Ekşi Duyuru

açık açık hitler övemedikleri için bastırılmış hislerle katliamcı ve soykırımcı paşalarını övüp/seviyorlar. hem enver'i hem kemal'i aynı anda sevebilmeleri ne kadar tarih cahili olduklarını gösteriyor ayrıca.

bütün genellemelerde olduğu gibi bu da yanlış. pkkyı da sevenler de var mesela sayıları da azımsanmayacak kadar fazla. yeni nesildeki pkk sevgisi neyden kaynaklanıyor demek gibi. onun haricinde yaptıklarını değil yapmayı amaçladıklarını değerlendiriyor olabilirler. islamcılardaki abdülhamt sevgisi gibi mesela. osmanlıda en çok toprak akybı yaşatan padişahtı ama hala seveni var neden? başarı sevilmenin tek kriteri değil çünkü.

@papuayenigine
Dediğiniz bir çok şeye katılıyorum. Bugün 2.Abdülhamit'i sevenler kişilere baktığımızda göreceğimiz tablo dönem hakkında hiçbir bilgisi olmayan sadece ve sadece padişah olduğu için seven kişiler. Elbette sevilmenin tek kriteri başarı değil. Ancak bugün ittihatçıları sevenlerin birkaç sayfa da olsa kitap karıştırdığını görüyoruz. Bu da bu sevginin temelinde sizin de dediğiniz gibi ''yaptıklarını değil yapmayı amaçladıklarını değerlendiriyor olabilirler'' den ziyade başka neler olabilir anlayışını doğuruyor.

başka ne olabilir şu olabilir mesela. ittihat terakkici subaylar saraylarda yaşamadı, ahbap çavuş ilişkisiyle yükselmedi. elbet böyleleri de vardır her zaman da vardır. enver paşa mesela damattı ama berat albayrak gibi bi damatlık değildi bu. anlatmaya çalıştığım şey az veya çok bu vatan için çalıştılar. osmanlının en savaşlı ve boktan zamanlarında oldukları için cephelerde geçti ömürleri ve ideallari doğrultusunda savaştılar tasvip edersin veya etmezsin. samimi bulursun veya bulmazsın orası sana kalmış. bulanları görmüşsün ki böyle sormuşsun. bulmayanlar da var. ben tarihe nötr bakarım ama nedenlerini anlamak için bu video ve yorumları senin için güzel bi kaynak olur inceleyebilirsin : www.youtube.com

İttihatçılık Türkiye'de 1919-1922 (Batı'da Ankara hükümeti için meşruiyet arandığı dönem) ve 1924-1927 (içerideki muhalif ve rakip olabilecek İttihatçıların temizlendiği dönem) haricinde hiçbir zaman net bir şekilde tü kaka edilmediği için bence anormal değil. Hatta İttihatçılık Türkiye'nin bir nevi örtük resmi ideolojisidir. Modern cumhuriyeti kuranlar da pragmatist İttihatçılardı.

Kendilerine seküler Türk milliyetçisi diyen 'okumuş' faşistlerin son yıllarda sahiplenmesinde özellikle tasfiye edilen kadronun komitacılığının da payı büyüktür. Ne kadar nefret etsem de o yıllarda kurmuş oldukları ağ takdiri hak ediyor.

biraz etki tepki meselesi, çokça da yeni neslin -özellikle sağ görüşlülerin- giderek radikal fikirlere daha yatkın hale gelmesi.

etki tepki olayı erdoğanın sürekli abdülhamid e benzetilmeye çalışılması sonucu muhalif milliyetçi kesimin tarihte onun karşıtı olan tarafa sempati duyması.

bir de ittihatçı takımı idealist insanlardan oluşuyordu, misal bir kaç kişiyle kaçak cepheye gidip oradaki halkı örgütleyerek düşmana karşı savaşan insanlardı.ülke için kendisini ateşe atacak, gerektiğinde hükümdara kafa tutacak kalibrede cesaretleri, inançları vardı. gençler biraz da bu tip şeylere özlem ve özen duyuyorlar.

bunların dışında türkçülük - turancılık 2000 lerin başında öyle çok esamesi okunan bir görüş değildi. ülkücülerin içinde erimişti çoğu ve ülkücüler daha baskındı ama akp nin açılım süreci ve açılım sürecinde gerçekleşen terör olayları insanların milliyetçi damarlarını kabarttı. mhp nin akp ye yanlaması ve tabanının hayat görüşünün nispeten eğitimli kesiminki ile uyuşmaması sonucu türkçülük güçlenmeye, dolaylı olarak da ittihatçılara beslenen sempati artmaya başladı. burada aslında asıl olay ittihatçılardan ziyade atsız a gösterilen ilgi alakanın inanılmaz artmış olması. ben lise 1 e geldiğimde atsız ın yazılmış bütün kitaplarını okumuştum -ki 96 - 97 yılları- o zamanlar ve çokça uzunca bir süre ne üni. ortamında ne de sosyal çevrede atsızı bilen ve tartışabilecek birine kolay kolay denk gelmedim. şu an ise internetten bile olsa birazcık araştırma yapan herkes atsız ın kim olduğunu bilir. tabii internetin yaygınlaşmasının da bu tanınmada etkisi var ama olay tanınmasından ziyade sempati duyulması.

son 20 senede olanlara baktığımızda -açılım süreci, ab nin ve batının türkiyeyi dışlaması, ermeni soykırmının bir çok ülke tarafından kabulü, siyasal islamın kendisine çok fazla yaşam alanı bulması, orta doğuda kartların sürekli yeniden dağıtılması ile oluşan siyasi boşluk vs vs- türkiyede aşırı sağ görüşlerin yaygınlaşmasına sebep oldu. hiç ummayacağım insanların radikal islamcıları yada atsız ın fikirlerini övdüğünü görebiliyorum.

lakin genel olarak hepsinin ortak noktası, siyasi görüşleri ve ülkenin yaşadığı sorunlar için detaylı araştırma/okuma yapmamaları, tek kaynaktan ve yüzeysel kaynaklardan beslenmeleri.

eyyorlamam bu kadar.

İki açıdan önemli sor
1. Bilinçli
2. Bilinçsiz sevgi.
Birinci ise, taklididir, kulaktan dolmadir, fazla ilerlemez tek edilir. İkincisi ise, bunu n nedenleri vardır: daha fazla kaynak, daha açık kaynak, daha erişilebilir, anlaşılabilir kaynak.
Ben birincinin etkili olduğunu, bunun nedenini de ne nevzuhur birtakım yazar takımı olduğunu düşünüyorum. Yoksa ittihatcilik kendi dönemi ve içinde bile anlaşılamamış ve uzlasilamamis bir cereyan.
Uzun konuşmak istemem. Bu konularda sözlükte yazdığım bazı giriler mevcut. Bugün Türkiye'nin yolu bir posta memuru ve cezaevi görmüş talat'in kazmasiyla acılmıştır. Keşke bilinse takdir edilse.