[]
Basarisizlik hissi
Bi nevi ic dokme duyurusu olarak actim fakat onerilerinize acigim.
Ailem yuzunden gec yasta universiteye basladim. 28 olacagim hala 3. Siniftayim. Alttan derslerim nedeniyle bir sene falan da uzayacak okul.
Bolumum istedigim bir bolum. Tasarim okuyorum. Ailemi ikna edip yanlarindan ayrilana kadar akla karayi sectim ve o zamanlar hissettigim tek sey caresizlikti. Sanki kapana kisilmis ve hapsedilmis gibi hissediyordum. Sevmedigim igrenc bir meslegi yapiyor ve iyi sayilabilecek bir maas aliyordum. Ve elbette ki keyfini cikaramiyordum. Ertesi gun o igrenc is yerine gidecek olmakher seyi mahvediyordu benim icin. Tabi bir de hayatimin ailemin evindeki odada onlar ne isterse onu yaptigim bir sekilde gececegini dusunmek daha da bozuyordu moralimi.
3 sene once nasil yaptim anlamadan ikna ettim onlari. Abusive bir sevgilim vardi once ondan kurtuldum. Ardindan sinavlara girdim. Istedigim bolumun de sinavlarina girdim. Kazandim tasindim. Aylik burs haricinde bir para kazanmadan okumaya basladim. Sanirim bunlari yapacak cesareti toplamamda en buyuk etken en yakin arkadasimin destegi oldu. Minnettarim artik kus olsak da.
Fakat bir basarisizlik hissi hakim evden ayrildigimdan beri. En ufak seyde bile lendime kiziyorum ve daha cok icime kapaniyorum. Camasiri gec yikadigimda bile aanki bir ustum beni izliyormus da puanimi siliyormus gibiyim.
Kullanmam gereken ilaclar var ve kullanmayi aksatmazsam kendimi iyi hissediyorum. Ama iyi hissetmeye basladigimda da almayi birakiyorum. Genelde unutkanlik yuzunden birakiyorum bazen de artik iyiyim diye kendi kendime karar veriyorum. Halbuki boyle yapmamam lazim zira omur boyu kullanmam gereken ilaclar da var aralarinda. Ve ilaci biraktiktan sonra "kendime geldigim" donemde de bir ilaci bile kullanmayi beceremeyen biri gibi hissetmeye basliyorum.
Bolumum ve kariyer hayalimden dolayi surekli bir seyler uretmem ve kendimi kanitlamam gerekli. Uretim kisminda sikinti olmasa da begenilmeme korkusundan dolayi paylasamiyorum cogunu. Bir de iki yarismaya katildim kendimi zorlayarak. Ve kazanamayacagimi bildigim halde sonucun basarisiz oldugunu gormek beni daha da kotu hissettirdi. Kendime ilk defa boyle bir sey denedigimi basarisiz olmamin dogal oldugunu hatirlatmaya calisiyorum fakat olmuyor. Tamam o dogal bu dogal ama ben hayatimda basaridan cok basarisizlik gordum ki moduna baglamaya basliyorum kendimi avuturken bile.
Sanirim yasimin da ilerliyor olmasinin etkisi var. Yasin bir onemi olmadigina inanirdim fakat 30a yaklastikca "bir seyleri daha hizli ogrenecek gencler varken kimse ilk defa ise girecek olan 30luk birini almak istemeyecek" diye dusunmeye basladim.
Daha yazacagim cok sey vardi da mobilde yazarken cogunu es gectim. Bazilarini unuttum. Pcden yazamadim cunku sevgilim ile ekranlarimiz yanyana. Gorurse yazdigim seyler icin dalga gecer diye korktum. Gecmeyecegine eminim halbuki.
Malim sanirim.
Ailem yuzunden gec yasta universiteye basladim. 28 olacagim hala 3. Siniftayim. Alttan derslerim nedeniyle bir sene falan da uzayacak okul.
Bolumum istedigim bir bolum. Tasarim okuyorum. Ailemi ikna edip yanlarindan ayrilana kadar akla karayi sectim ve o zamanlar hissettigim tek sey caresizlikti. Sanki kapana kisilmis ve hapsedilmis gibi hissediyordum. Sevmedigim igrenc bir meslegi yapiyor ve iyi sayilabilecek bir maas aliyordum. Ve elbette ki keyfini cikaramiyordum. Ertesi gun o igrenc is yerine gidecek olmakher seyi mahvediyordu benim icin. Tabi bir de hayatimin ailemin evindeki odada onlar ne isterse onu yaptigim bir sekilde gececegini dusunmek daha da bozuyordu moralimi.
3 sene once nasil yaptim anlamadan ikna ettim onlari. Abusive bir sevgilim vardi once ondan kurtuldum. Ardindan sinavlara girdim. Istedigim bolumun de sinavlarina girdim. Kazandim tasindim. Aylik burs haricinde bir para kazanmadan okumaya basladim. Sanirim bunlari yapacak cesareti toplamamda en buyuk etken en yakin arkadasimin destegi oldu. Minnettarim artik kus olsak da.
Fakat bir basarisizlik hissi hakim evden ayrildigimdan beri. En ufak seyde bile lendime kiziyorum ve daha cok icime kapaniyorum. Camasiri gec yikadigimda bile aanki bir ustum beni izliyormus da puanimi siliyormus gibiyim.
