşim evde sürekli üzgün ve mutsuz konuşuyorum ama olmuyor, cevap vermiyor. Bu süreçte nasıl destek olabilirim ne yaparım bilmiyorum. Psikoloğa gidelim desem büyük ihtimalle yok diyecek, ama yine de deneyeceğim. elimden başka ne gelebilir sizce?
Gebelik isteniyorsa evet en az 1 yıl denenmeli ancak, her ikiniz de sağlıklıysanız. Gidip bir sperm testi yaptırın, eşiniz bir jinekologa gitsin durumlarınız normal ise evet denemeye devam etmeli, en az bir yıl beklemelisiniz. Ancak her ikinizden birinde problem varsa, beklenecek bir yıl eşittir kaybedilen zaman demek, bunu da unutmayın. Ben bu durumu yaşadım. Tedaviye başlamak için büyük bir zaman kaybettik. Aslında bu kontrol işlerin evlenmeden önce yapılması gerekiyor ama, bütün çiftler bu durumu gözardı ediyor. Yaş durumu da çok önemli bir etken, boşuna bir yıl beklemeyin. Sorun varsa - ki umuyorum yoktur, bir an önce tedaviye başlayın.
Eşinizin psikolojisi açısından bir ufak tatil planı falan etkili olabilir, havanız değişir. Durum çok kötü değilse zaten sizin de desteğinizle çözülür kısa zamanda.
Eşinizin psikolojisi açısından bir ufak tatil planı falan etkili olabilir, havanız değişir. Durum çok kötü değilse zaten sizin de desteğinizle çözülür kısa zamanda.
- Arthur Dayne
(29.04.22 00:14:51 ~ 00:20:03)
Merhaba, psikoloğum, anladığım kadarıyla söyleyeyim.
Öncelikle ortada bir istek var ve bir kayıp var sanırım, eşinizin bir kaybı var? Kayıpla birlikte yas tutuyor, üzülüyor, bu normal merak etmeyin. Bu yas sürecini, üzüntüsünü, kırgınlığını -ortaya çıkan neyse-yok etmeye çalışmayın, çünkü o orada ve yaşanması gerekiyor. Ayrılık sevdaya dahil ya, onun gibi bir şey. Yas da istenen şeyin kaybının bir parçası olabiliyor.
Siz neler yapabilirsiniz? Eşinizin yanında olun, onu anladığınızı hissettirin, onu cümlelerle değil her zaman, dokunmanızla, okşamanızla, sarılmanızla yanında olduğunu hissettirin. Dediğim gibi her zaman konuşmak zorunda değilsiniz, hiç konuşmadan eşinizin yanında olmanız da harika bir destektir, merak etmeyin.
Eğer bu kayıp süreci normalleşirse, istenen şeyin yanında kayıp ihtimali sağlıklı atlatılırsa ikiniz için de bir sonraki denemek daha kolay olur bence. -bunu psikooog olarak söylemiyorum da:)- bu arada geleceğe odaklı şeyler söylemeyin, yani şöyle: yine deneriz, bir çocuğumuz olacak inanıyorum vs gibi şeyler demeyin. Eşiniz şu an ne yaşıyorsa ona odaklanın, hüzünlüyse hüznüne, yastaysa, yasına…
Ne zaman endişelenip psikoloğa gitmeniz gerekir? Eşiniz bu hüznü uzatırsa, işlevselliği uzun süre bozulursa, işa gidemezse, hayattan zevk alması düşerse vs psikolog düşünülebilir. Şimdi de düşünülür de, belki de biraz beklemek daha sağlıklı.
Geçmiş olsun, hakkınızda hayırlısı.
Öncelikle ortada bir istek var ve bir kayıp var sanırım, eşinizin bir kaybı var? Kayıpla birlikte yas tutuyor, üzülüyor, bu normal merak etmeyin. Bu yas sürecini, üzüntüsünü, kırgınlığını -ortaya çıkan neyse-yok etmeye çalışmayın, çünkü o orada ve yaşanması gerekiyor. Ayrılık sevdaya dahil ya, onun gibi bir şey. Yas da istenen şeyin kaybının bir parçası olabiliyor.
Siz neler yapabilirsiniz? Eşinizin yanında olun, onu anladığınızı hissettirin, onu cümlelerle değil her zaman, dokunmanızla, okşamanızla, sarılmanızla yanında olduğunu hissettirin. Dediğim gibi her zaman konuşmak zorunda değilsiniz, hiç konuşmadan eşinizin yanında olmanız da harika bir destektir, merak etmeyin.
