Ekşi Duyuru

o kadar haklısın ki soğumakta. yaşıtız ve pozitif düşünemiyorum ben de.

Hak etme meselesi degil ya herkes komik paralara calisiyor. Ulke daha kotuye gitmede bile yeter ama ondan bile umidim yok

Her şey gittikçe kara deliğe doğru kayıp gidiyor. Ne istesek geç kaldığımız gerçeğiyle yüzleşiyoruz. Düzelir mi bilmiyorum ama duzelse de bir şeyler değişir mi hayatımızda emin değilim.

Düzelmez. Bu çukurdan çıkmak yıllar alacak, biz görür müyüz bilmem. 28 yaşındayım ben de. Sıfıra sıfır çalışıp duruyorum. Sadece boğaza gidiyor. 4500-5000 arası kazanıyorum. Ne tatile gidebiliyorum ne de teknolojik bir malzeme alabiliyorum laptop, PS gibi. Ömrümüzün belki de en güzel diye nitelendirebileceğimiz yaşları ekonomik sıkıntı ile geçiyor. Önceden ayda 3-4 defa dışarıda yerdik. Simdi öyle yapınca ayın sonu gelmiyor. Aman bizi bu hale düşürenler doysun da ben tatil yapmasam, çeyrek porsiyona düşsem de olur :)

düzelmez. her yer üniversite. biz de geçen isyan ettik senelerce okuduk doktora da yaptık belirli bir kitle maaş alıyor sadece diye :)

hem gelir pastası küçük hem adaletsiz. çok ciddi krizlere gebe bu açıdan ekonomi.

Düzelmeyecek. Enflasyon bu denli yüksekken, türk lirası bu kadar değersizken imkanı yok düzelemeyiz. Ekonominin düzelmesi ve bize yansıması için 10 yıla ihtiyaç var en az. 10 yıl sonraya kim öle kim kala, 40’ı devirmiş oluyorum gençlik bittikten sonra kime ne fayda.

Açılın baby boomer geldi (böyle mi yazılıyordu?) şaka şaka o kadar ysşlı değilim ama çocukluktan itibaren neler gördük neler.

Umutsuz olmayın, neden düzelmesin?
5 nisan kararları olmuştu, ülkede devalüasyon yapıldı, ekonomi çakıldı ve şu an bile memur, işçi, emeklinin sofrasındaki ekmeğin bir payı o zamanlardan. Neden mi? Çünkü peşinden gelen hükümet ekonomiyi düzlüğe çıkarttığı gibi işçiye, memura, emekliye yüksek zam yaptı, esnafın da yüzü güldü. Gerçi bu sevinç de çok sürmedi 28 şubat darbesiyle ülke ekonomisi yine battı. Ama her batışın bir çıkışı oluyor. Konumuz bu.

Sonra anayasa kitapçığı krizi oldu, ekonomi yine battı, ülke gitti denildi, bir çok olumsuz şeyler oldu ancak sonra yine düzlüğü çıkıldı. Bu memleket hep böyle bata çıka gidiyor. Evet, stabil bir ekonomi yok, alın gücü gelişmiş ülkelerle kıyaslanama. Refah düzeyi düşük ama hep de en kötüde devam etmiyor. O yüzden morali bozmamak, umudu kaybetmemek lazım.

Ayrıca 70’lik dede gibi söyleyeceğim ama eskiye nazaran emin olun şu anki yaşantı çok daha kolay. Bunun sebebi hükümet değil, gelişim ve teknoloji. Kredi kartı ve banka kredileri ile cebinde para olmasa bile alışveriş yapılıyor, taksitlendiriliyor. Seksenlerde aileleriniz bu imkana sahip değildi fakat çocuklarını büyütebildiler. Enseyi karartmadan, yapamadıklarına, eksilere değil, yapabildiklerine, artılara odaklanmak lazım.

Ayrıca ev alma konusunda ev almayıncıları takmamak lazım. Ev ihtiyaçtır, zarar da edilse alınması lazım, kimse de en sonunda ev aldım çok zarar ettim demez, iyi ki almışım der. İmkan olduğu zaman mutlaka değerlendirilmeli.