Kullanmam gereken ilaclar var ve kullanmayi aksatmazsam kendimi iyi hissediyorum. Ama iyi hissetmeye basladigimda da almayi birakiyorum. Genelde unutkanlik yuzunden birakiyorum bazen de artik iyiyim diye kendi kendime karar veriyorum. Halbuki boyle yapmamam lazim zira omur boyu kullanmam gereken ilaclar da var aralarinda. Ve ilaci biraktiktan sonra "kendime geldigim" donemde de bir ilaci bile kullanmayi beceremeyen biri gibi hissetmeye basliyorum.
Bolumum ve kariyer hayalimden dolayi surekli bir seyler uretmem ve kendimi kanitlamam gerekli. Uretim kisminda sikinti olmasa da begenilmeme korkusundan dolayi paylasamiyorum cogunu. Bir de iki yarismaya katildim kendimi zorlayarak. Ve kazanamayacagimi bildigim halde sonucun basarisiz oldugunu gormek beni daha da kotu hissettirdi. Kendime ilk defa boyle bir sey denedigimi basarisiz olmamin dogal oldugunu hatirlatmaya calisiyorum fakat olmuyor. Tamam o dogal bu dogal ama ben hayatimda basaridan cok basarisizlik gordum ki moduna baglamaya basliyorum kendimi avuturken bile.
Sanirim yasimin da ilerliyor olmasinin etkisi var. Yasin bir onemi olmadigina inanirdim fakat 30a yaklastikca "bir seyleri daha hizli ogrenecek gencler varken kimse ilk defa ise girecek olan 30luk birini almak istemeyecek" diye dusunmeye basladim.
Daha yazacagim cok sey vardi da mobilde yazarken cogunu es gectim. Bazilarini unuttum. Pcden yazamadim cunku sevgilim ile ekranlarimiz yanyana. Gorurse yazdigim seyler icin dalga gecer diye korktum. Gecmeyecegine eminim halbuki.
Malim sanirim.
toxic parents kitabını okumanızı tavsiye ederim.
türkçesi; zor bir ailede büyümek.
sizin olayınız tam da bu.
türkçesi; zor bir ailede büyümek.
sizin olayınız tam da bu.
- market_arabasıyla_terör_estiren_trafik_canava
(24.12.19 19:20:44)
"bir seyleri daha hizli ogrenecek gencler varken kimse ilk defa ise girecek olan 30luk birini almak istemeyecek"
Ne malum? Belki de kendini dünyanın merkezi zanneden verimsiz Z jenerasyonundan yaka silkmiş bir şirkette gayet iyi bir yere geleceksiniz? :)
Yaşa ve bazı kararları geç vermişliğe takılırsanız hayat kayar gider ellerinizden. O çukura düşmeyin sakın. Bir hayalinizi gerçekleştirmiş ve istediğiniz bölüme girmişsiniz, daha ne olsun? Takdir edin kendinizi.
Ne malum? Belki de kendini dünyanın merkezi zanneden verimsiz Z jenerasyonundan yaka silkmiş bir şirkette gayet iyi bir yere geleceksiniz? :)
Yaşa ve bazı kararları geç vermişliğe takılırsanız hayat kayar gider ellerinizden. O çukura düşmeyin sakın. Bir hayalinizi gerçekleştirmiş ve istediğiniz bölüme girmişsiniz, daha ne olsun? Takdir edin kendinizi.
- stoa (24.12.19 20:21:33)
Kitabı ve koşuyu deneyeceğim. Genelde akşamları bisiklete binmeye çalışıyorum ama epeydir ona da ara vermiştim.
@stoa Ya öyle bir şirkete denk gelmezsem? Hep en karamsar açıdan bakıyorum sanırım ama böyle yapmadan da edemiyorum. Yaştan olmasa benden daha iyi birileri yerime seçildiği için başarısız olacakmışım gibi hissediyorum. Ya hiç tercih edilen veya başkalarından iyi olan biri olamazsam?
@stoa Ya öyle bir şirkete denk gelmezsem? Hep en karamsar açıdan bakıyorum sanırım ama böyle yapmadan da edemiyorum. Yaştan olmasa benden daha iyi birileri yerime seçildiği için başarısız olacakmışım gibi hissediyorum. Ya hiç tercih edilen veya başkalarından iyi olan biri olamazsam?
- nolmus yani (24.12.19 21:41:42)
O mantıkla düşünürsek evden de çıkmamamız lazım. Ya yolda yürürken başımıza saksı düşerse? :/
Bence bu sizin kuruntunuz. 40 yaşından sonra sektör değiştiren, sil baştan kariyer yapan bir sürü insan var.
Bence bu sizin kuruntunuz. 40 yaşından sonra sektör değiştiren, sil baştan kariyer yapan bir sürü insan var.
- stoa (24.12.19 21:54:59)
7 yılda bir diye bi video var onu bi izle hemen
- Hakan1980 (24.12.19 22:52:46)
lütfen bu duyuruyu silme, ya da sileceksen önceden haber ver. okutmam gereken biri var da, hem senin yazdıklarını hem de önerileri okusun istiyorum.
- windows95 (25.12.19 04:16:36)
1