Eğer bu kayıp süreci normalleşirse, istenen şeyin yanında kayıp ihtimali sağlıklı atlatılırsa ikiniz için de bir sonraki denemek daha kolay olur bence. -bunu psikooog olarak söylemiyorum da:)- bu arada geleceğe odaklı şeyler söylemeyin, yani şöyle: yine deneriz, bir çocuğumuz olacak inanıyorum vs gibi şeyler demeyin. Eşiniz şu an ne yaşıyorsa ona odaklanın, hüzünlüyse hüznüne, yastaysa, yasına…
Ne zaman endişelenip psikoloğa gitmeniz gerekir? Eşiniz bu hüznü uzatırsa, işlevselliği uzun süre bozulursa, işa gidemezse, hayattan zevk alması düşerse vs psikolog düşünülebilir. Şimdi de düşünülür de, belki de biraz beklemek daha sağlıklı.
Geçmiş olsun, hakkınızda hayırlısı.
- damba (29.04.22 01:53:40)
Çok teşekkürler, çok yardımcı oldunuz ikinizde.
- Topalordek (29.04.22 07:00:50)
konuşmak istemeyen birini konuşmturmaya çalışmayın. ama istediği zaman size açılabileceği sıcaklığı hep gösterin. örneğin konusmasa da ayaklarını ovalayın ya da kolunu okşayın. kabullenici davranın. sizin güçlü, yılmayan duruşunuz ona da geçmeye başlar zamanla(umarım)
geçmiş olsun
geçmiş olsun
- ala09 (29.04.22 12:44:34)
merhaba, öncelikle çok çok geçmiş olsun benzer süreci biz de 2 kez yaşadık ve eşinizin üzüntüsünü çok iyi anlıyorum. ama inanın hepsi geçiyor, geçecek. inşallah en kısa zamanda evladınızı sağlıkla kucağınıza alır ve bu süreci unutursunuz.
ama yine benzer süreçten geçtiğim için şunu da belirtmek istiyorum. biz kadınlar o psikolojisiyle bunu kayıp olarak görüyoruz ama aslında bebek hiç olmamış ortada bir kayıp yok, yalnızca bir yanlış anlaşılma var. durumu kayıp olarak düşünmenin psikolojisi çok daha yıkıcı, ama yanlış anlaşılma olduğunu düşününce bir nebze daha rahatlıyor insan. çünkü düşük olduğunu düşünürken ister istemez bir sağlık problemim mi var, ya her hamileliğim böyle olursa, ya yıllarca tedavi görüp yine de çocuğum olamazsa diye evham yapmaya başlıyoruz. oysa ki ortada olumsuz bir durum yok aslında. eşinize bu yönde bir telkin verebilirsiniz. vardı ve kaybettik değil, hiç olmadı. ama şimdiye kadar olmaması olmayacağı anlamına asla gelmiyor, zamanı gelince en güzel şekilde olacak.
umarım yakın zamanda bebeğimize hangi ismi koyalım şeklinde duyurunuzu görürüz, sevgiler...
ama yine benzer süreçten geçtiğim için şunu da belirtmek istiyorum. biz kadınlar o psikolojisiyle bunu kayıp olarak görüyoruz ama aslında bebek hiç olmamış ortada bir kayıp yok, yalnızca bir yanlış anlaşılma var. durumu kayıp olarak düşünmenin psikolojisi çok daha yıkıcı, ama yanlış anlaşılma olduğunu düşününce bir nebze daha rahatlıyor insan. çünkü düşük olduğunu düşünürken ister istemez bir sağlık problemim mi var, ya her hamileliğim böyle olursa, ya yıllarca tedavi görüp yine de çocuğum olamazsa diye evham yapmaya başlıyoruz. oysa ki ortada olumsuz bir durum yok aslında. eşinize bu yönde bir telkin verebilirsiniz. vardı ve kaybettik değil, hiç olmadı. ama şimdiye kadar olmaması olmayacağı anlamına asla gelmiyor, zamanı gelince en güzel şekilde olacak.
umarım yakın zamanda bebeğimize hangi ismi koyalım şeklinde duyurunuzu görürüz, sevgiler...
- kakamelsokoban
(29.04.22 13:04:03)
bir de eklemeyi unuttum eşinizin eğer prolaktini yüksekse bu da gebelik testlerinde yanlış pozitif çıkmasına sebep oluyor. bizim ikisinde de prolaktin kaynaklıydı. detaylı bir hormon testiyle sebebini bulup kısa bir tedavi sürecinden sonra sorun kalmıyor.
- kakamelsokoban (29.04.22 13:05:21)
Bence benzer süreçlerden geçen kişileri dinlemek iyi olabilir, ben öyle rahatlayan biriyim mesela. Korona olduğumda yutubda milyon tane korona olup iyileşen insan vidyosu izledim. İzleyip rahatlıyodum :) siz de bu tür hikayeler dinleyebilirsiniz. Bi de duyduğum kadarıyla zaten stres yapınca hiç olmuyomuş, rahat olmak lazımmış, bu tür vidyolar izleyin bence birlikte.
- turuncu tonlarda (29.04.22 20:34:03)
Çok teşekkürler iyi ki varsınız
- Topalordek (01.05.22 13:34:02)
1
