Ekşi Duyuru

Arkadaşlar bu sabah minibüste, iki vatandaş kendi aralarında itişme yüzünden tartıştılar. Bu kişilerden biri daha ev babası tipinde daha halim selim bir tipken, öbürü biraz daha psikopat tipli kel sakallı bir kişiydi. İkisi de 40'ların başında bu adamların. Olay hatırladığım kadarıyla şu şekilde gelişti, önce psikopat tipli adam minibüs karmaşasında itti galiba bu adamı. Sonra ikisi itişmeye kakışmaya başladılar iki tarafta alttan almadı. Sonra birbirlerine girecek gibi oldular biz de araya girdik.

Girmez olaydık, sakin tipli olan bizim araya girmemizin verdiği cesaretle iyice coştu. Psikopat tipli kendi köşesine çekildi, sakin tipli olan yüksek sesle bir hakaret etti; sanırım yavşak herif gibisinden bir şeyler söyledi.

Psikopat tipli geri dönünce, sakin tipli olan fırsattan istifade bir tokat bir de tekme attı psikopat tipli adama. Bu durum psipokat tipli adamın zoruna gitti, ama bir şey de yapamadı başıyla görüşeceğiz seninle dercesine indi gitti minibüsten.

Ama sakin tipli görünen şerefsiz, öbür adama karşı bütün minibüsü arkasına alarak yaptığı bu aşırılıkla yetinmedi adamın arkasından konuşmaya hakaretler etmeye devam etti. Ulan adam susmuş kendi tarafına dönmüş, son bir laf daha çakıp herif daha döner dönmez tokat atıp tekme savuruyorsun.

Öbür adam ne yaptı da sakin tipli olan bu kadar sinirlendi onu da anlamadım ama gerek o esnada kulaklıkla müzik dinliyor olmak, genel olaraksa ani gelişen olaylara karşı donakalmak adında psikolojik olarak beni çok rahatsız eden bir durumum var.

O tokat yiyen adamın surat ifadesi aklımdan çıkmıyor. O tokadı atar atmaz adama "ulan şerefsiz adam sustu niye hala tokat atıyorsun" diyemediğime, hatta ulan adama niye vuruyorsun diye bir tokat patlatmadığıma öyle pişmanım ki...

Sanki tokadı kendim yemiş ve hiçbir şey yapamamış gibi hissediyorum. Genel olarak bu tarz olaylarda dona kalıyorum, ani karar veremiyorum.