Ekşi Duyuru

Beklentilerin ve koşulların farklıdır muhtemelen. Bir de kimsenin hayatı dışarıdan göründüğü kadar mutlu ve eğlenceli değil merak etme.

Benim anlamadığım insan hayatta kaç kere temelli yurt dışına yerleşir? Her defasında derken 6. Deneyişinizde yine olmamış gibi anladım. Ya da yurt dışı tatili mi iyi gitmedi? Nasıl yani

yukaridaki yoruma katiliyorum. ne yanlis yaptigini soyleyebilmemiz icin biraz detay vermen lazim. bazi duyurucular cok tripli/gizemli takiliyor.

yok öyle bir şey, insanlar hayatlarını öyle allayıp pullayıp gösteriyolar ki sürekli herkesi hayatı birbirine özenerek ama birbirinin farklı versiyonları olarak geçiyor. evet bu ülkede bazı şeyler diğer yerlere göre daha zor ama yurtdışına gidince herşey şahane oluyor diye bir şey yok, her yerin zorluğu kendine, herkesin beklentisi ve bulduğu farklı...

Benim de b.ka sarmıştı. Hatta o kadar kötüydü ki en yaşanmayacak şeyleri yaşadım en düşük olasılıklı şeyler geldi beni buldu. Sonra döndüm rahatladım ama "Çok güzel gidiyo, manyak gidiyo, woooaa" diye başlayan bütün akadaşlarım tek tek benden önce TRye kalıcı olarak döndü. İnsanlar nası gözükmesini istiyosa öyle anlatıyo maalesef. Halbuki heşey ortada da bırakalım kendilerini tatmin etsinler :)

herkesin hayatı yurt dışına gidince süper değişmiyor. bazısı rol yapıyor niyeyse.

süper değiştiğini sanmıyorum.

yurtdışında yaşamak çok zor bir olay. ortama uyum sağlamak zorundasın, memleketten uzaktasın, sevdiklerinden uzaktasın.

çoğu ülkede arkadaşlıklar ülkemizdeki gibi değil. herkes çok içine kapanık.

christmas dönemine girdiğimiz bu dönemde patır patır mental health ve destek konularda konuşmalar, eğitimler vs. alıyoruz. haftada bir birinin kendini trenin önüne bıraktığını okuyor, izliyor bazen de şanssızsak görüyoruz.

buna rağmen bu zorlukların farkında olmadan ben yurtdışına gitçem ya diyen bir sürü vatandaşımız oluyor. bunların bir çoğu geri döneceklerdir çünkü sıkıya gelemezler. bazen de işler umduğun gibi gitmez.

mesela ben arkadaşlarıma açık açık buraya geldiğinde para biriktirmek bir yana birikimlerini harcayacaklarını söylediğimde gelmekten vazgeçiyorlar. burada birikim kültürü de yok kazandığını harcıyorsun. yılda 3-4 avrupa tatili yapıyorsun çünkü herkes yapıyor. eksik kalmak istemiyorsun.

çok para alıyorsun ama çok da para harcıyorsun dolayısıyla birikim imkansız çoğu insan için.

ayrıca iş ortamın ne olursa olsun sen yabancısın. besin piramidindeki yerin ne yazık ki tabanda ve bunun değişmesi 1-5 yıl sürebilir. sürekli gizli ya da açık ırkçılık yapacaklar ve bunu görmezden gelebilecek misin?

misal türkiye'de genel müdür yardımcılığı yapıp mercedes c200d şirket aracına binerken burada arabası bile olmayan ve eleman olarak çalışan bir arkadaşım var. kendisinde ego sıfır olduğundan gayet iyi uyum sağladı ama sen bunu yapabilecek misin?

en önemlisi ben gelirken yanıma sadece 1 valiz aldım (dayalı döşeli ve bir odası oyun odası olan bir evim olmasına rağmen). bütün hayatını bir valize sığdırıp gelebilecek misin?

bence de beklentiyle ilgili. benim için türkiye gündeminden kafi miktarda uzak kalmak, gürültüsüz bir semtte oturmak gibi şeyler bile yetiyor mesela, artık daha az stresli hissediyorum. kısacası süper diyemem ama benim beklentim türkiye'de hayat kalitesini düşüren şeylerden uzaklaşmaktı, onu da bir nebze olsun başardım. mesela artık vergilerimin bir avuç görgüsüze gitmediğini görmek bile beni rahatlatıyor.

Ben yolcu gemisinde çalışıyorum. Geminin hem yolculara hizmet verilen pırıltılı yüzü ile tüm işlerin yapıldığı kapalı kapıların arkasını bizzat yaşıyorum. Haliyle mürettebattan arkadaşlarımın yaşamlarını birincil elden biliyorum çünkü ben de onlardan biriyim. Aynı masada yiyip içtiğim kişiyi tanımayıp sadece sosyal medya hesabına baksan hergün dünyanın ayrı bir noktası farklı farklı mekanlarda eğlencenin dibine vuruyor, tatmadığı zevk keşfetmediği şey kalmadı sanırsın. Oysa bu sadece onların sunuş biçimi. Televizyon gibi düşünmelisin :) Asıl önemli olan senin neyden keyif aldığın, başkalarının yolundan gitmek zorundaymışız gibi hissetmek bence mutsuz olmamızın en büyük sebebi.